Σάκης Τότλης

Η δημοσίευση στο Διαδίκτυο του Σιναϊτικού Κώδικα, που είναι ένα από τα πλέον πρώιμα χειρόγραφα που βρέθηκε και που περιλαμβάνει την Αγία Γραφή, μας δίδει απ’ ευθείας την δυνατότητα να συγκρίνουμε τις αλλαγές και τις προσθήκες στα μεταγενέστερα αντίγραφα, και να παρακολουθήσουμε πως ολοκληρώθηκε σιγά σιγά, από αντιγραφή σε αντιγραφή, αυτός ο μύθος, αλλά μας εντείνει τις υποψίες ότι ήδη και σε αυτόν ενδεχομένως να έχουν γίνει αλλαγές και προσθήκες που δεν μπορούμε να φανταστούμε.

Ο Σιναϊτικός Κώδικας που γράφτηκε μεταξύ του 325 και του 360, παρουσιάζεται ολόκληρος στην ιστοσελίδα codexsinaiticus.org και μπορεί να μελετηθεί με ευχέρεια.

Εδώ, θα δούμε το “Κατά Μάρκον”, διότι θεωρείται από τους περισσότερους μελετητές ότι είναι το παλαιότερο από τα συνοπτικά και μάλλον από όλα τα ευαγγέλια, και θα το συγκρίνουμε με την επίσημη εκδοχή του που βρίσκεται στην Αποστολική Διακονία.

Το εντυπωσιακότερο εύρημα είναι ότι όπως και οι κώδικες του Βατικανού και της Αλεξανδρείας το “Κατά Μάρκον” του Σιναϊτικού Kώδικα, τελειώνει στο 16:8, όταν οι γυναίκες βρίσκουν έναν άδειο τάφο και έναν νέο που λέει ότι ο Ιησούς δεν είναι εκεί -“ηγέρθη”, όχι “ανέστη”- και φεύγουν έντρομες, μη λέγοντας σε κανέναν τίποτα.

Τα αναφερόμενα στις επισκέψεις του “αναστάντος” Ιησού το “πορευθέντες εἰς τὸν κόσμον ἅπαντα κηρύξατε τὸ εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει. ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθεὶς σωθήσεται, ὁ δὲ ἀπιστήσας κατακριθήσεται” και η “ανάληψή” του, προστέθηκαν μεταγενέστερα.

Μερικά ενδιαφέροντα τέτοια σημεία που αξίζουν σημείωσης και δείχνουν και συγκεκριμένες ιδεολογικές κατευθύνσεις των αντιγραφέων είναι τα παρακάτω: …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…

«Εκείνη την ημέρα παρουσιαστήκανε κάποιοι αντάρτες. Νομίζω πως ήτανε ο Γλαράκης, ο τσαγκάρης. Του ριχτήκανε όλες οι γυναίκες να τον σκοτώσουν, αλλά εκείνος διέφυγε και τους φώναξε έτσι: “Τι να σας κάνουμε, προλάβανε οι Γερμανοί, άλλως θα το είχαμε κάνει εμείς”. Την επομένη ήλθε και άλλος αντάρτης του οποίου ο πατέρας και ο αδελφός είχαν τουφεκιστεί. Η μάνα του τον καταράστηκε και τον φώναξε “φονιά” και του είπε να μην τον ξαναδεί. […] Όταν αυτοί τόλμησαν να επιστρέψουν στην πόλη, οι γυναίκες άρχισαν να τους ρωτούν: “Γιατί μας αφήσατε μονάχους; Γιατί κρυφτήκατε στα βουνά; Γιατί δεν ήρθατε να πολεμήσετε για μας;”. Δύο ή τρεις από τις γυναίκες διαμαρτυρήθηκαν τόσο έντονα, ώστε οι αντάρτες τις πήραν μαζί τους και τις έκλεισαν σε κάποιο στρατόπεδο. Μερικές εβδομάδες αργότερα αφέθηκαν ελεύθερες και επέστρεψαν στα Καλάβρυτα».
(Συνεντεύξεις αυτοπτών μαρτύρων και κατοίκων των Καλαβρύτων στον Γερμανό ιστορικό ερευνητή Χέρμαν Μέγιερ)

Μετά την συνθηκολόγηση των Ιταλών (9 Σεπτεμβρίου 1943), καθώς εκείνη τη χρονική στιγμή δεν είχαν φτάσει ακόμη γερμανικά στρατεύματα στα Καλάβρυτα, ο διοικητής της 3ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ στην Πελοπόννησο, Μίχος, εκμεταλλεύτηκε την εύνοια της τύχης και κατέλαβε αμέσως την πόλη. Το ιταλικό 28ο Τάγμα Μελανοχιτώνων δεν αντιστάθηκε, αλλά κατέφυγε στα γύρω βουνά. Όταν την επόμενη μέρα μπήκαν οι Γερμανοί στα Καλάβρυτα, οι αντάρτες είχαν ήδη επιστρέψει στα βουνά, ενώ οι διωγμένοι μελανοχίτωνες βγήκαν από τις κρυψώνες τους και γύρισαν στην πόλη, όπου και αναγκάστηκαν αμέσως να παραδώσουν τα όπλα τους. Αφού οι Γερμανοί, σύμφωνα με τον ίδιο τον Μίχο, απείλησαν ρητά «να επιστρέψουν και να κάψουν τα σπίτια» στην περίπτωση που η πόλη προσέφερε και πάλι καταφύγιο σε αντάρτες μετά την αποχώρηση των δυνάμεων του Άξονα, ξεκίνησαν για να επιστρέψουν στο Αίγιο παίρνοντας μαζί τούς Ιταλούς αιχμαλώτους τους.

Οι πιο συνετοί πολίτες των Καλαβρύτων συναντιόνταν στα γραφεία της κοινότητας, για να συζητήσουν πώς θα έπρεπε να συμπεριφερθούν εν όψει του ερχομού των ανταρτών και της απειλής των Γερμανών. Αποφασίστηκε, εφόσον ο Μίχος είχε ήδη εγκαταλείψει την πόλη, να σταλεί εκ νέου αντιπροσωπεία στους αντάρτες, η οποία θα τους παρακαλούσε να μην ξαναμπούν στην πόλη και να παραδώσουν στους Γερμανούς τους Ιταλούς εκείνους που είχαν προσχωρήσει στις γραμμές τους. «Δυστυχώς όμως οι αντάρτες δεν εισάκουσαν την παράκλησή μας», σημείωσε ο χρονικογράφος Παπαβασιλείου. «Τα μεσάνυχτα της 18ης Σεπτεμβρίου μπήκε στην πόλη υπό τη διοίκηση του κυρίου Γκίκα το τάγμα Αιγιαλείας. Οι κάτοικοι τούς υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό και τους παρακάλεσαν να εγκαταλείψουν την πόλη το συντομότερο δυνατό, για να αποφευχθούν ανεπιθύμητες καταστάσεις».

Οι ΕΛΑΣίτες βέβαια, δεν ήταν ανόητοι να βάλουν το κεφάλι τους στην λαιμητόμο. Οι όποιες επισκέψεις τους στα Καλάβρυτα, γινόταν εκ του ασφαλούς κι όπως θυμάται η δωδεκάχρονη τότε, Ευσταθία Τζούδα, «Οι αντάρτες δεν έμειναν πολύ καιρό στην πόλη. Επέστρεψαν και πάλι στα βουνά, απ’ όπου κατέβαιναν για να προμηθευτούν τρόφιμα. Συχνά έψαχναν το μαγαζί μας και έπαιρναν μαζί τους πετσέτες, παλτά, ακόμη και χρήματα». Κοινώς, δηλαδή, λήστευαν και πλιατσικολογούσαν με πρόσχημα τον «αγώνα» τους.

Οι αντάρτες όμως δεν αποσύρθηκαν από την πόλη προτού το ΕΑΜ οργανώσει κι εδώ τις γνωστές δομές της ισχύος του. Ιδρύθηκε ένα στρατιωτικό δικαστήριο υπό την προεδρία του δικηγόρου Καμπέρου, με τη συμμετοχή του βοσκού Ανδρέα Τζαβέλα, του χασάπη Δαρμογιάννη και του γραμματέα του ειρηνοδικείου Θεοδωρακόπουλου. Ο γανωματής Νικολάου ανέλαβε τον ρόλο του εισαγγελέα. «Το δικαστήριο έβγαλε με τη σύνθεση αυτή», αναφέρει ο αυτόπτης μάρτυρας Παπαβασιλείου, «πολλές πολιτικές και καταδικαστικές αποφάσεις που, σύμφωνα με τις γνώσεις των εμπειρογνωμόνων αλλά και με την άποψη του ακροατηρίου, δεν εξυπηρετούσαν κανέναν πρακτικό σκοπό, ενώ αντιθέτως προκάλεσαν την οργή πολλών λόγω της κομμουνιστικής κατεύθυνσης των νέων ηγετών». Ταυτόχρονα δημιουργήθηκαν επιτροπές που θέλησαν να ασχοληθούν με οικονομικά, εκκλησιαστικά, εκπαιδευτικά ζητήματα και θέματα ασφαλείας. Δεν είχαν όμως την παραμικρή επιρροή, καθώς οι σχετικές αποφάσεις λαμβάνονταν αυθαίρετα από τους ηγέτες του ΕΑΜ, τον αγρονόμο Γ. Σμυρνιωτόπουλο και τον διευθυντή της διοίκησης Α. Κατσικόπουλο.

Όπως καταλαβαίνει ο αναγνώστης, πρόκειται για ένα από τα πάμπολλα λαϊκά δικαστήρια που έστησε το ΚΚΕ εκεί όπου θεωρούσε ότι είχε τον έλεγχο. «Δικαστήρια» που έστειλαν στον τάφο, όσους δεν είχαν προνοήσει να συνταχθούν με την κομμουνιστική ιδεολογία και πρακτική και τους σφράγισαν με το ανεξίτηλο στίγμα του «προδότη», του «γκεσταπίτη» και του «Γερμανοτσολιά». Όσο για το υπόβαθρο και το ποιοτική σύνθεση αυτών των «δικαστηρίων», είναι πράγματα που ο μέσος νοήμων άνθρωπος μπορεί να αντιληφθεί πολύ εύκολα.

Οι Γερμανοί από την άλλη, θέλοντας να διασφαλίσουν την περιφρούρηση στην ευρύτερη περιοχή Πάτρας-Καλαβρύτων-Τρυπιών, ανέλαβαν σε πρώτη φάση να κάνουν αναγνωριστική επιχείρηση και ανίχνευση του οδικού δικτύου μέχρι την περιοχή των Καλαβρύτων. Το καθήκον αυτό, είχε αναλάβει ένα στρατιωτικό σώμα 97 ατόμων από το 749 Σύνταγμα Καταδρομών, υπό τον λοχαγό Χανς Σόμπερ.

Κάπου εδώ αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για τους κατοίκους των Καλαβρύτων (κι όχι μόνο των Καλαβρύτων) …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…

Μια από τις συνήθεις επωδούς όλων των απολογητών, είναι ότι η Εκκλησία δεν αντίκειται στην Επιστήμη, και στο παρόν θα διαπιστώσουμε ότι η θεώρηση αυτή είναι πέρα για πέρα αναληθής και η λογική κατάσταση της Εκκλησίας και των πιστών που την ακολουθούν είναι για κλάματα. Επίσης θα μυρίσουμε κάτι από τις διαμάχες των ίδιων των χριστιανών ειδικά των ορθοδόξων.

Ημερολόγια
Ημερολόγιο είναι ένα σύστημα καταμέτρησης και παρουσίασης του χρόνου με σταθερά μεγέθη. Το βασικότερο σταθερό μέγεθος, όπως λέει και το όνομά του, είναι η ημέρα …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…

Τί σχέση έχει ο προσηλυτισμός των ορθοδόξων από αλλόδοξους και η ορθόδοξη ιεραποστολή, ή το πώς θα γίνονται τα Θρησκευτικά στα σχολεία; Είναι, ή όχι, ο νηπιοβαπτισμός προσηλυτισμός και μάλιστα του αισχίστου είδους, σε άβουλα βρέφη; Πού κολλάει σε όλα αυτά η περίφημη “ελεύθερη βούληση” που διαλαλούν με επίταση οι χριστιανοί; Αυτά τα ενδιαφέροντα θέματα θα δούμε και πως εμπλέκονται όμορφα και αρμονικά και θα διαπιστώσουμε πως τις ίδιες πράξεις οι χριστιανοί τις βαπτίζουν καλές ή κακές ανάλογα με το…ποιος τις κάνει…

Προσηλυτισμός
Ο προσηλυτισμός είναι κάτι που καίει όλο και περισσότερο τους ορθόδοξους, γιατί πλέον δεν υπάρχουν τα όπλα του αυτοκράτορα και του σουλτάνου, για να απαγορεύουν σε αλλόθρησκους να δρουν στην χώρα μας· από την άλλη, η “ελληνική δημοκρατία” έχει συρθεί πολλές φορές στα ευρωπαϊκά δικαστήρια για καταπάτηση θρησκευτικών ελευθεριών από την κυρίαρχη θρησκεία, δηλαδή την Ορθοδοξία. Αυτό σημαίνει ότι έστω και αργά η Εκκλησία από την πλευρά του νόμου, χάνει την πρωτοκαθεδρία της και σταδιακά μπαίνουν και άλλοι στο παιχνίδι.

Ο ειδικότερος για την αντιμετώπιση των “αιρέσεων”, ήταν ο Αντώνιος Αλεβιζόπουλος, που έγραψε για τον προσηλυτισμό στο “Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον”, ποια είναι τα στάδια της διαδικασίας του προσηλυτισμού από τις διάφορες αιρέσεις ή άλλες θρησκείες. Τα αναφέρει λοιπόν ως εξής:

1. Ψυχολογική εξάρτηση.
2. Ο «ενδογματισμός» ή η «κατήχηση».
3. Απασχόληση στο «έργο».
4. Η εσωτερική πειθαρχία.

Θα αναρωτιέστε, ίσως, τι υπάρχει από όλα αυτά που δεν κάνει ο Χριστιανισμός και ειδικά η Ορθοδοξία. Η ψυχολογική εξάρτηση είναι επακόλουθο των υπολοίπων, αλλά και ο ενδοδογματισμός υπάρχει και η κατήχηση είναι γνωστή, αυτή που θέλουν να συνεχίσει να επιβάλλεται στα σχολεία, και η απασχόληση σε έναν σωρό εορτές και δραστηριότητες που έχουν γίνει κτήμα της κοινωνίας και δεν ξεχωρίζουν πλέον ως θρησκευτικές νοηματοδοτήσεις συμβαίνουν, και όλα γενικά είναι γνωστά και οικεία στην καθημερινότητα των χριστιανών. Τέλος, για την εσωτερική πειθαρχία, ειδικά ο Αλεβιζόπουλος ως κυνηγός “μαγισσών” που ήταν, ήξερε πολύ καλά να χειρίζεται, αφού ήταν και ο αρμόδιος για αυτή, από πλευράς της Εκκλησίας. Όλοι οι παπάδες στην ουσία δεν κάνουν τίποτα άλλα παρά να τονίζουν συνέχεια τι είναι ορθόδοξο και τι “ασυμβίβαστο”, όπως λένε, δηλαδή τι δεν δέχονται, άρα και οφείλουν οι χριστιανοί να αρνηθούν και να απομονώσουν. Διαβάστε το προαναφερθέν κείμενο παρακάτω· υπάρχουν 9 βήματα για την διαδικασία προσηλυτισμού νέων ανθρώπων και αναρωτηθείτε τι το διαφορετικό πράττει ο Χριστιανισμός, από τους ανταγωνιστές του και κυρίως με τις ορθόδοξες νεανικές χριστιανικές αδελφότητες που έχουν δραστηριοποιηθεί τελευταία …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…