Η Χρυσή Αυγή τιμά τους νεκρούς των Ιμίων, όπου οι δράστες είναι οι Τούρκοι. Τιμά τους νεκρούς του Μελιγαλά, όπου οι δράστες είναι οι κομμουνιστές. Τιμά τους νεκρούς Μακεδονομάχους, όπου οι δράστες είναι οι Βούλγαροι.
Κατά έναν «περίεργο» όμως τρόπο, αποφεύγει να τιμήσει τους νεκρούς του Διστόμου και των Καλαβρύτων, όπου οι δράστες είναι οι Γερμανοί Ναζί. Όπως αποφεύγει να δώσει και μια πειστική απάντηση στα «ερωτηματικά» που δημιουργούνται.
Πριν εκθέσω τις σκέψεις μου (ή μάλλον τις απορίες μου), θεωρώ σκόπιμο να ξεκαθαρίσω ότι φυσικά και είμαι σύμφωνος στο αυτονόητο: Και οι παραγωγοί πρέπει να έχουν ένα εύλογο κέρδος και οι καταναλωτές να μπορούν ν’ αγοράζουν στην κατώτερη δυνατή τιμή (βεβαίως, πάντα σε σχέση με την ποιότητα).
Ας πάμε όμως στο διά ταύτα: Ξαφνικά, μερικοί εθελοντές πήραν την πρωτοβουλία να φέρουν σε άμεση επαφή παραγωγούς και καταναλωτές. Εύγε τους λοιπόν. Η κίνησή τους είναι άξια συγχαρητηρίων και γι’ αυτό δεν χωρά πολλή συζήτηση.
Εδώ θέτω όμως το πρώτο ερώτημα: Μα καλά, μέχρι τότε οι παραγωγοί-καλλιεργητές ήταν αόρατοι, αφανείς και «ριγμένοι» και ξαφνικά, μετά από αυτή την εθελοντική πρωτοβουλία, γίναν το «μάννα εξ ουρανού»;
Και τότε ρε παιδιά, αυτοί που πουλάνε στις λαϊκές αγορές, το ίδιο προϊόν στην μαυραγορίτικη τιμή που καταγγέλεται απ’ τους πάντες, ποιοί στο καλό είναι; Οι Νεφελίμ; Δεν είναι οι ΙΔΙΟΙ οι ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ, αυτοί που τώρα ξεπουλάνε κατά τόνους τα προϊόντα τους; Αυτοί οι ίδιοι δεν είναι που αισχροκερδούν, χωρίς καν να κόβουν ΑΠΟΔΕΙΞΗ; Αυτοί οι ίδιοι δεν είναι που περιμένουν να βγει ένα σύννεφο και λόγω κακοκαιρίας να εκτοξεύσουν τις τιμές των προϊόντων στον…Θεό; Πώς λοιπόν, από τη μια στιγμή στην άλλη μεταμορφώθηκαν σε καλούς Σαμαρείτες; … Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…
Για πολλούς (ίσως και για τους περισσότερους), η διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια «Βικιπαίδεια», αποτελεί μια αξιόπιστη και αντικειμενική πηγή γνώσης. Η αλήθεια είναι ότι σαν ιδέα και σαν επιχείρημα υπήρξε (κι εξακολουθεί να υπάρχει) κάτι το πρωτοποριακό, με την έννοια, ότι ο καθένας μπορεί να συνεισφέρει με τις όποιες γνώσεις του στην συγγραφή ενός άρθρου, ακόμη και ανώνυμα.
Στην πραγματικότητα όμως, πόσο αξιόπιστη, αντικειμενική κ.λπ. είναι η Βικιπαίδεια;
Θα λέγαμε, ότι η αγγλική έκδοση της διαδικτυακής εγκυκλοπαίδειας, είναι αρκετά σοβαρή και μπορεί, γενικά, να την λαμβάνει κάποιος σοβαρά υπόψιν του. Το βέβαιο είναι όμως, ότι δεν θα πρέπει να μένει μόνο εκεί, καθώς τα κριτήρια εγκυρότητας, τεκμηρίωσης και αξιοπιστίας που χρησιμοποιεί η Βικιπαίδεια, για την συγγραφή ενός άρθρου, είναι αμφιλεγόμενα. Παράδειγμα: Στην πράξη, οι αναφορές που προέρχονται από ιστολόγια, βίντεο, προσωπική έρευνα ή μαρτυρία, επί το πλείστον, απορρίπτονται, ακόμη κι αν είναι πασίγνωστες στο ευρύ κοινό, ή είναι επαρκώς τεκμηριωμένες. Αντιθέτως, η μεγαλύτερη ανοησία που έχει ως παραπομπή π.χ. μια εφημερίδα, θεωρείται έγκυρη πηγή, καθώς το σκεπτικό της Βικιπαίδειας, δεν είναι η εξακρίβωση της αλήθειας, αλλά η επαλήθευση των πηγών, ανεξαρτήτως με το πόσο βάσιμοι μπορεί να είναι οι όποιοι ισχυρισμοί.
Όχι όμως για την ασύστολη εγκληματικότητα, όπως ίσως κάποιος θα περίμενε, αλλά για την επιστροφή της…«ειδωλολατρίας».
Μάλιστα… Αφού η Αστυνομία έλυσε όλα τ’ άλλα προβλήματα, σκέφτηκε να ασχοληθεί και με το «ακανθώδες» ζήτημα της ελληνικής θρησκείας.
Στο τριμηνιαίο περιοδικό της Ελληνικής Αστυνομίας (τεύχος 32, 2007), σημειώνεται η ανησυχία για το ρεύμα που είναι «φανατικά ελληνικό» και εμμένει στην ονοματοδοσία των παιδιών με «ακραιφνώς αρχαιοελληνικά ονόματα» και εκφράζεται ο προβληματισμός για την επιστροφή των «αρχαιοελληνικών ιδεών» μέσω τηλεοπτικών σειρών, όπως η…«Ζίνα»(!) και ο…«Ηρακλής»(!) … Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…