Πάρε-Δώσε

Τον Ιούλιο του 1961, ο Αμερικανός ψυχολόγος Στάνλεϊ Μίλγκραμ (Stanley Milgram), πραγματοποίησε ένα πείραμα στο Πανεπιστήμιο του Γιέιλ των Ηνωμένων Πολιτειών, με σκοπό την μελέτη της αντίδρασης των ανθρώπων, όταν αυτοί καλούνται να εκτελέσουν εντολές κάποιας εξουσίας ή αυθεντίας, που έρχονται σε σύγκρουση όμως με την συνείδησή τους.

Το ηθικό ερώτημα, αν πρέπει κανείς να υπακούσει τις εντολές, όταν έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με την συνείδησή του, τέθηκε από τον Πλάτωνα, δραματοποιήθηκε στην «Αντιγόνη», και έχει υποστεί φιλοσοφική ανάλυση σε κάθε ιστορική εποχή. Συντηρητικοί φιλόσοφοι υποστήριξαν, πως η δομή της κοινωνίας απειλείται από την ανυπακοή, ακόμα κι όταν οι πράξεις που υποδεικνύουν οι αρχές είναι ύποπτες και επιλήψιμες. Από την άλλη, οι ανθρωπιστές τονίζουν την υπεροχή της ατομικής συνείδησης σε τέτοια θέματα, επιμένοντας ότι η ηθικές κρίσεις του ατόμου πρέπει να υπερισχύουν της αρχής, όταν αυτές βρίσκονται σε σύγκρουση.

Η αφορμή του πειράματος, ήταν η δίκη στην Ιερουσαλήμ, μόλις λίγους μήνες πριν, του Γερμανού εγκληματία πολέμου, Άντολφ Άιχμαν. Ο Μίλγκραμ επινόησε αυτή την ψυχολογική μελέτη για να απαντήσει στο ερώτημα: Είχαν ο Άιχμαν και οι συνεργοί του στο «Ολοκαύτωμα», αμοιβαία πρόθεση, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τους στόχους του «Ολοκαυτώματος»; Με άλλα λόγια, υπήρχε αμοιβαία αίσθηση της ηθικής μεταξύ εκείνων που συμμετείχαν σ’ αυτό; Το πείραμα του Μίλγκραμ έτεινε να αποδείξει πως οι συνεργοί απλά εκτελούσαν τις εντολές, παρ’ ότι παραβίαζαν βαθύτατα τις ηθικές αρχές τους. Πως η υπακοή είναι ο ψυχολογικός μηχανισμός που συνδέει επιμέρους ενέργειες για πολιτικό ή άλλον σκοπό …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Χτυπάει το τηλέφωνο και σε ξυπνάει, αλλά για κάποιον λόγο θες να κάνεις τον συνομιλητή να νομίζει ότι δεν κοιμόσουν, οπότε επιστρατεύεις όλη την ενέργειά σου και μιλάς υπερβολικά δυνατά και καθαρά, και καταλήγεις να ακούγεσαι σαν ηλίθιος.

Κοιτάς το ρολόι σου, αλλά μετά δεν ξέρεις τι ώρα είναι, όποτε ξανακοιτάς, άλλα πάλι δεν ξέρεις.

Θέλεις να κλάσεις δημοσίως, νομίζοντας ότι δεν θα ακουστεί, αλλά τελικά ακούγεται λίγο, όποτε αρχίζεις να σέρνεις καρέκλες στο πάτωμα ή να τρίβεις τα παπούτσια σου μεταξύ τους, για να νομίζουν ότι από κει προήλθε ο ήχος.

Είσαι μες στο τρένο στο σταθμό και δίπλα είναι ένα άλλο τρένο και ένα απ’ τα δυο ξεκινάει, αλλά δεν μπορείς να καταλάβεις ποιο.

Μετά από μια κουραστική μέρα στον δρόμο γυρνάς σπίτι και βγάζεις τις κάλτσες σου. Ξέρεις ότι θα τις πετάξεις στα άπλυτα, αλλά παρόλα αυτά πριν τις ρίξεις μέσα, τις μυρίζεις μια φορά.

Έχεις ξαπλώσει και μόλις είσαι έτοιμος να σε πάρει ο ύπνος το σώμα σου τινάζεται ολόκληρο και ξυπνάς.

Είσαι συνοδηγός σε αυτοκίνητο που τρέχει γρήγορα με ανοιχτά παράθυρα. Οπότε για να διασκεδάσεις, βγάζεις το χέρι σου έξω και μελετάς με αυτό όλους τους νόμους της αεροδυναμικής.

Είναι Τετάρτη, αλλά για κάποιον λόγο όλη μέρα είσαι πεπεισμένος ότι είναι Πέμπτη. Κι αυτό δε σου περνάει μέχρι να ’ρθει όντως η Πέμπτη.

Περπατάς στο πεζοδρόμιο και θέλεις να μην πατάς τις γραμμούλες, αλλά οι πλάκες έχουν λάθος μέγεθος. Είναι πολύ μικρές για να καλύπτεις μια πλάκα ανά βήμα και πολύ μεγάλες για δυο πλάκες ανά βήμα. Οπότε εκνευρίζεσαι και προσπαθείς να μην το σκέφτεσαι.

Ποτέ δεν μπορεί κάποιος άλλος να σου βάλει σωστά στο αφτί ακουστικά ψείρες. Όσο κι αν προσπαθεί, πρέπει να το κάνεις εσύ στο τέλος.

Ανοίγεις το ψυγείο να βρεις κάτι να φας, ψάχνεις, αλλά δεν βρίσκεις τίποτα, το κλείνεις, ψάχνεις κάπου αλλού και μετά ξανανοίγεις το ψυγείο, λες και στο μεταξύ έχει γεννήσει κάτι φαγώσιμο!

Παίρνεις τηλέφωνο κάποιον και στη μέση της συζήτησης κλείνει κατά λάθος. Οπότε μετά ξαναπαίρνετε και οι 2 ταυτόχρονα και βγαίνει κατειλημμένο. Μετά αφήνετε και 2 ταυτόχρονα τον άλλον να πάρει, οπότε απλά δεν χτυπάει κανενός κι αυτό επαναλαμβάνεται για κάνα 5λεπτο.

Πριν ξυριστείς τελείως, κανείς μουστάκι Χίτλερ, έτσι για να δεις πως είναι.

Φοράς ένα παντελόνι, το οποίο έχεις παρατήσει σε μια άκρη του δωματίου για 2 μήνες, και βρίσκεις μέσα 10 ευρώ, πράγμα που σε κάνει να νιώθεις σαν τυχερός του Τζόκερ …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Το ακόλουθο πείραμα που έλαβε χώρα στην Γερμανία (Ινστιτούτο Max Planck, Λειψία), είχε σαν αντικειμενικό σκοπό την μελέτη, των αντιδράσεων και της ανάπτυξης επιδεξιοτήτων των χιμπατζήδων, μπροστά σε μια αντικειμενική δυσκολία.

Στα κάγκελα του κλουβιού ενός χιμπατζή, δένεται ένας διάφανος σωλήνας, μέσα στον οποίο έχουν βάλει τροφή.
Ο σωλήνας όμως είναι τόσο στενός, ώστε να μην χωράει το χέρι του χιμπατζή και να πιάσει την τροφή.

Εσείς πως θα βγάζατε την τροφή, μέσα απ’ τον σωλήνα, χωρίς να τον λύσετε από τα κάγκελα; Σκεφτείτε το λίγο, πριν δείτε το βίντεο.