Στην Καθημερινή της Κυριακής, 17 Μαΐου 2015, εστάλη η παρούσα επιστολή που σχολιάζω από τον κ. Χάρη Κονιδάρη, διευθυντή Τύπου, Ενημέρωσης και Επικοινωνίας της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Δηλαδή η πλέον επίσημη φωνή της Εκκλησίας μετά την Ιερά Σύνοδο. Το γράμμα είναι απάντηση στα λεγόμενα του κ. Φίλη βουλευτή και εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ περί τις περιφοράς των λειψάνων της Αγίας Βαρβάρας στο νοσοκομείο “Αγιος Σάββας”, περί ειδωλολατρίας και σκοταδισμού (που η κυβέρνησή του χρηματοδότησε, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα από το παρόν) Επειδή αμφιβάλλω αν ο κ. Φίλης έχει την ευχέρεια να του απαντήσει όπως πρέπει, αναφέρω παράγραφο παράγραφο το γράμμα του κ. Κονιδάρη και την ελάχιστη απάντηση που οφείλει κάποιος να του δώσει…

Έλλογα όντα που επιλεγούν ελεύθερα
Σε μια κομβική για το σήμερα και το αύριο της πατρίδας στιγμή, με τη διαπραγμάτευση να βρίσκεται στο πλέον κρίσιμο σημείο της, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κυβερνώντος κόμματος κ. Νίκος Φίλης, με λόγο διχαστικό, επιλέγει συνειδητά να αναδείξει ως κυρίαρχο ζήτημα για την ελληνική κοινωνία αυτό της μεταφοράς του ιερού λειψάνου της Αγίας Βαρβάρας στο εκκλησάκι του αντικαρκινικού νοσοκομείου «Άγιος Σάββας». Κίνηση που γι’ αυτόν συνιστά «εμπόριο λειψάνων…που παραπέμπει σε περιόδους Μεσαίωνα». Πολλά λόγια και κανένας λόγος από έναν διαπρύσιο κήρυκα του δήθεν ορθού λόγου.

Ήδη από την 1η παράγραφο, δίνει το στίγμα της επίθεσης στον Ορθό Λόγο και την λογική, ότι δηλαδή δεν είναι ορθός. Σε όσους έχουν την τιμή να αντιμετωπίζουν χριστιανούς σε θέματα σκοταδισμού και ιδιαίτερα στο θέμα διαχωρισμού κράτους Εκκλησίας, είναι γνωστό ότι ποτέ δεν είναι η κατάλληλη ώρα να θέτει κάποιος τέτοια θέματα, γιατί πάντα υπάρχουν άλλα φλέγοντα, όπως η κρίση τώρα, παλαιότερα κάτι άλλο. Η επίθεση στον ορθολογισμό γίνεται με έναν γνωστό ύπουλο τρόπο, να πείσουν τα πρόβατα, ότι οι ορθολογιστές δεν είναι πραγματικοί ορθολογιστές διαστρέφοντας την έννοια των λέξεων …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…

Θα ήθελα να αναπτύξω εδώ ένα φαινομενικά παράξενο σχόλιο για την εμμονή ορισμένων να ονομάζουν Ρωμιοσύνη τον Ελληνισμό.

Ευκαιρία γι’ αυτό μου το σχόλιο είναι η εμμονή του πατέρα Μεταλλινού να χρησιμοποιεί σε μια διάλεξή του στην Έδεσσα αυτές τις μέρες, ειδικά αυτόν τον όρο, ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι εδώ είναι Ελλάδα και όλοι νιώθουμε Έλληνες και καθόλου Ρωμιοί ή Ρωμαίοι, όπως θέλησαν κάποτε να μας μετονομάσουν οι κατακτητές και τα εκκλησιαστικά μίσθαρνα τσανάκια τους.

Ας μου επιτραπεί να σχολιάσω και το γεγονός ότι ο π. Μεταλλινός είναι εκκλησιαστικός, ένας χώρος που είχε αναπτύξει ιδιαίτερα ευνοϊκές σχέσεις με τους Ρωμαίους κοσμοκράτορες, ιδιαίτερα μετά την εποχή του μεγάλου Κωνσταντίνου, σε βάρος ειδικά των υπόδουλων τότε Ελλήνων, σχέση που είναι ισχυρή ακόμη και σήμερα, αν κρίνουμε από την εμμονή της Εκκλησίας να υψώνει τιμητικά κάποια ρωμαϊκά λάβαρα, που αναρριπίζουν σήμερα αναπεπταμένα όπως και παλιά πίσω από τις σκυφτές πλάτες των υπόδουλων τότε Ελλήνων …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…

Άγιος. Ένας νεκρός αμαρτωλός σε αναθεωρημένη έκδοση.

Αδικία. Το ελαφρύτερο στα χέρια και βαρύτερο στους ώμους φορτίο, απ’ όλα όσα ρίχνουμε στους άλλους και κουβαλάμε οι ίδιοι.

Αέρας. Θρεπτική ουσία εμπλουτισμένη με μπόλικη Θεία Πρόνοια, για να παχαίνουν οι φτωχοί.

Ακόλαστος. Αυτός που ρίχτηκε με μανία καταπάνω στην απόλαυση, η οποία δυστυχώς τον προσπέρασε.

Αλήθεια. Ευφυής σύνθεση της επιθυμίας με την πραγματικότητα.

Αμετανοησία. Η πνευματική κατάσταση που μεσολαβεί χρονικά ανάμεσα στην παρανομία και την τιμωρία.

Αμνηστία. Η μεγαλοψυχία που δείχνει το κράτος στους παραβάτες, των οποίων η τιμωρία κοστίζει ακριβά.

Ανακούφιση. Η συναισθηματική κατάσταση στην οποία περιέρχεσαι, ενώ αναλογίζεσαι τι τραβάει ο γείτονάς σου …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…

Έχετε λόγο να χαιρόσαστε, καθώς ερχόμαστε στην λέξη που σας αρέσει να χρησιμοποιείτε περισσότερο από όλες. Και για τους ανθρώπους που μισείτε περισσότερο από όλους. Για τον «ρατσισμό» και τους «ρατσιστές», που διαδίδουν την «ρατσιστική» τους ιδεολογία με τους πιο «ρατσιστικούς» τρόπους.

Δεν θέλετε βέβαια να καθορίσετε επακριβώς, τι υποτίθεται ότι είναι αυτός ο ρατσισμός. Και γιατί να το θέλετε; Εάν υπήρχε ένας ξεκάθαρος ορισμός, δεν θα μπορούσατε να κατηγορείτε όλους όσους δεν συμπαθείτε ως ρατσιστές.

Στο παρελθόν υπήρχαν άνθρωποι που αυτοχαρακτηριζόντουσαν ως ρατσιστές, και καλούσαν για την ταξινόμηση της ανθρωπότητας σύμφωνα με γενετικά χαρακτηριστικά όπως το σχήμα της μύτης και το χρώμα των ματιών.

Σήμερα όμως, κανείς δεν μιλά για κάτι τέτοιο, με μόνη εξαίρεση εσάς.

Κανείς δεν σκέφτεται με αυτούς τους όρους της φυλής πια, αλλά εσείς συνεχίζετε να κυνηγάτε «ρατσιστές» σαν να είστε δαιμονισμένοι, αφού ισχυρίζεστε ότι βρίσκετε κρυμμένο ρατσισμό παντού …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…

«Δεν ξέρουμε τι να κάνουμε σ’ αυτή τη σύντομη ζωή μας και παρ’ όλα αυτά, ελπίζουμε και σε μια αιώνια».
Ανατόλ Φρανς

Στο κείμενο που θα διαβάσετε, ο Γάλλος λογοτέχνης (βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1921) και μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών, Ανατόλ Φρανς (πραγματικό όνομα, Ζακ Φρανσουά Τιμπό), υμνεί τα επιτεύγματα του αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού.

Μέσω αυτού του κειμένου, κρατώντας τον ρόλο του ποιητή, καταδεικνύει διά της Παλλάδας Αθηνάς, θεάς της Σοφίας, το πως οι θιασώτες του Μεσαίωνα, τους οποίους αποκαλεί και βαρβάρους, εγκατέλειψαν την σοφία, το κάλος, την αρμονία και την μεγαλοφυΐα των αρχαίων Ελλήνων. Πως μετά από δέκα αιώνων σκοτάδι και με την Αναγέννηση που πρόβαλε, η σοφία επέστρεψε, και μεγεθύνει τόσο πολύ που περιέλαβε το Σύμπαν του Κέπλερ και του Νεύτωνα…

[Ο Ανατόλ Φρανς, ήταν μεταξύ εκείνων που είχαν την «τιμή» να «εμπλουτίσουν» με τα βιβλία τους τον «Index Librorum Prohibitorum» (Κατάλογος Απαγορευμένων Βιβλίων) της Καθολικής Εκκλησίας] …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…