Έμπειρη ή αθώα;

H έμπειρη είναι προτιμότερη:

• Πιάνει πιο εύκολα τον υπαινιγμό, «μπορείς να γυρίσεις τώρα;».
• Δεν δαγκώνει την κρίσιμη στιγμή.
• Άλλο σεξ και άλλο ύπτιο.
• Δεν χρειάζονται άπειρα προκαταρκτικά.
• Aποφεύγεις το τρίωρο αγκάλιασμα μετά, προκειμένου να την παρηγορήσεις για το κακό που της έκανες.

H αθώα είναι προτιμότερη:

• H ανακάλυψη μιας απάτητης παραλίας είναι πάντα συναρπαστική στιγμή.
• Tο επιχείρημα, «αν δεν δοκιμάσεις δεν θα ξέρεις», είναι συνήθως αποτελεσματικό.
• Δεν νιώθεις σαν μαθητής που γράφει διαγώνισμα με θέμα «ο σεβασμός και η σεξουαλική χειραφέτηση της σύγχρονης γυναίκας».
• H αθώα μπορεί να γίνει έμπειρη, ενώ το αντίθετο ποτέ.
• Δεν αγωνιάς μήπως της φανεί μικρό.

Λαϊκή ή κυριλέ; …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…

Έφαγα 25 χρόνια ζωής, σπουδάζοντας στην θεωρία αλλά και στην πράξη την οργάνωση της ανθρώπινης εργασίας. Σας ομολογώ ότι απελπίστηκα.

Κόντρα στα όνειρα μου για συμμετοχή, για αυτονομία, για αυτοδιεύθυνση, για αυτοργάνωση, ο Έλληνας της μεταπολιτευτικής περιόδου αρνιόταν πεισματικά να αναλάβει την ευθύνη της ενηλικίωσης του. Αρνιόταν να πάρει την υπόθεση επάνω του. Ένοιωθα συχνά πως οι άνθρωποι γύρευαν ένα κάποιο «αφεντικό» να αποθέσουν πάνω του την ευθύνη της διοίκησης και να λουφάξουν ήσυχοι στην ασφάλεια που παρέχει η άρνηση της ριψοκινδύνευσης. Κάθε συγκροτημένη προσπάθεια οργανωτικής απελευθέρωσης, εκχώρησης ουσιαστικών αρμοδιοτήτων, υποκίνησης στην ανάληψη πρωτοβουλιών, ήταν λες και πυροδοτούσε έναν υποσυνείδητο καταχωνιασμένο φόβο απέναντι σε οποιαδήποτε μορφή αυτοδιεύθυνσης της εργασίας. Σε έρευνα που έκανα, σχεδόν 1 στους 2 εργαζόμενους, έκριναν ως πιο σημαντικό πράγμα στη δουλειά τους, να ξέρουν πως θα υποστούν παρατήρηση-επίπληξη, όταν κάνουν λάθος. Τέτοια ευσυνειδησία ή τέτοια ανασφάλεια; …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…

Όπως ήταν φυσικό, ο θρήσκος, νέος υπουργός Παιδείας και…Θρησκευμάτων (βεβαίως βεβαίως), έδωσε τα…«διαπιστευτήριά του» στον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, ο οποίος -όπως ήταν επίσης φυσικό- χαρακτήρισε «επάξια την επιλογή του κ. Μπαμπινιώτη για το υπουργείο» και ότι «η Εκκλησία θα σταθεί δίπλα του, καθώς, ειδικά αυτή την περίοδο, θέλει να κάνει πολλά και επιζητεί τη συνεργασία του».

Ο Μπαμπινιώτης, με τη σειρά του εκδήλωσε «τη βαθιά του πίστη, αλλά και την προσήλωσή του στην Ορθοδοξία και την παράδοσή της», τονίζοντας ότι «η Παιδεία δεν μπορεί να αφίσταται από την Ορθοδοξία», ενώ δεν παρέλειψε να εκφράσει «τον σεβασμό και την ευγνωμοσύνη του για όσα προσφέρει η Ορθοδοξία και η Εκκλησία στον λαό».
(in.gr)

Μια ιδέα, για το τι περιμένει την κατακαημένη την Παιδεία, μπορούμε να πάρουμε από συνέντευξη του Μπαμπινιώτη, όπου κάνει λόγο για την συμβολή στην ελληνική Παιδεία των…Τριών Ιεραρχών(!) …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…