Πώς θα σας φαινόταν να έχετε την συμμετοχή ή και τη διαχείριση μέρους μιας τεράστιας πολυεθνικής, με τεράστια κινητή και ακίνητη περιουσία, διασκορπισμένη σε χιλιάδες μικρότερες εταιρείες, στην οποία υπάρχουν μόνιμες σταθερές εισφορές από πολλούς μεγάλους φορείς, σταθερή μισθοδοσία όλων των υπαλλήλων της όχι από τις πωλήσεις και τα έσοδά σας, που και από αυτά θα ωφελείστε, αλλά από τρίτους φορείς, πολλά έξτρα μπόνους, δυνατότητα για δημόσιες επεμβάσεις και δράσεις, επηρεασμό και έλεγχο της τοπικής ή ευρύτερης κοινωνίας σας ακόμα και με ραδιοφωνικά κανάλια και στο μέλλον ίσως και τηλεοπτικά, αν σκεφτείτε ότι το προϊόν είναι σε αρκετές περιοχές σχεδόν μονοπωλιακό;
Πώς θα σας φαινόταν να έχετε συνεχή απαλλαγή από τους περισσότερους φόρους (εσείς και αυτά που θα διαχειρίζεστε), μεγάλες ευκολίες και διευκολύνσεις από άλλους μεγάλους φορείς, δυνατότητα απευθείας επικοινωνίας και επηρεασμού, των πολιτικών, δικαστικών, δημοσιογραφικών ή άλλων σημαντικών φορέων όπως κεφαλαιούχων της περιοχής ή της χώρας για τα συμφέροντά σας, έλεγχο των συνειδήσεων πάρα πολλών πελατών, αφού μεγάλο μέρος από αυτούς είναι ένα έτοιμο και δυναμικό “fun club” που ορκίζεται σε εσάς και την εταιρεία σας και τέλος αναγνώριση και σεβασμό από την ευρύτερη κοινωνία που τελικά αυτή σας χρηματοδοτεί και είναι εν δυνάμει πελάτες σας;
Θα μου πείτε ότι όλα αυτά είναι εκπληκτικά για να είναι αληθινά. Θα υπάρχει προφανώς ένα “αλλά” και σίγουρα υπάρχει, γιατί φυσικά και είναι αληθινά … Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…
Αναρωτιόμαστε άραγε, γιατί ο προσδιορισμός “γυναίκα” σε αντιδιαστολή με τον Ιησού την στιγμή που οι χριστιανοί μιλάνε για αναβάθμιση της γυναίκας και ισότητα από τον Χριστιανισμό; Πώς απαξιώνεται ο συνομιλητής και μάλιστα ειδικά από το φύλο του, αν υποτίθεται ότι βλέπει την γυναίκα ίση με τον άνδρα;
Εισαγωγή
Εδώ θα δούμε το καυτό θέμα “Χριστιανισμός” και μάλιστα “Ορθοδοξία και γυναίκα”.
Αν ψάξετε κάτι σχετικό σε κάποια χριστιανική ιστοσελίδα, θα διαπιστώσετε ότι η βασική επωδός όλων, είναι ότι “ο Χριστιανισμός εξύψωσε την γυναίκα από τον ειδωλολατρικό βούρκο στον οποίο βρισκόταν πριν από αυτόν”, και ότι ο Χριστός “ευλόγησε τον γάμο, η δε Εκκλησία τον έκανε μυστήριο”. Το πρώτο έχει αναιρεθεί από την ιστορική έρευνα· η θέση της γυναίκας δεν άλλαξε, άλλα χειροτέρεψε κάτω από τις οδηγίες των Πατέρων της Εκκλησίας. Μπορεί στην Ανατολή η γυναίκα να ήταν αντικείμενο διαιώνισης ή και αγοραπωλησίας μόνο (οι πλέον γνωστές γυναίκες στην Παλαιά Διαθήκη ήταν αυτές που ήσαν ή συμπεριφερόντουσαν σαν πόρνες), αλλά στο Αιγαίο, εκεί που ανθούσε η “πόλις”, οι γυναίκες είχαν πολύ καλύτερη αντιμετώπιση, αν όχι ισότητας ως πολίτες (αυτοί που αποφασίζουν δηλαδή για τα κοινά), πάντως η θέση τους δεν ήταν σε κανένα βούρκο και επηρεαζόταν μόνο από την κυρίαρχη ιδεολογία της κάθε πόλης που ζούσαν, βελτιώθηκε δε περαιτέρω στην ελληνιστική εποχή. Αντίθετα μετά την ολοκληρωτική επιβολή του Χριστιανισμού, επικράτησε ο Μεσαίωνας που στην Ανατολή ειδικά, είναι ζήτημα αν έχει φύγει. Η πραγματική ισότητα της γυναίκας ξεκίνησε από την “αιρετική” Δύση, αφού μεσολάβησαν η Αναγέννηση και ο “επάρατος” (για τους χριστιανούς) Διαφωτισμός … Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…
Αποτελούμε παγκόσμιο φαινόμενο αμοραλισμού, εμείς οι Έλληνες να καυχόμαστε για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, και τους προγόνους μας, και από την άλλη να αποδεχόμαστε την Εκκλησία και το ιερατείο να τους υβρίζει, και να τους αναθεματίζει (στους Χαιρετισμούς και την Κυριακή της Ορθοδοξίας).
Με δεδομένο ότι ο Ελληνισμός προϋπήρξε του Χριστιανισμού, στέκει λογικό σε κάθε πολιτική η εορταστική εκδήλωση του έθνους να έχει τον πρώτο λόγο το ιερατείο; Να ορκίζεται ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο πρωθυπουργός, η κυβέρνηση από αυτούς; … Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…
Απόσπασμα από τη βρετανική σατιρική εκπομπή του BBC της δεκαετίας του ’80, «Not the 9 o’clock News», με πρωταγωνιστές τους Μελ Σμιθ και Ρόουαν Άτκινσον (πιο γνωστός ως «μίστερ Μπιν»).
Οι δυο ηθοποιοί με έντονες πινελιές βρετανικού χιούμορ, διακωμωδούν ένα κατά τ’ άλλα «σοβαρό» ζήτημα … Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…
Τελικά, έχουν αποφασίσει οι ιουδαιοχριστιανοί εάν η σταύρωση του Ιησού αποτελεί, ή δεν αποτελεί, μέρος ενός θεϊκού σχεδίου με σκοπό τη «λύτρωση» της ανθρωπότητας; Εάν ναι, γιατί κατηγορούνται οι Εβραίοι (όπως επίσης κι ο Ιούδας), αφού αποτελούν κι αυτοί μέρος του θεϊκού σχεδίου και ήταν αναπόφευκτο να πράξουν όπως έπραξαν; Εάν όχι, τότε σε τί αφορά σήμερα την ανθρωπότητα ένα εσωτερικό θρησκευτικό ιουδαϊκό ζήτημα; (Ή έστω ένα εσωτερικό πολιτικό ζήτημα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας;).