«Είναι μερικοί γονείς που λένε: “Άσε το παιδί, γυναίκα, να πάει στις γυναίκες να μάθει. Γιατί άμα δεν μάθει, θα μας βγει…άρρωστο”. Λάθος! Γιατί, μπορεί να μην του δώσεις φαγητό να φάει και να πεθάνει, αλλά άμα του δώσεις “σάρκα” να φάει, μπορεί να πεθάνει…στιγμιαίως! Το ‘χασες το παιδί σου!… Σας είπα ότι και μέσα στον γάμο πρέπει να συγκρατεί κανείς τον εαυτόν του. Να μην αποδέχεται αυτή την αχαλίνωτη ηδονή… Είναι πολύ σημαντικό να μην λατρεύουμε τους συζύγους μας. Βλέπω πολλές φορές στα στέφανα των κηδειών, όταν πεθαίνει ο ένας, λέει “Στον λατρευτό μου σύζυγο”, ή “στην λατρευτή μου σύζυγο”… Η λατρεία ανήκει μόνο στον Θεό!… Θα σας πω από τον πατέρα Παΐσιο, τι γίνεται κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης, για όσους είναι νέοι και νέες. “Όταν μείνει έγκυος η γυναίκα”, λέει ο γέροντας, “τότε το άριστο είναι να σταματήσουν τις επαφές αμέσως”. Ο γέροντας ήταν ασκητής αδελφοί μου. Δεν ήταν ούτε γυναικολόγος, ούτε μαιευτήρας κι όμως ήξερε καλύτερα απ’ τους μεγάλους γιατρούς, να λέει σωστά πράγματα. “Από τον έκτο μήνα και μετά πρέπει να σταματήσουν τις επαφές, γιατί εκτός από τον κίνδυνο, να πάθει ζημιά το παιδί -αποβολή-, γίνεται και πνευματική ζημιά… Το έμβρυο, αναγκαστικά συμμετέχει κι αυτό στην ηδονή που νιώθει η μάνα, από την κοιλιά ακόμη, κι αποκτά το παιδί, το πάθος από κείνη τη σχέση, που κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης, έχει ο άνδρας με τη γυναίκα”… Πήγε κάποιος και είπε στον γέροντα: “Πες μας γέροντα, πως να διαπαιδαγωγήσουμε το παιδί μας;”. Είπε, “Πόσο χρονών είναι;” και είπε “Είναι ενός μηνός”. Και λέει ο γέροντας: “Α! Αργήσατε! Δεν μπορώ να σας πω τίποτα! Έπρεπε πριν, να τα πούμε, όταν ήταν μέσα στην κοιλιά”… Πολλά ανδρόγυνα, που έρχονται να παντρευτούν στην εκκλησία, δεν έχουν πνευματικό, πολλές φορές, γι’ αυτό και μετά από 2-3 χρόνια αρχίζουν τα προβλήματα κι έρχονται τα διαζύγια. Εάν υπήρχε πνευματικός, δεν θα υπήρχε διαζύγιο!…».

Ακόμη κι αν παραβλέψει κάποιος την σύνθεση του ακροατηρίου, δεν μπορεί να μην αναρωτηθεί: Μα είναι δυνατόν, οι παπάδες να γεμίζουν το ακατοίκητο μυαλό του χριστεπώνυμου πληρώματος με τέτοια σκουπίδια και σκατά, στον 21ο αιώνα; Απ’ ότι φαίνεται όμως είναι, και πιθανώς να υπάρχουν και αρκετοί που τους παίρνουν και στα σοβαρά…

Στη χώρα μας υπάρχει μια φοβερή παρεξήγηση. Καταλαβαίνουμε ως φάρμακα τα εμπορικά σήματα προϊόντων, και όχι τις δραστικές ουσίες που περιέχονται στα προϊόντα. Στη συνείδησή μας, η έννοια του φαρμάκου περιλαμβάνει ακόμη και την ίδια τη συσκευασία που περιέχει το χάπι, που με τη σειρά του περιέχει το δραστικό συστατικό. Αυτή η παρεξήγηση αφορά ασφαλώς στον ευρύτερο πληθυσμό, ενίοτε και στους ιατρούς, αλλά στην πραγματικότητα είναι τεχνητή και έχει καλλιεργηθεί –απουσία αποτρεπτικών μηχανισμών– μέσω του μάρκετινγκ.

Πραγματικά, οι περισσότεροι θα εκπλήττονταν αν γνώριζαν πόσο συχνό φαινόμενο είναι να μην έχουν ιδέα οι ιατροί τους για την ακριβή ονομασία της δραστικής ουσίας στο προϊόν που τους συνταγογραφούν. Κάνετε μια δοκιμή στην επόμενη επίσκεψη στον ιατρό σας.

Η κατανόηση όλων αυτών όμως, καθώς και της γνωστής διαμάχης γενόσημων εναντίον πρωτότυπων, είναι αρκετά δύσκολη χωρίς μια ανάλυση σε βάθος. Θα προσπαθήσω λοιπόν να μοιραστώ μαζί σας τις απόψεις μου και τις γνώσεις μου με την ελπίδα ότι θα συμβάλω στην καλύτερη κατανόηση του «προβλήματος» …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…

Ένα συμβάν, ανάλογο της εικόνας της πολιτικής ζωής στην Ελλάδα…

Η Δημοκρατική Αριστερά (ΔΗΜΑΡ) του, πολιτικά ανύπαρκτου, Φώτη Κουβέλη, ως γνωστόν καταψήφισε το Μνημόνιο. Όλα καλά μέχρι εδώ…

Ελάτε όμως, που μέσα από την επίσημη ιστοσελίδα του κόμματος (των «ορφανών»), βάλθηκαν να μας τρελλάνουν…

Η ΔΗΜΑΡ λοιπόν, εξέφρασε την «απογοήτευσή» της, επειδή η γερμανική Αριστερά, ακολουθώντας τον «ολισθηρό δρόμο», καταψήφισε στην γερμανική βουλή το πακέτο «βοήθειας» προς την Ελλάδα. Κι αυτό, όταν και η ίδια η ΔΗΜΑΡ το καταψήφισε προηγουμένως!

Είπατε τίποτα για πολιτική παράνοια;…

Υ.Γ.: Η ανακοίνωση αυτή έχει κατέβει πλέον -για προφανή λόγο- από την ιστοσελίδα της ΔΗΜΑΡ.

Καταραμένη φτώχεια…

Βρέθηκε ένας (λέμε «ένας» για να μην μας πουν και «υπερβολικούς»), που θέλησε να διασώσει τις «ταπεινές» οικονομίες του (ξέρετε τώρα, μεροδούλι μεροφάι, φασούλι το φασούλι κ.λπ. κ.λπ.) και πέσαν να τον φάνε τον άνθρωπο.

Θα τον ξετρυπώσουν όμως τον «ποντικό» που λερώνει με την πουστιά (ή την πουτανιά) του, το -πασίγνωστο- «ήθος» των εθνοπατέρων, ή θα έχουμε…«νομικό κώλυμα»; …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…