Πάρε-Δώσε

ΜΙΑ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΚΑΙ ΠΟΛΥΠΟΙΚΙΛΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
Όπως είναι γνωστό η Εκκλησία και οι άνθρωποί της (απολογητές και θεολόγοι), στην προσπάθειά τους να τονίσουν με κάθε τρόπο το «μεγαλείο» τού Χριστιανισμού και την «υπεροχή» του έναντι του Ελληνισμού, επί του οποίου επιβλήθηκε διά πυρός και σιδήρου, δεν διστάζουν να κατασυκοφαντήσουν, να υποτιμήσουν, ακόμη και να υβρίσουν οτιδήποτε θυμίζει την λάμψη του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Ένα πρόχειρο παράδειγμα από τα πολυάριθμα που υπάρχουν απανταχού στον Εβραιογνωστικοχριστιανισμό, αποτελεί η Κυριακή της Ορθοδοξίας κατά την οποίαν οι κατάρες της Εκκλησίας κατά των Ελλήνων και του ελληνικού πνεύματος δίνουν και παίρνουν. Εναντίον ενός πολιτισμού δηλαδή, με παγκόσμια ακτινοβολία και χάρις στον οποίον είμαστε γνωστοί σήμερα ανά τον κόσμο και νιώθουμε κατά τι υπερήφανοι. Δεν σταματάνε όμως μέχρι τον αρχαίο Ελληνισμό αλλά καταφαλκιδεύουν και τον σημερινό Ελληνισμό που χαροπαλεύει.

Στην προσπάθειά τους αυτή, οι Ιουδαιογνωστικοχριστιανοί απολογητές, δεν φείδονται ουτιδανών τακτικών και πρακτικών και ελλείψεως ηθικής. Όταν πλέον δεν έχουν επιχείρημα και δεν μπορούν να αντιτάξουν κάτι, όσο αβάσιμο, ψευδές ή παράλογο και αν είναι, τότε η συνηθισμένη τακτική τους είναι το να προσπαθούν να «σπιλώσουν» τον φορέα του αντιλόγου, ως «παγανιστή» ή «άθεο», κλπ., λες και αυτό είναι κάτι το επιλήψιμο, ή εν πάση περιπτώσει κάτι χειρότερο της δικής τους αντιφατικότητας και δεισιδαιμονίας του Χριστιανισμού. Η ειρωνεία της υποθέσεως βέβαια, είναι ότι μέμφονται ως «ειδωλολάτρες» όσους αντιτίθενται στον Χριστιανισμό, ενώ οι ίδιοι έχουν αναγάγει τον φετιχισμό, τον φόβο, την εικονολατρεία, την πτωματολατρεία, κ. ά., σε ύψιστα καθήκοντα ή και αρχές του Ιουδαιογνωστικοχριστιανισμού.

Ο Παναγιώτης Μαρίνης, ιατρός και πρόεδρος της «Εταιρείας Αρχαιοφίλων» με την συνεργασία των μελών τής Εταιρείας αυτής, στο κείμενο που ακολουθεί δίδει μια συναπτή απάντηση επί της ύλης που ανωνύμως έχουν διασπείρει εδώ και ‘κει οι χριστιανοί απολογητές υπό μορφή ερωτήσεων, θέσεων ή κατηγοριών. Εντός του κειμένου αναγράφει αυτολεξεί πολλά από τα ερωτήματα και τις κατηγορίες των προς τα οποία απαντά ευθέως, τα δε υπόλοιπα έπονται ευκόλως από τα συμφραζόμενα και τις αναπτύξεις των θεμάτων που παρέχει …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Μετάφραση από την αγγλική, παρατηρήσεις και σημειώσεις εντός του κειμένου υπό: Δρος Ιωάννου, Νεοκλέους Φιλάδελφου, Μ. Ρούσσου

Πρόλογος του μεταφραστή
Έχω υπ’ όψη μου πολλούς ανεξέταστους και αμελέτητους ή σκόπιμους Χριστι­α­νούς απο­λο­γη­τές και θεολόγους οι οποίοι ισχυρίζονται ότι το Ταλμούδ και η Καινή Διαθήκη φέ­ρουν πει­στικές αναφορές και στοιχεία περί ιστορικού Ιησού Χριστού. Προς τούτο έκα­να τον κόπο να μεταφράσω από την αγγλική και να παραθέτω εδώ την δημοσι­ευμένη ερ­γα­σία του Ιουδαίου Ραβίνου Hayyim ben Yehoshua, ειδικού με­λετητή και ερευνητή του Ταλ­μούδ και όλης της σχετικής ύλης, την οποία και έχει αν­αρτήσει στο διαδίκτυο. Η ερ­γασία αυτή είναι πολύ πυκνογραμμένη και τεκμηρι­ω­μένη με πολλά ενδιαφέροντα στοι­χεία. Διά να μην λάβει τεράστια έκταση πολλές φο­ρές ο ερευνητής ανακοινώνει ετοί­μως πολ­λά από τα γνωστά στοιχεία ή τα νέα που αυτός χρησιμοποιεί καθώς και τα συμ­περά­σματα στα οποία κατέληξε ή είναι παραδε­κτά από την αμερόληπτη επιστημονική κοι­νό­τη­τα και μερικές φορές με μια συντομία που ημπορεί να ξαφνιάσει κά­ποιους. Δι’ όλα αυτά η ερ­γασία εφ’ ενός μεν είναι πο­λύ ου­σιώδης και εφοδιασμένη με πολλά στοι­χεία, εφ’ ετέ­ρου δε ο ενδια­φε­ρόμενος αναγνώ­στης οφείλει να την μελετήσει και να την εξετάσει πολύ προσεκτικώς. Αξί­ζει πο­λύ τον κό­πο! Εκτός του ότι φανερώνει βαθιά γνώ­ση των θεμάτων και των πραγ­μά­των, πολλά των οποίων δεν εί­ναι γνωστά στους περισ­σοτέρους, Χριστιανούς και μη Χρι­σ­τιανούς, όχι μόνο προ­ξε­νεί ανεπανόρ­θωτη βλάβη σε κά­θε τέτοιο σκόπιμο ή ανεξέ­τα­σ­το ισχυ­ρισμό, ότι δηλαδή το Ταλ­μούδ και η Καινή Διαθή­κη ανα­φέ­ρουν τον ιστορικό Ιησού Χριστό, αλλά και τον καταρρίπτει πατα­γωδώς.

Ως γνωστόν το Ταλμούδ άρχισε να γράφεται στην Παλαιστίνη και Βαβυλώνα τον δεύτερο αιώνα και τελείωσε τον έκτο. Κατά τους διάφορους Μεσαιωνικούς διωγμούς των Εβραίων στην Ευρώπη, οι Χριστιανοί πολλές φορές προσπάθησαν να καταστρέ­ψουν το Ταλμούδ. Όπως φαίνεται οι μανιασμένες προσπάθειές τους είχαν μόνο με­ρι­κό και προσωρινό αποτέλεσμα. Το Ταλμούδ επανεξεδόθη στην Βασιλεία της Ελβετί­ας τον 16^ο αιώνα κάτω από την αυστηρή λογοκρισία των Χριστιανών. Παρ’ όλα ταύτα η Εβραϊκή κοινότητα διαφύλαξε επαρκώς το αρχικό Ταλμούδ και έτσι αυτό που έχει σή­μερα στα χέρια της είναι πιστό στο αρχικό. Η σύγκρισή του με το χριστιανικά λογοκ­ριμένο Ταλμούδ εκθέτει σαφώς όλες τις διαφορές και τις χριστιανικές επεμ­βά­σεις! Ακολούθως, παίζει πολύ ση­μαντικό ρό­λο στην έρευνα από ποιο Ταλμούδ αντ­λούμε αναφορές, το πραγματικό ή το λογοκριμένο. Αυτό το τονίζει παρακάτω ο ειδι­κός γνώ­στης του Ταλμούδ Hayyim ben Yehoshua. Αλλά και οι σχετι­κές­ αναφορές των Χριστιανών στο ύστερο λογοκριμένο (κυρίως Βαβυλωνιακό) Ταλμούδ αποτελούν αν­τιδράσεις που αφορούν τον Χριστιανισμό γενικώς και όχι τον Ιησού Χριστό ειδικώς …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Επιμνημόσυνο σημείωμα
Προς τιμή και μνήμη του θανόντος διδάκτορος Νικία Σταυρουλάκη (2 Οκτωβρίου, 1921 – 20 Δεκεμβρίου, 2009), καθηγητού Μαθηματικών. Οι πληροφορίες που παρατίθενται βασίζονται αφ’ ενός στις δημοσιεύσεις του εκλιπόντος καθηγητή και αφ’ ετέρου συνεκεντρώθησαν διά διαφόρων μέσων επικοινωνίας (προσωπικές επισκέψεις με πολύωρες συζητήσεις, επαγγελματικά συνέδρια, επιστολές, τηλεφωνήματα, πληροφορίες από συγγενείς και φίλους, κλπ.) που είχα με τον ίδιο τον καθηγητή ή περί αυτού, τα τελευταία 14 χρόνια. Διά πρώτη φορά τον εσυνάντησα στο 3ο Πανελλήνιο Συνέδριο Γεωμετρίας, στο πανεπιστήμιο Αθηνών, τον Μάιο του 1996 και από τότε γίναμε φίλοι. Στο τέλος αυτού του γραπτού μετά τα αναφερόμενα στον Δρα Νικία Σταυρουλάκη έχω συμπεριλάβει και μερικές φιλοσοφικές ιδέες και συνέπειες που βασίζονται σε όλα όσα έχουν επιτευχθεί μέχρι σήμερα και στην προσωπική μου εκτίμηση.
(Υπό Δρος Ιωάννου Μ. Ρούσσου, καθηγητού Μαθηματικών, Hamline University, Saint Paul, Minnesota)

Βιογραφικό σημείωμα
Ο Νικίας Σταυρουλάκης γεννήθηκε στο χωριό Θρόνος του νομού Ρεθύμνης της μεγα­λονή­σου Κρήτης, το έτος 1921. Εισήχθη στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Αθη­νών, το έτος 1938, όπου εσπούδασε Πολιτικός Μηχανικός …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Τα συγ­γράμματα των εθνικών ιστορικών και συγ­γ­ρα­­φέ­ων Φλέ­γοντος, Θαλ­λού, και Πορφυ­ρί­ου, 2^ος αιών – αρχές 4^ου αιώνος, το σύγγ­ραμμα του χριστιανού Ιουλίου Αφρικανού, 3^ος αιών, και το σύγ­­γραμ­μα του Γαλιλαί­ου ιστορικού Ιούστου της Τιβε­ριάδος 1^ος αιών, κ. ά., έχουν απολε­σθεί. Τί έχει απομείνει για να διασωθούν αυτά;! Σήμερα όμως διάφοροι αυ­τοβα­πτι­­σθέν­τες απολογητές, που συνήθως τελούν εν ανωνυμία, μας πα­ραθέτουν «αποσπά­σμα­τα» του Φλέγοντος και του Θαλλού, τα οποία ισχυρίζονται ότι φέ­ρουν μαρτυρί­ες για τον σει­σμό και την έκ­λειψη ηλίου που δήθεν έγιναν κατά τη σταύρωση του υποτι­θε­μέ­νου Ιη­σού. Κατ’ αυ­τόν τον τρόπον οι απολογητές νομί­ζουν ότι μας παρέχουν «ιστο­ρι­κές» πλέον «απο­δεί­ξεις» περί της ιστορικής υπάρξεως του θρυ­λου­μέ­­νου Ιησού που έγινε μετά ο μυθο­λο­γικός Χρι­στός.

Ση­μει­ώστε ότι την έκλειψη ηλίου (ή το σκοτάδι πάνω σε όλη τη γη) την ανα­φέ­ρουν ο Ματ­θαίος (27: 45), ο Μάρκος (15: 33) και ο Λου­κάς (23: 44). Ο Ιωάννης την αγνοεί. Το σχί­σι­μο του καταπετάσματος του ναού στα δύο, από πάνω ως κάτω, το ανα­φέρουν ο Ματ­θαί­ος 27: 51, ο Μάρκος (15: 38) και ο Λουκάς (23: 45). Ο Ιωάννης το αγνοεί. Αλλά τα υπό­λοιπα μυθο­λο­γι­κά συμβάντα, περί σεισμού, ανεώξεως πολλών μνημείων, ανα­στάσεως πολλών νεκρών στην Ιερου­σα­λήμ, κλπ., τα αναφέρει μόνο ο Ματθαίος (27: 51-53), ενώ οι άλλοι τρεις κα­νο­νικοί ευ­αγγε­λι­στές τα αγνοούν …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Ο άνθρωπος από τότε που απέκτησε την δύναμη τής συνειδήσεως και ακόμα περισσότερο την συ­νείδηση τού ότι έχει συνείδηση και ικανότητα δημιουργίας και αναπτύξεως πολιτισμού, απέκτησε ορισμένες «ατελεύ­τη­τες;» εμμονές και συνειδητο­ποίησε την φθαρτότητα και θνησιμότητά του.

Δεν εί­ναι μόνο η εξ­α­σ­φάλιση των πρώ­των αναγκών τροφής, στέγης, ρου­χι­σμού, διατηρή­σε­ως της υγείας και της διαιωνίσε­ως του είδους, αλλά και:

1. Η αγωνία, η εξιχνίαση και η γνώση του αγ­νώ­σ­του και ειδικά του μέλλοντος· τί κρύβει το άγνωστο και τί του επιφυλάσσει το μέλ­λον μαζί με την ανικανό­τητά του να γνωρίσει και να καταλάβει, εντός του συντόμου χρονικού διαστή­ματος της ενεργής ζωής του, τι ακριβώς συμβαίνει με όσα πράγ­μα­τα από τον περίγυρό του τού κινούν το ενδιαφέρον, προτού απέλθει ανικανοποίητος από την σύντομη ζωή του.
2. Τί είναι ο θά­να­τος· είναι άραγε το τέρμα της υπάρξεώς του ή υπάρχει κά­ποια συ­νέχεια· αφού δεν μπορεί να έχει αθάνατη ζωή εδώ στη γη τότε μήπως μπο­ρεί να απο­κτήσει την πολυπόθητη αθανασία μετά τον θάνατο.
3. Η αναζήτηση των απαντήσεων στις μετα­φυσικές ερωτήσεις τύπου: ποιός εί­ναι, τί σκοπό έχει, από πού ήλθε και πού πά­ει, κ.λπ.

Όλα αυτά τα ερωτήματα και στοιχεία μαζί με τις διάφορες απαντήσεις που τους εδό­θησαν κατά τόπους και εποχές έπαιξαν και παίζουν έναν τεράστιο ρόλο στην ψυ­χο­λο­γία και στην κουλτούρα όλων των ανθ­ρώπων. Π.χ., ένας σκεπτικιστής στο ερώτημα τί σκοπό έχει η ζωή του ανθρώπου απάντησε ως εξής: «Δεν ξέρω αν και τι σκοπό έχει η ζωή του ανθρώπου, αλλά αφού υπάρχομε καλό είναι να ζήσομε αυτή την ζωή κατά τον καλλίτερο δυνατό τρόπο!». …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »