Η ανάγνωση του μεταναστευτικού προβλήματος με μεροληπτικούς όρους και δομημένα ιδεολογικά στερεότυπα ή βάσει της εκ των προτέρων κατηγοριοποίησης των γηγενών Ευρωπαίων και των επήλυδων μεταναστών αντιστοίχως στις αξιολογικές κατηγορίες των εγγενών θυτών και των αιωνίων θυμάτων, καταδεικνύει ότι πρόκειται για ένα μη λειτουργικό στην ουσία του σχήμα, το οποίο θα ήταν δυνατόν να ονομάσουμε, ακολουθώντας τον Γάλλο φιλόσοφο Pierre-André Taguieff (γεν. 1946), μεταναστευτισμό (immigrationnisme).
Ο μεταναστευτισμός προσδιορίζεται ως η προσέγγιση του φαινομένου των διεθνών ροών μετανάστευσης, της εγκατάστασης των μεταναστών στις χώρες υποδοχής και των αντιδράσεων που προκαλούνται μεταξύ των γηγενών ευρωπαϊκών πληθυσμών με προκαθορισμένους όρους, οι οποίοι ουσιαστικά αναπαράγουν μειωτικούς χαρακτηρισμούς, επιθέσεις ad hominem και ιδεοληπτικές ηθικολογικές κατηγορίες. Οι τελευταίες λειτουργούν ως μέσο κοινωνικού στιγματισμού όσων χαρακτηρίζονται από αντίθετη στην πολυπολιτισμικότητα άποψη και συμβάλλουν στην αποφυγή προβολής κάθε δομημένης επιχειρηματολογίας. Κατηγορία αυτού του είδους είναι αυτή του «ρατσισμού», έννοια, η οποία έχει υποστεί μία πλήρη πολιτική εργαλειοποίηση, κυρίως από την Αριστερά και την άκρα Αριστερά. (Για τον Taguieff ακόμη και οι συμβολικές έννοιες του «αντιρατσισμού» και του «αντιφασισμού» είναι ιδεολογήματα, τα οποία ουσιαστικά αποσκοπούν στην εξυπηρέτηση πολιτικών στόχων ορισμένων ομάδων, συγκεκριμένα στη νομιμοποίηση όσο το δυνατόν περισσοτέρων παρανόμων μεταναστών χωρίς τις τυπικές διαδικασίες).
Αντί, δηλαδή, να προκριθεί μία ψύχραιμη, λειτουργική και ορθολογιστική προσέγγιση, η οποία θα αξιοποιεί λ.χ. την αρχή της επικουρικότητας, επιλέγεται ένα ιδεοληπτικό σχήμα ερμηνείας, σύμφωνα με το οποίο η μαζική μετανάστευση συνιστά εξ ορισμού μία θετική ή ακόμη και αναπότρεπτη διαδικασία, ενώ οι αντιδράσεις στη μαζική μετανάστευση, ακόμη και στο ίδιο το ιδεολόγημα της πολυπολιτισμικότητας σε επίπεδο θεωρητικής συζήτησης, αποτελούν οπωσδήποτε εκδηλώσεις ρατσιστικών πεποιθήσεων και όχι θεμιτή άποψη, η δε ενδεχόμενη βία και λοιπή εγκληματικότητα των μειονοτικών μεταναστευτικών ομάδων υφιστάμενη μία ενδιαφέρουσα μεταλλαγή αποκαλείται αντίδραση στη θεσμική ή την κοινωνική βία και ουσιαστικά mutatis mutandis δικαιολογείται, όταν μάλιστα δεν ενθαρρύνεται ανοικτά.
Οι σκηνές που ακολουθούν, προέρχονται από τοπικό τηλεοπτικό σταθμό της Ηπείρου.
Κάποιοι κουκουλοφόροι, εισβάλλουν στον τηλεοπτικό χώρο και εκτοξεύουν γιαούρτια και αβγά προς τον δημοσιογράφο, επειδή έκανε κάτι που ερέθισε τα «δημοκρατικά» ένστικτά τους: Επέτρεψε τηλεφωνική παρέμβαση, σε προηγούμενη εκπομπή, ενός εκπροσώπου της Χρυσής Αυγής.
Θέμα
Στις 23 Ιανουαρίου 2011, περίπου 250 λαθρομετανάστες (δηλαδή, παράνομα εισερχόμενοι και διαμένοντες στην Ελλάδα) μετέβησαν ακτοπλοϊκώς από τα Χανιά στην Αθήνα, κάτω από την οργάνωση και εποπτεία μελών της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς (κάτω από των μανδύα των ΜΚΟ), που πρόσκεινται στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Σύμφωνα και με το Λιμεναρχείο Χανίων, η επιβίβαση έγινε με ονομαστικό κατάλογο.
Με την άφιξή τους στην Αθήνα, με την επιπλέον υποστήριξη φοιτητών που πρόσκεινται στα προαναφερθέντα κόμματα και του εκλεγμένου δημοτικού συμβούλου Αθηναίων, Πέτρου Κωνσταντίνου (είναι ο κύριος που στο συμβάν των νεκρών της Marfin, όλως τυχαίως περνούσε μπροστά από την τράπεζα, εφοδιασμένος με το απαραίτητο σακίδιο των αναρχικών «επαναστατών» κι αυτός που βρίσκεται μπροστά σε κάθε «μπαχαλακική» διαδήλωση «αντιεξουσιαστών», μουσουλμάνων κ.ά.) εγκαταστάθηκαν με τον τσαμπουκά και το έτσι θέλω, στο κτήριο της Νομικής, επικαλούμενοι το πανεπιστημιακό άσυλο και προχώρησαν σε απεργία πείνας και απαιτώντας την νομιμοποίηση όλων των (λαθρο)μεταναστών.
Η κυβέρνηση, αφού προηγήθηκε εναλλαγή πετάγματος του μπαλακίου της ευθύνης, μεταξύ αυτής και της πρυτανείας, μετά από διαπραγματεύσεις «κατάφερε» να συμφωνήσει με τους λαθρομετανάστες, για την μεταφορά τους σε άλλο κτήριο, έτσι ώστε να συνεχίσουν τον «αγώνα» τους, με…χρονικό όριο 15 ημέρες (και μετά, τί;).
«Η αθάνατη ελληνική φυλή
…Κανένας σοφός η άσοφος δεν μπορεί μέχρι σήμερα να γράψει ούτε μια λέξη, αν δεν αναφερθεί στα έργα που άφησαν οι δημιουργοί αυτού του πολιτισμού, που λέγεται αρχαίος ελληνικός πολιτισμός… Στην εποχή της σκλαβιάς πέρασε σκληρά, μαύρα χρόνια και πολλοί «έξυπνοι», ανάμεσα στους οποίους και κάποιος Φαλμεράγιερ, ισχυρίστηκαν πως η ελληνική φυλή έσβησε κι ότι αυτή διασταυρώθηκε μ’ άλλες φυλές, που δεν έχουν τίποτα το κοινό με την αρχαία ελληνική φυλή. Μα ότι κι αν πούνε, αυτό δεν έχει καμία αξία. […] Τα παραμύθια του φιλελληνισμού, χάρη στον οποίο αποκτήσαμε δήθεν τη λευτεριά μας, εφευρέθηκαν μόνο και μόνο για να γίνει πιστευτό, ότι η πατρίδα μας λευτερώθηκε, όχι από τις ίδιες της τις δυνάμεις, μα από τους ξένους. Υπήρξαν βέβαια φιλέλληνες, που αγωνίστηκαν, πολέμησαν κι έχυσαν το αίμα τους για τη λευτεριά της πατρίδας μας. Τιμή και δόξα σ’ αυτούς κι αιώνια ας είναι η ευγνωμοσύνη του έθνους. […] Μεθαύριο θα τραβήξουμε στις εκλογές. Το πρώτο ράπισμα πρέπει να δοθεί στο δημοψήφισμα, με την οριστική καταδίκη του φιλοβασιλισμού και την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας. Αλλά γιατί στρεφόμαστε με τόση μανία ενάντια στο βασιλιά; Γιατί αυτός πρώτα-πρώτα δεν είναι ούτε Έλληνας». Άρης Βελουχιώτης (απ’ τον λόγο της Λαμίας).
Διανοείστε σήμερα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων ίσως, κάποιον κομμουνιστή να μιλά για ελληνική φυλή, πατρίδα, έθνος κ.λπ.; Όχι βέβαια. Όλα αυτά συνιστούν ρατσιστικές και εθνικιστικές αντιλήψεις. Όλοι οι λαοί και οι άνθρωποι είναι ίδιοι, ανεξαρτήτως, πολιτισμού, πατρίδος και χρώματος…
Όπα! Και χρώματος είπαμε;
Ναι, σωστά. Το χρώμα δεν έχει καμμία σημασία (και σοβαρολογούμε).
Για μια στιγμή όμως…
Αλήθεια, τί πίστευε άραγες το ΚΚΕ μόλις λίγες δεκαετίες πριν για τους έγχρωμους, που σήμερα σκίζει τα ρούχα του για λογαριασμό τους; … Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »
20/09/2012 | 
Σχολιασμός 
Η ανάγνωση του μεταναστευτικού προβλήματος με μεροληπτικούς όρους και δομημένα ιδεολογικά στερεότυπα ή βάσει της εκ των προτέρων κατηγοριοποίησης των γηγενών Ευρωπαίων και των επήλυδων μεταναστών αντιστοίχως στις αξιολογικές κατηγορίες των εγγενών θυτών και των αιωνίων θυμάτων, καταδεικνύει ότι πρόκειται για ένα μη λειτουργικό στην ουσία του σχήμα, το οποίο θα ήταν δυνατόν να ονομάσουμε, ακολουθώντας τον Γάλλο φιλόσοφο Pierre-André Taguieff (γεν. 1946), μεταναστευτισμό (immigrationnisme).
Οι σκηνές που ακολουθούν, προέρχονται από τοπικό τηλεοπτικό σταθμό της Ηπείρου.
Ρητορικό βεβαίως το ερώτημα…
«
