Πάρε-Δώσε

Στο βιβλίο των Θεοδοσίου και Δανέζη, “Στα Χρόνια του Βυζαντίου” (εκδόσεις Δίαυλος, Αθήνα 2010), που το θέμα του είναι η μελέτη της επιστήμης στο Βυζάντιο, είδαμε ήδη μια παρέκβαση για το θέμα της ελληνικότητας του Βυζαντίου. Μέσα σε αυτό το βιβλίο, υπάρχει και μια δεύτερη μεγάλη αυτή τη φορά παρέκβαση (σελ 112-6), όπου οι συγγραφείς μας εξηγούν ότι η Εκκλησία απομακρύνθηκε από το δόγμα του Χριστού και αυτό ήταν το πρόβλημα. Επίσης μας λένε ότι η χριστιανική διδασκαλία έχει σχέση με τις αρχαιοελληνικές αξίες, κάτι που δεν μπορεί να αφεθεί έτσι απλά. Με τον τρόπο αυτό προσπαθούν ίσως να δικαιολογήσουν κατά κάποιο τρόπο, γιατί στην Δύση υπήρξε εξέλιξη της επιστήμης σε αντίθεση με το Βυζάντιο.

Είναι κατανοητό ότι για έναν σύγχρονο άνθρωπο που θέλει να λέγεται επιστήμονας αλλά έχει γεννηθεί μέσα στα νάματα της Ορθοδοξίας χωρίς να τα έχει ήδη ανατρέψει, υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Βλέπει τον πόλεμο της Εκκλησίας κατά της επιστήμης και πρέπει να τον δικαιολογήσει με κάποιο τρόπο, να βρει που είναι το στραβό. Επειδή αυτό δεν διανοείται να το δει στην βάση της θρησκείας -στην θεωρούμενη αδιαμφισβήτητη θεότητα, το ρίχνει στην Εκκλησία που πήρε στραβό δρόμο, μη κατανοώντας η Εκκλησία τα πραγματικά μηνύματα του Χριστού, την στιγμή που ο ίδιος τα έχει καταλάβει.

Ας δούμε τι πράγματι νομίζουν ότι κατάλαβαν οι δύο αυτοί επιστήμονες, οι παρενθέσεις και οι υπογραμμίσεις δικές μου: …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Στο βιβλίο των Μάνου Δανέζη και Στράτου Θεοδοσίου, «Στα χρόνια του Βυζαντίου» (εκδόσεις Δίαυλος, Αθήνα 2010), που κυκλοφόρησε πρόσφατα, πέρα από το θέμα που διαπραγματεύεται που είναι οι θετικές επιστήμες στο Βυζάντιο, προχωράει και σε συγκεκριμένες ιδεολογικές θέσεις και μία από τις οποίες θα αναλύσουμε στο παρόν είναι ότι το Βυζάντιο, κατά την γνώμη των συγγραφέων του, εξελληνίσθη.

Το Βυζάντιο είναι ελληνικό;
Το επίμαχο κείμενο των δύο επιστημόνων είναι το παρακάτω: …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Πριν από καιρό άκουγα στον σταθμό της Εκκλησίας έναν θεολόγο, που συνηθίζει να περιέρχεται την Εσπερία και να διαλέγεται με τους εκεί χριστιανούς, ότι σε μια συζήτηση με προτεστάντες θεολόγους, διαπίστωσε τον τρόμο τους για την εξέλιξη της Βιολογίας και τους είπε αφοπλιστικά ότι “εμείς” οι ορθόδοξοι δεν έχουμε κανένα απολύτως πρόβλημα με την Βιολογία. Μου ήρθε στο μυαλό η μεγάλη άγνοια που έχουμε στην χώρα αυτή (που γέννησε την επιστημονική θεώρηση) για θέματα Επιστήμης, αλλά και την έπαρση των θεολόγων ότι η Θεολογία τους δεν έχει καμία απολύτως σχέση και δεν επηρεάζεται από την Επιστήμη (ούτε καν την Φιλοσοφία), αφού έχει ένα δικό της τομέα τελείως ανεξάρτητο.

Μετά από την ανάλυση στην “Εξαήμερο” του “Μέγα” Βασιλείου και την άσχετη σχέση της χριστιανικής κοσμολογίας με την επιστήμη και την βιολογία, θα δούμε αυτό το θέμα, της ορθόδοξης θεολογίας και της σύγχρονης Λογικής κυρίως, αλλά και της Επιστήμης μέσα από ένα βιβλίο που έγραψε ένας πρώην μηχανικός, που αποφάσισε να γίνει θεολόγος και κληρικός, που μόνος του και συνειδητά μετά από είκοσι χρόνια αποχώρησε από την Εκκλησία, γιατί διαπίστωσε ότι αυτές οι θέσεις της Εκκλησίας και των θεολόγων δεν οδηγούν πουθενά. Ο θεολόγος είναι ο Αρσένιος Μέσκος και το βιβλίο του το “Σοκ και Δέος” με υπότιτλο “ο Θεός στην μετά Χριστόν εποχή”, από τις εκδόσεις Αρμός, Αθήνα 2009. Στις παρενθέσεις αναφέρονται οι αντίστοιχες σελίδες της συγκεκριμένης έκδοσης. Η μελέτη του Μέσκου αυτή, είναι καθαρά θεολογική και δεν ασχολείται ιδιαίτερα με την ιστορικότητα ή αντιφατικότητα των ιερών κειμένων, έχει δε ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί γνωρίζει τα πράγματα της Εκκλησίας από μέσα και άριστα …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Πρόλογος
Η σύγχρονη κριτική στην “Αγία Γραφή” και στον χριστιανισμό, που γίνεται σε μεγάλο αριθμό ιστοσελίδων στο Internet, έχει εμφανίσει μία μερίδα αντιδρούντων απολογητών, που δεν απαντούν ποτέ επί της ουσίας των ερωτημάτων και των ασαφειών που είναι χιλιάδες, αλλά διατείνονται ότι η ερμηνεία των “γραφών” γίνεται μόνο μέσα από τους λεγόμενους ως “Πατέρες της Εκκλησίας”, οι οποίοι με την χάρη του “Αγίου Πνεύματος”, μπόρεσαν να κάνουν καταληπτές τις “αλήθειες” αυτές στο χριστεπώνυμο πλήθος.

Θα δούμε παρακάτω μέσω ενός βιβλίου που αποδίδεται στον “Μεγάλο” Βασίλειο, τον σημαντικότερο ίσως “Πατέρα της Εκκλησίας” και Άγιό της, (του οποίου το χέρι φυλάσσεται σε ειδική ασημένια θήκη στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών), την Εξαήμερο, την ανάλυσή του δηλαδή στην αρχή της Γένεσης και το κατά πόσον εμφορείται από το “Άγιο Πνεύμα” ή κατά πόσο το “Άγιο Πνεύμα” και η “Αγία Γραφή” κάνουν λάθος δηλαδή είναι προϊόν θεϊκής δράσης ή όχι.

Εισαγωγή
Εξαήμερος, σύμφωνα με τους χριστιανούς είναι η δημιουργία του κόσμου σε έξη ημέρες, όπως γράφεται στο “ιερό” βιβλίο, την Αγ. Γραφή και συγκεκριμένα στην Γένεση (Π.Δ).

Ο “Μ”. Βασίλειος (330-379 κ.ε.) έκανε εννέα ομιλίες αναλύοντας την Γένεση 1.1-1.25, και αναφέρθηκε ελάχιστα στην δημιουργία του ανθρώπου (1.26-27). Χρησιμοποιήθηκε η απόδοση και η παραγραφοποίηση του Στερ. Ν. Σάκκου από τις Πατερικές Εκδόσεις “Γρηγόριος ο Παλαμάς”, Θεσ/νίκη 1973. Τα αυτούσια κείμενα της απόδοσης, μεταγράφηκαν στο μονοτονικό για λόγους ταχύτητας. Το αρχαίο κείμενο είναι ως έχει. Τα σχόλια στις παρενθέσεις είναι του συγγραφέα. Τα κόκκινα γράμματα είναι εδάφια που χρησιμοποιούν οι απολογητές αποκομμένα για να δείξουν ότι η Εξέλιξη είναι μέσα στους λόγους του Αγίου, και θα αναλυθούν πιο διεξοδικά …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »