Λόγω προβλημάτων με το ενσωματωμένο σύστημα σχολιασμού (τα χιλιάδες σχόλια διόγκωσαν τη βάση δεδομένων, με αποτέλεσμα η λειτουργία της σελίδας να καταστεί προβληματική), κρίθηκε απαραίτητο να αντικατασταθεί με λογισμικό άλλου κατασκευαστή (Disqus), στους αποθηκευτικούς χώρους του οποίου και φιλοξενούνται τα σχόλια πλέον.

Για λόγους καθαρά καλύτερης διαχείρισης και συντονισμού των σχολίων, κατά περιόδους δεν επιτρέπεται η δημοσίευση σχολίων από απλούς επισκέπτες (δηλαδή μη εγγεγραμμένους χρήστες).

Το Disqus, προσφέρει αρκετούς γρήγορους τρόπους σύνδεσης στο σύστημά του (Facebook, Twitter, Google, Yahoo! κ.ά.). Ωστόσο, επειδή ενδεχομένως κάποιος, είτε επειδή δεν διαθέτει λογαριασμό σε κάποιες από τις προαναφερόμενες υπηρεσίες, είτε επειδή δεν επιθυμεί για διάφορους προσωπικούς λόγους να κάνει χρήση αυτής της επιλογής, υπάρχει η εναλλακτική λύση: Η εγγραφή στο ίδιο το Disqus. Απαιτείται μόνο ένα έγκυρο e-mail (καθώς φυσικά κι ένα όνομα χρήστη και κωδικός). Διευκρίνιση: Θα πρέπει να επαληθεύσετε το e-mail σας για να δημοσιεύονται τα σχόλια.

Θα πρέπει να σημειωθεί, πως η εγγραφή στο Disqus, σας δίνει την δυνατότητα να σχολιάζετε με το ίδιο ψευδώνυμο και χωρίς να χρειάζεται να κάνετε νέα εγγραφή, σε όλες τις ιστοσελίδες που χρησιμοποιούν το συγκεκριμένο σύστημα σχολιασμού. Επιπλέον, δίνει την δυνατότητα στον χρήστη, της διαχείρισης των σχολίων του, καθώς και μια εικόνα της δραστηριότητάς του.

Κλείνοντας, να ζητήσω συγγνώμη από τους τακτικούς επισκέπτες και σχολιαστές, εάν αυτή η μικρή αλλαγή τους ξεβολεύει κάπως, αλλά ας όψεται η ανάγκη.

Ο χριστιανός, που κήρυσσε από άμβωνος στο παλαιό παρεκκλήσι του σχολείου μου, άφηνε να διαφανεί μια αμυδρή εκτίμηση για τους άθεους. Τουλάχιστον, αυτοί είχαν το θάρρος να παραδέχονται τις πεπλανημένες αντιλήψεις τους. Εκείνους όμως που δεν μπορούσε καθόλου να ανεχτεί ο ιεροκήρυκας, ήταν οι αγνωστικιστές: Σαχλοί αισθηματίες, σαν άνοστος χυλός, νερόβραστοι, αδύναμοι, ξέθωρες φιγούρες που μασούσαν τα λόγια τους. Είχε εν μέρει δίκιο, αλλά για εντελώς λανθασμένους λόγους…

Δεν είναι καθόλου κακό να δηλώνει κανείς αγνωστικιστής, σε περιπτώσεις όπου δεν υπάρχουν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία. Αντιθέτως, συνιστά την εύλογη τοποθέτηση. Ο Καρλ Σαγκάν κράτησε υπερήφανα αγνωστικιστική στάση, όταν ρωτήθηκε αν υπάρχει ζωή και αλλού στο Σύμπαν. Αφού αρνήθηκε να δώσει οριστική απάντηση, ο συνομιλητής του τον πίεσε να πει τι ένιωθε βαθιά μέσα του, «στα σωθικά του», και εκείνος τότε είπε την αξέχαστη φράση: «Μα, προσπαθώ να μη σκέπτομαι με τα σωθικά μου. Αλήθεια, δεν είναι κακό να επιφυλαχθεί κανείς να αποφανθεί έως ότου συγκεντρωθούν όλα τα αποδεικτικά στοιχεία».

Το ζήτημα των εξωγήινων μορφών ζωής παραμένει ανοικτό. Είναι δυνατόν να διατυπωθούν βάσιμα επιχειρήματα και για τις δύο απόψεις, αλλά δεν διαθέτουμε επαρκή στοιχεία ώστε να προχωρήσουμε πιο πέρα από την απόδοση βαθμών πιθανότητας στη μία ή την άλλη. Μια τέτοια αγνωστικιστική στάση είναι η σωστότερη επιλογή, όσον αφορά πολλά επιστημονικά ερωτήματα -όπως, λόγου χάριν, τι προκάλεσε την εξαφάνιση ειδών στο τέλος του Περμίου, την πιο μαζική εξαφάνιση που έχει να επιδείξει η ιστορία των απολιθωμάτων. Η αιτία ίσως ήταν η πτώση κάποιου μετεωρίτη, όπως εκείνου που κατά πάσα πιθανότητα -βάσει των υπαρχουσών ενδείξεων- προκάλεσε τη μεταγενέστερη εξαφάνιση των δεινοσαύρων. Πολλές άλλες θα μπορούσαν να είναι οι αιτίες -ή και κάποιος συνδυασμός αιτιών. Ο Αγνωστικισμός, σχετικά με τις αιτίες και των δύο προαναφερθεισών μαζικών εξαφανίσεων, θεωρείται εύλογος. Τί θα λέγατε όμως για το ερώτημα της ύπαρξης του Θεού; Θα έπρεπε να είμαστε αγνωστικιστές και σε αυτή την περίπτωση; Πολλοί έχουν απαντήσει οριστικώς ναι, με τέτοια σιγουριά, που δείχνει να προδίδει άλλες διαθέσεις. Έχουν δίκιο; …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…

Ιστορική εισαγωγή
Ο Κομμουνισμός ήταν ένα όνειρο, που από τα πολύ παλαιά χρόνια γεννήθηκε στην φαντασία ορισμένων ανήσυχων ανθρωπιστών. Αυτοί σχεδίασαν μέσα στη σκέψη τους μια ιδεώδη ανθρώπινη κοινωνία, στην οποία τα μέλη της θα απολάμβαναν μια ολοκληρωμένη ελευθερία, τόσο απέναντι στις υλικές τους ανάγκες όσο και απέναντι στους άλλους ανθρώπους. Ο Κομμουνισμός, με άλλα λόγια, ήταν μια ουτοπική κοινωνία τοποθετημένη στα βάθη του μέλλοντος, στην οποία δεν θα υπήρχε πια ούτε φτώχεια, ούτε εκμετάλλευση, ούτε οι κοινωνικές αδικίες, συγκρούσεις και πόλεμοι. Την ιδανική αυτή κοινωνία την φαντάστηκαν πρώτοι, διάφοροι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι και αργότερα αρκετοί στοχαστές της Αναγεννήσεως και νεότεροι πολιτικοί και διανοούμενοι.

Το όνειρο αυτό προσέλκυε πάντα πολύ κόσμο, γιατί ήταν ένα καταφύγιο όχι μόνον των ανθρωπιστών αλλά και των κάθε λογής αδικημένων ή αποτυχημένων, των αδύνατων ή ανίκανων, των ουτοπιστών και των ιδεαλιστών και ενός πλήθους άλλων ανθρώπων που τους συναντούμε σε όλες τις ιστορικές εποχές και σε όλες τις κοινωνίες να αναζητούν το τέλειο ή την δικαιολόγηση των προσωπικών τους ατυχημάτων ή, τέλος, την διέξοδο από τις ποικίλες ατομικές ή μαζικές νευρώσεις τους. Το όνειρο της ιδεατής τέλειας κοινωνίας είχε πάντοτε και θα έχει, φυσικά, πλούσιο έδαφος για να αναπτυχθεί και θα βρίσκει πάντα μεγάλο αριθμό οπαδών ή θυμάτων για να προσελκύσει …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…

Στην Ινδία, υπάρχει ένας γιόγκι (κάτι αντίστοιχο με τους χριστιανούς ασκητές), ονόματι Πραλάντ Τζάνι (Prahlad Jani), ο οποίος ισχυρίζεται ότι από το 1940, ζει χωρίς τροφή και νερό (ο Τζάνι γεννήθηκε το 1929). Προς επιβεβαίωση μάλιστα αυτού του ισχυρισμού, προβάλλονται και υποτιθέμενες επιστημονικές αποδείξεις. Ο Τζάνι, ισχυρίζεται επίσης, ότι παίρνει ενέργεια από τον ήλιο, μέσω μιας…τρύπας που έχει στον φάρυγγα. Κι όλα αυτά, επειδή, όπως ισχυρίζεται ο Τζάνι, ευλογήθηκε από την ινδουιστική θεά Άμπα, σε νεαρή ηλικία.

Αυτός ο ανήκουστος ισχυρισμός, φαίνεται να υιοθετήθηκε αβασάνιστα απ’ τους απανταχού θρήσκους και φυσικά κι απ’ τους εν Ελλάδι ορθόδοξους χριστιανούς. Βεβαίως, το ότι ο Ινδός γιόγκι, ανήκει σε μια άλλη θρησκεία κι ως εκ τούτου το συγκεκριμένο «θαύμα» πιστώνεται σ’ αυτή, δεν αποτέλεσε σοβαρό εμπόδιο για τους εραστές του μεταφυσικού, προφανώς επειδή η περίπτωση του Ινδού «αποδεικνύει» ότι τίποτε δεν είναι αδύνατον -άρα ούτε και οι μεταφυσικές ανησυχίες και ονειρώξεις του Ιουδαιοχριστιανισμού.

Βεβαίως, οι ισχυρισμοί αυτοί, απέχουν αρκετά απ’ την πραγματικότητα …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…

Μία θρησκεία διαφέρει από μία κοσμική φιλοσοφία, μεταξύ άλλων, γιατί δίνει εξηγήσεις για τον μετά τον θάνατο κόσμο, υπόσχεται μεταθανάτια ζωή και οι υποσχέσεις αυτές είναι πίστη για πολλούς ανθρώπους. Η Χριστιανισμός πήρε από την Ελλάδα την πλατωνική αντίληψη περί ψυχής, αλλά την μετέτρεψε για να ταιριάζει στην ιουδαϊκή παράδοση. Η ψυχή, κατά τον Πλάτωνα, είναι αυθύπαρκτη και αιώνια και σ’ αυτή τη ζωή αναμιμνήσκεται μέρος της αλήθειας από τον προηγούμενο κόσμο των ιδεών, ενώ για τους χριστιανούς γεννιέται κατά την σύλληψη και δεν έχει καμμιά μνήμη από κανένα βασίλειο ιδεών. Η ψυχή του χριστιανού δεν μπορούσε ποτέ να φτάσει στο ύψος του Θεού και να γίνει θεός, αφού ήταν φτιαγμένοι από διαφορετικές ποιότητες, και ο άνθρωπος παρέμενε αιωνίως δούλος κάτω από το φοβερό σχέδιο τρόμου προς συνετισμό των πιστών. Για τους Έλληνες, η ψυχή μπορούσε, διά ανθρωπίνων ηρωικών πράξεων, να θεοποιηθεί, ο άνθρωπος μπορούσε να γίνει ημίθεος και θεός, διότι, θεοί και άνθρωποι αποτελούντο εκ της ιδίας ουσίας. Πήραν επίσης την ορφική αντίληψη περί του Άδη, που τον θεωρούσε σαν έναν ενδιάμεσο σταθμό της ψυχής μέχρι να ξαναγεννηθεί, και έβαλαν εκεί τους κοιμούμενους νεκρούς, οι οποίοι βρίσκονται σ’ ένα μεταβατικό στάδιο αναμένοντες την νεκρανάσταση. Τέλος δε, τα Ηλύσια Πεδία των αρχαίων μετατράπηκαν σε Παράδεισο και ο Χάρος αντικαταστάθηκε με τον αρχάγγελο Μιχαήλ. Αφού λοιπόν σχημάτισαν ένα ολοκληρωμένο σχέδιο περί ψυχής με ελληνικά στοιχεία, τα προσάρμοσαν στην ιουδαϊκή κοσμοαντίληψη με προσθήκη νέων χριστιανικών αντιλήψεων.

Ο χρόνος μεταξύ θανάτου και της παρά φύσιν χριστιανικής αναστάσεως, θεωρείται ότι είναι χρόνος αναμονής. Κατ’ αυτούς, η ψυχή, μετά τον χωρισμό της από το σώμα, μεταβαίνει «εις τίνα κατάστασιν αειδή και ασώματον στον Άδη», λέει ο Γρηγόριος Νύσσης. Μη νομίζετε τον Άδη του βασιλείου του Πλούτωνα· πρόκειται για χριστιανικό Άδη. Επειδή η ψυχή είναι ασώματη, ο Άδης δεν είναι τόπος, «διότι αυτή η ψυχή ουδεμίαν ανάγκη έχειν της φύσεως τόποις τισίν εγκατέχεσθαι». Εκεί στον Άδη, πλανώνται λοιπόν οι ψυχές των χριστιανών, αναμένουσες την κρίση, αφού θα έχουν περάσει μια προσωρινή κρίση και ταξινόμηση, ώστε οι άδικοι να τιμωρούνται σε μία προσωρινή Κόλαση και οι δίκαιοι να αμείβονται σ’ έναν προσωρινό Παράδεισο, δηλαδή θα βρίσκονται σε μια προσωρινή ευδαιμονία.

Αυτό βέβαια το ανήκουστο, έχει γίνει πίστη για το χριστεπώνυμο ποίμνιο. Όταν δε το άκουσαν οι Έλληνες από τον Παύλο κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα, το θεώρησαν σκάνδαλο κατά της νοημοσύνης και προσβολή, και όταν αυτός άρχισε να τους μιλάει για την ανάσταση των νεκρών εισέπραξε τον γέλωτα …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…