«Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν πήγε καθόλου καλά, το μεγάλο λάθος είναι ότι μέσα σε αυτό το συνεταιρισμό ο ΣΥΝ εξαφανίστηκε και στη θέση του εγκαταστάθηκε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., με τις ποικιλώνυμες συνιστώσες του οι οποίες αυθαδίασαν σε βαθμό που ήθελαν να επιβάλλουν τις απόψεις του».
Αυτό είναι ένα μικρό απόσπασμα από συνέντευξη που έδωσε πρόσφατα στα ΝΕΑ ο Λεωνίδας Κύρκος και το οποίο όλως περιέργως έχει «εξαφανιστεί» από αρκετές ιστοσελίδες που έκαναν την αναδημοσίευση. Μια δήλωση, με βαρύνουσα σημασία, αν συνυπολογίσουμε, ότι ο Κύρκος είναι ένας εκ των ιδρυτών του Συνασπισμού και ένας πολιτικός που εμπνέει έναν σεβασμό στο μεγαλύτερο ίσως κομμάτι του ελληνικού πολιτικού φάσματος.
Βέβαια, η αναφορά στην «αυθάδεια» θα μπορούσε να σχολιαστεί ποικιλοτρόπως, αν και ο συσχετισμός με τις «συνιστώσες», μάλλον κάνει λίγο πιο εύκολη την ανάλυση αυτού του «δελφικού χρησμού». Είναι ηλίου φαεινότερον, ότι ο σχετικά μετριοπαθής Συνασπισμός με εκφραστές, πολιτικούς που διακρίνονταν από ένα στοιχειώδες πολιτικό ήθος, όπως ο Φώτης Κουβέλης και ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης που πέθανε πρόσφατα, δεν έχει καμία σχέση με το συνονθύλευμα του Αλέκου Αλαβάνου, του Αλέξη Τσίπρα, του Κουράκη και λοιπών άλλων «επαναστατών ποπολάρων». Θέσεις ενάντια στην κοινή λογική και στο λαϊκό αίσθημα (Δεκεμβριανά, κουκουλοφόροι, λαθρομετανάστες, Μακεδονία κλπ.) έγιναν «Ευαγγέλιο» (ή μήπως το σωστό θα ήταν «Κοράνι»;) για τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και είναι γνωστό, ότι οι κυριότεροι εκφραστές αυτών των απόψεων ήταν -και είναι- οι διάφορες «συνιστώσες» του. Οι άνθρωποι, έχοντας αποθρασυνθεί και από τις «δημοσκοπήσεις» που τους έδιναν για κάποιο διάστημα ανήκουστα και απίστευτα ποσοστά (κατ’ αναλογίαν, σοβιετικού τύπου), τράβηξαν το σκοινί μέχρι εκεί που δεν έπαιρνε άλλο (όχι γι’ αυτούς, αλλά για τους απλούς πολίτες, που άναυδοι παρακολουθούσαν το «ρεσιτάλ» υποκρισίας και πολιτικής εκμετάλλευσης). Κλασικοί καιροσκόποι δηλαδή (τι άλλο μπορεί να είναι κάποιος, που επενδύει πολιτικά στις ψήφους των δεκαεξάρηδων και των (λαθρο)μεταναστών;), όπως βέβαια και οι «κερδισμένοι» του ΛΑ.Ο.Σ. που βλέπουν ότι η θρησκεία -προς το παρόν τουλάχιστον- και η πατρίδα αποτελούν «σταθερές αξίες» στην πολιτική συνείδηση των ψηφοφόρων.
Το «στραπάτσο» του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. βέβαια, παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις, αν αναλογιστεί κανείς ότι οι Ευρωεκλογές χαρακτηρίζονται κι από το πνεύμα της «χαλαρής» ψήφου. Είναι κάτι σαν την περίοδο των εκπτώσεων. Αν ένα κατάστημα δεν μπορεί να μαζέψει χρήμα και τότε, ε τότε «βράστε όρυζα» σύντροφοι… Μάλλον πρέπει ν’ αλλάξετε «εμπόρευμα» ή «γειτονιά».
Κάθονται στα σκοτεινά και σχεδιάζουν. Πίνουν και κανένα ποτάκι. Bourbon, Golan Heights Wine, Raki, θα σας γελάσω. Πού θα εφαρμόσουν τα σχέδια; Μα φυσικά στο «πεδίο βολής». Εκεί που ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα. Εκεί που βασιλεύει η χυδαιότητα, η τεμπελιά, η αναξιοκρατία, η διαφθορά, η ατιμωρησία. Εκεί που παιδεία, υγεία, τάξη, δικαιοσύνη έχουν πεθάνει (θεός συγχωρέστες). Εκεί που οι πολιτικοί είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία ανίκανοι ή προσκυνημένοι. Εκεί που την ενημέρωση μονοπωλούν τα νεοταξικά Μ.Μ.Ε των μεγιστάνων του πλούτου, μεταδίδοντας νυχθημερόν ψέματα. Εκεί που όλα τα σκιάζει η διαπλοκή. Εκεί που η αριστερά εκφυλίστηκε από «ψωμί-παιδεία-ελευθερία» σε «φραπέ-μπριζόλα-κόκα κόλα». Εκεί που οι «αντιεξουσιαστές» παίζουν το παιχνίδι της εξουσίας (της πλανητικής). Εκεί που κάθε ιδεολογία, του αναρχισμού συμπεριλαμβανομένου, δυσφημείται. Εκεί που ζουν απολιτικά-εγωϊστικά-λοβοτομημένα ζωντόβολα, με μόνη έννοια πώς «να περάσουν καλά» (ιδανικά πειραματόζωα δεν νομίζετε;).
Και τώρα σε παρελθόντα χρόνο.
Η εφαρμογή των σχεδίων άρχισε πριν από αρκετό καιρό. Οι πράκτορές τους είχαν στρατολογήσει τον κάθε πικραμένο. Κάθε περιθωριακό, κάθε μηδενιστή, κάθε γκρουπούσκουλο, κάθε χουλιγκάνο. Δεν χρειάστηκε να πληρώσουν. Όλοι αυτοί οι χαμένοι συναίνεσαν αμέσως, μόλις αισθάνθηκαν ότι «ο αγώνας» τους «τώρα δικαιώνεται» (μαζί και η light αριστερά). Τόσα χρόνια «στην αποκάτω»! Είχε έρθει η ώρα να πάρουν εκδίκηση. Να εφαρμόσουν στην πράξη την «κοσμοθεωρία» τους: χασίσι και παρτούζα και επιστροφή στη φύση, άρπαξε να φας, βία για τη βία κτλ κτλ.
Ο συρφετός όμως αυτός δεν ήταν αρκετός. Δεν θα τα κατάφερνε μόνος του. Όσο και να βοηθούσαν οι ντόπιοι ανεγκέφαλοι-θερμοκέφαλοι Ελληναράδες, προσφέροντας αφειδώς αφορμές για «εξέγερση», την κρίσιμη ώρα κάτι θα έλειπε. Στην πρώτη μεγάλη πρόβα «επανάστασης» είχαν φαεινή ιδέα. Επιστράτευσαν ό,τι πολυτιμότερο είχαν οι ιθαγενείς: τη νεολαία. Κανείς δεν θα τολμούσε να τα βάλει με τα παιδιά του! Μπα… άδικος κόπος. Κάτι έφηβοι με επώνυμα τζινάκια, κρατώντας κινητό-γουόκμαν Νokia όπου άκουγαν Madonna (την πρέσβειρα καλής θέλησης ντε), φώναξαν «μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι» και μετά πήγαν να κάνουν νανάκια στα πουπουλένια στρωματάκια τους. Όσο κι αν έσπρωχνε η εγχώρια προπαγάνδα (Μάκης, Λάκης κ.ά.) τίποτε. Τσσσς …τσσσσς ….τι «επαναστάτες» ήταν αυτοί. Του γλυκού νερού. Τότε έριξαν στη μάχη μπαρουτοκαπνισμένους «σκληροτράχηλους» στρατιωτικούς. Ουτσεκάδες.
Χειρότερα! Κατέβηκαν οι ηλίθιοι στην «επανάσταση» με αλβανικές σημαίες! Και κάναν και πλιάτσικο και πουλάγανε τα κλεμμένα στην Αλβανία! Ρόμπα γίνανε! Δεν ήταν να εμπιστεύεται κανείς εμπόρους ανθρώπινων οργάνων, ναρκωτικών και λευκής σάρκας!
Το επόμενο σχέδιο προέβλεπε χρήση του ιδανικού στρατού πόλεως. Παράνομων, εξαθλιωμένων, πεινασμένων, (δηλαδή έτοιμων να εκραγούν) θρησκόληπτων μεταναστών και μάλιστα μουσουλμάνων. Πέραν του ότι αποτελεί υπέρτατη ηδονή να χρησιμοποιείς τους δηλωμένους εχθρούς σου ως πιόνια, η επιστράτευση των ανθρώπων αυτών έχει πολλαπλά οφέλη:
1. Ο βασικός στόχος επιτυγχάνεται. Χάος στην Παλαιοκώσταινα. Σε κατάσταση χάους και ανασφάλειας βέβαια, οποιοσδήποτε φιλήσυχος μπορεί να συναινέσει σε περιορισμό των ελευθεριών του. Χώρια που παραδειγματίζονται πολιτικοί που πάνε να φύγουν από το μαντρί και άλλες χώρες που πάνε να το παίξουν ανεξάρτητες.
2. Στρέφεις την προσοχή των μουσουλμάνων μακριά σου και τους προσφέρεις ξένο σβέρκο για να εκτονώσουν την οργή που προόριζαν για σένα. Τους καλοπιάνεις κιόλας για να επιχειρήσεις «προσέγγιση». Δεν ήταν τελικά καλή ιδέα να τα βάλεις με το μισό πλανήτη! Καλύτερη ιδέα μοιάζει το να επιχειρήσεις δήθεν συμφιλίωση, προσφέροντας στους εχθρούς σου ως δώρο καλής θέλησης, έναν «σπαστικό» και δύστροπο φίλο σου.
3. Κάμπτεις οποιαδήποτε εσωτερική αντίσταση των ιθαγενών, αφού όποιος τολμήσει να αντιδράσει, εκτός από το υβρεολόγιο («φασίστα»-«ρατσιστή» κτλ) θα βρεθεί αντιμέτωπος όχι με έναν μεμονωμένο άνθρωπο και μάλιστα παράνομο (ληστή κτλ), αλλά με σύσσωμο τον μουσουλμανικό κόσμο, ο οποίος στη μεγάλη του πλειοψηφία είναι βαθιά θρησκευόμενος και όχι παράνομος!
4. Εμφανίζεσαι (μυστικά, μη σ’ ακούσουν οι μουσουλμάνοι) στους ντόπιους και παριστάνεις το σωτήρα: «σας τα ‘λεγα εγώ, τι τις θέλετε τις φιλίες με τους Άραβες; Να ‘στε καλά παιδιά στο εξής και τέρμα τα πάρε-δώσε με τρομοκράτες! Μόνο μαζί μου θα ‘στε ασφαλείς. Και στείλτε και στρατό στο Αφγανιστάν, να τους δείξουμε αυτών των αγρίων!
5. Εδραιώνεις τον τοποτηρητή της περιοχής, ο οποίος έντεχνα παριστάνει ότι «ισορροπεί» μεταξύ Ανατολής και Δύσης και ρίχνοντας στάχτη στα μάτια των μουσουλμάνων αυτοδιορίζεται γενικός δερβάναγας στη Μέση Ανατολή.
Η συνέχεια σε χρόνο ενεστώτα. Ορατή δια γυμνού οφθαλμού. Μόνο οι (εθελοντικά) τυφλοί δεν τη βλέπουν.
Είναι ευρέως διαδεδομένος σήμερα ο μύθος, ότι οι μαθητικές παρελάσεις στην Ελλάδα, είναι επινόηση του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά κι ως εκ τούτου σύμφωνα με τις απόψεις που επικρατούν σε ένα τμήμα, κυρίως του αριστερού χώρου (και κυρίως του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.), έχουν φασιστικό και μιλιταριστικό νόημα και θα πρέπει να καταργηθούν.
Το αν θα πρέπει να καταργηθούν οι μαθητικές παρελάσεις ή αν κακώς γίνονται, βεβαίως είναι ένα θέμα που σηκώνει συζήτηση, όχι όμως για τον λόγο (ο οποίος αποτελεί και το ισχυρότερο επιχείρημα) που επικαλούνται οι «διεθνιστές» (και κατά πολλούς, «εθνομηδενιστές»). Ο Μεταξάς μπορεί να καθιέρωσε τις μαθητικές παρελάσεις, αλλά δεν τις επινόησε αυτός, ούτε και τις εισήγαγε από τις χώρες του φασισμού και του ναζισμού, δηλαδή την Ιταλία και την Γερμανία. Μαθητικές παρελάσεις μαρτυρούνται* και πριν την περίοδο της δικτατορίας Μεταξά:
Στην εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ» της 26ης Μαρτίου 1899, διαβάζουμε: «Μετά την δοξολογίαν τα παρατεταγμένα σώματα παρήλασαν με την μουσικήν επικεφαλής δια της οδού Σταδίου. Ιδιαιτέραν αίσθησιν έκαμεν η πρώτην φοράν εφέτος γενομένη παρέλασις των μαθητών των νομαρχιακών σχολείων Αττικής κατά τετράδες βαινόντων με την ελληνικήν σημαίαν εμπρός. Οι μικροί μαθητές με κανονικότατον βάδισμα (…) έψαλλον πατριωτικά άσματα μεταδίδοντα παντού την συγκίνησιν και τον ενθουσιασμόν. Η παρέλασις εκείνη των χιλίων παιδίων έδωκε μίαν εξαιρετικήν ζωήν εις την εορτήν (…) Εύγε εις τον έχοντα την ωραίαν ιδέαν κ. Μιχαλόπουλον επιθεωρητήν των σχολείων».
Κατά τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου του 1914, διαπιστώνουμε από την ίδια εφημερίδα (26/3/1914) πως οι μαθητές των σχολείων του Πειραιά προσήλθαν συντεταγμένοι στη δοξολογία, κρατώντας ταινίες γαλανόλευκες. Στο Άργος οι μαθητές συμμετείχαν σε πομπή λαμπαδηφορίας άδοντας πατριωτικά τραγούδια. Λαμπαδηφορία έγινε, επίσης, στη Λάρισα με τη συμμετοχή των σχολείων και του στρατού. Στην Κέρκυρα οι μαθητές όλων των σχολείων προσήλθαν το πρωί στη δοξολογία, ενώ «την νύκτα εγένετο λαμπρά παρέλασις προ των Ανακτόρων και δια των κεντρικοτέρων οδών, των στρατιωτικών λαμπαδηφορούντων, των δε μαθητών του Γυμνασίου μετά ανηρτημένων ενετικών φανών τη συνοδεία της μουσικής Ρομποτή έψαλλον το εμπνευσμένο εμβατήριο ‘’Ήπειρος’’».
Το 1926 στην Αθήνα ο εορτασμός έγινε στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Σύμφωνα με την εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ» της 26ης Μαρτίου, υπήρξε πρωτοφανής συρροή πλήθους: «Προ του Σταδίου είχε παραταχθή τάγμα του 1ου Συντάγματος και άνδρες της αστυνομίας πόλεων (…) Άλλα στρατιωτικά τμήματα είχον παραταχθή επί των μικρών οδών των αγουσών εις το Στάδιον (…) Μέχρι τις 10:30 είχε τελειώση η προσέλευσις των σχολείων, των προσκόπων, των μαθητριών, των Λυκείων, κτλ». Μετά την προσέλευση των επισήμων σχηματίστηκε εκκλησιαστική πομπή και τελέστηκε η δοξολογία. Ακολούθησε χορός. «Μετά τον χορόν επρόκειτο να παρελάσουν ενώπιον των επισήμων τα σχολεία (…) Το πλήθος που είχε συρρεύσει εντός του στίβου καθίστα αδύνατον την παρέλασιν».
Δεν υπάρχει χρεία και άλλων μαρτυριών. Οι προαναφερθείσες τεκμηριώνουν αδιάσειστα ότι η συμμετοχή των σχολείων αποτελούσε πανελλαδικά μέρος του εθνικού εορτασμού της 25ης Μαρτίου, δεκαετίες προ της δικτατορίας του Ιωάννη Μεταξά, του φασισμού και του χιτλερισμού (που τότε δεν υπήρχαν καν σε έννοιες, φυσικά). Σημαντικό γεγονός, επίσης, το οποίο σκοπίμως παρασιωπείται είναι ότι καθ’ όλη αυτή την περίοδο στον εθνικό εορτασμό συμμετείχαν και τα σωματεία των εργαζομένων, τα οποία προσέρχονταν στη δοξολογία με τις σημαίες τους.
Θα πρέπει δε, να διευκρινιστεί σ’ αυτό το σημείο, πως οι μαθητικές παρελάσεις σήμερα είναι θεσμοθετημένες, όχι βάσει του νόμου Μεταξά, αλλά νεότερων διαδοχικών νομοθετικών ρυθμίσεων (καλώς ή κακώς, είναι συζητήσιμο κι αυτό), από κυβερνήσεις δημοκρατικά (βεβαίως) εκλεγμένες:
Τα σχολεία ιδιωτικής και δημοσίας εκπαίδευσης συμμετέχουν υποχρεωτικά στις παρελάσεις με το σύμβολο του έθνους. Τα τμήματα των σχολείων κατά την παρέλαση θα παρουσιάζουν, ένα ομοιόμορφο σύνολο και η εμφάνιση θα είναι αυτή που θα αρμόζει σε μαθητές-τριες.
Οι επικεφαλείς των τμημάτων καθηγητές Φυσικής Αγωγής, οφείλουν να ακολουθούν τα τμήματά τους από το αριστερό μέρος σε όλη τη διαδρομή της παρέλασης.
Επειδή η παρέλαση γίνεται για ανάμνηση αλλά και για να τιμηθούν πρόσωπα και γεγονότα μια ορισμένης χρονικής περιόδου που έχει αξία για μας σήμερα θα πρέπει η ποιότητα αυτής της εκδήλωσης να είναι η υψηλότερη.
Και καθώς σήμερα, εκτός του ότι, σε αντίθεση με ότι προβλέπει ο νόμος, η συμμετοχή στις μαθητικές παρελάσεις έχει καταστεί ουσιαστικά προαιρετική, ίσως θα ήταν καλό να δει κάποιος τα πράγματα κι από άλλη οπτική γωνία, σύμφωνα και με το σχόλιο του αριστερού γελοιογράφου, Στάθη:
«Αδικεί τον εαυτόν της η Αριστερά, αν κάποιοι, όταν κάνουν παρέλαση παιδιά με ειδικές ανάγκες, διακριβώνουν μιλιταρισμό!… Ή, αν στη χαρά της λαϊκής γιορτής με τα σημαιάκια των πιτσιρικάδων, το καμάρι των χαζομπαμπάδων και το νυφοπάζαρο, βλέπουν τα… Ες-Ες να ξανάρχονται! […] Τα σύμβολα, όπως η σημαία και οι εκδηλώσεις, όπως οι παρελάσεις, δεν της ανήκουν της Δεξιάς… Είναι κτήμα του λαού, που πολέμησε, αντιστάθηκε κι έζησε… Δεν μπορεί να τα χαρίσει η Αριστερά…».
Θα ήταν ίσως και χρήσιμο να εξηγήσει κάποιος στην ανύμπορη γιαγιά της ακόλουθης φωτογραφίας, σε γλώσσα κατανοητή γι’ αυτήν, γιατί δεν θα πρέπει να ξαναπάρει το καρεκλάκι της και να πάει να χειροκροτήσει τα εγγόνια της…
* Τα αποσπάσματα από την εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ», δημοσίευσε ο Χρήστος Α. Κορκόβελος στην ιστοσελίδα «Αντίβαρο».
Το ακόλουθο κείμενο δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα kokkinipatrida.blogspot.com
Η σελίδα αυτή δεν υπάρχει πλέον. Απ’ ότι λέγεται, στην πραγματικότητα η ιστοσελίδα αυτή δεν ανήκε στον αριστερό χώρο, αλλά ήταν δημιούργημα (προβοκατόρικο προφανώς) ενός οπαδού του ΛΑ.Ο.Σ.
Το αν είναι αλήθεια ή ψέματα, αυτό είναι άγνωστο.
Παρ’ όλα αυτά, ανεξαρτήτως των προθέσεων του συντάκτη, αναδημοσιεύεται το κείμενο, γιατί πραγματικά είναι ίσως κατά μία έννοια συγκλονιστικό.
Πριν προλάβει ο οποιοσδήποτε καλόβουλος ή κακόβουλος αναγνώστης τού πολύ ενδιαφέροντα Ιστοτόπου σας να με κατηγορήσει ως «εθνικιστή», «στρατόκαυλο» και δεν ξέρω εγώ τι άλλο, να δηλώσω ότι ήμουν ο πρώτος, πριν από χρόνια, που χαρακτήριζε μ’ αυτούς τους χαρακτηρισμούς οποιονδήποτε φίλο, γνωστό ή συγγενή συμμετείχε κατά οποιονδήποτε τρόπο (είτε ως θεατής είτε ως παρελαύνων) σε αυτές τις «εθνικιστικές φιέστες», όπως συνήθιζα να αποκαλώ τις μαθητικές και στρατιωτικές παρελάσεις.
Όχι, δεν διακατεχόμουν τόσο από το σύνδρομο της «εθνοφοβίας» (και πολύ περισσότερου του εθνομηδενισμού) που χαρακτηρίζει ένα cosmopolitan κομμάτι της συνασπισμένης «αριστεράς». Ήμουν απλά ένας κλασικός ανένταχτος αριστερός της γενιάς μου, που συνήθιζε να αναπαράγει όλα εκείνα τα «αντιεθνικιστικά» και «αντιμιλιταριστικά» στερεότυπα, που έβγαζε φλύκταινες κι αυτός, με τη θέα μαθητών, ομοιόμορφα ντυμένων, να ακολουθούν ένα σταθερό βηματισμό, υπό τους ήχους της σφυρίχτρας της κακιασμένης γυμνάστριας (που αν δεν συμμετείχες στην παρέλαση σού έμπηγε μια κουλούρα να! (με το συμπάθιο) στον έλεγχο του σχολείου). … Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »
11/06/2009 | 
Σχολιασμός 
«Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν πήγε καθόλου καλά, το μεγάλο λάθος είναι ότι μέσα σε αυτό το συνεταιρισμό ο ΣΥΝ εξαφανίστηκε και στη θέση του εγκαταστάθηκε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., με τις ποικιλώνυμες συνιστώσες του οι οποίες αυθαδίασαν σε βαθμό που ήθελαν να επιβάλλουν τις απόψεις του».
