Πάρε-Δώσε

Είμαστε θηλαστικά με τριχωτά σώματα, τρία οστάρια στο αφτί και την ικανότητα να τρέφουμε τα μικρά μας με γάλα, που παράγουν τα θηλυκά στους τροποποιημένους ιδρωτοποιούς αδένες που ονομάζονται «μαστικοί αδένες».

Παρ’ όλο που μαστικούς αδένες διαθέτουν τα θηλυκά, όλοι μας ξεκινάμε με την ίδια μορφολογία ως έμβρυα. Κατά την ανάπτυξή του, το έμβρυο ακολουθεί ένα θηλυκό πρότυπο μέχρι να γίνει έξι εβδομάδων, και τότε εισβάλλει το αρσενικό χρωμόσωμα, για να δημιουργηθεί ένα αρσενικό έμβρυο. Τότε, το έμβρυο αρχίζει να αναπτύσσει όλα τα αρσενικά του χαρακτηριστικά. Οι άντρες μένουν, ως εκ τούτου, με θηλές και με κάμποσο μαστικό ιστό.

Οι άντρες μπορούν ακόμη να προσβληθούν και από καρκίνο του μαστού, και υπάρχουν κάποιες ιατρικές περιπτώσεις κατά τις οποίες τα στήθη των αντρών μεγαλώνουν. Η αφύσικη ανάπτυξη των μασιών στον άντρα είναι γνωστή ως «γυναικομαστία». Η γυναικομαστία μπορεί να προκληθεί και από τη χρήση αναβολικών στεροειδών.

Πηγή: «Γιατί οι άνδρες έχουν ρώγες;» – Μαρκ Λέινερ & Μπιλ Γκόλντμπεργκ (Εκδόσεις «Ορφέας»)

Η «τρόικα» είναι ρωσική λέξη και σημαίνει «τριπλός».

Αρχικά σήμαινε τις τριππήλατες άμαξες ή έλκηθρα. Αργότερα όμως έλαβε και πολιτική σημασία…

Στη Σοβιετική Ένωση, τρόικες ονομάζονταν τριμελείς ειδικές επιτροπές που δημιούργησαν οι μπολσεβίκοι, με εξουσίες που υπερέβαιναν τις δικαστικές. Ο αντικειμενικός σκοπός ήταν να μπορούν να διώκονται όσοι θεωρούνταν αντικαθεστωτικοί, ακόμη κι αν -σπανίως- αθωώνονταν από τη δικαστική εξουσία. Μια τρόικα είχε ισχυρή εξουσία και λογοδοτούσε μόνο στον υπουργό Εσωτερικών και τον ηγέτη της χώρας.

Ο Αλεξάντερ Σολζενίτσιν, μέσα από το βιβλίο του, «Αρχιπέλαγος Γκούλακ», δίνει μια εικόνα για το πως λειτουργούσε μια τρόικα: …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Παρ’ ότι στην σύγχρονη εποχή, η ομοφυλοφιλία αποτάσσεται -υποκριτικά- από την χριστιανική Εκκλησία, ως κάτι ανόσιο και μιαρό, εν τούτοις δεν ήταν ανέκαθεν αυτή η στάση της…

Στο Βυζάντιο, η ιδιαιτερότητα αυτή, όχι μόνο ήταν ανεκτή, αλλά είχε ουσιαστικά και την εκκλησιαστική κάλυψη, καθώς η νόμιμη συμβίωση ή και γάμος μεταξύ ομοφυλόφιλων, δεν ήταν σπάνιο φαινόμενο.

Καθώς, η ομοφυλοφιλία, δεν ήταν -ούτε και είναι- άγνωστο φαινόμενο στις τάξεις της Εκκλησίας (τουναντίον μάλιστα), για να δώσει μια νομιμοφάνεια στις σχέσεις αυτές, επινόησε την λεγόμενη «αδελφοποίηση» (ή «αδελφοποιία»). Με την ορολογία αυτή, νοείται η με θρησκευτική τελετή -δήθεν πνευματική- ένωση δύο ανδρών, για την οποία γράφτηκε και επίσημη ευχή «εις Αδελφοποιίαν πνευματικήν», που διαβαζόταν από τον ιερέα μπροστά από το Ευαγγέλιο. Η «Ακολουθία της Αδελφοποιίας» όμως, είναι ολόιδια με την Ακολουθία του –γνωστού ετερόφυλου- Γάμου (ζευγάρι εμπρός από τον ιερέα, Ευαγγέλιο, κεριά, κουμπάρος, συγγενείς κ.τ.λ.).

Στην πραγματικότητα δηλαδή, δεν πρόκειται για καμμία πνευματική ένωση, αλλά για κανονικό γάμο μεταξύ ανδρών και ευλογία από τον ιερέα της σαρκικής ομοφυλόφιλης ένωσης. Αυτό ομολογείται και από το ίδιο το «Πηδάλιον», στο οποίο αναφέρεται χαρακτηριστικά, ότι οι άνδρες κατά την αδελφοποιησία «υπανδρεύονται αναμεταξύ των». Το «Πηδάλιον» απαγορεύει τέτοιες τελετές χαρακτηρίζοντας τους νυμφίους ως «ψευδαδελφοποιητούς», που ικανοποιούν «τας ηδονάς και τα σαρκικά των θελήματα»: «Η δε λεγομένη αδελφοποιησία είναι εμποδισμένη από το λε’ κεφ. του ιγ΄ τίτλου του ε’ βιβλίου του νόμου (σελ. 217, της Γιουρ Γραικόρ.) τελείως να μην γίνεται, και αποβεβλημένη εστίν από την Εκκλησίαν του Χριστού… Όθεν η τοιαύτη αδελφοποιησία όχι μόνον δεν γίνεται, ή λογίζεται τελείως εμπόδιον εις το να υπανδρεύωνται αναμεταξύ των οι τοιούτοι ψευδαδελφοποιητοί, αλλ’ ουδέ όλως πρέπει να γίνεται. Απόβλητον γάρ εστι τούτο από την Εκκλησίαν του Χριστού, ως πολλών κακών και απωλείας πρόξενον ψυχικής εις τους περισσοτέρους, και ύλη δια να πληρόνουν τινες τας ηδονάς και τα σαρκικά των θελήματα, καθώς η δοκιμή μυρία έδειξε τα παραδείγματα κατά διαφόρους καιρούς και τόπους». («Πηδάλιο», «Περί συνοικεσίων», κεφάλαιο Ι’). …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Η λέξη «λαμόγιο», είναι ταυτισμένη με τον απατεώνα, τον «αβανταδόρο», τον καιροσκόπο, τον καταχραστή, αυτόν που κάνει «αρπαχτές» και τον ασυνεπή στις υποσχέσεις του. Η πράξη που τελεί το λαμόγιο, λέγεται «λαμογιά».

Η επικρατέστερη εκδοχή, οδηγεί στην ιταλική προέλευση και ετυμολογία τού όρου και πιο συγκεκριμένα στην λέξη «Λα μόγιε» (La moglie=Η γυναίκα). …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Τεφαρίκι, σημαίνει στην καθομιλουμένη, κάτι το ξεχωριστό, το διαλεχτό (όχι απαραίτητα, μεγάλης υλικής αξίας).

Η λέξη προέρχεται από το τουρκικό «tefârık» (αραβικής προελεύσεως), που σημαίνει μικρά πράγματα, μικροαντικείμενα, συνήθως αναμνηστικά ή μικροδώρα.

Η πρωταρχική σημασία της τουρκικής λέξεως, είναι το σπάνιο και ξεχωριστό, το όμορφο κι αριστουργηματικό, με μεγάλη συναισθηματική ή και υλική αξία.