Πάρε-Δώσε

Σήμερα θα διερευνήσουμε μια νέα σειρά θαυμάτων που κυκλοφορεί τελευταία σε σχέση με τις εκκλησίες που “δεν καίγονται από την φωτιά”.

Έχω τονίσει αρκετές φορές ότι ο Χριστιανισμός και ειδικότερα η ακραία του έκφραση που είναι η Ορθοδοξία, θέλουν συνέχεια και απεγνωσμένα θαύματα, όπως περίπου η θρησκεία από την οποίαν ξεπήδησαν, αφού υποτίθεται ότι σύμφωνα με τα Ευαγγέλια οι εβραίοι ζητούσαν συνέχεια “σημεία και τέρατα”. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο είχαμε την γέννεση νέων θαυμάτων αυτές τις μέρες, με εκκλησάκια, μοναστήρια κ.λπ. που “δεν καίγονται” επειδή “το θέλησε ο Θεός”, καθώς και λιτανείες που ρίχνουν βροχή. Θα διερευνήσουμε λοιπόν αυτά τα φαινόμενα για να ξέρουμε τι συμβαίνει στην πραγματικότητα.

Είχαμε λοιπόν την τραγική ατυχία να έχουμε και φέτος μια σειρά πυρκαγιών, που λόγω του έντονα παρατεταμένου καύσωνα που προηγήθηκε και της μηδενικής σχεδόν υγρασίας, να δημιουργηθούν υπερπυρκαγιές, που τροφοδοτούμενες από την σωρεία καύσιμης ύλης που είχε συσσωρευτεί στα μη καθαρισμένα μας δάση, και την απροσεξία ή αμέλεια, ή την εσκεμμένη δράση κάποιων επικινδύνων ή μικρόνοων ή ακόμα και φυσικών φαινομένων, να κατακάψουν τεράστιες εκτάσεις σε Εύβοια – Αττική – Ηλεία και μικρότερες σε άλλα μέρη.

Φυσικά όπως πάντα ο κρατικός μηχανισμός ήταν πρακτικά ανέτοιμος στην μακροχρόνια πρόληψη -ποιός άλλωστε καθαρίζει πραγματικά τα δάση; Αλλά και στην άμεση απάντηση, με αποτέλεσμα οι φωτιές να επεκταθούν γρήγορα και να είναι αδύνατον πλέον να σβήσουν, αφού λόγω του τεράστιου θερμικού φορτίου, το νερό που πέφτει με σκοπό να την σβήσει, να εξαερώνεται πριν καν φθάσει στο χώμα. Μια παρόμοια φωτιά έκαψε πριν 3 χρόνια 102 ανθρώπους στο Μάτι, ενώ το 2007, 37 ανθρώπους στην Ηλεία. Σήμερα τουλάχιστον η Πολιτεία μας βελτιώθηκε στο θέμα της έγκαιρης ενημέρωσης και της γρήγορης εκκένωσης, κάτι που είναι θετικό στο να μην θρηνούμε νεκρούς, ίσως το μόνο θετικό μέχρι στιγμής.

…
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Το πρώτο πράγμα που θέλω να ξεκαθαρίσω, είναι ότι δεν υπάρχει καμία παράδοση για την μεταφορά του Αγίου Φωτός όπως την έχουμε συνηθίσει τις τελευταίες δεκαετίες. Δηλαδή με κρατικά έξοδα, τόσο στην υποδοχή όσο και την διανομή του σε όλη την επικράτεια, αλλά και για την υποδοχή του ως αρχηγού κράτους. Αυτή η επονείδιστη για την λογική διαδικασία από μόνη της, δείχνει την αντιμετώπιση μιας φλόγας ως ξεχωριστής οντότητας που αξίζει τιμών από ένα κράτος, δηλαδή ένα είδος ειδωλολατρείας.

Η αναφορά μιας άσβεστης ιερής φλόγας υπήρξε αρκετές φορές στην αρχαία εποχή, όπως επίσης έχουμε τελετές και αναφορές σε λαμπαδηδρομίες, δηλαδή μεταφορά φωτός σαν τελετουργία για θρησκευτικούς ή άλλους λόγους. Βέβαια οι αρχαίοι έχουν κατηγορηθεί ως ειδωλολάτρες και σε ένα τέτοιο πλαίσιο μπορεί να δικαιολογείται, αλλά τι κάνουν αντίστοιχα οι χριστιανοί; Οι χριστιανοί έχουν το Άγιο Φως.

Ας πάμε όμως σε μια άλλη ιδέα παραπλήσια με το Άγιο Φως, που αξίζει να ειπωθεί παράλληλα. Η ιδέα της αφής της Ολυμπιακής Φλόγας που ξεκίνησε το 1928. Η αφή αυτή γίνεται φυσικά με κάτοπτρο και τις διαθέσεις του φωτοδότη Ήλιου, αλλά είναι δημόσια και προφανής και σηματοδοτεί την έναρξη της μεγαλύτερης παγκόσμιας αθλητικής εκδήλωσης που έχει τις ρίζες της στην αρχαία Ελλάδα.

Η μεταφορά της όμως και η σχετική λαμπαδηδρομία μέχρι το στάδιο των αγώνων, ξεκίνησε από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936. Ο συμβολισμός του όλου πλάνου έχει να κάνει με την έννοια της φωτιάς που έκλεψε ο Προμηθέας από τους θεούς για χρήση των ανθρώπων. Τελικά με την λογική και την πρακτικότητα. Είναι δηλαδή ένα ενδιαφέρον σύμβολο και η μεταφορά της φυσικά το ίδιο. Από όσο γνωρίζω, κανείς από την ολυμπιακή επιτροπή ούτε κάποιος άλλος ποτέ θεώρησε την ολυμπιακή φλόγα σαν μια ξεχωριστή οντότητα που χρήζει τιμών ας πούμε αρχηγού κράτους.

Οι ορθόδοξοι θεωρούν ότι πέρα από την θεωρούμενη θεϊκή προέλευση του Αγίου Φωτός, έχει αυτό και ιδιότητες που επίσης μεταφέρονται με την μεταφορά, άσχετα αν επίσης μαθαίνουμε ότι αυτό γίνεται για κάποια λίγα λεπτά της ώρας. Η μεταφορά του γινόταν παραδοσιακά με το καράβι που έφθανε μετά από μία εβδομάδα τουλάχιστον και φυσικά δεν γινόταν διανομή, αλλά όποιος ήθελε, πήγαινε στην Μητρόπολη ή στην Εξαρχία του Παναγίου Τάφου στην Πλάκα και το έπαιρνε.

Ο πρώτος που είχε την ιδέα της αεροπορικής του μεταφοράς και που την πραγματοποίησε τελικά από το 1988 ήταν ο Ιάκωβος Οικονομίδης ιδιοκτήτης πρακτορείου θρησκευτικού τουρισμού, που έκτοτε απέκτησε και τίτλο του Πατριαρχείου.
Τον πρώτο χρόνο, φαίνεται ότι η μεταφορά έγινε ιδιωτικά, αλλά τον επόμενο (κυβέρνηση Αν. Παπανδρέου) και έκτοτε ανέλαβε τα έξοδα του πρακτορείου το ελληνικό κράτος.
Από το 2001 ξεκίνησε και η “παράδοση” να γίνεται η υποδοχή με τιμές αρχηγού κράτους, ενώ από το 2002, όλη την μεταφορά και την διανομή πλέον ανέλαβε το Υπουργείο Εξωτερικών (υπ Γ. Παπανδρέου). Αυτά σύμφωνα με την wikipedia.
Η Athens Voice ταυτίζει την ανάληψη των εξόδων από το κράτος και την λαμπρή υποδοχή, ή έστω της ιδέας για αυτήν και η αποδοχή της έγινε αργότερα.

Η ιδέα της μεταφοράς του ξεκίνησε κατά πληροφορίες από την κα Λιάννη Παπανδρέου μια εποχή που μάθαμε ότι είχε επαφή με κάποιον συγκεκριμένο πνευματικό και άλλους επίσης πνευματιστές. Σε αυτό συνηγόρησε και ο τότε πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Χρήστος Σαρτζετάκης που πρότεινε και άλλη μία “παράδοση”, να γίνεται η υποδοχή του στο αεροδρόμιο, με τιμές αρχηγού κράτους, και με στρατιωτικό άγημα κάτι που φαίνεται να ξεκίνησε όπως είδαμε αργότερα το 2001 (προεδρία Κ. Στεφανόπουλου). Μια “παράδοση” που σταμάτησε ευτυχώς φέτος και ελπίζουμε μόνιμα.

Ας έρθουμε τώρα στο “Άγιο Φώς” …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Η αυταπάτη της δεισιδαιμονίας
Μετά την 1^η δημοσίευση του Ιουνίου για το θέμα αυτό, επανερχόμαστε με το τέλος του 2020 για να έχουμε μια καλύτερη εικόνα τού τι έχει συμβεί και για να απαντηθεί πλήρως η δεισιδαιμονία ότι στην “Εκκλησία κολλάς μόνο Χριστό”, περί θείας κοινωνίας κ.λπ. Επίσης, φαίνεται το πόσο εύκολα κολλάνε και πεθαίνουν οι ιερείς από μια μεταδοτική ασθένεια, ειδικά αυτές τις μέρες που οι συνθήκες είναι σχετικά ελεγχόμενες για μεγάλο πλήθος του κόσμου, αλλά και την τεράστια ευθύνη που έχουν για την διασπορά και τους θανάτους που την ακολουθούν.

Μέχρι τον Ιούνιο, η χώρα μας τα πήγε σχετικά καλά και αυτό γιατί ο αρχικός φόβος κράτησε την κυβέρνηση και τους πολίτες αρκετά συμμαζεμένους. Μετά ήρθε το καλοκαίρι και τα πάντα χαλάρωσαν, είτε λόγω κούρασης, είτε στην προσπάθεια να υπάρξει μια στοιχειώδης τουριστική και οικονομική κίνηση, αλλά από εκεί και πέρα τα πράγματα εξελίχθηκαν ιδιαίτερα δύσκολα, κάτι που φάνηκε μέσα στο φθινόπωρο.

Σημαντικά στοιχεία διασποράς πέρα από τα εισερχόμενα μέσω του τουρισμού και των μετακινήσεων, ήταν τα πανηγύρια του Δεκαπενταύγουστου, που απαγορεύτηκαν μεν, αλλά όλο και κάποιοι πανηγύρισαν. Αλλά η μεγάλη καμπή έγινε από την γιορτή του Αγίου Δημητρίου στην Θεσσαλονίκη και μετά, μαζί με τα συλλαλητήρια για την Χρυσή Αυγή, το Πολυτεχνείο κ.λπ., την ίδια ακριβώς εποχή. Από εκεί και πέρα είχαμε μια τεράστια αύξηση των θυμάτων, φθάνοντας στο τέλος του χρόνου στους 5 χιλιάδες νεκρούς. Θα δούμε την συμμετοχή της Εκκλησίας σε αυτή την αναζωπύρωση.

Η Εκκλησία έφερε βαρέως την απαγόρευση του Πάσχα και μόλις τα μέτρα χαλάρωσαν ξεσάλωσε. Τα συνθήματα που πρόβαλλε ήταν ότι “μέσα στην Εκκλησία δεν κολλάς ιό αλλά Υιό ”, “δεν κολλάς από το φίλημα των εικόνων”, “δεν κολλάς από το χειροφίλημα στους παπάδες” (αφού ως γνωστόν έχουν την “θεία χάρη” και οι παπάδες λατρεύουν την εξουσία), “δεν κολλάς από την Θεία Κοινωνία”, αφού πάντα μετά την καταλύουν (όπως ισχυρίζονται) και δεν παθαίνουν τίποτα (όπως επίσης ισχυρίζονται). Φέρνουν επίσης υποτιθέμενα ιστορικά παραδείγματα για τον παπά που κοινωνούσε τους λεπρούς, ή αυτούς που πάνε στα νοσοκομεία και φυσικά την φανταστική στατιστική ενός παρελθόντος που είναι στο μυαλό τους και μόνο, με παπάδες που δεν παθαίνουν ποτέ τίποτα από ασθένειες, μόνο που το παρόν είναι εδώ μπροστά μας και τους διαψεύδει …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Περιεχόμενα

Οι αίτιοι της Επανάστασης

Ο ρόλος του θρησκεύματος

Η εκκλησιαστική εκπαίδευση των λογίων

Η Εκκλησία και η Επανάσταση

Ο διαγωνισμός

Τον επόμενο χρόνο, ολοκληρώνονται 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821, την αφετηρία της δημιουργίας του ελληνικού μας κράτους και της πολιτικής αυτοδιάθεσης της ελληνικής κοινωνίας μας, μετά από μια μακρόχρονη σκλαβιά αιώνων. Είναι μια χρονιά που προγραμματίζονται πολλές εκδηλώσεις, τόσο για τον εορτασμό όσο και τον αναστοχασμό, του κατά πόσον οι επιταγές των υποκινητών και επαναστατών παππούδων μας πέτυχαν τον στόχο τους, δηλαδή αν όντως ελευθερωθήκαμε από όλα αυτά που μας καταπίεζαν και μας κρατούσαν ακόμα στον Μεσαίωνα ή όχι …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Η εμφάνιση της πανδημίας τους τελευταίους μήνες, είναι κατά την γνώμη μου, ένα δυνατό και χαρακτηριστικό κτύπημα στην ιδεοληψία της ορθόδοξης χριστιανικής θεώρησης και τα αποτελέσματα, φυσικά, θα τα δούμε εν καιρώ.

Τα τελευταία χρόνια, της μετά Χριστόδουλου και “ταυτοτήτων” εποχής, υπήρχε ένα σταδιακό ανέβασμα της ρητορικής και της πίεσης προς την εξουσία και την κοινωνία, και μια εντονότερη έξαρση της δεισιδαιμονίας, παρά την μεσολάβηση μια αριστερής και υποτίθεται ορθολογικής κυβέρνησης (που αποδείχθηκε ακριβώς το αντίθετο, ακόμα και στις σχέσεις της με το ιερατείο). Η Εκκλησία πλέον δεν αντέχει την συνεχή διολίσθηση της επιρροής της από το 98%, σε ένα ασαφές σύνολο μεταξύ του 25-70% του πληθυσμού, δεν αντέχει κυρίως τον περιορισμό των εξουσιών και της αίγλης που είχε, αποτέλεσμα του δύσκολου ακόμα εξευρωπαϊσμού μας και της καλύτερης πληροφόρησης και επικοινωνίας.

Σας θυμίζω ότι επί μιάμιση χιλιετία σχεδόν και μέχρι το 1976, η Εκκλησία είχε την αποκλειστική δυνατότητα ονοματοδοσίας μέσω της υποχρεωτικής ως εκ τούτου χριστιανικής βάπτισης, όσο και της κήδευσης που και αυτή ήταν υποχρεωτικά θρησκευτική.

Έως το 1982 είχε την αποκλειστική δυνατότητα για την τέλεση γάμων, φυσικά θρησκευτικών.

Εκτός αυτών, από το 2006 επετράπη η καύση και από το 2019, που δημιουργήθηκε το πρώτο αποτεφρωτήριο στην χώρα μας, έχασε την δυνατότητα επιβολής που είχε, στο πως θα διαθέτει κάποιος το σώμα του μετά θάνατον …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »