Δώστε λίγη προσοχή στο ακόλουθο απόσπασμα από συνέντευξη του φιλόλογου και θεατρικού κριτικού, Κώστα Γεωργουσόπουλου…
Για κάποιον, που κατά την περίοδο της Μεταπολίτευσης ήταν ενήλικος, πιθανώς να μην του είναι άγνωστα αυτά που αναφέρει ο Γεωργουσόπουλος. Στους κατοπινούς όμως, μάλλον προκαλούν μια κάποια έκπληξη, ίσως και θυμηδία.
Τί λέει όμως ο Γεωργουσόπουλος;
Πρώτον, αναφέρει το εκπληκτικό γεγονός, πως το εκπαιδευτικό σύστημα από την Μεταπολίτευση και μετά, γέννησε αρχαιολόγους που δεν μπορούσαν να διαβάσουν…αρχαίες επιγραφές! Για τον πολύ απλό λόγο, ότι είχαν ένα μικρό «θεματάκι» με την γνώση των Αρχαίων Ελληνικών, αλλά και των Λατινικών.
Δεύτερον, όπως αναφέρει ο (αριστερός) Γεωργουσόπουλος, αρκούσε να δηλώνει κάποιος…«αντιστασιακός» (κατά την περίοδο της Δικτατορίας), για να έχει προνομιακή μεταχείριση στα πανεπιστημιακά ιδρύματα.
Τί άλλο να πούμε εμείς; Γιατί απορούμε για το επίπεδο των σημερινών μαθητών και πολύ περισσότερο για το επίπεδο των δασκάλων τους; (Αλλά και για μερικά άλλα ακόμη) … Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…
«Μια ψαροπούλα είναι αραγμένη,
μπρος στ’ ακρογιάλι τον Ζέππο περιμένει.
Καπετάν Ανδρέα Ζέππο, χαίρομαι όταν σε βλέπω». (Τραγούδι του Γιάννη Παπαϊωάννου)
Στο τέλος του 19ου αιώνος, η περιοχή του Νέου Φαλήρου είχε μετατραπεί σε κοσμική λουτρόπολη με εντυπωσιακά ξενοδοχεία. Ακριβώς την ίδια περίοδο, στην άλλη άκρη του Αιγαίου πελάγους, στο Αϊβαλί, οι εύποροι Έλληνες δημιούργησαν και αυτοί μια λουτρόπολη έξω από την πόλη τους που επίσης ονόμασαν Νέο Φάληρο, κατ’ απομίμηση του πειραϊκού· εκεί συναντούμε τον μικρό Ανδρέα Ζέππο…
Ο Ανδρέας Ζέππος γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1914. Ο πατέρας του Στράτος, ήταν έμπορος, αλλά μια μέρα ήρθαν οι Τούρκοι, του έσπασαν το μαγαζί και τον πήραν μαζί με άλλους Έλληνες· δεν τον ξαναείδαν πια. Η μητέρα του, η κυρά Παρασκευή, έγκυος κιόλας, μάζεψε ό,τι μπορούσε, πήρε από το χέρι και τον Ανδρέα και κατέφυγαν σε ένα σπίτι με μποστάνι που είχαν έξω απ’ την πόλη για ασφάλεια. Η κυρά Παρασκευή γέννησε λίγο αργότερα κορίτσι που βαφτίστηκε Στρατούλα, αλλά η ζωή κυλούσε δύσκολα. Ο Ανδρέας βρέθηκε, λοιπόν, μούτσος στον «Ταξιάρχη», στο καΐκι του καπετάν Στέλιου, συγγενή της μητέρας του. Ο «Ταξιάρχης» ήταν από τα μεγαλύτερα ψαράδικα της περιοχής και ο καπετάν Στέλιος μεγάλος δάσκαλος και καλός άνθρωπος. Έλεγε αργότερα ο καπετάν Ανδρέας: … Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…
05/05/2013 | 
1.574 εμφανίσεις | 
Σχολιασμός 
Δώστε λίγη προσοχή στο ακόλουθο απόσπασμα από συνέντευξη του φιλόλογου και θεατρικού κριτικού, Κώστα Γεωργουσόπουλου…
Μπορούν οι πούστηδες να παρελαύνουν «περήφανοι».
