Η Αγία Γραφή περιέχει πολλές αναφορές για τις γυναίκες που, στην δικιά μας μοντέρνα νοοτροπία, ηχούν μεροληπτικές κατά των γυναικών. Αλλά θα πρέπει να θυμόμαστε ότι όταν η Αγία Γραφή περιγράφει μία πράξη, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η Αγία Γραφή εγκρίνει αυτή τη πράξη. Η Αγία Γραφή περιγράφει άνδρες να αντιμετωπίζουν τις γυναίκες ως κάτι παραπάνω από ιδιοκτησία αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός εγκρίνει αυτή τη πρακτική. Η Αγία Γραφή επικεντρώνεται παραπάνω στην αναμόρφωση των ψυχών μας παρά των κοινωνιών μας. Ο Θεός ξέρει ότι μια αλλαγμένη καρδιά θα έχει ως αποτέλεσμα μια διαφορετική συμπεριφορά. gotquestions.org
***
Η γυναίκα με κανέναν τρόπο δεν υστερεί σε αξία σε σχέση με τον άνδρα. Η γυναίκα έχει για τον Θεό την ίδια αξία που έχει ένας άνδρας, και το αντίστροφο.
Τα δύο φύλα είναι ισότιμα, αλλά όχι ίσα. Άλλη θέση έχει η γυναίκα, άλλη ο άνδρας. Υπάρχει λόγος που ο Θεός έφτιαξε δύο φύλα και όχι ένα. Δεν έγινε έτσι στην τύχη.
Το κάθε φύλο εξυπηρετεί κάποιες δικές του επιμέρους λειτουργίες. Δεν είναι «απαξίωση» για μια γυναίκα το να μην μπορεί να παριστάνει τον άνδρα και να κάνει πράγματα που δεν αρμόζουν στην φύση της, όπως δεν είναι «απαξίωση» και για έναν άνδρα το να μην μπορεί να φοράει σουτιέν και φουστάνια, να έχει έμμηνο κύκλο, να κυοφορεί, να τίκτει, να γαλουχεί κ.λπ κ.λπ.
Ας μην ξεχνούμε ότι γυναίκα είναι αυτή που κατέβασε τον Θεό στην γη. Γυναίκα είναι αυτή που κατέχει τα «δευτερεία» της Αγίας Τριάδος. Γυναίκα είναι το εκλεκτότερο πράγμα που είχε να παρουσιάσει ολόκληρη η ανθρωπότητα, η κορωνίδα ολόκληρου του ορατού και αοράτου κόσμου. Σας προκαλούμε να ρίξετε μια ματιά στους Οίκους και στον Κανόνα του Ακαθίστου Ύμνου, και στην υπόλοιπη θεομητορική υμνολογία. Και σκεφτείτε, όλα αυτά τα λόγια απευθύνονται σε μια γυναίκα…
Ο Θεός δεν απαξιώνει κανένα. Αντίθετα, η σχέση με τον Θεό είναι αυτό που πραγματικά καταξιώνει τον άνθρωπο, που τον κάνει «θεό», παιδί του Θεού, και του δίνει το παν… «Φίλοι της Μονής Βατοπαιδίου»
Αυτά τα «νόστιμα» κι «ωραία», αναγράφονται σε διάφορα άρθρα χριστιανικών (και μη) ιστοσελίδων.
Για πάμε τώρα να δούμε και τι είναι γραμμένα στα «ιερά» και «θεόπνευστα» κείμενα της Αγίας Γραφής … Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…
Σε μια θεολογική χώρα, τα κόμματα αλλά και οι άνθρωποι, λειτουργούν σαν θρησκευτικές αιρετικές ομάδες που μάχονται για την κυριαρχία επί της αληθείας. Υπάρχει ο αρχηγός ο οποίος ορίζει ποια είναι η αλήθεια του κάθε κόμματος και στην συνέχεια οι υπόλοιποι πρέπει να την ακολουθούν. Ναι υπάρχει μια συζήτηση, αλλά το όλο σκηνικό θυμίζει οικουμενικές συνόδους.
Τότε που ο αυτοκράτορας, και προφανώς τις περισσότερες φορές η αυλή του, αποφάσιζε να υποστηρίξει μια θεολογική αλήθεια και συγκαλούσε μια «οικουμενική» σύνοδο επισκόπων, η οποία επέβαλε την αλήθεια του αυτοκράτορα στους υπηκόους του. Ναι, στην διάρκεια της συνόδου γινόταν συζήτηση, αλλά στο τέλος όλοι έπρεπε να υποταχθούν στην επιλογή της πλειοψηφίας, που πάντα εντελώς τυχαία, υποστήριζε την επιλογή του αυτοκράτορα. Όσοι δεν δεχόντουσαν την αλήθεια της πλειοψηφίας ήταν απόβλητοι…
Όπως ακριβώς συμβαίνει σήμερα σε όλα τα κόμματα. Τα κριτήριά τους δεν είναι το αποτέλεσμα, δεν είναι το καλό της κοινωνίας, της πατρίδας, της Ελλάδας, αλλά η συμμόρφωση με τις αλήθειες του αρχηγού και της ομάδας του. Και η αλήθεια αυτή είναι τόσο ανώτερη που όποιος την αμφισβητεί δεν έχει θέση μέσα στο κόμμα, είναι αιρετικός…
Αυτός ο απίστευτος κομματικός κατακερματισμός οφείλεται σε μια εντελώς θεολογική διαδικασία, την οποία περιέγραψα προηγουμένως. Ομάδες και ομαδούλες μη δεχόμενες την θεολογική αλήθεια των ηγεσιών, δηλαδή επιμένοντας στην προσωπική τους θεολογική αλήθεια, αποσκιρτούν από τα κόμματα και σχηματίζουν νέα και όλοι δηλώνουν σε όλους τους τόνους ότι δεν πρόκειται να συνεργαστούν με κανένα άλλο κόμμα, γιατί δεν μπορεί να συνυπάρξει το σκοτάδι με το φως…
1. Ο Κωστάκης (ο Καραμανλής ντε…), έδωσε, λέει, τη στήριξή του στον τάδε. Το ερώτημα που προκύπτει, είναι το εξής: Ως τι την έδωσε; Ως αποτυχημένος πολιτικός;
2. Η Αλέκα (μία είναι η Αλέκα) δεν πολυσκοτίζεται να κυβερνήσει, γιατί έχει πιο σοβαρά πράγματα να κάνει: «Ξέρετε τι δουλειά χρειάζεται η οργάνωση μιας απεργίας;» (sic).
3. Ενορχηστρωμένη επίθεση απ’ όλες τις πάντες εναντίον της Χρυσής Αυγής, καθώς η είσοδος στη Βουλή θεωρείται δεδομένη. Μα πως το είχε πει κάποια ψυχή; «Λέγε ό,τι θες για μένα. Βρίσε με αν το επιθυμείς. Αρκεί να προφέρεις σωστά τ’ όνομά μου».
4. Τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ ανησυχούν για την άνοδο της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη. Νόμος της Φυσικής: Στη δράση υπάρχει η αντίδραση. Στην πολιτκή, η δράση μπορεί να μεταφραστεί και σε αδράνεια. Έχει όμως τα ίδια και ίσως πιο έντονα αποτελέσματα στην δημιουργία της αντίδρασης.
5. Όλοι οι αριστεροί δεν είναι είναι ίδιοι. Κάποιοι μπορούν και χτυπάνε το χέρι στο τραπέζι πιο δυνατά από μια γυναίκα. Ιδού η απόδειξη:
Σε πρόσφατες έρευνες που έγιναν και στατιστικές, είμαστε (η Κύπρος) από τις πιο αμόρφωτες χώρες της Ευρώπης, με ελλειπή επιστημονική γνώση, ακόμα και για πολύ απλά πράγματα, όπως άτομα που δεν γνωρίζουν πως λειτουργεί η βιολογική εξέλιξη, η Μεγάλη Έκρηξη. Πολύ βασικές γνώσεις δηλαδή που πρέπει να έχει μια κοινωνία για να μπορεί να λειτουργεί ορθολογιστικά, γνώσεις τις οποίες παρέχουν οι μεγαλύτεροι επιστήμονες σε άλλες πιο ανεπτυγμένες χώρες που μπορεί να φτάσουν και σε μας σε καμιά ακρούλα της τελευταίας σελίδας κάποιου κουτσομπολίστικου περιοδικού.
Το παράδοξο ερώτημα είναι όμως πως κατάφερε η θρησκεία και η Ορθοδοξία να έχει λέγειν σε όλα αυτά, όταν το βασικό της δόγμα στηρίζεται σε ένα πανάρχαιο βιβλίο που δεν έχει καμία σχέση με την σημερινή επιστημονική γνώση. Έτσι λοιπόν οι μεγαλύτεροι επιστήμονες του εξωτερικού αναγκάζονται να γράφουν βιβλία αποκλειστικά για να αποφεύγουν αυτήν την αυθαίρετη ανάμειξη του «μεταφυσικού», και στην ίδια την θρησκεία η οποία στην απεγνωσμένη προσπάθεια της να παραμείνει ζωντανή έχει καταντήσει να «ντύνεται» επιστήμη και να αλλοιώνει το δόγμα της για να μπορέσει να παραμείνει ζωντανή εν όψει της αλλαγής και των νέων επιστημονικών δεδομένων. Η επιστήμη έχει φτάσει σε σημείο να μπορεί να εξηγεί τον φυσικό κόσμο χωρίς να χρειάζεται η βοήθεια της θρησκείας, ενός μέσου που απλά βοηθούσε κάποτε τους προγόνους μας, όταν έπρεπε να να δίνουν εξηγήσεις σε εχθρικά και απειλητικά περιβάλλοντα, μέσω της ανθρωπομορφοποίησης και της προβολής του ψυχικού τους κόσμου στα φυσικά φαινόμενα. Η γνώση που υπάρχει σήμερα είναι αρκετή για να ρίξει οποιοδήποτε παιδιαρίστικο θρησκευτικό δόγμα στον κάλαθο. … Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…
Στο σχολείο κατασκευάζονται άνθρωποι. Η διαδικασία της κατασκευής ανθρώπων λέγεται εκπαίδευση. Η οικογένεια, ο κινηματογράφος, η τηλεόραση, το θέατρο, το ραδιόφωνο, οι εφημερίδες, τα βιβλία και τα πλακάτ, είναι σχολεία με την ευρύτερη έννοια. Όλα τα κέντρα που μεταδίδουν πληροφορίες είναι σχολεία.
Για την κατασκευή πραγμάτων χρησιμοποιούνται εργαλεία. Το εργαλείο με το οποίο κατασκευάζονται άνθρωποι είναι η πληροφορία. Όταν οι άνθρωποι δεν υπακούουν σε φυσικές ανάγκες, στη συνήθεια ή στη βία, οι πράξεις τους εξαρτώνται από τα όσα ξέρουν. Ακόμα και οι συνήθειες δημιουργούνται ως έναν βαθμό από πληροφορίες. Αφού οι πράξεις ενός ανθρώπου καθορίζουν την πορεία της ζωής του, οι πληροφορίες που παίρνει αυτός ο άνθρωπος καθορίζουν πώς θα ζήσει. Τα σχολεία δεν φτιάχνουν μόνον ανθρώπους, τα σχολεία φτιάχνουν και βιογραφίες.
Τη φύση της πληροφορίας μπορεί να την καταλάβει κανείς μόνον αν εξετάσει την επίδρασή της στη ζωή των ανθρώπων. Αν θέλει κανείς να καταλάβει καλύτερα τη φύση των εργαλείων, πρέπει να ξέρει για ποιον σκοπό προορίζονται. Ο σκοπός διαμορφώνει το εργαλείο. Δεν υπάρχει εργαλείο χωρίς σκοπό. Δεν υπάρχει πληροφορία χωρίς σκοπό. Οι πληροφορίες που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή ανθρώπων, είναι ανάλογες με το είδος ανθρώπου που θέλει να κατασκευάσει κανείς. Αν θέλει κανείς να φτιάξει έναν άνθρωπο κατάλληλο για να επισκευάζει χαλασμένα αυτοκίνητα, δεν θα το κατορθώσει αυτό χρησιμοποιώντας πληροφορίες με τις οποίες δημιουργείται ένας κτηνίατρος.
Αν θέλει κανείς να φτιάξει έναν άνθρωπο που να περνάει εθελοντικά όλη του τη ζωή στον στρατό, πρέπει να τον επεξεργασθεί με πληροφορίες διαφορετικές από εκείνες που κάνουν κάποιον να λατρεύει αγελάδες. Οι πληροφορίες που δεχόμαστε, συναρθρώνονται στο κεφάλι μας και σχηματίζουν κρίσεις και πεποιθήσεις. Οι κρίσεις και οι πεποιθήσεις είναι μέρη του μηχανισμού που κατευθύνει τις πράξεις μας. … Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…