Ανάλεκτα (Κομφούκιος)
19/02/2010 | 
Σχολιασμός
«Είπε ο Διδάσκαλος: Μεταδίδω, δεν δημιουργώ κι αγαπώ τους Παλαιούς…».
«Μόνο οι πιο σοφοί και οι πιο ηλίθιοι δεν αλλάζουν γνώμη».
«Ό,τι αναζητεί ο άριστος στον εαυτό του, ο μικρός άνθρωπος το αναζητεί στους άλλους».
Κομφούκιος, «Ανάλεκτα»
Τα «Ανάλεκτα» είναι μία συλλογή ρήσεων και διαλόγων του Κινέζου στοχαστή και φιλοσόφου Κομφούκιου με τους μαθητές του. Συνιστά ένα από τα πλέον αντιπροσωπευτικά γραπτά κείμενα για τη ζωή, τις ιδέες και τη διδασκαλία του, το οποίο άσκησε σημαντική επίδραση στην κινεζική σκέψη. Η καταγραφή του πραγματοποιήθηκε από τους μαθητές τού Κομφούκιου, μετά το θάνατο του, και ολοκληρώθηκε πιθανώς κατά την Περίοδο των Μαχομένων Βασιλείων (5ος αιώνας π.Χ. – 221 π.Χ.) της Κίνας. Ο τίτλος του έργου συγκροτείται από τα δύο ιδεογράμματα «lun» (論) και «yu» (語), τα οποία σημαίνουν εξετάζω, κρίνω ή συζητώ και ομιλία, λέξη ή γλώσσα αντίστοιχα.
Μετά το θάνατο του Κομφούκιου, οι μαθητές του άρχισαν να καταγράφουν στοιχεία από τις διδασκαλίες του δασκάλου τους, παράδοση που συνεχίστηκε επίσης από τις επόμενες γενιές μαθητών του. Περίπου δύο αιώνες μετά το θάνατό του υπήρχαν δεκάδες κείμενα, τα οποία τελικά συγκεντρώθηκαν και συγκρότησαν, με παραλλαγές, το έργο που είναι σήμερα γνωστό ως τα «Ανάλεκτα».
Τα «Ανάλεκτα» μεταφράστηκαν για πρώτη φορά σε δυτική γλώσσα, στα τέλη του 16ου αιώνα, όταν ο Ιταλός ιησουίτης Matteo Ricci, με τη βοήθεια πολυάριθμων συνεργατών, μετέφρασε το κείμενο στα λατινικά, εργασία που ωστόσο δεν δημοσιεύτηκε. Ακολούθησε η μετάφραση των Prosper Intercetta (1625-96) και Ignatius da Casta (1599-1666), η οποία εκδόθηκε το 1697 στο Παρίσι από τον μοναχό Philippus Couplet (1624-92) και έφερε τον τίτλο Confucius Sinarum Philosophus.
Ο τίτλος «Ανάλεκτα» (Analects) χρησιμοποιήθηκε, για πρώτη φορά, από τον Σκώτο ιεραπόστολο James Legge (1815-97) στη μετάφραση που δημοσιεύτηκε το 1861 στα πλαίσια μίας δίγλωσσης έκδοσης, και αποτέλεσε το πρότυπο για τις μεταγενέστερες εκδόσεις. Αξιοσημείωτη είναι επίσης η μετάφραση του Arthur David Waley (1889-1996), η οποία χαρακτηρίζεται ως λιγότερο επηρεασμένη από τη νεοκομφουκιανική ερμηνεία του κειμένου.
Κείμενο: el.wikipedia.org
Ο Τζόνι είχε βάλει τον πήχη πολύ ψηλά και ήθελε γρήγορα να σκαρφαλώσει στην κορυφή. Τώρα πια, λίγο μετά τη στροφή των τριάντα χρόνων, η θέση του στην πολυεθνική Εταιρεία δικαιολογούσε απόλυτα τις προσδοκίες του. Η απεριόριστη εμπιστοσύνη των προϊσταμένων προς εκείνον τον γέμιζε ευθύνες αλλά και όνειρα. Βρισκόταν στο Λονδίνο, στην έδρα της πολυεθνικής, με σκοπό να παρακολουθήσει ένα υψηλού επιπέδου σεμινάριο. Απ’ όλα τα πολυάριθμα στελέχη είχαν επιλέξει να στείλουν εκείνον, γεγονός που τον έκανε κάτι παραπάνω από ευτυχή. Τα τελευταία εφτά χρόνια που είχε ριχτεί με πάθος στον αγώνα της επαγγελματικής καταξίωσης, μονάχα μια φορά είχε δειλιάσει κι είχε νιώσει αδύναμος να τα καταφέρει. Ήταν η μέρα που έπρεπε να παρατήσει τα πάντα στη μέση και να γυρίσει στη μικρή του πόλη, για να κηδέψει τους γονείς του.
«Δώστε σ’ αυτόν τον άνθρωπο ένα μικρόφωνο ή έναν καλό στυλογράφο και θα κάνει τους Εβραίους να αυτοκτονήσουν από ενοχές». 
«Από μιας ξαρχής θα κάνω την διευκρίνιση. Σ’ αυτή την μελετούλα δεν θα εκθέσω, γενικώς και αορίστως, το θέμα της πόρνης. Ούτε -πολύ περισσότερο- το μέγα φαινόμενον της πορνείας. […] Εδώ θα προσθέσω πως η πόρνη ασκεί ένα κοινωνικό λειτούργημα, και δη υψίστης σημασίας. Και, βεβαίως, δεν χρειάζεται να δηλώσω ότι λατρεύω τις πουτάνες.
Το «Πούστευε και μη ερεύνα» αποτελείται από κείμενα που σχολιάζουν και σατιρίζουν τα πάντα -από την πολιτική πραγματικότητα που βιώνουμε σήμερα, τα τηλεοπτικά μέσα και τις κουτσομπολίστικες εκπομπές, το δήθεν και το lifestyle, μέχρι τις μικροαστικές αντιλήψεις και το συντηρητισμό μας.
