Στα πλαίσια της γνωριμίας των παιδιών σε μια τάξη Δημοτικού, η δασκάλα ρωτάει τους μικρούς μαθητές για το που εργάζεται ο πατέρας του κάθε παιδιού…

– Ο μπαμπάς μου είναι πυροσβέστης. Σβήνει τις φωτιές και σώζει τους ανθρώπους που παγιδεύτηκαν.
– Πολύ ωραία, η σειρά σου Κωστάκη.
– Ο δικός μου ο πατέρας είναι γιατρός. Εξετάζει τους ανθρώπους και τους δίνει φάρμακα όταν είναι άρρωστοι.
– Θαυμάσια! Εσένα Δημητράκη τι δουλειά κάνει ο πατέρας σου;
– Εμένα ο μπαμπάς μου -λέει χαμηλόφωνα- είναι χορευτής σε ένα γκέι κλαμπ. Χορεύει στην μπάρα, οι πελάτες βάζουν χρήματα στα εσώρουχά του, και αν έχουν να τον πληρώσουν καλά, ο μπαμπάς πάει μαζί τους στο απέναντι ξενοδοχείο.

Στα πρόθυρα εγκεφαλικού, η δασκάλα στέλνει τους μαθητές στο προαύλιο του σχολείου, κρατώντας μόνο τον μικρό Δημητράκη…

– Δεν ήξερα ότι ο πατέρας σου κάνει αυτή την δουλειά, μικρέ μου…
– Με συγχωρείτε κυρία, λέει με δάκρυα ο Δημητράκης. Σας είπα ψέματα… Ο πατέρας μου είναι οικονομικός σύμβουλος της κυβέρνησης, αλλά ντρεπόμουν να το πω…

1. Σύντομο ανέκδοτο: Ο ΣΥΡΙΖΑ «καταδικάζει τη βία και την τρομοκρατία απ’ όπου κι αν προέρχεται».

2. Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Κουράκης, πρότεινε την μισθοδοσία των ιερέων, μέσω φόρου, που θα πληρώνουν όλοι όσοι δηλώνουν χριστιανοί ορθόδοξοι στη φορολογική τους δήλωση. Για κάτσε ρε σύντροφε… Από που κι ως που το κράτος θα κάνει τον φοροεισπράκτορα των παπάδων; Την περίπτωση, το κράτος να μην έχει καμμία σχέση με καμμία θρησκευτική επιχείρηση, δεν…την εξετάζουμε; Κι όπως ήταν αναμενόμενο, μετά τις αντιδράσεις, ήρθε και η κωλοτούμπα: Ο ΣΥΡΙΖΑ, δήλωσε ότι θα εγγυηθεί την μισθοδοσία του κλήρου…

3. Κάπου διάβασα, ότι έγινε σκηνικό σε μια ταβέρνα του Ηρακλείου, όταν πελάτες σηκώθηκαν και λάκισαν χωρίς να πληρώσουν, επειδή ο ταβερνιάρης δεν έκοψε απόδειξη, κάνοντας έτσι χρήση του δικαιώματος που τους παρέχει νέος νόμος. Για καθίστε ρε παιδιά… Δηλαδή, πριν ψηφιστεί αυτός ο ηλίθιος νόμος, ήταν παράνομο να σηκωθώ να φύγω χωρίς να πληρώσω, από τη στιγμή που ο καταστηματάρχης δεν κόβει απόδειξη; Ο ταβερνιάρης, δηλαδή, τότε ήταν νόμιμος κι εγώ ο παράνομος; Δεν έκλεβε το κράτος;

4. Διαβάζουμε από την ειδησεογραφία: α) «Μπήκε φυλακή για χρέος 35 ευρώ». β) «Ποινή φυλάκισης τεσσάρων ετών, με τριετή αναστολή, και χρηματικό πρόστιμο 11.000 ευρώ επέβαλε το Αυτόφωρο Μονομελές Πλημμελειοδικείο στον Ανδρέα Κουρή, για χρέη περίπου 9 εκατομμυρίων ευρώ του τηλεοπτικού σταθμού ALTER από μη καταβολή ασφαλιστικών εισφορών». Πάντα επίκαιρος, τελικά, ο Σταυρίδης …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…

Η φράση οφείλεται σε ένα περιστατικό που, όπως λέγεται, έλαβε χώρα ανάμεσα στον Χριστόφορο Κολόμβο και σε κάποιους που αμφισβητούσαν την αξία της ανακάλυψης* της Αμερικής απ’ αυτόν.

[* Ο όρος «ανακάλυψη» είναι στην πραγματικότητα άκυρος κι αδόκιμος: Την Αμερική την είχαν ήδη ανακαλύψει οι κάτοικοί της, ενώ ίδιος ο Κολόμβος είχε την εντύπωση ότι είχε φτάσει στην ανατολική Ασία και πιο συγκεκριμένα στην ανατολική Ινδία. Γι’ αυτό άλλωστε και οι ιθαγενείς κάτοικοι ονομάστηκαν από τους εξερευνητές, «Ινδιάνοι».]

Οι αμφισβητίες, ισχυρίσθηκαν πως ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να σκεφτεί και να καταφέρει το επίτευγμα του Κολόμβου.

Τότε, ο Κολόμβος τους ζήτησε να πάρουν ένα αβγό και να το στήσουν, εάν μπορούσαν, όρθιο στο τραπέζι.

Όταν αυτοί απέτυχαν, ο Κολόμβος πήρε το αβγό κι αφού έσπασε το τσόφλι της βάσης του, το έστησε όρθιο στο τραπέζι, αποδεικνύοντάς τους έτσι, πως εκ των υστέρων μπορεί ο καθένας να θεωρεί μια πράξη εύκολη, θα πρέπει όμως προηγουμένως και να την σκεφτεί και να την πραγματοποιήσει.

Το δίδαγμα αυτού του περιστατικού, παρουσιάζει ομοιότητες μ’ αυτό του Γόρδιου Δεσμού που έλυσε/έκοψε ο Μέγας Αλέξανδρος.