Πάρε-Δώσε

Μπορεί ο άνθρωπος να ρυθμίζει αυτοβούλως τις ιδιότητες και τα συναισθήματα του θεού του;

Σύμφωνα με την χριστιανική θεολογία, ο Θεός όπως και να τον φαντάζεται ο κάθε χριστιανός, είτε σαν Ιεχωβά, είτε σαν Ιησού, είτε σαν το Πνεύμα του Γιαχβέ, είτε όλοι μαζί σαν μια ωραία παρέα, έφτιαξε–κατασκεύασε τον άνθρωπο από αγάπη, τον προίκισε με κάποια προσόντα από αγάπη, έφτιαξε επίσης έναν ολόκληρο κόσμο–σκηνικό, για να ζει μέσα σε αυτό και να πολλαπλασιάζεται από αγάπη, και τον άφησε να κάνει ό,τι θέλει, από αγάπη. Μάλιστα θεωρούν ότι η ελευθερία είναι ένα από τα κυρίαρχα αγαθά του ανθρώπου και ειδικά της χριστιανοσύνης. Ερμηνεύοντας αποκεκομμένα λάθος μια φράση του Ευαγγελίου, λένε συχνά ότι “μόνο όποιος θέλει τον ακολουθεί”, μολονότι το κείμενο δεν το λέει αυτό, αντίθετα λέει σε άλλο σημείο: “Όποιος δεν είναι μαζί μου είναι εχθρός μου” που μάλλον είναι αντίθετο με αυτό που θέλουν να μας πουν.

Έτσι, πάντα με τον μύθο και τα επιλεκτικά τσιτάτα αυτά, ο άνθρωπος, όπως φαντάζονται, ζούσε κάποτε σε έναν “τέλειο κόσμο”, τον Παράδεισο, σε μια πλήρη ευδαιμονία και χωρίς προβλήματα, χωρίς κόπο, έτρωγε από τα έτοιμα που του είχε ήδη προμηθεύσει ο θεός του για αυτόν και μόνον.

Αλλά ο άνθρωπος επειδή είχε την “ελευθερία της βούλησης”, δεν υπάκουσε τις εντολές του θεού και θέλησε σύμφωνα με τον μύθο τους να δοκιμάσει τους καρπούς του απαγορευμένου “δένδρου ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ του καλού και του κακού”. Αυτό σύμφωνα με τον μύθο πάντα, έφερε μια τεράστια αναστάτωση σε αυτό το υλικό σύμπαν και ταυτόχρονα έφερε την Πτώση του ανθρώπου, στην γύμνια, τον πόνο, τον κόπο, τον ιδρώτα και γενικά τα προβλήματα που όλοι γνωρίζουμε και φυσικά έφερε και το “κακό”. Η θεμελιώδης ιδεοληψία για να δικαιολογήσει την ύπαρξη του “κακού” λοιπόν, όχι ως προϊόν των προικών που έδωσε υποτίθεται ο Θεός στον άνθρωπο, αλλά σαν ξεκάθαρη απόφαση του ίδιου του ανθρώπου που ξεπέρασε αυτές τις προίκες, είναι η περίφημη “ελεύθερη βούληση” που τονίζει επιπλέον αυτή την ελευθερία που ο θεός τους υποτίθεται του έδωσε αν και φυσικά πάντα σύμφωνα με τον μύθο τους είναι και αυτή που τον κατέστρεψε και έφερε το “προπατορικό αμάρτημα”.

Σύμφωνα με την παρανοϊκή αυτή διδασκαλία, ο άνθρωπος είναι μεν ελεύθερος να αποφασίσει και να κάνει ό,τι θέλει, αλλά ό,τι και να αποφασίσει, το “σχέδιο του Θεού” είναι ένα και δεδομένο και η κατάληξη θα είναι μία που ο θεός τους την γνωρίζει και που περιγράφεται κάπως στα Ευαγγέλια και την Αποκάλυψη. Το ότι η “ελεύθερη βούληση” και το “σχέδιο του Θεού” δεν μπορούν να υπάρχουν ταυτόχρονα, είναι κάτι που επίσης δεν απασχολεί αυτούς που τα πιστεύουν αυτά, γιατί είναι πολύ υψηλά νοήματα για να κατανοηθούν από “φτωχούς τω πνεύματι”.

Το πρόβλημα φυσικά είναι οι ίδιες οι γραφές και η ιστορία του Χριστιανισμού, αλλά ακόμα και η σημερινή τους πράξη, που αυτή την “ελεύθερη βούληση” δεν την πιστεύουν καν και ακόμα περισσότερο δεν την επιτρέπουν, τόσο οι ίδιοι οι πιστοί, όσο και ο ίδιος ο θεός όπως φαντάζονται. Θα δούμε λοιπόν τι περίεργα νοητικά τερτίπια οφείλουν να χρησιμοποιούν για να δικαιολογήσουν αυτή την φοβερή αντίφαση …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Εδώ, θα δούμε ένα ενδιαφέρον θέμα που ακούγεται όλο και περισσότερο τελευταία από τους απολογητές: “Τα γεγονότα διαψεύδουν όποιον νομίζει ότι υπάρχει οτιδήποτε αποδεδειγμένο”.

Θα το βρείτε για παράδειγμα εδώ: Ή πως με ψευτοφιλοσοφικά επιχειρήματα καταργούμε την Επιστήμη. Η συγκεκριμένη δημοσίευση έχει ενδιαφέρον, γιατί από την μια θέλει να φέρει αποδείξεις εκ της εμπειρίας των χριστιανών για την ύπαρξη του θεού τους και από την άλλη να μας πει ότι όταν τους ζητάμε αποδείξεις, αυτοί μπορούν να ισχυριστούν ότι τελικά δεν είναι τίποτα αποδεδειγμένο.

Ας δούμε τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν…

Τα επιχειρήματα των απολογητών για την ύπαρξη του Θεού είναι:
1. Έχουμε εκατομμύρια αυτόπτες μάρτυρες της παρουσίας Του σε όλη την ανθρώπινη ιστορία.
2. Πού τις είδαν ταυτόχρονα περισσότεροι από έναν ανθρώπους;
3. Όλη η ιστορία της ανθρωπότητας, είναι γεμάτη με προφητείες για τον Ιησού Χριστό, και με πλήθος προφητείες που εκπληρώθηκαν με θαυμαστή ακρίβεια σε αυτόν.

Για όσους έχουν λίγη εμπειρία με το θέμα και τα τρία επιχειρήματα είναι αστεία, όσο και αν για αυτούς να φαντάζουν σοβαρά.

Για τα δύο πρώτα, οφείλουμε να θυμίσουμε στους απολογητές, ότι από την ανθρωπότητα πέρασαν και υπάρχουν ακόμα χιλιάδες θρησκείες και όλες οι θρησκείες είχαν και έχουν προσωπικά βιώματα με τον ή τους θεούς τους. Η αρχαία ελληνική γραμματεία είναι γεμάτη από δαύτα. Τα ίδια τα Ασκληπιεία στηριζόντουσαν στα όνειρα ή σε εμπειρίες που είχαν οι ασθενείς με τους θεούς -ειδικά τον Ασκληπιό- και έδιναν με βάση αυτά θεραπείες. Για το θέμα αυτό υπάρχει και η δημοσίευση Θρησκεία ή βίωμα; που δείχνει πως με την σημερινή γνώση δικαιολογούνται τα βιώματα, πως παράγονται στο εργαστήριο και φυσικά πως εξαρτώνται από το παρελθόν του κάθε ατόμου και από το περιβάλλον του …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Ένα από τα κλασικά επιχειρήματα των χριστιανών απολογητών και κάτι που είναι ίδιον των μονοθεϊστικών θρησκειών και εδώ θα εξηγήσω το γιατί εν συντομία…

Θρησκείες του κατατρεγμού
Ο μονοθεϊσμός έχει εκ των πραγμάτων στην δομή του αρκετές αυθαιρεσίες που του είναι απαραίτητες για να στηριχθεί το οικοδόμημα αυτό. Μερικές από αυτές είναι:
Ένας εξωκοσμικός θεός, που κατασκεύασε τον κόσμο και αυτός ο ίδιος θα τον καταστρέψει όταν έρθει η ώρα, δηλαδή όταν ολοκληρωθεί το έργο του, που το λένε το “Σχέδιο του Θεού”.
Το κακό δεν προέρχεται εκ Θεού, διότι μπορεί μεν να κατασκεύασε τα πάντα, μπορεί να κατασκεύασε τον άνθρωπο και να τον προίκισε με κάποιες ιδιότητες όμως μόνο καλές, τις κακές τις ανακάλυψε ο άνθρωπος από μόνος του και από εκεί προέρχεται το κακό και η Πτώση που περιλαμβάνει εκτός από τον άνθρωπο και το Σύμπαν.

Επειδή όμως όλη αυτή η θεωρία φαίνεται και είναι παντελώς παράλογη, εμφανίστηκε ως βοηθός της παραλογίας και ένας άλλος αμύντορας του κακού, ο Διάβολος ή Σατανάς, ένας υποτίθεται εκπεσών άγγελος, που είναι αυτός είναι που απεργάζεται την καταστροφή του ανθρώπου και του Θεού, φυσικά και αυτός βάζει φιτιλιές στον άνθρωπο για το “κακό”.

Δυστυχώς, όπως τα φαντάζονται οι θεϊστές, το κακό κυριαρχεί στην ανθρωπότητα, πάντα υπό τον έλεγχο του Σατανά, άρα αυτοί οι “καλοί” είναι πάντα υπό διωγμόν. Ναι, μην σας κάνει εντύπωση, μπορεί ο Χριστιανισμός να κατέλαβε όλο τον τότε γνωστό κόσμο, μπορεί να κυριάρχησε για 1.600 χρόνια, μπορεί σήμερα να θεωρεί το 1/3 των ανθρώπων πρόβατά του, μπορεί να κυνήγησε και να διάλυσε τις αρχαίες θρησκείες που τότε θεωρούσε το απόλυτο κακό, μπορεί να έφερε τον Μεσαίωνα, αλλά παρ’ όλα αυτά πολλοί χριστιανοί, ειδικά οι απολογητές, αισθάνονται βαθύτατα μέσα τους ότι όλοι οι “άλλοι” τους κυνηγούν και μέσα σε αυτούς και εμείς που κάνουμε κριτική στις αυθαιρεσίες και στις αντιφάσεις των κειμένων και των πιστεύω τους. Πλείστοι όσοι ύμνοι της Παλαιάς Διαθήκης που μάλιστα τους υιοθέτησαν ως δήθεν προφητείες για την έλευση του Ιησού, μιλάνε για το παράπονο του αγαθού και κατατρεγμένου, που παρά τις κακουχίες και την ταλαιπωρία τελικά θα σώσει και θα εξυψώσει ο Γιαχβέ. Παρόμοια συμβαίνουν και στο Κοράνι. Η επωδός είναι μία· τελικά το κακό θα νικηθεί, αλλά μέχρι τότε θα ταλαιπωρεί τους πιστούς …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

“Η ειλικρίνεια δεν είναι βασική αρετή της πρώτης Εκκλησίας”.
(Campenhausen, Γερμανός θεολόγος, 1969)

“Και γνωρίζω ότι κάποιοι από τους πιστούς σας, σαν να συνέρχονται από μεθύσι, καταπιάνονται με την παραχάραξη του αρχικού ευαγγελίου και το τροποποιούν και τρεις και τέσσερις και πολλές φορές, για να μπορούν να αντιπαρέρχονται την κριτική”.
(Κέλσος, Αληθής Λόγος – Κριτικός του Χριστιανισμού, 176)

Θα ασχοληθούμε εδώ, με αυτά τα πρώτα κείμενα της Καινής Διαθήκης που έχουμε και μια απλή ανάλυση της πορείας των κειμένων, με εργαλεία που όλοι έχουμε μέσω του Διαδικτύου, για να διαπιστώσουμε τί σχέση μπορεί να έχουν σήμερα με το πώς ξεκίνησαν, άρα και την υποτιθέμενη αλήθεια τους. Ειδικά στο τέταρτο μέρος, θα δούμε κάποιες παραχαράξεις του “ιερού” κειμένου με συγκεκριμένο σκοπό.

Η εικόνα που μας έχει περάσει η Εκκλησία ήταν πως τα κείμενα αυτά ως “θεόπνευστα” που ήταν, αντιγραφόντουσαν με μεγάλη προσοχή και επιμέλεια, και είναι η ακριβής αποτύπωση των λόγων των Ευαγγελιστών, δηλαδή των λόγων του Ιησού, του γιου του Γιαχβέ, δηλαδή τελικά του ίδιου του Θεού, όπως λένε.

Αν θέλουμε όμως να βρούμε πως ξεκίνησε η όλη ιστορία, θα διαπιστώσουμε ότι τα Ευαγγέλια που έχουμε σήμερα και η βάση της χριστιανικής πίστης με την οποία οι περισσότεροι μεγαλώσαμε, ήταν το τέλος μιας διαδικασίας και όχι η αρχή της, και αξίζει να την διερευνήσουμε. Βοήθημα για την κατανόηση ίσως είναι και ο κατάλογος με τα κείμενα της αρχαίας χριστιανικής γραμματείας …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Τον κατάλογο αυτόν, τον έφτιαξα για προσωπική χρήση. Μετά ήθελα να τον ενσωματώσω σαν παράρτημα σε επόμενη δημοσίευση που έχει να κάνει με τις πλαστογραφίες, αλλά πιστεύω ότι είναι χρήσιμος σε όλους όσους θέλουν να το ψάξουν λίγο περισσότερο και για αυτό μπήκε αυτοτελής. Επίσης, τον δημοσιεύω γιατί μας δίνεται μια κατανόηση του πλήθους των μη κανονικών ή και απόκρυφων ή αιρετικών πηγών, που εμφανίστηκαν μαζί ή πριν από τα κανονικά κείμενα και είναι σημειωμένες με χρώμα κόκκινο, σε αντίθεση με τα κείμενα του Κανόνα που είναι μπλέ. Με πράσινο είναι ιστορικοί ή μη χριστιανοί.

Από καιρό ήθελα έναν κατάλογο των πρωτοχριστιανικών πηγών και κυρίως τα ίδια τα κείμενα, ώστε να υπάρχει ένας οδηγός για κάθε σχετική μελέτη. Φυσικά, το ίδιο για τα απόκρυφα ή μη κανονικά. Στην αγορά κυκλοφορούν στα Ελληνικά κάποια κείμενα όπως θα δείτε στην βιβλιογραφία με απόκρυφα κυρίως. Ο πλέον πλήρης όμως, αν και όχι πιστό, είναι δύο σειρές βιβλίων, μία της Παλαιάς Διαθήκης σε 9 τόμους και μία της Καινής σε 7 τόμους εκδόσεων του Πύρινου Κόσμου, επιμέλειας και μετάφρασης του Δημήτρη Κουτσούκη. Στα περισσότερα η μετάφραση είναι από τα Αγγλικά, αρκετά ελεύθερη και δυστυχώς δεν υπάρχει το πρωτότυπο κείμενο, κάτι φυσικά δύσκολο γιατί υπάρχουν αρκετά αντίτυπα διαφοροποιημένα και άλλοτε στα Συριακά, άλλοτε στα Κοπτικά και άλλοτε στα Ελληνικά και τα τελικά κείμενα είναι συνήθως ένας συνδυασμός όλων αυτών. Το καλό με την συγκεκριμένη έκδοση είναι ότι κυκλοφόρησε κάποτε σαν συνοδεία εφημερίδας και μπορεί να βρεθεί φθηνά και εύκολα.

Ψάχνοντας στο Διαδίκτυο, θα διαπιστώσετε ότι υπάρχουν μικροί και αποσπασματικοί κατάλογοι που έχουν τα πλέον γνωστά ή συγκεκριμένης οπτικής, με μία εξαίρεση το «early christian writings» που φυσικά είναι αγγλόφωνο. Το εγχείρημα είναι δύσκολο αφού οι ημερομηνίες δεν είναι σίγουρες και τα όρια που δίνει ο κάθε ερευνητής διαφέρουν, οι δε απολογητές κατεβάζουν τα νούμερα με βάση το πως θα έπρεπε να είναι, εφόσον τα κείμενα αποδίδουν την αλήθεια, κάτι όπως έχουμε δει το οποίο είναι σχετικό. Πλέον σίγουρη είναι η χρονολόγηση με αιώνες, μισά και τέταρτα του αιώνα, αλλά ούτε με αυτά υπάρχει λίστα, αφού τα περιθώρια μπορεί να είναι στενά όπως στα πλαίσια ενός τετάρτου, αλλά και ευρεία, στα πλαίσια ενός ή δύο ή και τριών αιώνων.

Ο παρακάτω κατάλογος, λοιπόν, που έχετε πλέον στην διάθεσή σας, προέρχεται στην βάση της από την σελίδα τους, όπως εξήχθη από αυτό το στιγμιότυπο.
Προστέθηκαν πληροφορίες και σύνδεσμοι πληροφόρησης.

Έψαξα να βρω το κείμενο στα Ελληνικά, όπου ήταν δυνατόν, κυρίως στο πρωτότυπο κείμενο (στήλη: Ελληνικό όνομα), όπου αυτό βρέθηκε στα Ελληνικά στο Διαδίκτυο. Αν δεν υπάρχει κείμενο αναφέρεται αν υπάρχει έντυπη έκδοση του στα Ελληνικά. Κρατήθηκαν οι αρχικοί σύνδεσμοι της σελίδας (στήλη: Αγγλικό όνομα) που δίνουν κάποιες πληροφορίες, χρήσιμες ειδικά αν δεν υπάρχει άλλη πληροφόρηση. Ο πληροφορίες που ενσωμάτωσα είναι από την Wikipedia, την Οrthodoxwiki και άλλες σχετικές πηγές που θα βρείτε στο τέλος, από τις οποίες προσπάθησα να είναι εφόσον υπάρχουν, και πληροφορίες στα Ελληνικά.

Η θέση του δείκτη του ποντικιού πάνω από τους συνδέσμους θα σας δώσει επιπλέον πληροφορίες. Να σημειωθεί ότι στην λίστα αυτή υπάρχει οτιδήποτε έχει γραφεί για κάποιο κείμενο ή χριστιανό συγγραφέα, χωρίς να υπάρχει απαραίτητα στοιχείο για αυτό. Στον κατάλογο, επίσης, έχουν προστεθεί ιστορικοί ή άλλοι που φέρονται από τους απολογητές σαν να έγραψαν πληροφορίες για τον Ιησού. Προσέθεσα φυσικά και ημερομηνίες σταθμούς στην εξέλιξη της εβραϊκής μεσσιανολογίας και της χριστιανικής εξάπλωσης.

Τα κείμενα αυτά, δεν σημαίνει ότι τα έχουμε σήμερα στην αρχική τους μορφή, ή ότι δεν έχουν υποστεί αλλοιώσεις. Σε κάποια δεν έχουμε κείμενα αλλά σπαράγματα αναφορών από άλλους συγγραφείς. Φυσικά ούτε οι ημερομηνίες σημαίνει ότι είναι σωστές ή αποδεκτές από όλους, ούτε είμαστε σίγουροι ότι το κείμενο δεν είναι πλαστογραφημένο, κάτι σύνηθες στο θέμα αυτό …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »