Πάρε-Δώσε

Πρόλογος
Το κείμενο αυτό είναι μια συνοπτική προσπάθεια κατανόησης της πολιτικής ιδεολογίας του Χριστιανισμού και ειδικότερα της Ορθοδοξίας, τόσο από τα κείμενα όσο και από την ιστορία της, με σκοπό να προβληματίσει τον αναγνώστη για την παντελή έλλειψη δημοκρατίας, δημοκρατικών θεσμών και νοοτροπίας στους πολίτες αυτής της έρμης χώρας σήμερα. Μια χώρας επηρεασμένης τόσο από το καταστρεπτικό της χριστιανικό παρελθόν όσο και από την Εκκλησία, τον πιο δυνατό και πλούσιο οργανισμό του κράτους που επηρεάστηκε μάλιστα ελάχιστα από την κρίση που μας ταλανίζει, ενώ ταυτόχρονα έχει τις πιο αδιάντροπες απαιτήσεις.

Πολιτεύματα
Από τότε που εμφανίστηκε ο πολιτικός στοχασμός, τα πολιτεύματα έχουν διακριθεί σε αξιοσημείωτες κατηγορίες, και έχουν αναλυθεί σε αρκετό βάθος. Ας δούμε πως ξεκίνησαν οι βασικοί τους ορισμοί και τι αντιπροσώπευαν …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Εισαγωγή
Η θρησκεία που αναφέρεται συχνά σαν θρησκεία της “αγάπης”, κατάφερε να επιβληθεί στον δυτικό κόσμο χρησιμοποιώντας την εξουσία της αυτοκρατορικής Ρώμης. Στην ουσία της, είναι μια αίρεση της εβραϊκής θρησκείας που στηρίζεται σε μυθολογικά στοιχεία που αναφέρονται μόνο στα δικά της κείμενα τα καλούμενα Ευαγγέλια, τα οποία είναι μια περιορισμένη επιλογή των ταγών της του 4ου αι. από ένα μεγάλο σύνολο αντίστοιχων μυθολογικών μεσσιανικών κειμένων από την Εκκλησία, που παρά την δήλωση του θεού τους, σταδιακά έμπλεξαν τον θεό τους με τον Καίσαρα μέχρι που τον καπέλωσαν τελείως. Φυσικά σε αυτά τα κείμενα πρέπει να προστεθεί και η ίδια η Παλαιά Διαθήκη, δηλαδή το μυθολογικό κείμενο που είναι ιερό βιβλίο των Εβραίων, αλλά και μια ιδιαίτερη και δική τους ερμηνεία προφητικών υποτίθεται κειμένων της Παλαιάς Διαθήκης, ερμηνεία που τονίζουν συνέχεια στα κείμενά τους με τον δικό τους τρόπο.

Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει καμιά ξεκάθαρη ιστορική ή επιστημονική απόδειξη ότι κάτι από όσα αναφέρονται εκεί είναι πραγματικό ή ιστορικό ή περιέχει ίχνος αλήθειας, πέρα από κοινότυπες προτροπές γενικής φύσεως και ελάχιστα ονόματα γνωστών ανθρώπων της εποχής όπως ο Πιλάτος ή ο Βαπτιστής.

Τα Ευαγγέλια φαίνεται να γράφτηκαν στο διάστημα από το τέλος του 1ου με μέσα του 2ου αι. Δηλαδή είναι δύο με τρεις γενιές τουλάχιστον μεταγενέστερα της εποχής που θέλουν να ιστορήσουν. Υπάρχουν πολλές θεωρίες που μιλούν για νεότερη γραφή τους, κυρίως από χριστιανούς θεολόγους, αλλά η τάση είναι ότι γράφτηκαν σχεδόν όλα μετά το 70 κ.ε. και φυσικά την διασπορά των Εβραίων.

Οι συγγραφείς είναι άγνωστοι και σίγουρα δεν είναι οι φερόμενοι. Το πλέον σημαντικό όμως είναι η εύρεση του Σιναϊτικού Κώδικα (γράφτηκε μεταξύ 325-360 κ.ε.) ο οποίος περιλαμβάνει 10% λιγότερο κείμενο από τα γνωστά ευαγγέλια άλλων κωδίκων που φαίνονται λίγο μεταγενέστερα. Αυτό δείχνει για κάποιον που έχει μια στοιχειώδη επαφή με την γραφή της Παλαιάς Διαθήκης, ότι οι νεοφώτιστοι χριστιανοί, ανεξαρτήτως πως και γιατί έγινε το σχίσμα τους, ακολουθούν την λογική του παλαιού εβραϊκού ιερατείου, δηλαδή, την συνεχή μεταβολή και παραλλαγή παλαιότερων κειμένων, προσθέτοντας ότι νομίζουν σταδιακά από αντιγραφή σε αντιγραφή ώστε είναι δύσκολο να βρεθεί το αρχικό κείμενο και ταυτόχρονα φαίνεται ένα αρχαίο κείμενο να αντανακλά νεώτερες ιδεολογίες και να αναφέρει ευφάνταστες προφητείες που όταν αυτές έχουν γραφτεί ήδη φαίνεται να έχουν επαληθευτεί. Οι μεταγενέστεροι όμως αφελείς αναγνώστες, αυτό δεν το γνωρίζουν και έτσι θαυμάζουν την “επαληθευμένη” δύναμη του Γιαχβέ τους.

Αυτό που έχει σημασία για το παρόν κείμενο, είναι να θυμόμαστε ότι τα κείμενα αυτά γράφτηκαν μετά από την καταστροφή του Ναού από τους Ρωμαίους το 70 κ.ε., για έναν από τους χριστούς και προφήτες της εποχής, και ότι μιλάνε για μια εποχή και μια περιοχή, που έβριθε από εκκολαπτόμενους μεσσίες, οι οποίοι υποτίθεται θα ελευθέρωναν τους Εβραίους με τον άλφα ή βήτα τρόπο από την ρωμαϊκή εξουσία, όπως φαντάζονταν ότι τους ελευθέρωσαν οι Μακκαβαίοι από την ελληνοσελευκική επικράτηση, ή εκ των υστέρων, αφού η ελευθερία δεν ήρθε για το μεσσιανικό μήνυμα που μετασχηματίστηκε σε επουράνιο.

Θα θεωρήσουμε πάντως για την παρούσα παρουσίαση, ότι αυτά γράφηκαν από τους φερόμενους ως Αποστόλους αν και δεν έχει και πολύ σημασία. Το ερώτημα είναι αν ο Ιησούς, όπως τον παρουσιάζουν, είχε προφητικές επιτυχίες ή όχι …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Ως συνήθως ξαναζεσταθήκαμε καλοκαιριάτικα με ένα νέο διχαστικό θέμα που έχει ανάψει φωτιές. Το θέμα αυτό μολονότι όχι ιδιαίτερα σπουδαίο στα γενικότερα προβλήματα, περιλαμβάνει όλη την κακοδιαχείριση και την κακομοιριά της χώρας μας και δείχνει το πόσο η κοινωνία μας είναι ακόμα σε βαθιά μεσαιωνικά πρότυπα και λογικές. Θα σταχυολογήσω κάποιες επώνυμες και μη απόψεις λέγοντας κάποια δικά μου σχόλια. Στο τέλος θα σχολιάσω το θέμα των απολύσεων.

Ας δούμε πρώτα τις κυβερνητικές δηλώσεις: «Οποιαδήποτε προσπάθεια εξυγίανσης της ΕΡΤ κι αν έγινε στο παρελθόν έπεσε στο κενό. Το κλείσιμό της ήταν μονόδρομος. Ο Σαμαράς έδειξε πρωτόγνωρη αποφασιστικότητα για Έλληνα πολιτικό…».

Ναι, με δυο χρόνια τουλάχιστον καθυστέρηση και όσο πιο άτσαλα μπορούσε. Να ξεχάσουμε φυσικά ότι το πρόβλημα χτίστηκε τόσα χρόνια με ευθύνη και εμπλοκή των ίδιων ανθρώπων που τώρα και μόνο κάτω από την ασφυκτική πίεση των πραγμάτων και της Τρόικας, κάνουν σπασμωδικές κινήσεις για να λύσουν. Ναι, παρακάτω λέω ότι εμείς τους ψηφίσαμε, αλλά δεν παύει ο κάθε ένας μας να έχει την ευθύνη του για αυτό που κάνει.

Στην ίδια -αντίθετη λογική ο ΣΥΡΙΖΑ: «Χώρα δίχως δημόσια ραδιοτηλεόραση δεν υπάρχει. Ο Σαμαράς, εκτός του ότι άφησε 3.000 ανθρώπους στον δρόμο, συνέτριψε έναν από τους πυλώνες της δημοκρατίας».

Εδώ, πρέπει να δούμε λίγο τους ορισμούς, αναφέρει δημόσια, αλλά εννοεί κρατική, γιατί η ΕΡΤ ήταν κρατική και το “δημόσια” είναι ένα θέμα. Και φυσικά χώρες χωρίς κρατική ραδιοτηλεόραση υπάρχουν, όπως οι ΗΠΑ και ο Καναδάς και προφανώς και άλλες όπως η Αγγλία. Για την υποκρισία περί των απολύσεων θα ασχοληθώ αργότερα.

Από που και ως που όμως συνετρίβη ένας από τους πυλώνες της δημοκρατίας; Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ και όλοι οι περί αυτόν ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΑΝΕΞ κ.λπ., δηλαδή αυτοί που παρελαύνουν από τα μικρόφωνα των καταληψιών της ΕΡΤ, μέχρι χθες βρίζανε την κρατική τηλεόραση σαν φερέφωνο της κυβέρνησης και της μεροληψίας ή κάνω λάθος; …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Είναι γνωστό στους αναγνώστες αυτών των άρθρων θρησκευτικού περιεχομένου, ότι η χριστιανική διδασκαλία, είναι ένα λογικοφανές κατασκεύασμα, που στην βάση του είναι η πίστη της ορθότητας και θεοπνευστίας της μυθολογίας των βοσκών της ερήμου της Εποχής του Χαλκού, και της μυθολογίας των μεσσιανισμών του 1ου αιώνα, η οποία με το όνομα “Αγία Γραφή”, επιβλήθηκε στον τόπο μας φασιστικά με τον υποχρεωτικό νηπιοβαπτισμό από τον Ιουστινιανό. Μάλιστα η ορθότητα αυτή επειδή δεν είναι προφανής, δηλαδή τα κείμενα δεν συμφωνούν μεταξύ τους ή υπάρχουν χιλιάδες αντιφάσεις και λάθη, υπάρχει και μία λογική ερμηνείας των θολών αυτών πηγών, ώστε τα συμπεράσματα να είναι αυτά που κάθε φορά χρειάζονται, μόνο που όσες ερμηνείες χωρούν αυτά τα απίθανα κείμενα και τόσες διαφορετικές εκδοχές και σέχτες δημιουργεί αυτή η απίθανη θρησκεία.

Τους καιρούς που ζούμε η φαντασιακή αυτή θεώρηση που έχει ακόμα πολλούς οπαδούς, τα έχει βρει σκούρα με τις αναιρέσεις των δογμάτων της και των δοξασιών της από την Επιστήμη και την Λογική. Η δυνατότητα που είχε από τον Μεσαίωνα και έως σχεδόν μέχρι πριν λίγες δεκαετίες να απαιτεί από την εξουσία την πάταξη κάθε άλλης άποψης, έχει παρέλθει. Η εμπέδωση των δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η “δημοκρατικοποίηση” κάποιων θεσμών, η ραγδαία ανάπτυξη της επιστήμης, η ευρεία διάδοση του διαδικτύου και η ανταλλαγή απόψεων και ιδεών, δεν μπορεί να καπελωθεί εύκολα όσα χρήματα και να διαθέσει. Τί της έχει μείνει λοιπόν; Μα πολλά χρήματα και δύναμη και πολλοί ακόμα οπαδοί που θα κάνουν τα πάντα, για να πείσουν ότι η φαντασιακή τους θεώρηση δεν επηρεάζεται από την επιστήμη και για να σταματήσουν την διαρροή των προβάτων (τα λένε ευφημιστικά ποίμνιον) προς την Λογική, όσο και ακόμα την επαναφορά σε όσο βαθμό γίνεται, στα μεσαιωνικά βυζαντινά πρότυπα τα οποία προβάλλουν ασταμάτητα και στην οπισθοδρομική, όπως κατάντησαν αυτοί οι ίδιοι χώρα μας, έχουν ακόμα πέραση.

Έχουν λοιπόν σε εφαρμογή ένα σχέδιο προβολής της χριστιανικής πίστης από σωρεία σελίδων μονών, και νεοαπολογητών, από καλόγερους, παπάδες, θεολόγους, παιδιά ή παρατρεχάμενους γνωστών γιδοβοσκών που στην προσπάθεια να κρύψουν την βρώμικη ηθική της Βίβλου και των δογμάτων τους, πασχίζουν να τα διαστρεβλώσουν, να τα ομορφύνουν, να τα κάνουν πιο εύπεπτα στον σύγχρονο άνθρωπο, που καταπίνει δυσκολότερα το κουτόχορτο από τον μεσαιωνικό Ρωμιό. Ας δούμε μερικά σχετικά παραδείγματα …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Εισαγωγή
Η μελέτη του ουρανού και η επεξεργασία των πληροφοριών οι οποίες προέκυψαν από αυτήν, χρησίμευε στις αρχαίες κοινωνίες, ως βασικό εργαλείο βοήθειας, στη δημιουργία ημερολογίων που ήσαν χρήσιμα για τις λατρευτικές τελετές και την γεωργία, όσο φυσικά και στη ναυσιπλοΐα.^[1] Όλοι σχεδόν οι λαοί από τους οποίους διαθέτουμε γραπτές πηγές, φαίνεται να είχαν ασχοληθεί με την αστρονομία εμπειρικά, εισάγοντας πρακτικές μαθηματικές σχέσεις, προσπαθώντας να κατανοήσουν και να προβλέψουν τα ουράνια φαινόμενα, να εξευμενίσουν τη φύση και να επωφεληθούν από τη γνώση αυτή στη καθημερινότητά τους. Κάποιοι, όπως στην Μεσοποταμία, ασχολήθηκαν περισσότερο και κατέγραφαν τις θέσεις μέρα με την μέρα κάνοντας σεληνιακά ημερολόγια, ενώ αντίστοιχα οι Αιγύπτιοι κατέγραφαν ηλιακά ημερολόγια.

Στην αρχαϊκή Ελλάδα από τον 6ο αι. π.Χ., με την ανάπτυξη του θεσμού της πόλης και της παρουσίας ελεύθερων, ενεργών και απαιτητικών στη λογική πολιτών,^[2] έχουμε μία εντυπωσιακή έρευνα, μελέτη και παρουσίαση της αστρονομίας έξω από ιερατικές κάστες ή ηγεμονικές ομάδες. Η αστρονομία, τίθεται αργά αλλά σταθερά για πρώτη ίσως φορά σε μαθηματική επιστημονική βάση και εμφανίζεται μεγάλη παραγωγή γραπτού έργου, από το οποίο δυστυχώς ελάχιστα έχουν διασωθεί. Σημαντικός παράγοντας σε αυτή τη διαδικασία ήταν ο Πυθαγόρας και η Σχολή του, οι οποίοι επηρέασαν τους μεταγενέστερους διανοητές. Μας έχει διασωθεί η θεωρία του Φιλόλαου του Ταραντίνου, ενός των Πυθαγορείων, την οποία θα αναλύσουμε παρακάτω και θα δούμε τη σχέση της με τις προγενέστερες αλλά και μεταγενέστερες θεωρήσεις κυρίως της πλατωνικής σχολής, ακόμα θα δούμε γιατί η θεωρία αυτή δεν είχε μέλλον και τέλος θα προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τη λογική των καινοτομιών τις οποίες εισήγαγε, όλα αυτά, αφού παράλληλα μελετήσουμε την εξέλιξη της αστρονομίας σε γενικές γραμμές, εκείνο τον καιρό.^[3] …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

1. ^[1] Χαρακτηριστικότερο ίσως παράδειγμα το «Έργα και Ημέρες» του Ησίοδου (563-630, 663, 679, 770-825). Ενδιαφέρουσες αστρονομικές πληροφορίες υπάρχουν στους «Ορφικούς Ύμνους» όπως και στα «Αργοναυτικά» που μάλλον δείχνουν εντυπωσιακές γνώσεις για την εποχή τους, που μας αφήνουν σε απορία.
2. ^[2] Σε διάκριση με του λαούς-υπηκόους της Ανατολής, όπου η σχετική ενασχόληση είχε να κάνει κυρίως με κλειστές ιερατικές κάστες γύρω από τους εκάστοτε ηγεμόνες και βασικά προς χρήση των ηγεμόνων αυτών. Η “λογική αυτή απαίτηση” των ελευθέρων πολιτών, όπως θα δούμε παρακάτω, είχε και αυτή τα όρια τής.
3. ^[3] Θα πρέπει να αναφέρουμε ότι υπάρχουν αρκετά κενά ως προς τις ακόμα αρχαιότερες γνώσεις και σε διάσπαρτες πληροφορίες των «ορφικών» και των «αργοναυτικών» κειμένων, ο Κ Χασάπης στο έργο του «Η ελληνική αστρονομία της Β’ χιλιετίας», αναφέρει για ηλιοκεντρισμό, περιστροφή της Γης, έλξη του Ηλίου, όρη στην Σελήνη, ισότητα των εποχών, διαφορετική κλίση των ηλιακών ακτίνων στους τόπους της Γης κ.α. Επίσης υπάρχουν κενά στο θέμα της Αμερικής (δες και την ιστορία του χάρτη του Piri Reis) που σε αρχαιοελληνικά κείμενα φαίνεται γνωστή, που δείχνει ότι ίσως υπήρχε και μια γεωγραφική-αστρονομική γνώση παλαιότερη, χαμένη, της οποίας υπήρχαν ακόμα ψήγματα στην κλασική εποχή.