Πάρε-Δώσε

«Η σεξουαλική καταπίεση της κοινωνίας αποτελεί ένα αντιδραστικό θέμα που έχει μεγάλη σημασία. Η κοινωνία δεν μπορεί να κάνει χωρίς την ανασταλτική της επίδραση πάνω στις κοινωνικές διαδικασίες, γιατί…προετοιμάζει την μετέπειτα υπακοή των ενηλίκων στην εξουσία του κράτους και του κεφαλαίου, καλλιεργώντας τον φόβο απέναντι στην εξουσία σ’ όλα τα άτομα της κοινωνίας. Ακρωτηριάζει τις κριτικές πνευματικές δυνάμεις των καταπιεσμένων μαζών. Η σεξουαλική απώθηση καταναλώνει ένα μεγάλο μέρος ψυχικής ενέργειας που θα χρησιμοποιόταν διαφορετικά σε πνευματική δραστηριότητα. Τραυματίζει την ψυχική ακεραιότητα ενός τεράστιου αριθμού ανθρώπων. Αναστέλλει κι ευνουχίζει την δύναμη για εξέγερση στα υλικά καταπιεσμένα άτομα… Στο μέτρο πού μπορέσαμε να ανακαλύψουμε το κοινωνιολογικό νόημα της σεξουαλικής απώθησης και της καπιταλιστικής της λειτουργίας, δεν θά ‘ταν δύσκολο να βρούμε τις αντιφάσεις που δημιούργησε κι οποίες θα οδηγήσουν στην καταστροφή της».

«Οι άνθρωποι που ανατρέφονται με μια αρνητική στάση απέναντι στη ζωή και στο σεξ αποκτούν ένα άγχος ηδονής που ριζώνει φυσιολογικά σε χρόνιους μυϊκούς σπασμούς. Αυτό το νευρωτικό άγχος της ηδονής είναι η βάση στην οποία στηρίζεται η αναπαραγωγή των αρνούμενων την ζωή απόψεων για τη ζωή, που δημιουργούν δικτάτορες, από τους ίδιους του ανθρώπους. Είναι ο πυρήνας του φόβου για ένα ανεξάρτητο τρόπο ζωής προσανατολισμένο προς την ελευθερία. Αυτός ο φόβος γίνεται η σημαντικότερη πηγή δυνάμεως για κάθε μορφή πολιτικής αντιδράσεως και για την κυριαρχία μεμονωμένων ή ομάδων στην πλειοψηφία των εργαζομένων αντρών και γυναικών».
Βίλχελμ Ράιχ …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Πρωταρχικός σκοπός της εργασίας αυτής είναι να δείξω τη λαϊκή προέλευση όλων των θρησκευτικών αντιλήψεων και παραστάσεων, μιας κι όλοι οι θεοί είναι αποκύημα της φαντασίας των ανθρώπων. Θέλησα ν’ αποδείξω συγκριτικά, ότι μέσα σε ταυτόσημες συνθήκες ζωής, εμφανίστηκαν στους διάφορους λαούς παρόμοιες θρησκευτικές αντιλήψεις, δοξασίες και λατρείες. ότι οι λαοί, όταν έρχονται σ’ επαφή, παίρνουν ο ένας απ’ τον άλλον τις θρησκευτικές δοξασίες και ότι, συχνά, κάθε νέα θρησκεία είναι σε μεγάλο βαθμό, μια παραλλαγή των θρησκειών που υπήρχαν ως τότε.

Έτσι, ο Χριστιανισμός υιοθέτησε, σε πολύ μεγάλο βαθμό, τις δοξασίες και τη λατρεία των λεγόμενων ειδωλολατρικών θρησκειών της Ανατολής. Και αν το ύφος αυτού του βιβλίου, που παρουσιάζει κάτω από το αληθινό τους φως ορισμένα πράγματα στα οποία εκατομμύρια άνθρωποι πίστεψαν με δέος και εξακολουθούν και σήμερα να πιστεύουν ακόμη, θα δυσαρεστήσει κάπως τους πιστούς, αυτοί πρέπει να σκεφτούν ότι εμείς δεν έχουμε, και ούτε μπορούμε να έχουμε, κανέναν σεβασμό απέναντι σε κείνο που, επί χιλιάδες χρόνια, χρησίμευσε στους εκμεταλλευτές σαν ένα μέσο εξαπάτησης των λαϊκών μαζών, παρεμπόδισης της ανάπτυξής τους και υποδούλωσης.

Τούτο το βιβλίο παρουσιάζει συνοπτικά μόνον τα πιο σημαντικά στοιχεία που σχετίζονται με την ιστορία των θρησκειών. Προσπαθεί να ξεσκεπάσει τον μυστικιστικό χαρακτήρα των θρησκευτικών λατρειών, ν’ αποκαλύψει τις ρίζες αυτών των λατρειών και να παρουσιάσει τη θρησκεία σ’ όλη της τη γύμνια (δηλαδή, ακριβώς όπως ήταν και είναι και χωρίς καμιά προκατάληψη).

Ένα βιβλίο, έστω και σύντομο, που να περιγράφει συγκριτικά τις λατρείες διαφόρων είναι τόσο περισσότερο αναγκαίο, όσο οι ρασοφόροι παπάδες κι εκείνοι με τον μανδύα των σοφών αρνιούνται στους απλούς θνητούς το δικαίωμα ακόμα και ν’ αναφέρονται στις διηγήσεις για τους θεούς και τις θεές. …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Η ιδέα που με οδήγησε στη συγγραφή αυτού του βιβλίου προέκυψε όταν, θέλοντας να ικανοποιήσω την επιθυμία κάποιων φίλων μου, ξεκίνησα να μεταφράζω τους στίχους των κομματιών των Iron Maiden στα ελληνικά. Σύντομα, συνειδητοποίησα ότι, ακόμα και με τη βοήθεια της μετάφρασης, το μεγαλύτερο μέρος των νοημάτων των στίχων θα παρέμενε κρυφό για τον αναγνώστη. Αναγκαίες ήταν συμπληρωματικές πληροφορίες, όπως επεξηγήσεις των τραγουδιών από τους ίδιους τους συντελεστές, γνώσεις γενικής παιδείας, οι οποίες θα βοηθούσαν τον αναγνώστη στην ουσιαστικότερη κατανόηση ή, τέλος, ενδιαφέρουσες -πλην ανεπιβεβαίωτες- ερμηνείες (οι οποίες παραθέτονται ως τέτοιες).

Έτσι, πολλές από τις ουσιώδεις πληροφορίες που απουσίαζαν από τους στίχους αλλά ήταν αναγκαίες για τη βαθύτερη κατανόησή τους συγκεντρώθηκαν από πολυάριθμες πηγές από όλο το κόσμο (μουσικά έντυπα, ιστοσελίδες, βιβλία, ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές, έντυπα του ίδιου του συγκροτήματος, μαρτυρίες μελών, φίλων ή συντελεστών του συγκροτήματος κλπ) και ενσωματώθηκαν στις επεξηγήσεις.

Σε αυτές τις πηγές εντρύφησα για περισσότερο από μια δεκαετία. Με βάση τις πληροφορίες που συγκρατούσα στη μνήμη μου, το αρχείο που είχα κρατήσει, την περαιτέρω αναζήτηση πληροφοριών κατά τη διάρκεια της συγγραφής του βιβλίου, καθώς και την προσωπική μου επικοινωνία με παράγοντες οι οποίοι συμμετείχαν ή έζησαν από κοντά την ιστορία του συγκροτήματος, πιστεύω ότι δημιούργησα κάτι πολύ πληρέστερο από αυτό που αρχικά φιλοδοξούσα.

Αν και η λεπτομερής βιογραφία του συγκροτήματος δεν αποτελεί αντικείμενο αυτής της προσπάθειας, δεν λείπουν εκείνες οι βιογραφικές πληροφορίες τις οποίες έκρινα απαραίτητες για την κατανόηση του πλαισίου εντός του οποίου δημιουργήθηκε ο εκάστοτε αναλυόμενος δίσκος, γιατί η απουσία τους θα καθιστούσε κάθε προσέγγιση επιδερμική και ανούσια.

Η μετάφραση των στίχων έχει γίνει με πρωταρχικό στόχο να αποδοθεί το ακριβές νόημα των στίχων, αποφεύγοντας, όποτε ήταν αναγκαίο, την λέξη προς λέξη μετάφραση, από την οποία προκύπτουν γλωσσικοί μιμητισμοί που, εκτός από το να οδηγούν σε σολοικισμούς, πολλές φορές αποπροσανατολίζουν τον αναγνώστη.

Κλείνοντας αυτόν τον πρόλογο, θα ήθελα να επισημάνω κάτι που συνειδητοποίησα κατά τη διάρκεια της συγγραφής του βιβλίου. Εκτός από κλειδί για την κατανόηση του έργου των Iron Maiden, χωρίς να το επιδιώκει, αποτελεί μια καλή απάντηση σε όσους ημιμαθείς ή δύσπιστους ανησυχούν για την επίδραση των Iron Maiden και συγκροτημάτων σαν και αυτούς στη νεολαία. Αποδεικνύει πως το έργο τους, όχι μόνο δεν είναι «επιζήμιο», αλλά αντίθετα, περιέχει ψηφίδες γενικής παιδείας οι οποίες, αποκτώμενες με ευχάριστο τρόπο μέσα από τη γνωριμία με τη μουσική του συγκροτήματος, μπορούν να αποτελέσουν ερέθισμα για σκέψη και να ξυπνήσουν στο νέο τη δίψα της γνώσης. Όχι αυτής που «επιβάλλεται» για βιοποριστικούς λόγους, αλλά αυτής που χαρίζει βαθύτερη παιδεία και καλλιέργεια.
Γεώργιος Η. Ματσαγγούρας …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

«Ιστορικώς ο Χριστιανισμός ήταν η μεγαλύτερη συμφορά που συνέβη μέχρις στιγμής στην ιστορία του ανθρώπου. Το χειρότερο κακό και η πιο φρικιαστική μάστιγα. Εκτός από ολίγες γνωστές ηθικές εντολές, τις οποίες επανέλαβε (για να είμαστε πιο ακριβείς, ΑΝΤΕΓΡΑΨΕ, δίχως να αναφέρει την πηγή) η θεολογία του είναι αντιφατική, ανόητη και λανθασμένη. Άκρως επικίνδυνη και καταστροφική τόσο για το άτομο ως μονάδα όσο και για την κοινωνία ως σύνολο! Ο Ιησούς Χριστός των Ευαγγελίων και του Παύλου αποδεικνύεται πλήρως δια των κριτηρίων της ιστορικής επιστήμης ότι είναι μια αλλοπρόσαλλη και αντιφατική μυθολογία!».
Ιωάννης Ν. Φ. Ρούσσος

Το «Άρθρα και μελέτες επί του χριστιανικού φαινομένου», είναι μια συλλογή άρθρων (ένα σημαντικό μέρος των οποίων έχει δημοσιευθεί κι εδώ, αλλά και σε άλλες ιστοσελίδες, καθώς και σε περιοδικά), που προέκυψε από μια μακροχρόνια και επίπονη μελέτη του καθηγητή Ιωάννη Ρούσσου. Ξεκινώντας την αναζήτηση και την έρευνα από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 και συνεχίζοντας μέχρι και τις μέρες μας, προσπαθεί να αφυπνίσει το πνευματικά υποταγμένο θρησκευτικό ποίμνιο, καταδεικνύοντας τον παραλογισμό της τυφλής πίστης και τον σκοταδισμό που επιβλήθηκε διαχρονικά από τα διάφορα θρησκευτικά ιερατεία. Βασιζόμενος σε πάνω από 500 πηγές (στις οποίες συμπεριλαμβάνονται φυσικά και οι «ιερές» γραφές), με τρόπο μεθοδικό και επιστημονικό, υποδεικνύει τις «ιερές» ανοησίες, τεκμηριώνει τις αντιφάσεις και καταλογίζει τα ψεύδη που προκύπτουν από τις «θεόπνευστες» γραφές, απαντώντας έτσι και στα ψεύδη θεολόγων και χριστιανών απολογητών. Λαμβανομένου υπόψιν του γεγονότος, ότι οι μελέτες του κινούνται κυρίως στο φάσμα τής Αγίας Γραφής (Παλαιά και Καινή Διαθήκη), το έργο του, αν και μικρότερο σε ποσότητα αλλά όχι και σε ποιότητα, μπορεί να θεωρηθεί αναλόγως αντάξιο της «Βίβλου» της αποδόμησης του Χριστιανισμού, του πολύτομου έργου «Η εγκληματική ιστορία του Χριστιανισμού», του Γερμανού ιστορικού και θεολόγου, Κάρλχαϊνζ Ντέσνερ. Εν ολίγοις, είναι ένα έργο που δεν πρέπει να λείπει από καμμία ηλεκτρονική βιβλιοθήκη, ειδικά όσων έχουν την δίψα της γνώσης.

Σύντομο βιογραφικό
Ο Ιωάννης Ν. Φ. Ρούσσος γεννήθηκε στο χωριό Κατάπολα της νήσου Αμοργού στις 5-11-1954. Έκτο παιδί εννεαμελούς απόρου οικογενείας. Στο δημοτικό σχολείο και το τότε εξατάξιο γυμνάσιο ήταν λίαν καλός έως άριστος μαθητής σε όλα τα μαθήματα, αλλά με ιδιαίτερη κλίση και αφοσίωση στα φυσικομαθηματικά. Τον Σεπτέμβριο του 1972 εισήχθη στην μαθηματική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών μεταξύ των πρώτων. Τον Σεπτέμβριο του 1977 άρχισε μεταπτυχιακές σπουδές στο πανεπιστήμιο της πολιτείας Minnesota των ΗΠΑ, λαβών πλήρη υποτροφία εξ’ αυτού του πανεπιστημίου. Από εκεί έλαβε Masters και διδακτορικό (PhD). Δίδαξε μαθηματικά ως βοηθός και λέκτορας στο πανεπιστήμιο της Minnesota και ως καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Νοτίου Alabama. Από το 1990 είναι καθηγητής των μαθηματικών στο πανεπιστήμιο Hamline της πολιτείας Minnesota. Ανάμεσα στα πολλά και διάφορα πέραν των μαθηματικών ενδιαφέροντά του ήταν πάντοτε η ιστορία και η θεολογία. Έτσι από το 1992 αποφάσισε να μελετήσει ενδελεχώς και επισταμένως την χριστιανική θεολογία και ιστορία για να δώσει απαντήσεις στις πάμπολλες απορίες επί του Χριστιανισμού, τις οποίες διατηρούσε παιδιόθεν, και να ελέγξει τις ανεπαρκείς και μη ικανοποιητικές απαντήσεις πολλών θεολόγων. Έτσι, αποφάσισε να αρθρογραφεί επί χριστιανικών ιστορικών και θεολογικών θεμάτων και ζητημάτων. Τα άρθρα του τα δημοσιεύει στην ελληνική και την αγγλική γλώσσα για να αφυπνίσει το χριστιανικό ποίμνιο κατά δύναμη. Δίπλα στο βαπτιστικό εβραιο-χριστιανικό όνομα Ιωάννης, παραθέτει το ελληνικό όνομα Νεοκλής Φιλάδελφος για να υπενθυμίζει σε όλους το φρικτό ιστορικό γεγονός ότι ο Χριστιανισμός κατέστρεψε τον Ελληνισμό, παρά τα φούμαρα της χριστιανικής προπαγάνδας, και ακόμα ότι η Νέα Ελλάς χρειάζεται «Νέο Κλέος», «Φιλία» και «Αδελφότητα»…

Αφιέρωση του συγγραφέα: «Σε όλους τους ανθρώπους τού πλανήτη, τους έχοντες θάρρος, προθυμία και δύναμη διά έρευνα με κρίση και λογική και με σκοπό την καλυτέρευση της ζωής και την ανώτερη ανάπτυξη του πνεύματος και του πολιτισμού επί της γης» …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

«Δεν αρκεί να βλέπεις ότι ένας κήπος είναι όμορφος, χωρίς να χρειάζεται να πιστεύεις ότι υπάρχουν νεράιδες στο βάθος του;».
Ντάγκλας Άνταμς

Ο Ρίτσαρντ Ντόκινς (Richard Dawkins), κορυφαίος εξελικτικός βιολόγος και συγγραφέας πολλών κλασικών πλέον έργων επιστήμης και φιλοσοφίας, δήλωνε πάντοτε απερίφραστα ότι η πίστη στον Θεό είναι παραλογισμός που έχει προξενήσει πολλά κοινωνικά δεινά.

Στο παρόν βιβλίο ασκεί σφοδρή κριτική στην ιδέα του Θεού σε όλες τις μορφές της, από τον ιδεοληπτικό με το σεξ, ανάλγητο τύραννο της Παλαιάς Διαθήκης έως τον πιο ήπιο, αλλά επίσης παράλογο, «Ουράνιο Ωρολογοποιό» που προτιμούσαν μερικοί στοχαστές του Διαφωτισμού. Καταρρίπτει τα κύρια επιχειρήματα υπέρ της θρησκείας και καταδεικνύει ότι η ύπαρξη ενός ανώτερου όντος είναι απολύτως απίθανο ενδεχόμενο. Περιγράφει πώς η θρησκεία υποδαυλίζει τον πόλεμο, υποθάλπει τη μισαλλοδοξία και κακοποιεί το νου και την ψυχή των παιδιών.

Η Περί Θεού αυταπάτη είναι μια συναρπαστική πολεμική με απαστράπτοντα επιχειρήματα, απαραίτητο ανάγνωσμα για όλους όσοι ενδιαφέρονται για αυτό το συναισθηματικά φορτισμένο και πολύ σημαντικό ζήτημα.
Απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου

Το βιβλίο έγινε δεκτό με θέρμη από τη μεγάλη πλειονότητα όσων έστειλαν τις προσωπικές τους κριτικές. Εντούτοις, η αποδοχή υπήρξε λιγότερο ενθουσιώδης στις έντυπες κριτικές. Ένας κυνικός ενδεχομένως θα το απέδιδε στην έλλειψη φαντασίας από μέρους των επιμελητών έκδοσης εντύπων βιβλιοκριτικής: Έχει τη λέξη «Θεός» στον τίτλο, οπότε στείλ’ το σε έναν γνωστό θρησκόληπτο. Αυτό όμως θα ήταν υπερβολικά κυνικό. Αρκετές αρνητικές κριτικές ξεκινούσαν με τη φράση την οποία από πολύ καιρό έχω μάθει να αντιμετωπίζω ως δυσοίωνη: «Είμαι άθεος, ΑΛΛΑ…».

Όπως τόνισε ο Daniel Dennett στο βιβλίο του Breaking the Spell (Λύνοντας τα μάγια), ένας ανησυχητικά υψηλός αριθμός διανοουμένων «πιστεύουν στην πίστη» ακόμη κι αν οι ίδιοι δεν είναι θρησκευόμενοι. Αυτοί οι εξ υποκαταστάσεως, δεύτερου βαθμού πιστοί επιδεικνύουν συχνά περισσότερο ζήλο απ’ ότι οι αυθεντικοί, έναν ζήλο που διογκώνεται από μια ευρύτητα πνεύματος η οποία αγγίζει την κολακεία: «Αλίμονο, δεν μπορώ να μοιραστώ την πίστη σου, αλλά τη σέβομαι και την κατανοώ».

«Είμαι άθεος, ΑΛΛΑ…». Η συνέχεια είναι σχεδόν πάντοτε ανώφελη, μηδενιστική ή —ακόμη χειρότερα— πλημμυρισμένη από μια μορφή περιχαρούς αρνητισμού. Προσέξτε, παρεμπιπτόντως, τη διάκριση από ένα άλλο προσφιλές μοτίβο: «Ήμουν άθεος, αλλά…». Αυτό είναι ένα από τα παλαιότερα γνωστά τεχνάσματα του συρμού και ένα από τα πλέον προσφιλή στους απολογητές της θρησκείας, από τον C.S. Lewis μέχρι σήμερα. Εξυπηρετεί την εδραίωση μιας μορφής αποδοχής από την αρχή, και είναι εντυπωσιακό το πόσο συχνά διατυπώνεται …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »