Επειδή, στις μέρες μας, πολλές λέξεις έχουν χάσει την πραγματική τους σημασία, ας επιχειρήσουμε έναν επαναπροσδιορισμό…

Ανταγωνισμός (ή «Ανταγωνιστική οικονομία»): Η δυνατότητα μια επιχείρισης, να απασχολεί Είλωτες, με κρατική ενθάρρυνση. Επίσης, η δυνατότητα του εργοδότη, να απολύει τους Είλωτες, ή να πετσοκόβει τους μισθούς τους, όποτε το θελήσει και μάλιστα χωρίς συνέπειες.

Ευέλικτη εργασία: Η δυνατότητα του εργαζόμενου, να ξυπνάει χαράματα και να δουλεύει μέχρι τα μεσάνυχτα, σε διάφορες εργασίες 4ωρης απασχόλησης (ενίοτε ανασφάλιστος), για να βγάλει ένα κομμάτι ψωμί.

Άνεργος: Κάποιος, που έμαθε από πρώτο χέρι τι σημαίνει «ανταγωνιστική οικονομία» και αδυνατεί να έρθει σε επαφή με την «ευέλικτη εργασία». Για λίγους μήνες θα πρέπει να μάθει να ζει με 350 ευρώ, ενώ θα πρέπει να πληρώνει, τουλάχιστον εις το διπλούν, διάφορα…αντισταθμιστικά οφέλη στο κράτος. Μετά, έχει…ο Θεός.

Αλβανικό μεροκάματο: Ξεπερασμένος υποτιμητικός όρος, που δηλώνει πλέον το μεροκάματο ενός Έλληνα.

Κρατική πρόνοια: Το δικαίωμα να ψάχνει κάποιος για τροφή στα σκουπίδια, να κοιμάται σε παγκάκι, να πεθαίνει χωρίς γιατρό και φάρμακα και να κηδεύεται δημοσία δαπάνη.

Κρατικός έλεγχος: Όρος που δηλώνει την απουσία κάθε κρατικού ελέγχου. …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…

«Ο κόσμος διατηρείται ζωντανός μόνον από τους αιρετικούς… Το σύμβολο της πίστεώς μας είναι η αίρεση: Το αύριο, είναι αναπόφευκτα η αίρεση του σήμερα…».
Γεβγένι Ζαμιάτιν

ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Οι απατεώνες και οι απατώμενοι μοιράζονται τις ίδιες αυταπάτες. Σε κανέναν δεν αρέσει να απογοητεύεται, ιδιαιτέρως από άλλους. Οι εραστές δεν θέλουν να ακούν ότι ο αγαπημένος τους είναι άσχημος, ανόητος και οξύθυμος. Η απογοήτευση, όπως και η αυταπάτη, πρέπει να προέρχονται εκ των έσω. Όσο η αυταπάτη παραμένει, είναι η «πραγματικότητα» του υποκειμένου ή του πολιτισμού.

Ο χρυσός κανόνας των Ρωμαίων αυτοκρατόρων ήταν «Vulgus vult decipi, ergo decipiatur». «Ο λαός επιθυμεί να εξαπατηθεί· ας τον εξαπατήσουμε». Στην εποχή μας της «πληροφόρησης», ίσως περισσότερο από ποτέ, οι άνθρωποι επιθυμούν να εξαπατηθούν και οι αυτοκράτορές τους, τους ικανοποιούν. Γιατί να φορτώνονται οι άνθρωποι με πράγματα τα οποία δεν μπορούν κατανοήσουν; Επομένως η αλήθεια δίνεται με φειδώ στους ανθρώπους. Παλαιότερα, ο κλήρος είχε τον ρόλο να προστατεύει τους ανθρώπους από την αλήθεια, ιδιαιτέρως σχετικά με τον θάνατο· αυτό το έκανε μέσω ιστοριών για τον Παράδεισο και την Κόλαση. Σήμερα, η ψυχιατρική έχει τον ρόλο να προστατεύει τους ανθρώπους από την αλήθεια, ιδιαιτέρως σχετικά τη ζωή· αυτό το κάνει μέσω ιστοριών σχετικά με την ψυχική ασθένεια και τις ψυχικές γιατρειές.

Εάν δεν υπάρχει Θεός, τότε τί είναι μία θεϊστική, ιδίως μονοθεϊστική, θρησκεία; Είναι η μελέτη και διδασκαλία θεολογικών μύθων, θεωρουμένων ως υπερφυσικών αληθειών και η ενδυνάμωση των κληρικο-θεοκρατικών κοινωνικών ελέγχων. Εάν η ψυχική ασθένεια είναι μία σωματική ασθένεια, με την ίδια έννοια που η Θεία Ευχαριστία είναι το σώμα και το αίμα του Ιησού Χριστού, τι είναι η ψυχιατρική; Είναι η ψευδοεπιστημονική στατική θρησκεία, η μελέτη και διδασκαλία ψυχιατρικών μύθων, ισχυριζόμενων εξουσιαστικά ως επιστημονικών αληθειών και η ενδυνάμωση των κοινωνικών ελέγχων οριζόμενων ως ιατρικών διαγνώσεων και θεραπειών.

Η ελληνική λέξη «αίρεσις», αρχικά σήμαινε μια πράξη επιλογής και έτσι κατέληξε να σηματοδοτεί μια σειρά από φιλοσοφικές απόψεις ή τη σχολή που τις πρεσβεύει. Ο όρος, χρησιμοποιούμενος με αυτόν τον τρόπο, ήταν ουδέτερος· από τη στιγμή, όμως, που τον οικειοποιήθηκε ο Χριστιανισμός, αρχίζει να του αποδίδεται η έννοια της μη αποδοχής. Αυτό συνέβη επειδή η Εκκλησία εξ αρχής θεωρούσε εαυτήν θεματοφύλακα μιας εκ Θεού ανακοινωθείσης αποκαλύψεως, την οποία μόνον αυτή είχε την εξουσία να ερμηνεύει. Επομένως, οποιαδήποτε ερμηνεία διέφερε από την επίσημη ήταν υποχρεωτικά «αιρετική», με τη νέα υποτιμητική έννοια. …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…