Η δεινή οικονομική κατάσταση της χώρας μας, και η κρίση του πολιτικού μας συστήματος που εκδηλώθηκε τα τελευταία χρόνια, είναι αποτέλεσμα, μιας μακροχρόνιας κακοδιοίκησης, και μιας νοοτροπίας των Νεοελλήνων, διοικούντων και διοικούμενων, ότι όλοι οι άλλοι ευθύνονται, εκτός από εμάς, και εμείς είμαστε τα θύματα. Μας φταίνε οι Αμερικανοί, μας φταίνε οι Γερμανοί, μας φταίνε οι Ευρωπαίοι, μας φταίει το Δ.Ν.Τ. και το μνημόνιο. Επιτέλους, πρέπει να δώσουμε τέλος σε αυτήν τη νοοτροπία μας και να αναλογιστούμε ο καθένας τις ευθύνες του. Δεν μας φταίνε οι άλλες χώρες· αυτές δρουν ανάλογα με τα συμφέροντα τους. Αν θιγόμαστε για όσα μας καταμαρτυρούν, δυστυχώς είναι πικρές αλήθειες, και για το χάλι μας είμαστε αποκλειστικά όλοι μας υπεύθυνοι, πολιτικοί και πολίτες άλλοι περισσότερο, και άλλοι λιγότερο.

Θα φέρω για παράδειγμα δύο χώρες, την Γερμανία και την Ιαπωνία. Οι χώρες αυτές έχουν κάνει καταπληκτικές προόδους στην βιομηχανία και στην οικονομία. Κύριος μοχλός για την επίτευξη υψηλών στόχων παραγωγής είναι η ενέργεια, που ένα μέρος αυτής παράγεται από το πετρέλαιο. Όμως οι χώρες αυτές προόδευσαν χωρίς να έχουν δικά τους πετρέλαια. Τί είναι λοιπόν αυτό που τις έκανε να φιγουράρουν στις πρώτες θέσεις της παγκόσμιας οικονομίας; Είναι αυτό που δεν είμαστε εμείς. Είναι λαοί υπάκουοι και νομοταγείς εκ πεποιθήσεως, δεν βλέπουν κοντόφθαλμα, έχουν βάλει μακρόπνοους στόχους, και δρουν σύμφωνα με το εθνικό τους συμφέρον.

Γι’ αυτόν τον λόγο: …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…

Το ιερατείο, ισχυρίζεται ότι τα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας διέσωσε τον Ελληνισμό, κρατώντας τον ενωμένο κάτω από την σκέπη της Εκκλησίας. Επίσης, διά της γλώσσας των Ευαγγελίων και των Ιερών Γραφών διέσωσε την ελληνική γλώσσα. (Μάλλον η ελληνική γλώσσα διέσωσε τας Γραφάς τους). Μου θυμίζουν την λαϊκή παροιμία «Να σε σφάξω Γιάννη να σε αλείψω λάδι». Ακόμη δεν μπορούν να αντιληφθούν οι του ιερατείου, ότι ήταν οι κύριοι υπεύθυνοι της κατάρρευσης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, και μετά εμφανίζονται, τάχα, ως σωτήρες.

Από ποιούς μας διέσωσαν, από ποιούς πράγματι κινδύνευε ο Ελληνισμός η ιστορία του και η γλώσσα του; Γιατί, μέχρι να επιβληθεί διά της βίας ο Χριστιανισμός ο Όμηρος και τα άλλα συγγράμματα κυκλοφορούσαν ελεύθερα χωρίς κανέναν κίνδυνο εξαφάνισης. Ποιοί ήταν αυτοί που επιβουλεύονταν την ελληνική γραμματεία; …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…

Μια από τις ελληνικές ιδιαιτερότητες (όταν κάνουμε κάποια πράγματα ανάποδα απ’ ό,τι ο υπόλοιπος δυτικός κόσμος, το λέμε «ιδιαιτερότητα»), είναι αυτό που ακούγεται διαρκώς στα κανάλια: «Σέβομαι τις απόψεις σας, αλλά…». Είναι περίεργο δε, ότι σ’ αυτή τη χώρα «σεβόμαστε» τις απόψεις, αλλά σπανίως σεβόμαστε τον συνομιλητή μας. Εκείνοι που εκφράζουν αντίθετες, με το κοινό αίσθημα, απόψεις, είναι κατά κανόνα «πράκτορες συμφερόντων» ή στην καλύτερη περίπτωση, έχουν περιπέσει σε «κατάντημα», όπως θα έλεγε ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος.

Στη χώρα λοιπόν, που «σεβόμαστε τις απόψεις», υπάρχουν εκατομμύρια Έλληνες που πιστεύουν ότι σε έναν βράχο της Ιερουσαλήμ αναβλύζει κάθε Πάσχα με κάποιον μαγικό τρόπο μια φλόγα, που τη λέμε το «Άγιο Φως». Μπράβο τους και η πίστη τους -όπως θα έλεγαν στα κανάλια- «είναι σεβαστή». Γιατί όμως να μην είναι «σεβαστή» και η αντίθετη του κ. Νίκου Δήμου, ο οποίος έγραψε σε άρθρο του για «(δήθεν) Άγιο Φως»; Επειδή κάποιοι θεωρούν αυτή την άποψη «αιρετική»; Στο κάτω-κάτω της γραφής, στα ίδια πραγματικά στοιχεία -δηλαδή σε μηδενικά στοιχεία- βασίζεται και η πίστη περί ύπαρξης «Αγίου Φωτός» και η πίστη του κ. Δήμου ότι αυτό είναι «δήθεν» …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…

Το 2003, μας κουβάλησαν από τα Ιεροσόλυμα μια εικόνα που την έλεγαν «Παναγία η Ιεροσολυμίτισσα». Την πήγαν στο μητροπολιτικό ναό των Αθηνών και την έθεσαν σε δημόσιο προσκύνημα. Πλήθος προσκυνητών -«μπεεε»-, δημιουργώντας ατελείωτες ουρές έτρεξαν να την ασπασθούν. Μαζί με τους προσκυνητές και οι δημοσιογράφοι, αφού πήραν τις κάμερες και τα μικρόφωνα, άρχισαν να παίρνουν συνεντεύξεις από τους προσκυνητές. Η ερώτηση, σχεδόν πάντα, στερεότυπη: «Ποιοί οι λόγοι που σας ώθησαν να έλθετε για να προσκυνήσετε την εικόνα;». Και οι απαντήσεις σχεδόν παρόμοιες: «Ήλθα να προσκυνήσω γιατί έχω πρόβλημα υγείας», ή «έχει πρόβλημα υγείας ο πατέρας μου» ή «η μάνα μου» ή κάποιο άλλο «συγγενικό μου» ή «φιλικό πρόσωπο». Βέβαια, πήγαν να ζητήσουν την βοήθεια της Ιεροσολυμίτισσας, διότι τα αγαπητά τους πρόσωπα έπασχαν από κάποια ανίατο ασθένεια, διότι αν έπασχαν από ιάσιμο ασθένεια θα έτρεχαν στους γιατρούς. Αν λοιπόν, κάποιος από τους ασθενείς που έπασχαν από ανίατο ασθένεια, θεραπεύονταν, τότε θα έλεγαν ότι έγινε θαύμα. Όμως κάτι τέτοιο δεν έγινε, γιατί σήμερα υπάρχουν οι δημοσιογράφοι, οι εικονολήπτες, και η τηλεόραση, και είναι δύσκολο να σκαρώσουν θαύματα, όπως τον παλιό καλό καιρό.

Αν πάμε αρκετά χρόνια πριν, στα 1930, τότε είχαμε και πολλές άλλες ασθένειες ανίατες, όπως η φυματίωση, η πνευμονία, η χολέρα, η λέπρα, η πανώλη. Και επαναλαμβανόταν το ίδιο σκηνικό, τότε οι προσκυνητές θα ζητούσαν την βοήθεια της Ιεροσολυμίτισσας και γι’ αυτές τις ασθένειες, ελπίζοντας σε ένα θαύμα που σίγουρα δεν θα γινόταν. Και όμως το θαύμα έγινε, όχι βέβαια από την Παναγία την Ιεροσολυμίτισσα, ή κάποιαν άλλη από το πλήθος των προσωνυμιών που διαθέτει η Ορθοδοξία, αλλά από τον Αλεξάντερ Φλέμιγκ και έγιναν όχι ένα, αλλά εκατομμύρια «θαύματα», και ιάθηκαν όλοι, γιατί η πενικιλίνη έκανε το «θαύμα» της …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…