Ένας καθηγητής φιλοσοφίας εμφανίστηκε στην τάξη του μ’ ένα μεγάλο χάρτινο κουτί. Χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα άδειο γυάλινο βάζο και άρχισε να το γεμίζει με μικρές πέτρες. Οι μαθητές τον κοιτούσαν με απορία. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:
– Είναι γεμάτο το βάζο;
Και οι μαθητές απάντησαν:
– Ναι, είναι γεμάτο.
Την απλοποίηση της ελληνικής γραφής ζητά ο Κύπριος ευρωβουλευτής Μάριος Ματσάκης, με σχετική εισήγηση που υπέβαλε προς τον υπουργό Παιδείας της Κύπρου Ανδρέα Δημητρίου. Την πρόταση του κοινοποίησε και στους Έλληνες ευρωβουλευτές.
Ο κ. Ματσάκης προτείνει στον Κύπριο υπουργό τη σύσταση μιας ολιγομελούς επιτροπής γλωσσολόγων, οι οποίοι θα μπορούσαν, εμπεριστατωμένα να ενδιατρίψουν επί του θέματος και να δώσουν μια επιστημονικά έγκυρη πρόταση για τον εκμοντερνισμό/ απλοποίηση της Ελληνικής γραφής.
Στην επιστολή του ο Κύπριος ευρωβουλευτής παραθέτει ως «τροφή για σκέψη» τα εξής:
1. Να καταργηθούν τα γράμματα «η» και «υ» και να αντικατασταθούν από το γράμμα «ι».
2. Να καταργηθεί το γράμμα «ω» και να αντικατασταθεί από το γράμμα «ο».
3. Να καταργηθούν οι εξής συνδυασμοί γραμμάτων και να αντικατασταθούν ως εξής: «αι»—>«ε» «ει»—>«ι» «οι»—>«ι» «υι»—>«ι» «αυ»—>«αβ» και «αφ» «ευ»—>«εβ» και «εφ»
4. Να καταργηθεί η χρήση του «γγ» και να αντικατασταθεί από το «γκ».
5. Να καταργηθεί το τελικό γράμμα «ς» και να αντικατασταθεί από το γράμμα «σ».
Ως αποτέλεσμα των ανωτέρω αλλαγών, αναφέρει ο ευρωβουλευτής, το Ελληνικό αλφάβητο θα έχει μόνο 21 γράμματα (α, β, γ, δ, ε, ζ, θ, ι, κ, λ, μ, ν , ξ , ο , π, ρ, σ, τ, φ, χ, ψ) και ένα μόνο δίψηφο (το «ου»).
Ο κ. Ματσάκης υποστηρίζει ότι η απλοποίηση της Ελληνικής γραφής «καθίσταται αναγκαία μέσα στα πλαίσια μιας τάσης ενωτικής πορείας των γλωσσών στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επιπλέον, μια τέτοια αλλαγή θα καταστήσει την Ελληνική γραφή πιο απλή και πολύ πιο εύχρηστη. Ιδιαίτερα όσον αφορά την χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή και σε σχέση με μεγάλο αριθμό ατόμων που έχουν διάφορες μορφές δυσλεξίας».
Πηγή: skai.gr
Σχόλιο Π-Δ: Μπορεί ο κύριος Ματσάκης να μας προσδιορίσει τι σημαίνει π.χ. η φράση «όλι αφτί»;
Ήθελα να ‘ξερα που τους βρίσκουν… Αν και πριν κάποιες δεκαετίες, οι Έλληνες κομμουνιστές της Σοβιετικής Ένωσης, είχαν προχωρήσει εμπράκτως στην «απλοποίηση», εκδίδοντας εφημερίδες και βιβλία με 20γράμματο αλφάβητο (το 20γράμματο αλφάβητο καθιερώθηκε σε συνδιάσκεψη Ελλήνων εκπαιδευτικών στην ΕΣΣΔ το 1926). Είχαν καταργήσει τα γράμματα «η», «ω», «ξ» και «ψ», και τους διφθόγγους. Το «υ» πλέον προφέρονταν «ου», ενώ το «ς» αντικατέστησε το «σ» στα πεζά γράμματα. Το σύστημα ήταν μονοτονικό (η λήγουσα δεν τονίζονταν). Οι δυο κυριότεροι εκδοτικοί οίκοι που χρησιμοποίησαν το 20γράμματο αλφάβητο, ήταν ο «Κομμουνιστής» (γράφονταν «Κομυνιςτις») και ο «Κολεχτιβιστής» (γράφονταν «Κολεχτιβιςτις»). Είχε κυκλοφορήσει μάλιστα και η «Γραματικι τις νεοελινικις γλόςας».
Αντικειμενικός σκοπός του παιχνιδιού είναι να ανοίξετε την κεντρική είσοδο και να βγείτε έξω από το κτήριο. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να ανακαλύψετε τα 4 τρίγωνα που εφαρμόζουν στα αντίστοιχα 4 τρίγωνα πλαίσια του δίσκου που βρίσκεται στον τοίχο. Για να ανακαλύψετε όμως αυτά τα 4 τρίγωνα, χρειάζεστε προηγουμένως να βρείτε 4 αντικείμενα που υπάρχουν μέσα στο σπίτι και θα σας οδηγήσουν στην ανακάλυψη των τριγώνων.
Αν κρύβετε έναν Μαγκάιβερ μέσα σας, το πολύ σε μισή ώρα θα έχετε ανοίξει την πόρτα και θα αντικρύσετε τον ήλιο.
Α! Κι ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα! 😆
Την άνοιξη του 2006, σε παρουσιάσεις του βιβλίου «Στα νεότερα και σύγχρονα χρόνια», που γίνονται από τους συγγραφείς του και το οποίο επρόκειτο να διδαχτεί στα παιδιά της ΣΤ’ Δημοτικού των ελληνικών σχολείων, σηκώνονται τα πρώτα χέρια από σχολικούς συμβούλους, οι οποίοι, περιέργως πώς, έχουν πληροφορηθεί πράγματα που, μέχρι τότε γνώριζαν μόνο η συγγραφέας Μαρία Ρεπούση και οι συνεργάτες της (Χαράς Ανδρεάδη, Αριστείδης Πουταχίδης και Αρμόδιος Τσιβάς) και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο που επιβλέπει τη δουλειά της.
Σε μία από αυτές παρουσιάσεις, ο Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος του 4ου Δημοτικού σχολείου του Κιλκίς παίρνει φεύγοντας ένα δείγμα του βιβλίου. Το ίδιο βράδυ κάθεται σπίτι του και το διαβάζει.
Όπως είπε ο ίδιος σε συνέντευξη στον ΣΚΑΪ:
«Για να χρησιμοποιήσω μια φράση του στρατηγού Μακρυγιάννη «διάβαζα και κάπνιζαν τα μάτια μου». Δεν πίστευα σε αυτά που έβλεπα. Το βιβλίο είχε ολική αποδόμηση της ιστορίας μας».
Ο Νατσιός δημοσιεύει ένα πύρινο άρθρο εναντίων του καινούριου βιβλίου στην τοπική εφημερίδα «Γνώμη του Κιλκίς». Το ίδιο βράδυ, μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή του αποφασίζει να στείλει το άρθρο του και εκτός Κιλκίς, σε κάποιες ιστοσελίδες ελληνικού ενδιαφέροντος.
Μετά την δημοσιοποίηση του περιεχομένου του βιβλίου, οι αντιδράσεις ισχυρής μερίδας της εκπαιδευτικής και πανεπιστημιακής κοινότητας, αλλά κυρίως του κόσμου, είναι έντονες.
Οι αντιδράσεις την άνοιξη του 2007 έρχονται πια από παντού.
Το υπουργείο ζητά από την Ακαδημία Αθηνών να γνωμοδοτήσει για τυχόν αλλαγές που χρειάζονται να γίνουν στο βιβλίο. Η Ακαδημία καταθέτει ένα πόρισμα στην Υπουργό Μαριέτα Γιαννάκου-Κουτσίκου, στο οποίο μιλά για σοβαρές παραλείψεις, λάθη και απροσεξίες.
Τελικά, αν και γίνονται κάποιες διορθώσεις, το βιβλίο αποσύρεται από την εκπαίδευση στα τέλη του 2007, από τον μετέπειτα Υπουργό Παιδείας Ευριπίδη Στυλιανίδη, τον οποίο η κυρία Ρεπούση κατηγόρησε για…ανευθυνότητα.
Το 2008 η κυρία Μαρία Ρεπούση (η οποία ειρήσθω εν παρόδω, αποτελεί σημαντικό πολιτικό στέλεχος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α) αποφασίζει να επανεκδώσει (εκδόσεις Βιβλιόραμα) και να βγάλει το «πόνημά της», σε «βελτιωμένη» έκδοση, στις προθήκες των βιβλιοπωλείων. Έτσι στις 10 Απριλίου 2008, σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων της ΕΣΗΕΑ, έγινε η παρουσίαση του βιβλίου της.
Στην εκδήλωση αυτή προσκλήθηκαν να μιλήσουν, μεταξύ άλλων κι ο πρόεδρος του Συνασπισμού, Αλέκος Αλαβάνος (ο οποίος τελικά δεν προσήλθε), ενώ τον συντονισμό της παρουσίασης είχε ο δημοσιογράφος Παντελής Καψής.
Ας θυμηθούμε όμως μερικά από τα επίμαχα σημεία του βιβλίου αυτού, για το οποίο ο Γιάννης Καψής (πρώην Υπουργός Εξωτερικών και πατέρας του Παντελή Καψή) είχε δηλώσει:
Το διάβασα. Και τότε εξαγριώθηκα, γιατί δεν ήταν μόνο αντιεπιστημονικό, δεν ήταν μόνο βλακώδες, διότι ήταν πολύ χοντρή η προπαγάνδα, ήταν μια φοβερή διαστροφή.
Ελληνικό αυτοκίνητο; Όχι δε πρόκειται για ανέκδοτο. Μια φορά και έναν καιρό υπήρξε.
Μπορεί η ελληνική αυτοκινητοβιομηχανία να μην έφτασε ποτέ ούτε καν στα κατώτερα ποιοτικά επίπεδα της Ευρώπης και άλλων περιοχών του κόσμου αλλά τουλάχιστον προσπαθούσε.
Σήμερα και εδώ και 2 δεκαετίες, το γελοίο συνδικαλιστικό κατεστημένο των κομματικών επιταγών και τεμπέλικων κεκτημένων, των απεργιών και των εργατοπατεράδων, όπως επίσης και η γελοία φοροεισπρακτική κρατική εμμονή, δεν επιτρέπει καν έστω και σαν ιδέα, να δώσει την ευκαιρία σε ξένο επενδυτή να ανοίξει και στην Ελλάδα κάποιο εργοστάσιο έστω και συναρμολόγησης αυτοκινήτων.
Οι επενδυτές ειδικά της άπω ανατολής κοιτούν στην Σλοβακία, την Πορτογαλία, την Ισπανία, τη Σλοβενία και ειδικά την Τουρκία όπου οι άνθρωποι είναι σοβαροί και κοιτούν μπροστά. Εταιρίες όπως η ΤOYOTA, FIAT, HYUNDAI, KIA, RENAULT, NISSAN, HONDA κλπ κατασκευάζουν τα μοντέλα τους στις παραπάνω χώρες. Ποιος θα έλθει στην Ελλάδα των 100αδων απεργιών και των 900 διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας κάθε χρόνο;
Διαβάστε λοιπόν παρακάτω ένα μικρό αφιέρωμα στην παλαιά και εντελώς εξαφανισμένη πλέον Ελληνική Αυτοκινητοβιομηχανία, τότε που οι Έλληνες προσπαθούσαν να πετύχουν πράγματα έστω και με ρομαντικό τρόπο, όμως προσπαθούσαν και τους άφηναν προπαντός να προσπαθούν…
Ακολουθεί η ιστορική διαδρομή στις ελληνικές και πλέον ξεχασμένες εταιρίες κατασκευής αυτοκινήτων. Για να θυμούνται με νοσταλγία οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεώτεροι…
THEOLOGOU
Ο Νικόλαος Θεολόγου ήταν ο πρώτος Έλληνας που σχεδίασε και κατασκεύασε επιβατικό αυτοκίνητο. Επιστρέφοντας από την Αμερική, όπου εργαζόταν ως μηχανικός αυτοκινήτων, ίδρυσε το 1916 την ομώνυμη εταιρεία.
ATTICA
Η Attica ήταν μια από τις εταιρείες που δημιουργήθηκαν από τη Βιοπλαστίκ ΑΕ του Γιώργου Δημητριάδη. Το 1958 σχεδίασε το μοντέλο «505», ο φόρος όμως για τα τετράτροχα αυτοκίνητα μπλόκαρε την παραγωγή του. Το 1963 άρχισε την παραγωγή του «200», το οποίο βασιζόταν στο γερμανικό Fuldamobil. Οι διάφορες εκδόσεις έφεραν κινητήρες της ILO, της Sachs και της Heinkel, όλοι 200 κ.εκ.
Οι μετέπειτα προσπάθειες του Δημητριάδη για την κατασκευή τετράτροχων αυτοκινήτων -όπως είναι το Carmel της ισραηλινής Autocars ή το ελληνικό DIM με κινητήρα Fiat, που μάλιστα παρουσιάστηκε το 1977 στην Έκθεση Αυτοκινήτου της Γενεύης- δε στέφθηκαν από επιτυχία.
ALTA
Με έδρα την Αθήνα, η εταιρεία Alta παρουσίασε το 1968 ένα τρίκυκλο επιβατικό αυτοκίνητο, το Α200 … Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »