Οι λύκοι
[…] Έχουμε δύο είδη δημοκρατών. Εκείνους που γνωρίζουν τι είναι δημοκρατία και την υποστηρίζουν από συμφέρον και εκείνους που αγνοούν ή νομίζουν ότι γνωρίζουν και την υποστηρίζουν από ιδεολογία. Οι κεφαλαιοκράτες, είναι οι κατ’ εξοχήν συνειδητοί δημοκράτες, ενώ οι άλλοι που φωνάζουν για δημοκρατία, ούτε περί τίνος πρόκειται ξέρουν, γιατί αν ήξεραν θα επαύαν να φωνάζουν.

[…] Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέσι τους, πρέπει από τώρα να προσδιορίσουμε ακριβώς ποιος είναι κεφαλαιοκράτης. Γιατί πολλοί νομίζουν, ότι κεφαλαιοκράτης είναι ο κάτοχος του κεφαλαίου. Όχι, αυτό είναι σφάλμα. Οι κάτοχοι του κεφαλαίου λέγονται κεφαλαιούχοι. Τους κεφαλαιοκράτες αποτελεί ένα αρρωστημένο είδος κεφαλαιούχων, που κατειλημμένοι από κερδοσκοπική μανία έχουν την απαίτησι να εργάζεται ο λαός, για να πληρώνη τις ιδιοτροπίες της πλουτοκρατικής ασωτείας. Όλοι αυτοί συγκροτούν την κεφαλαιοκρατία. Την παρασιτική δηλαδή τάξι εκείνων, που αυξάνουν τα εισοδήματά τους εκμεταλλευόμενοι τον λαό και ζημιώνοντας την εθνικήν οικονομίαν. Η παραγωγή δεν τους απασχολεί καθόλου, τους ενδιαφέρει μόνον η αποκόμισις μεγαλυτέρου κέρδους, πραγματοποιουμένου φυσικά όχι με την έντιμη εργασία, αλλά με τα δόλια τεχνάσματα, που επιτρέπει η έλλειψις οικονομικής οργανώσεως της δημοκρατικής κοινωνίας.

Από όλους τους εκμεταλλευτές οι πιο διεφθαρμένοι είναι οι καπιταλιστές, οι οποίοι αφού υποτάξουν το λαϊκό συμφέρον στην ταπεινότερη ιδιοτέλεια, βαδίζουν προς κατάκτησιν υλικών σκοπών, δίχως ηθικόν ή ανθρωπιστικόν νόμον. Για την πολυδάπανη συντήρησι του συναφιού τους υποβάλλουν τον λαό σε βαρειές φορολογίες, που για να μη γίνωνται εύκολα αντιληπτές ρίχνονται στην κατανάλωσι ενσωματούμενες στην τιμή βασικών ειδών διατροφής και πολιτισμού. …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…

1. Έμαθα ότι στο χωριό μου, δεν τρώνε πλέον χοιρινό, λουκάνικα, μπουμπάρια και τσιγαρίθρες τα Χριστούγεννα, αλλά γαλοπούλα γεμιστή με κάστανα. Ε τόσα χρόνια που ακούνε οι άνθρωποι στην τηλεόραση να γίνεται λόγος για την «παραδοσιακή γαλοπούλα», λογικό ακούγεται…

2. Μετά από τον ανηλεή βομβαρδισμό στα ΜΜΕ για τη νέα ταινία του Παπακαλιάτη, πείστηκα: Δεν θα τη δω.

3. Η Παπαρήγα και ο Τσίπρας υπερηφανεύονται ότι δεν πλήρωσαν το χαράτσι μέσω της ΔΕΗ. Εύγε τους. Μπορεί να μας απαντήσει όμως η ΔΕΗ, γιατί τα σπίτια τους εξακολουθούν να έχουν ρεύμα, σε αντίθεση με κάποιους κοινούς θνητούς, οι οποίοι έπραξαν ακριβώς το ίδιο;

4. Καθώς γύριζα σπίτι χθες βράδυ, ξάφνου πετάχτηκαν μπροστά μου τρεις μαντράχαλοι και κινήθηκαν εναντίον μου με απειλητικές διαθέσεις. «Είμαστε της Χρυσής Αυγής», μου φώναξαν. Δεν τρομοκρατήθηκα όμως… Ήμουν διαβασμένος. Τους κοιτάζω ίσα μες στα μάτια και τους λέω, αργά και δυνατά: «Εδώ Στρατούλης!». Πριν προλάβω να ολοκληρώσω τη φράση μου, είχαν γίνει καπνός. Είχα πει τη μαγική λέξη…

5. Πρόσφατο ανέκδοτο: «Ποτέ η Αριστερά δεν ενέδωσε σε εθνικισμούς από όπου κι αν προέρχονται». Τάδε έφη η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Ιωάννα Γαϊτάνη. Εμείς οφείλουμε να την πιστέψουμε και να δεχθούμε ότι για τον εθνικισμό των Σκοπιανών, «φταίνε οι Έλληνες καπιταλιστές».

6. Ξεσηκώθηκαν οι ευαίσθητοι χριστιανοί, επειδή στην αγορά πωλούνται κοτόπουλα με πιστοποίηση «Χαλάλ» (δηλαδή, σφαγμένα ζωντανά, με το αίμα να ρέει άφθονο, σύμφωνα και με την ισλαμική παράδοση). Δηλαδή, ρε Φαρισαίοι υποκριτές, τόσα χρόνια που σας στέλνουν από το χωριό «ντόπιο κοτόπουλο» για να περιδρομιάσετε, είχατε την εντύπωση ότι κάναν αναισθητική ένεση πριν σφάξουν την κότα; Ότι την έσφαζαν αναίμακτα;

7. Λευτεριά στους καταληψίες της Βίλας Αμαλίας. Η επί 22 χρόνια κατοχή ενός δημοσίου κτηρίου από «αντιεξουσιαστές» είναι αναφαίρετο δικαίωμα. Κι όπως λέει και ο ΣΥΡΙΖΑ, «η τρομοκρατία δεν θα περάσει».

Η φράση αυτή, η οποία αποδίδεται στον Μέγα Αλέξανδρο, λέγεται για κάποιον που παραβιάζει ο ίδιος τις αρχές του· που τα λόγια του με τις πράξεις του παρουσιάζουν μια ανακολουθία· που άλλα λέει κι άλλα κάνει.

Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης, κήρυττε την εγκράτεια στην ηδονή και τη χαλιναγώγηση στις ερωτικές επιθυμίες, για να μην καταλήγει κάποιος να γίνεται δούλος των παθών του. Ωστόσο, απ’ ότι φαίνεται, τουλάχιστον σ’ αυτό το σημείο, δεν ήταν συνεπής στους λόγους του, καθώς ο ίδιος δεν ήταν και τόσο…εγκρατής και…χαλιναγωγημένος στα ερωτικά του παιχνίδια…

Λέγεται πως, όταν ο Μέγας Αλέξανδρος, ο οποίος ήταν μαθητής του Αριστοτέλη, είδε κάποια μέρα τον δάσκαλό του να έχει πέσει στα τέσσερα και να παριστάνει το…άλογο, ενώ η παλλακίδα του Ερπυλλίς*, του είχε περάσει…χαλινάρι και τον είχε…καβαλήσει, δεν άντεξε εμπρός στο κωμικόν του θεάματος και του είπε την, πλέον, γνωστή φράση: «Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις…».

[* Η Ερπυλλίς έμεινε κοντά στον Αριστοτέλη μέχρι τον θάνατό του, ενώ έκανε μαζί του κι ένα παιδί, τον Νικόμαχο. Ερπυλλίς, ονομάζεται κι ένα άγριο θυμάρι, το οποίο, καθώς λέγεται, προσφέρει ερωτική αναζωογόνηση.]

Μ’ έναν μεγάλο λαό, μεγαλοφυή, συμβαίνει ό,τι και με τον άνθρωπο τον μεγαλοφυή. Και οι παραμικρότερες εκδηλώσεις τη ζωής, έχουν το σημάδι της μεγαλοφυΐας…

Οι Έλληνες είναι όπως και η μεγαλοφυΐα: Απλοί. Γι’ αυτό είναι διδάσκαλοι αθάνατοι. Οι θεσμοί τους, τα δημιουργήματά τους, φέρνουν τη σφραγίδα της απλότητας, τόσο, που συχνά μένει κανείς εκστατικός, βλέποντας ως τι σημείο είναι μοναδικοί σ’ αυτή τους την απλότητα. Και, παραδόξως, είν’ εξίσου τόσο «βαθείς», όσο και απλοί. Μολοντούτο, σπάνια μας αποκαλύπτουν τα βάθη της σοφίας και της γνώσης τους…

Ανάμεσα στον μεγάλο άνθρωπο της διάνοιας, το Αριστοτέλη, και στα ήθη και την τέχνη των Ελλήνων, υπάρχει άβυσσος τεράστια, έτσι που ο καθείς από εμάς φαίνεται ρηχός και άτονος, συγκρινόμενος με το απροσμέτρητο μεγαλείο του ελληνικού ενστίκτου. Είναι μια απ’ τις μεγαλύτερες αρετές των Ελλήνων το να μην θέλουν να μεταπλάσουν σε διανόημα ό,τι καλύτερο κλείνουν μέσα τους. Μ’ άλλα λόγια, είναι «αφελείς»· είναι μια λέξη που συνοψίζει την απλότητα και το βάθος. Έχουνε μέσα τους κάτι από το έργο της τέχνης. Ο κόσμος μπορεί να είναι όσο θέλει σκοτεινός, όμως αρκεί να παρεμβάλλουμε ένα κομμάτι ελληνικής ζωής για να φωτιστεί αμέσως άπλετα…

Θα προσπαθήσουμε να διδαχτούμε από τους Έλληνες και θα διδάξουμε με οδηγό τα παραδείγματά τους. Αυτό θα είναι το έργο μας …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…