Πάρε-Δώσε

Ιστοχώρος ποικίλης ύλης
Ελληνική σημαία Πάρε-Δώσε
  • Ειδοποιήσεις

    Ενημερωθείτε άμεσα, για κάθε νέο άρθρο.
    Loading
  • Ροή σχολίων

Περί της πολυσυζητημένης μαρτυρίας του Τατιανού επί των τεσσάρων «κανονικών» Ευαγγελίων

  06/12/2010 | Σχολιασμός

«Ο Θρίαμβος των Γραφών», του James OrrΓράφομε το παρόν άρθρο λαμβάνοντας αφορμή από το κείμενο του βιβλιαρι­δίου «Ο Θρίαμβος των Γραφών», του James Orr που εμφανίζεται στις σελίδες 22-23 :

Η μαρτυρία του Τατιανού για τα τέσσερα Ευαγγέλια
Ας έρθουμε και σε μια άλλη μαρτυρία. Οι παλιοί Χριστιανοί συγγραφείς μάς πληροφορούν ότι ο Τατιανός, μαθητής του Ιουστίνου του Μάρτυρα, είχε κάνει ένα «τετράστηλο» και πως το έργο αυτό, το οποίο υπήρχε στην εποχή τους, ήταν αρμονία των τεσσάρων Ευαγγελίων. (Το έργο πρέπει να έγινε κατά το έτος 170 μ.Χ.). Για ν’ ασχοληθεί όμως κάποιος συγγραφέας στη σύνταξη Αρμονίας των Τεσσάρων Ευαγγελίων, εξυπακούεται ότι τα Ευαγγέλια αυτά είχαν ήδη από καιρό ισχυρή και δεσπόζουσα θέση και ειδικό κύρος στην Εκκλησία. Η αναγνώριση αυτή επέφερε καίριο πλήγμα κατά της θεωρίας ότι τα Ευαγγέλια ήταν έργο μεταγενέστερης εποχής, γι’ αυτό και καταβλήθηκαν προσπάθειες να προσβληθεί η δύναμη της μαρτυρίας αυτής, την οποία μας δίνει ο Τατιανός.

 

Δάσκαλος του Τατιανού ήταν ο Ιουστίνος ο Μάρτυρας, ένας από του πιο σπουδαίους μάρτυρες, που άκμασε στα μέσα της 2ης εκατονταετηρίδας. Τα έργα του αρχαιότατου αυτού συγγραφέα περιέχουν κατά μεγάλο μέρος την ιστορία των τριών πρώτων Ευαγγελίων και δείχνουν επίσης μια ισχυρή γνωριμία με το Ευαγγέλιο του Ιωάννη. Ούτε μας αφήνει ο Ιουστίνος σε αμφιβολία ως προς την πηγή απ’ όπου παρέλαβε τα όσα αναφέρει. Μας λέει ότι τα απέκτησε από τα «Απομνημονεύματα των Αποστόλων» τα καλούμενα Ευαγγέλια και ότι σ’ αυτά βρήκε γραμμένα «άπαντα περί Ιησού Χριστού». Τα «Απομνημονεύματα» αυτά διαβάζονταν μαζί με τις προφητείες κατά τις εβδομαδιαίες συναθροίσεις των Χριστιανών.

Το βιβλιαράκι αυτό μού το έδωσε μία χριστιανή ορθόδοξη, συγγενής μου, πο­λύ φανατική και θρησκόληπτη. Αν και αυτή έχει τελειώσει μόνο δημοτικό σχολείο, ήθελε με αυτό να μου αποδείξει τον θρίαμβο των ιερών χριστιανικών γραφών και δη των τεσσάρων κανονικών Ευαγγελίων, την αυθεντικότητα, την αρμονία, την ιστορι­κότητα και την αξιοπιστία των
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Γιατί απορρίπτουμε τον Χριστιανισμό

  28/11/2010 | Σχολιασμός

Απόρριψη Χριστιανισμού«Ανέγνων, έγνων, κατέγνων» («Εμελέτησα, εγνώρισα, απέρριψα»).
Αυτοκράτορας Ιουλιανός

Ο μέγας Γερμανός διανοητής και φιλόσοφος, θαυμαστής του Ελληνικού Πολι­τισμού ο ελληνίζων Friedrich Nietzsche, στο «Werke in drei Βänden»,(hg. von Κ. Schlechta, I I, 1914, Seite1234), γράφει (μετάφραση):

«Καταδικάζω τον Χριστιανισμό.
Απαγγέλλω κατά της χριστιανικής Εκκλησίας την εσχάτη όλων των κατηγοριών.
Τον θεωρώ ως την μεγαλύτερη διαφθορά …
Μετέβαλε κάθε αξία σε απαξία,
κάθε αλήθεια σε ψέμα,
καθετί έντιμο σε αχρειότητα.
Τον θεωρώ ως την μεγαλύτερη κατάρα και διαστροφή,
το μεγαλύτερο εκδικητικό ένστικτο,
που προκειμένου να επιβληθεί χρησιμοποίησε κάθε μηχανορραφία
και υποχθόνιο μέσο,
δεν εδίστασε μπροστά σε καμιά μικροπρέπεια. –
Τον ονομάζω το ανεξίτηλο στίγμα της ανθρωπότητας».

Αυτά τα συμπεράσματα τού Nietzsche περί Χριστιανισμού που αλλού τον κατονομά­ζει φοβερό­τερη ασθένεια και παρά φύση πειθαρχία, τα έχουν διατυ­πώσει ίδια ή πιο εμφα­τικά πολλοί και διάφοροι ανεξάρτητοι ερευνητές σε διάφορους τόπους και χρό­νους!

ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ
Μια φορά στην παραλία του Αγίου Παντελεήμονος του χωριού Καταπόλων
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Μωσαϊκός Νόμος – Η απογύμνωση των νόμων του Μωυσή

  24/11/2010 | Σχολιασμός

ΙουδαϊσμόςΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗ
Αγαπητέ αναγνώστη, προτού προχωρήσεις στη μελέτη αυτού του κειμένου είναι αναγκαίο να διαβάσεις καλά την παρούσα εισαγωγή που θα σε βοηθήσει στο να κατανοήσεις καλύτερα το περιεχόμενο και το σκοπό του θέματός μας.

Αυτό το κείμενο γράφτηκε και κυκλοφόρησε υπό μορφή μικρού βιβλίου από τον Αμερικανό νομομαθή Joseph Wheless, ο οποίος χρημά­τισε δικηγόρος και δικαστής. Ο Wheless γεννήθηκε στην πόλη Nashville της πολιτείας Tennessee των ΗΠΑ το έτος 1889 και απέθανε το 1950. Εκτός από την μητρική του γλώσσα, την αγγλική, εγνώριζε απταίστως την ισπανική, την γαλλική, την ιταλική και την γερμανική καθώς επίσης και Λατινικά, Αρχαία Ελληνικά και Εβραϊκά. Αν κρίνομε από το ύφος και από το περιεχόμενο των συγγραμμάτων του, πρέπει να ήταν λάτρης του αρχαίου Ελληνικού και Ελληνορωμαϊκού πολιτισμού. Εκτός από πολλά βιβλία που έγραψε σχετικά με νομοθεσίες και το επάγγελμά του, ως ελεύθερα σκεπτόμενος και λογικός άνθρωπος εστράφη εναντίον δεισιδαιμονιών και βλακειών.

Όπως και σήμερα έτσι και τότε η χώρα του μαστιζόταν κυριολεκτικά από αιρέσεις, θρησκοληψίες και προλήψεις που προέρχονταν από όλες τις θρησκείες του πλανήτη, κυρίως όμως από τις εκατοντάδες αιρέσεις του Χριστιανισμού, ο οποίος με τη σειρά του προήλθε ως αίρεση του Ιουδαϊσμού πριν 1900 χρόνια. Έτσι ο Wheless εδημοσίευσε τέσσερα βιβλία πάνω στην απογύμνωση της χριστιανικής θρησκείας και της εκκλησιαστικής ιστορίας και ταυτοχρόνως μαζί τους απογυμνώνει και τον Ιουδαϊσμό. Αφού ο Χριστιανισμός, όπως είπαμε, προήλθε από τον Ιουδαϊσμό ως αίρεση, είναι φυσικό οι δύο θρησκείες να μοιράζονται ένα τεράστιο κοινό μέρος. Συγκεκριμένα ο Χριστιανισμός έχει ως αρχική του βάση την Παλαιά Διαθήκη, δηλαδή την βάση του Ιουδαϊσμού. Τα τέσσερα βιβλία τού εξαιρετικού ερευνητή Wheless είναι τα εξής:

  1. Debunking the Laws of Moses, 1929. Την μετάφραση αυτού του κειμένου διαβάζετε τώρα.
  2. The Church founded on Lies and Forgeries, 1931. (Η Εκκλησία που θεμελιώθηκε σε Ψέματα και σε Πλαστογραφίες.)
  3. Is it God’s Word?, 1925. (Είναι αυτό Λόγος Θεού;)
  4. Forgery in Christianity, 1930. (Παραχάραξη στον Χριστιανισμό.)

Σ’ αυτά τα τέσσερα βιβλία ο Wheless χτυπά αλύπητα, με επιστη­μονικό τρόπο και με καυστικό χιούμορ τον Χριστιανισμό και ταυτοχρό­νως και τον Ιουδαϊσμό. Τα στοιχεία που χρησιμοποιεί περιλαμβάνονται σε ολόκληρη την Εβραιοχριστιανική Βίβλο από διάφορες εκδόσεις, στα βιβλία του Ελληνιστή Ιουδαίου ιστορικού Ιωσήπου Φλαβίου, στην Καθολική Εγκυκλοπαίδεια, στη Βιβλική Εγκυκλοπαίδεια, στους Πατέρες πριν από την πρώτη οικουμενική σύνοδο της Νικαίας (+325 Κ.Ε.), στους Πατέρες μετά τη σύνοδο της Νικαίας, σε πάρα πολλά ιστορικά βιβλία της αρχαίας και νέας Ιστορίας και αλλού. Η μέθοδός του είναι απλή. Δεν κάνει ούτε προσπαθεί να κάμει μια κάποια θεωρία. Παραμένει στο «σύ είπας» και «σύ έπραξας». Μετά, με απλή κοινή λογική, βρίσκει ότι όλα τα στοιχεία που μας μεταφέρουν οι παραπάνω πηγές αλληλοσυγκρούον­ται ανηλεώς, δημιουργώντας έτσι μια αλλόκοτη σούπα με ένα τεράστιο αριθμό λαθών ιστορικών και επιστημονικών, αντιφάσεων, παραλογισ­μών, βλακειών και διαφόρων άλλων μεταξύ τους ασυμβίβαστων πραγ­μάτων. Τα εκκλησιαστικά δόγματα πατέρων, συνόδων, κλπ. αυξάνουν τον κυκεώνα αυτόν κατά πολύ. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι αυτή η σούπα ούτε τρώγεται ούτε καταπίνεται, εκτός εάν σε έχουν ναρκώσει ή με χίλια ζόρια σου τη σπρώξουν με πίεση κάτω στο στομάχι σου. Αλλιώς δεν πάει κάτω με τίποτα!
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Γιατί ο Θεός ήταν τόσο σκληρός στις γυναίκες και τα φίδια;

  22/11/2010 | Σχολιασμός

Εύα και φίδιΜετάφραση άρθρου του Clarence Darrow [1], του έτους 1929.

Τελευταία έχω διερωτηθεί αρκετά γύρω από μια θεολογική ερώτη­ση που ίσως είναι δυνατόν κάποιος αναγνώστης να απαντήσει. Ίσως κάποιος άλλος να έχει βρει το μπελά του μ’ αυτήν πρωτύτερα, αλλά εγώ δεν έχω δει αυτό το θέμα ποτέ γραμμένο και είναι δυνατό να είναι καθα­ρά δική μου ανακάλυψη. Είναι φυσικό ότι, ενδιαφέρομαι πάρα πολύ για τη θρησκεία και έχω μελετήσει καλά την Γένεσιν, όπως κάθε ένας οφείλει να το κάνει. Το πώς προήλθε το ανθρώπινο γένος, για να μη μιλήσομε για τη Γη, καθίσταται πολύ απλό ερώτημα στο θεόπνευστο βιβλίο.

Όταν ο Θεός εποίησε τον Αδάμ κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο που μπορούσε, μετά ανακάλυψε ότι ο Αδάμ ήταν μόνος, και γι’ αυτό έφτιαξε την Εύα για να του κάνει συντροφιά. Μετά πλέον δεν ήταν ποτέ ξανά μοναχός του. Ο Θεός επίσης εδημιούργησε όλα τα είδη των φυτών και των ζώων, και ανάμεσα σ’ όλα τα ζώα έφτιαξε «τον όφιν» (το φίδι), και είτε ο Θεός είτε ο γραμματέας του είτε κάποιος άλλος, είπε ότι το φίδι ήταν το «ευφυέστερον» από όλα τα ζώα του αγρού. Εννοείται πως αν εξαιρέσομε αυτή την ιστοριούλα, με μεγάλη δυσκολία θα πίστευα ότι το φίδι ήταν το πιο έξυπνο από τα ζώα. Τουλάχιστον δεν έχει το μυαλό που πολλά άλλα ζώα διαθέτουν. Παρ’ όλα ταύτα, αυτό δεν είναι το σημείο που με απασχολεί. Ο Θεός έβαλε τον Αδάμ και την Εύα στον κήπο και τους έδωσε δικαίωμα να τρώνε τα πάντα εκτός από τον καρπό του Δέν­δρου της Γνώσεως. Αυτό μου φαίνεται αρκετά εύλογο, αφού οι εκλεγμέ­νοι πράκτορες του Θεού εδώ στη Γη είναι πάντοτε απασχολημένοι με το να εμποδίζουν τον κόσμο από το να φάγει αυτό τον καρπό. Σ’ αυτή την προσπάθεια έχουν καταπληκτική επιτυχία. Αλλά αυτό όπως και πριν δεν είναι το κύριο σημείο. Μια μέρα το φίδι ήλθε στην Εύα και της είπε κάτι για να φάει αυτό τον απαγορευμένο καρπό. Εκεί λοιπόν η Εύα είπε στο φίδι —η γλώσσα στην οποία συνομίλησαν δεν έχει καταγραφεί— ότι ο Θεός τής είχε πει, ή τουλάχιστον τον είχε ακούσει αφού απ’ αυτόν προήλθε: «Εσείς δεν θα φάτε απ’ αυτόν ούτε θα τον αγγίξετε για να μην αποθάνετε». Και τότε λοιπόν το φίδι λέγει ότι ακόμα και αν έτρωγε δεν θα απέθνησκε. Ούτε αυτό με ενδιαφέρει. Ποιος έχει δίκιο θα το αφήσω μεταξύ του Θεού και του φιδιού. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, σε σύντομο χρονικό διάστημα ο Αδάμ και η Εύα άκουσαν τη φωνή του Θεού που περιπατούσε μέσα στον κήπο κατά το δειλινό εκείνης της ημέρας και κρύφτηκαν ανάμεσα στα δένδρα. Και ο Θεός μιλώντας στον Αδάμ και τους ρώτησε γιατί έσπευσαν να κρυφτούν, και ο Αδάμ απάντησε επειδή ήταν γυμνοί. Σ’ αυτό το σημείο ο Θεός είχε ένα προαίσθημα ότι δεν θα είχαν ανακαλύψει πως ήταν γυμνοί εάν δεν είχαν φάγει τον απαγο­ρευμένο καρπό. Ο Θεός ρώτησε τον Αδάμ γιατί τον έφαγε. Και ο Αδάμ έριξε όλο το βάρος στην Εύα που τον δελέασε. Και όταν ο Θεός μίλησε στην Εύα γι’ αυτό το ζήτημα, εκείνη έριξε όλες τις ευθύνες στο φίδι. Έτσι δεν έμεινε τίποτα για τον Θεό παρά να αναγγείλει καταδίκη, και αρχίζοντας από το φίδι του λέγει: «Είσαι καταραμένο πάνω από όλα τα ζώα και πάνω από κάθε θηρίο του αγρού. Πάνω στην κοιλιά σου θα προχωράς και χώμα θα τρως όλες τις μέρες της ζωής σου. Και θα βάλλω εχθρότητα ανάμεσα σε σένα και την γυναίκα, και ανάμεσα στο σπέρμα σου και το δικό της σπέρμα [2]. Αυτό θα σου συντρίβει την κεφαλή και συ θα του δαγκώνεις [3] τη φτέρνα». Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να μάθομε πως το φίδι προχωρούσε πριν από αυτή την κατάρα, αλλά δεν υπάρχει τίποτα γι’ αυτό μέσα στη Γένεσιν ή κανένα άλλο μέρος του αγίου βιβλίου. Θα ήταν επίσης πολύ ενδιαφέρον να μάθομε πως το φίδι μετά απ’ αυτή τη στιγμή τα κατάφερε να ζει τρώγοντας χώμα, αλλά ούτε κι’ αυτό έχει ποτέ εξηγηθεί, μέχρις ότου οι φυσιοδίφες ανακάλυψαν ότι έτρωγε άλλες τροφές
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Παυλικός Χριστιανισμός – Ο Χριστός του απόστολου Παύλου

  17/11/2010 | Σχολιασμός

Απόστολος ΠαύλοςΟ Παύλος βασισμένος σε ό,τι κυκλοφορεί μέχρι την εποχή του γύρω από τις μεσσιανικές και εσχατολογικές κινήσεις και ομάδες περί του Μεσσίαχ (Χριστού) των Εβραίων, εγ­καινιάζει μία νέα μεσσιανική και εσχατολογική αί­ρε­ση τoυ Ioυδα­ϊσ­μoύ, τoν Παυλι­κό Χριστιανισμό. Έχομε ήδη αναπτύξει διάφορα δόγματα και θέσεις της θεολογίας αυ­τής της αιρέσεως. Εδώ θα αναπτύξομε άλλα τα περισσότερα των οποίων αφορούν τον Χρι­στό.

Όπως έχομε προείπει, ο Παύλος για να δώσει νέα ώθηση, νέα ζωή και να γλι­τώσει τον Χρισ­τιανισμό από την εξαφάνιση που τον περίμενε στην στατική του μορ­φή εντός της Ιουδαίας κα­τά τον 1ον αιώνα Κ. Ε., αλλά πιθανότατα και για δικούς τους προσωπικούς λόγους, για πρώτη φορά συλλαμβάνει την ιδέα να μετατρέψει τον Ιη­σού Χριστό, από τον προσδοκώμενο από­γονο του Δαυ­ίδ και άνθρωπο άξιον του Εβ­ραίου Θεού Γιαχβέχ που θα εχρίετο Μεσσίαχ βασιλεύς των Εβραίων και θα αναδη­μι­ουργούσε το χαμένο κράτος του μυθικού βασιλιά Δαυίδ (Πρός Ρω­μαίους α΄: 3, Β΄ Πρός Τιμόθεον β΄: 8, κλπ.), στον μυθικό και θεωρητικό Ιη­σού Χριστό Σωτή­ρα, Υιόν του Εβραίου Θεού Πα­τρός Γιαχβέχ (Πρός Ρω­μαίους α΄: 4, κλπ.), που θα έσωζε, όπως υποθέτει, όλους τους ανθρώπους (Πρός Ρω­μαίους γ΄: 29-30, ι΄: 12-13, Πρός Γαλάτας γ΄: 28, Πρός Κο­λασσαείς γ΄: 11, κλπ.) από την κατάρα και την οργή του Γιαχβέχ. Έτσι εγ­καινίασε μια νέα θρησ­κεία εξέλιξη της προηγουμένης καταδικασμένης χριστιανι­κής αντιλήψεως κατά την οποίαν η σωτηρία ήταν μόνο για τους Εβραίους αλλ’ αυτοί την αρνήθηκαν συντριπτικά, όπως βλέ­πομε τον Ιησού Χριστό να λέγει πριν τον Παύ­λο, στα υστερόχρονα Ευαγγέ­λια: Ματ­θαίος ι΄: 5-6, ιε΄: 24, κη΄: 17, Μάρ­κος ζ΄: 27 αλ­λά βάζει νερό στο κρασί του ως προς τους εθνικούς στον επό­μενο στίχο, ιβ΄: 28-30.

Ας μην ξεχ­νάμε ότι στις Πράξεις θ΄: 2, ιθ΄: 9, 23, κδ΄: 5, 14, 22, κστ΄: 5, κλπ., οι ομοε­θ­νείς τού Παύλου αποκα­λούν την νέα θρησκεία του με την λέ­ξη «αί­ρεσιν» ή «οδόν» για την οποία στον στί­χο κη΄: 22 λέγουν: «αξιού­μεν δε πα­ρά σου ακούσαι ά φρονείς· περί μεν γαρ της αιρέσε­ως ταύ­της γνωστόν εστιν ημίν ότι πανταχού αντι­λέγεται.»!

Σε σχέση με τον κατοπινό Χριστιανισμό των Ευαγγελίων, εισαγωγικώς και επιγραμματικώς αναφέρομε ότι: Ο Παύλος δεν γνωρίζει τίποτα από τα υποτι­θέμε­να «γεγο­νότα» των τεσσάρων κανονικών Ευαγγελίων και ο Χριστός του δεν είναι ο γιος του τέκτονος (μαραγκού ή χτίστη) Ιωσήφ ή του Αγίου Πνεύματος και της Μαριάμ, με αδελφούς και αδελ­φές (Ματθαίος ιβ΄: 47, ιγ΄: 55-56, Μάρκος γ΄: 31-35, στ΄: 3, κ. α.), ο θαυ­μα­τοποιός Ιησούς, αλ­λά, όπως έχο­με ήδη μερι­κώς αναπτύξει και θα αναπτύ­ξομε πε­ρισσότε­ρο στο πα­ρόν μέ­ρος και ακολούθως, μέ­σα στις Επι­στολές και την θεολο­γία του παρου­σιά­ζει έναν ου­ράνιο, απεσταλμέ­νο, αιθέριο, γνωστικιστικό Χριστό. Δεν μας παραδίδει καμία διδασκαλία του Ιησού Χριστού αλλά ερμηνεύει το πλανώμενο εσχατολογικό κήρυγμα περί σταυρωθέντος, ανασ­τάν­τος και πάλιν ερ­χομένου Χριστού εντός των πλαισίων της δικής του θεολο­γίας. (Π. χ. βλέπε: Α΄ Πρός τιμόθεον α΄: 11, στ΄: 16, κλπ.).

Ο Παύλος είναι χρονολογικώς ο πρώτος συγγραφέας εντός του κα­νόνος της Καινής Δια­θή­κης. Όμως δεν μας παρέχει κα­μιά βιο­γραφική περιγραφή έστω και πε­ριληπ­τική για τη ζωή και τη δρά­ση τoυ Ιησού Χρι­στoύ. Δεν ανα­φέ­ρει ούτε ένα από τα θαύ­ματά τoυ. Ακόμα δεν μας μεταφέρει κα­μία θεολογία ή διδαχή του Ιη­σού Χριστού. Όσον δε αφορά το βά­π­τι­σ­μα και την θεία ευ­χαρι­στία, που ανα­φέραμε σε προη­γού­με­να μέρη και θα αναφερθούμε και στο πα­ρόν, εί­χε διαφορετική αντίληψη από αυτήν των κανο­νικών Ευαγ­γελίων.
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

 
Εναλλαγή σε εμφάνιση φορητής συσκευής