Πάρε-Δώσε

Ένα από τα κλασικά επιχειρήματα των χριστιανών απολογητών και κάτι που είναι ίδιον των μονοθεϊστικών θρησκειών και εδώ θα εξηγήσω το γιατί εν συντομία…

Θρησκείες του κατατρεγμού
Ο μονοθεϊσμός έχει εκ των πραγμάτων στην δομή του αρκετές αυθαιρεσίες που του είναι απαραίτητες για να στηριχθεί το οικοδόμημα αυτό. Μερικές από αυτές είναι:
Ένας εξωκοσμικός θεός, που κατασκεύασε τον κόσμο και αυτός ο ίδιος θα τον καταστρέψει όταν έρθει η ώρα, δηλαδή όταν ολοκληρωθεί το έργο του, που το λένε το “Σχέδιο του Θεού”.
Το κακό δεν προέρχεται εκ Θεού, διότι μπορεί μεν να κατασκεύασε τα πάντα, μπορεί να κατασκεύασε τον άνθρωπο και να τον προίκισε με κάποιες ιδιότητες όμως μόνο καλές, τις κακές τις ανακάλυψε ο άνθρωπος από μόνος του και από εκεί προέρχεται το κακό και η Πτώση που περιλαμβάνει εκτός από τον άνθρωπο και το Σύμπαν.

Επειδή όμως όλη αυτή η θεωρία φαίνεται και είναι παντελώς παράλογη, εμφανίστηκε ως βοηθός της παραλογίας και ένας άλλος αμύντορας του κακού, ο Διάβολος ή Σατανάς, ένας υποτίθεται εκπεσών άγγελος, που είναι αυτός είναι που απεργάζεται την καταστροφή του ανθρώπου και του Θεού, φυσικά και αυτός βάζει φιτιλιές στον άνθρωπο για το “κακό”.

Δυστυχώς, όπως τα φαντάζονται οι θεϊστές, το κακό κυριαρχεί στην ανθρωπότητα, πάντα υπό τον έλεγχο του Σατανά, άρα αυτοί οι “καλοί” είναι πάντα υπό διωγμόν. Ναι, μην σας κάνει εντύπωση, μπορεί ο Χριστιανισμός να κατέλαβε όλο τον τότε γνωστό κόσμο, μπορεί να κυριάρχησε για 1.600 χρόνια, μπορεί σήμερα να θεωρεί το 1/3 των ανθρώπων πρόβατά του, μπορεί να κυνήγησε και να διάλυσε τις αρχαίες θρησκείες που τότε θεωρούσε το απόλυτο κακό, μπορεί να έφερε τον Μεσαίωνα, αλλά παρ’ όλα αυτά πολλοί χριστιανοί, ειδικά οι απολογητές, αισθάνονται βαθύτατα μέσα τους ότι όλοι οι “άλλοι” τους κυνηγούν και μέσα σε αυτούς και εμείς που κάνουμε κριτική στις αυθαιρεσίες και στις αντιφάσεις των κειμένων και των πιστεύω τους. Πλείστοι όσοι ύμνοι της Παλαιάς Διαθήκης που μάλιστα τους υιοθέτησαν ως δήθεν προφητείες για την έλευση του Ιησού, μιλάνε για το παράπονο του αγαθού και κατατρεγμένου, που παρά τις κακουχίες και την ταλαιπωρία τελικά θα σώσει και θα εξυψώσει ο Γιαχβέ. Παρόμοια συμβαίνουν και στο Κοράνι. Η επωδός είναι μία· τελικά το κακό θα νικηθεί, αλλά μέχρι τότε θα ταλαιπωρεί τους πιστούς …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Όπως το ιουδαϊκό ιερατείο εφηύρε τον «Θεό» του κατασκευάζοντας μύθους με υλικό από τους μεσοποτάμιους λαούς και δίνοντας δήθεν «θεόπνευστους» νόμους, προκειμένου να χαλιναγωγήσει και να συγκροτήσει σε ένα έθνος με μία κοινή πίστη διαφορετικούς λαούς (βλ. «Η Παλαιά Διαθήκη στο φως της κριτικής» του Γ. Κορδάτου), έτσι και ο πολυμορφικός Χριστιανισμός, σταδιακά και μέσα από ένα χάος δοξασιών, ατέρμονων αντιπαραθέσεων, πλαστογραφιών, βίας και απάτης, έφτασε στην κατασκευή του δικού του «θεού», χρησιμοποιούμενος από την πολιτική εξουσία, ώστε να δοθεί ενότητα πίστεως στην πολυεθνική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Διαβάζοντας κάποιος τις σχετικές νομοθεσίες, ή αλλιώς έδικτα, των χριστιανών αυτοκρατόρων τα οποία μάς σώζονται, μπορεί να διαπιστώσει τον ανελέητο διωγμό που υπέστη η «άλλη» γνώμη, είτε θεολογική είτε φιλοσοφική, την προσπάθεια εξάλειψης των διαφορετικών παραδόσεων χάριν του «θεόπνευστου». Απολυταρχία και θεολογικός δογματισμός, τιμωρία και αποκλεισμός της πολυφωνίας, είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της «χριστιανικής οικουμένης» που είχαν στόχο να δημιουργήσουν οι εξουσιαστές, με σκοπό να διαιωνίζουν την δήθεν θεόδοτη εξουσία τους.

Πριν προχωρήσουμε στο θέμα μας, που είναι το πώς διαμορφώθηκε ο χριστιανικός «Θεός» κατά τις δύο πρώτες «οικουμενικές» συνόδους, είναι καλό να δούμε πως ορίζεται και τι σημασία έχει η «οικουμενική σύνοδος» γενικά, κατά την ορθόδοξη θεολογία και πίστη. Αυτό θα το δούμε με βάση τις ορθόδοξες πηγές. Θα αναφερθούμε μόνο στις δύο πρώτες «οικουμενικές» συνόδους, διότι αυτές απετέλεσαν τον πυρήνα για να κτιστεί η εικόνα του «Θεού», όπως τον παρουσιάζει ο Χριστιανισμός. Όλες οι άλλες σύνοδοι, πηγάζουν από τις δύο πρώτες, όσον αφορά την θεολογία τους.

Έπειτα, θα δούμε ορισμένες από τις θεολογικές απόψεις των εκκλησιαστικών συγγραφέων μεταξύ 2ου και 3ου αιώνα, και θα κάνουμε σύγκριση με τα διαμορφωμένα πλέον δόγματα των δύο αυτών συνόδων …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Πρόλογος
«Βλέπουμε την παρθένο Μαρία όχι ανεξάρτητα από τον Χριστό, αλλά πάντοτε σε σχέση με το πρόσωπο του Θεανθρώπου».
(Η Ορθοδοξία μας, σ. 214).

Ακριβώς σε αυτήν την θεολογική παραδοχή, στηρίζεται όλο το παρόν άρθρο μας. Η θεολογική θέση που έχει ο Χριστός, εξαρτά και την θεολογική θέση της Μαρίας. Ήταν όμως πάντοτε η ίδια, ή μήπως διαμορφώθηκε μέσα στον χρόνο; Στην πλαστογραφημένη επιστολή του Ιούδα του «Αδελφόθεου», η οποία είναι ένα από τα 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης, ο άγνωστος συντάκτης υποστηρίζει, όχι μόνο ότι η πίστη παραδόθηκε μία φορά, αλλά προτρέπει τους πιστούς να αγωνίζονται για αυτήν, σαν κάτι στατικό. «ἀνάγκην ἔσχον γράψαι ὑμῖν παρακαλῶν ἐπαγωνίζεσθαι τῇ ἅπαξ παραδοθείσῃ τοῖς ἁγίοις πίστει» (στ. 3). Οι σύγχρονοι απολογητές ισχυρίζονται ότι δεν γραμμένα τα πάντα μέσα στα βιβλία της Καινής Διαθήκης, αλλά ότι και αυτή αποτελεί μέρος της «Ιεράς Παραδόσεως». Έτσι δικαιολογούν από την μία μεριά τις σοβαρότατες ελλείψεις της Καινής Διαθήκης σε σχέση με την μεταγενέστερη θεολογία, και από την άλλη προσπαθούν να ερμηνεύσουν τα πάντα με βάση τα αποκρυσταλλωμένα δόγματα του 4ου- 5ου αιώνος.

Παρ’ όλα αυτά, αν μελετήσουμε προσεκτικά την χριστιανική γραμματεία, θα παρατηρήσουμε μια σταδιακή εξέλιξη στην χριστολογία της Εκκλησίας, που επηρεάζει και την «Μαριολογία». Ειδικά, κατά τις λεγόμενες «χριστολογικές» έριδες, εντός της Εκκλησίας πάντα, παράλληλα με την ενίσχυση της «θεότητας» του Ιησού, ενισχύθηκε και η θεολογική θέση της Μαρίας, ως «Θεομήτωρ», «Θεοτόκος», και «Αειπάρθενος». Και μαζί με αυτά, και οι σχετικές εορτές και τα προσκυνήματα, για τα οικονομικά οφέλη του ιερατείου.

Θα προσπαθήσουμε, λοιπόν, να παρακολουθήσουμε αυτήν την εξέλιξη κατά τους πρώτους αιώνες, με τρόπο συνοπτικό, και αναφερόμενοι κυρίως στην μερίδα εκείνη του πολυμορφικού χριστιανισμού, που τελικά επικράτησε και αργότερα εδραιώθηκε με την πολιτική εξουσία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, την αυτοαποκαλούμενη «ορθόδοξη», η οποία φρόντισε να εξαφανίσει τα συγγράμματα των αντιπάλων. Πως η Μαρία, από απλή γυναίκα, σταδιακά μετετράπη σε «μετά Θεόν, η θεός τα δευτερεία της Τριάδος η έχουσα», όπως αναφέρεται σε ύμνο της Εκκλησίας του 7ου αιώνος (Άγιος Ανδρέας, αρχιεπίσκοπος Κρήτης) …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

“Η ειλικρίνεια δεν είναι βασική αρετή της πρώτης Εκκλησίας”.
(Campenhausen, Γερμανός θεολόγος, 1969)

“Και γνωρίζω ότι κάποιοι από τους πιστούς σας, σαν να συνέρχονται από μεθύσι, καταπιάνονται με την παραχάραξη του αρχικού ευαγγελίου και το τροποποιούν και τρεις και τέσσερις και πολλές φορές, για να μπορούν να αντιπαρέρχονται την κριτική”.
(Κέλσος, Αληθής Λόγος – Κριτικός του Χριστιανισμού, 176)

Θα ασχοληθούμε εδώ, με αυτά τα πρώτα κείμενα της Καινής Διαθήκης που έχουμε και μια απλή ανάλυση της πορείας των κειμένων, με εργαλεία που όλοι έχουμε μέσω του Διαδικτύου, για να διαπιστώσουμε τί σχέση μπορεί να έχουν σήμερα με το πώς ξεκίνησαν, άρα και την υποτιθέμενη αλήθεια τους. Ειδικά στο τέταρτο μέρος, θα δούμε κάποιες παραχαράξεις του “ιερού” κειμένου με συγκεκριμένο σκοπό.

Η εικόνα που μας έχει περάσει η Εκκλησία ήταν πως τα κείμενα αυτά ως “θεόπνευστα” που ήταν, αντιγραφόντουσαν με μεγάλη προσοχή και επιμέλεια, και είναι η ακριβής αποτύπωση των λόγων των Ευαγγελιστών, δηλαδή των λόγων του Ιησού, του γιου του Γιαχβέ, δηλαδή τελικά του ίδιου του Θεού, όπως λένε.

Αν θέλουμε όμως να βρούμε πως ξεκίνησε η όλη ιστορία, θα διαπιστώσουμε ότι τα Ευαγγέλια που έχουμε σήμερα και η βάση της χριστιανικής πίστης με την οποία οι περισσότεροι μεγαλώσαμε, ήταν το τέλος μιας διαδικασίας και όχι η αρχή της, και αξίζει να την διερευνήσουμε. Βοήθημα για την κατανόηση ίσως είναι και ο κατάλογος με τα κείμενα της αρχαίας χριστιανικής γραμματείας …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Τον κατάλογο αυτόν, τον έφτιαξα για προσωπική χρήση. Μετά ήθελα να τον ενσωματώσω σαν παράρτημα σε επόμενη δημοσίευση που έχει να κάνει με τις πλαστογραφίες, αλλά πιστεύω ότι είναι χρήσιμος σε όλους όσους θέλουν να το ψάξουν λίγο περισσότερο και για αυτό μπήκε αυτοτελής. Επίσης, τον δημοσιεύω γιατί μας δίνεται μια κατανόηση του πλήθους των μη κανονικών ή και απόκρυφων ή αιρετικών πηγών, που εμφανίστηκαν μαζί ή πριν από τα κανονικά κείμενα και είναι σημειωμένες με χρώμα κόκκινο, σε αντίθεση με τα κείμενα του Κανόνα που είναι μπλέ. Με πράσινο είναι ιστορικοί ή μη χριστιανοί.

Από καιρό ήθελα έναν κατάλογο των πρωτοχριστιανικών πηγών και κυρίως τα ίδια τα κείμενα, ώστε να υπάρχει ένας οδηγός για κάθε σχετική μελέτη. Φυσικά, το ίδιο για τα απόκρυφα ή μη κανονικά. Στην αγορά κυκλοφορούν στα Ελληνικά κάποια κείμενα όπως θα δείτε στην βιβλιογραφία με απόκρυφα κυρίως. Ο πλέον πλήρης όμως, αν και όχι πιστό, είναι δύο σειρές βιβλίων, μία της Παλαιάς Διαθήκης σε 9 τόμους και μία της Καινής σε 7 τόμους εκδόσεων του Πύρινου Κόσμου, επιμέλειας και μετάφρασης του Δημήτρη Κουτσούκη. Στα περισσότερα η μετάφραση είναι από τα Αγγλικά, αρκετά ελεύθερη και δυστυχώς δεν υπάρχει το πρωτότυπο κείμενο, κάτι φυσικά δύσκολο γιατί υπάρχουν αρκετά αντίτυπα διαφοροποιημένα και άλλοτε στα Συριακά, άλλοτε στα Κοπτικά και άλλοτε στα Ελληνικά και τα τελικά κείμενα είναι συνήθως ένας συνδυασμός όλων αυτών. Το καλό με την συγκεκριμένη έκδοση είναι ότι κυκλοφόρησε κάποτε σαν συνοδεία εφημερίδας και μπορεί να βρεθεί φθηνά και εύκολα.

Ψάχνοντας στο Διαδίκτυο, θα διαπιστώσετε ότι υπάρχουν μικροί και αποσπασματικοί κατάλογοι που έχουν τα πλέον γνωστά ή συγκεκριμένης οπτικής, με μία εξαίρεση το «early christian writings» που φυσικά είναι αγγλόφωνο. Το εγχείρημα είναι δύσκολο αφού οι ημερομηνίες δεν είναι σίγουρες και τα όρια που δίνει ο κάθε ερευνητής διαφέρουν, οι δε απολογητές κατεβάζουν τα νούμερα με βάση το πως θα έπρεπε να είναι, εφόσον τα κείμενα αποδίδουν την αλήθεια, κάτι όπως έχουμε δει το οποίο είναι σχετικό. Πλέον σίγουρη είναι η χρονολόγηση με αιώνες, μισά και τέταρτα του αιώνα, αλλά ούτε με αυτά υπάρχει λίστα, αφού τα περιθώρια μπορεί να είναι στενά όπως στα πλαίσια ενός τετάρτου, αλλά και ευρεία, στα πλαίσια ενός ή δύο ή και τριών αιώνων.

Ο παρακάτω κατάλογος, λοιπόν, που έχετε πλέον στην διάθεσή σας, προέρχεται στην βάση της από την σελίδα τους, όπως εξήχθη από αυτό το στιγμιότυπο.
Προστέθηκαν πληροφορίες και σύνδεσμοι πληροφόρησης.

Έψαξα να βρω το κείμενο στα Ελληνικά, όπου ήταν δυνατόν, κυρίως στο πρωτότυπο κείμενο (στήλη: Ελληνικό όνομα), όπου αυτό βρέθηκε στα Ελληνικά στο Διαδίκτυο. Αν δεν υπάρχει κείμενο αναφέρεται αν υπάρχει έντυπη έκδοση του στα Ελληνικά. Κρατήθηκαν οι αρχικοί σύνδεσμοι της σελίδας (στήλη: Αγγλικό όνομα) που δίνουν κάποιες πληροφορίες, χρήσιμες ειδικά αν δεν υπάρχει άλλη πληροφόρηση. Ο πληροφορίες που ενσωμάτωσα είναι από την Wikipedia, την Οrthodoxwiki και άλλες σχετικές πηγές που θα βρείτε στο τέλος, από τις οποίες προσπάθησα να είναι εφόσον υπάρχουν, και πληροφορίες στα Ελληνικά.

Η θέση του δείκτη του ποντικιού πάνω από τους συνδέσμους θα σας δώσει επιπλέον πληροφορίες. Να σημειωθεί ότι στην λίστα αυτή υπάρχει οτιδήποτε έχει γραφεί για κάποιο κείμενο ή χριστιανό συγγραφέα, χωρίς να υπάρχει απαραίτητα στοιχείο για αυτό. Στον κατάλογο, επίσης, έχουν προστεθεί ιστορικοί ή άλλοι που φέρονται από τους απολογητές σαν να έγραψαν πληροφορίες για τον Ιησού. Προσέθεσα φυσικά και ημερομηνίες σταθμούς στην εξέλιξη της εβραϊκής μεσσιανολογίας και της χριστιανικής εξάπλωσης.

Τα κείμενα αυτά, δεν σημαίνει ότι τα έχουμε σήμερα στην αρχική τους μορφή, ή ότι δεν έχουν υποστεί αλλοιώσεις. Σε κάποια δεν έχουμε κείμενα αλλά σπαράγματα αναφορών από άλλους συγγραφείς. Φυσικά ούτε οι ημερομηνίες σημαίνει ότι είναι σωστές ή αποδεκτές από όλους, ούτε είμαστε σίγουροι ότι το κείμενο δεν είναι πλαστογραφημένο, κάτι σύνηθες στο θέμα αυτό …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »