Πάρε-Δώσε

Ιστοχώρος ποικίλης ύλης
Ελληνική σημαία Πάρε-Δώσε
  • Ειδοποιήσεις

    Ενημερωθείτε άμεσα, για κάθε νέο άρθρο.
    Loading
  • Ροή σχολίων

Αρχεία της κατηγορίας «Αναδημοσιεύσεις»

Ενδιαφέροντα άρθρα και θέματα από άλλες ιστοσελίδες.

Έντεχνο τραγούδι: Για τον πούτσο!

  05/09/2010 | Σχολιασμός

Ας ξεκινήσουμε με τα βασικά. Η μουσική είναι το ίδιο περίπλοκη με αρχάριες ασκήσεις κιθάρας σε ωδείο για κουλούς και τα φωνητικά κυμαίνονται σε «βολικές» νότες που μπορεί να πιάσει άψογα ακόμα και ο Ζεντ απ’ το Police Academy. Χώρια η ηλίθια εντεχνιάρικη προφορά. Μην κάνετε πως δεν καταλαβαίνετε για ποια προφορά μιλάω. Εννοώ τα παχιά σίγμα, τα σαλιωμένα λάμδα και φυσικά, τα έψιλον που προφέρονται με ένα νυσταλέο φθόγγο ανάμεσα σε «ε» και «ο». Δεν είναι τυχαίο που ο κάθε πάπαρος που κάθεται γύρω από μια φωτιά με μια κιθάρα στο ξερό του επιλέγει να τραγουδήσει έντεχνο. Δεν είναι «ρομαντικό». ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ!…

Οι μόνοι μουσικοί στο έντεχνο που είναι μάγκες και κάνουν τα όργανά τους να τραγουδάνε είναι κάτι guest μπουζουκτζήδες ή κλαρινάδες οι οποίοι στην τελική δεν ανήκουν καν στη μπάντα!

Αν τα όργανα και η φωνή στο έντεχνο είναι η βρωμερή πατούσα της ελληνικής σκηνής, τότε ο στίχος είναι η μολυσμένη παρανυχίδα της. Τόσο οι στίχοι, όσο και οι τίτλοι δίσκων και κομματιών είναι ένα συνονθύλευμα από αυτάρεσκες, κλαψομούνικες, δήθεν ερωτικές μπουρδολογίες που προσπαθούν να περάσουν για αβυσσαλέα ποίηση. «Τα δοκάρια στα γρασίδια περιμένουν τα παιδιά». ΑΡΧΙΔΙΑ ΒΡΟΝΤΟΣΑΥΡΟΥ!

Και τώρα μια επίδειξη έντεχνου στιχουργικού οίστρου, με ένα κουπλέ από το νέο μου έντεχνο single με τίτλο «Ό,τι στον πούτσο κατεβάσει η κούτρα μου, αρκεί να έχει αναφορές σε παιδική νοσταλγία, ανεκπλήρωτη αγάπη, περίπλοκες λέξεις σε ξεκάρφωτα σημεία και πολλές παρομοιώσεις χωρίς δομή και νόημα»… ΟΚ, ο τίτλος χρειάζεται λίγη δουλειά…

«Μες στις αλάνες του Βοριά,
ακούς την όψη του χειμώνα.
Ποδήλατα της νιότης μας,
αγγίζουν τον κανόνα».

 

Γάμησε! Πάμε για τη «γέφυρα»…

«Μα δεν κοιτάς πια τίποτα,
αιώρες στους ανέμους.
Η λήθη μου σκαλί-σκαλί,
διπλώνει αγαπημένους».

 

ΠΩΩΩΩΩ! Είμαι ασταμάτητος ρε πούστη! Ρεφρέν!…

 

«Τριγύρισέ με, αγκαλιασέ με,
Σ’ ένα λιμάνι του ύπνου θλιβερό.
Κίτρινο αστείο, παλιό σχολείο,
για πάντα θα προσπαθώ να κολυμπώ».

 

Ντάξει. Απλά δεν παίζομαι. Το κομμάτι θα κυκλοφορήσει στον επόμενο δίσκο μου.

Οπότε πως καταφέρνει το έντεχνο να είναι τόσο πετυχημένο; Δυο λέξεις: ΠΡΩΤΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ. Τα έφηβα κοριτσάκια χωρίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες: α) Τα μουνιά, που αποτελούν το 10-15% της τάξης, ισιώνουν το μαλλί, ακούνε σκυλάδικα και γκομενώνονται αβέρτα επειδή, όπως προανέφερα, είναι μουνιά και β) Τις πατόλες, που είναι χοντρές, άσχημες, απελπισμένες, αυτοκτονικές και προσπαθούν να ξεχωρίσουν με την «κουλτούρα» τους, περιμένοντας ταυτόχρονα τον πρίγκηπα που θα έρθει καβάλα στο λευκό του άλογο για να γλείψει τη γάγγραινα απ’ το μουνί τους. ΚΑΙΑΔΑΣ! Για κλίση προς το έντεχνο, η κατηγορία β δίνει συντελεστή 1,02.

Απ’ την άλλη όχθη, οι άντρες που ακούν έντεχνο είναι ή πούστηδες ή λεσβίες (πολλές λεσβίες όμως!) ή ανήκουν στην κατηγορία «ο φιλενάδας», οπότε δε μετράνε. Οι 5-10 κανονικοί άντρες που ακούν έντεχνο, το ακούν για να ρίξουν κάποια γκόμενα ή για να μην τους χωρίσει η εν λόγω γκόμενα.

Και μια και μιλάμε για το κοινό του έντεχνου, δεν είναι λίγο ύποπτο που αποτελείται μόνο από γυναίκες; Όταν ακούω στο ραδιόφωνο live έντεχνο και ο τραγουδιστής λέει «Δικό σας!», επειδή είναι ατάλαντος και τεμπέλης, ακούγεται μια ομαδική τσιρίδα τόσο ψιλή που μου ξεκολλάει τα σφραγίσματα απ’ τα δόντια!

Εν κατακλείδι, έχουμε να κάνουμε με ένα ιδίωμα που έχει για τον πούτσο μουσική, για τον πούτσο φωνητικά, για τον πούτσο στίχους, για τον πούτσο ερμηνευτές, για τον πούτσο κοινό, για τον πούτσο βιντεοκλίπ, για τον πούτσο εξώφυλλα δίσκων και για τον πούτσο όνομα.

ΕΝΤΕΧΝΟ! Μου θυμίζει τον όρο «ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ταινία». Πιο μαλακισμένη και vague ονομασία δεν μπορούσαν να βρουν; Δηλαδή όλα τα υπόλοιπα είδη μουσικής είναι άτεχνα; Σου ‘χω νέα μαλάκω εντεχνιάρα: ΟΛΑ είναι τέχνη. Ακόμα κι αυτό που γράφω τώρα, θεωρητικά τέχνη είναι. Ω, ναι. Ο Ερμής του Πραξιτέλους, το έντεχνο, η Capela Sistina και η ατάκα με τη γάγγραινα στο μουνί είναι όλα τέχνη. Μόνο που εγώ δεν πλασάρω την ατάκα μου ως υψηλή ποίηση σε αγαθοβιόλικα έφηβα κοριτσάκια για 20 ευρώ το κομμάτι!…

Πηγή: faeenamalaka.blogspot.com

Ειλικρινής λόγος δασκάλου προς τους μαθητές του

  04/09/2010 | Σχολιασμός

Δάσκαλος του 2ου ΕΠΑΛ Αχαρνών, για την επέτειο της 25ης Μαρτίου:

«Σκέφτηκα να σου µιλήσω για τον Καραϊσκάκη, αλλά το µυαλό σου θα πάει στο γήπεδο.
Σκέφτηκα να σου µιλήσω για το 21, αλλά ο νους σου θα πάει στην Ορίτζιναλ.
Συλλογίστηκα πολύ για να καταλήξω, αν αξίζει να σε ταλαιπωρήσω για κάτι τόσο µακρινό, τόσο ξένο.
Δύο αιώνες πίσω κάποια γεγονότα, τι να λένε σε σένα; Σε σένα που ßιάζεσαι να φύγεις, να πας για τσιγάρο, για καφέ ή για κάτι άλλο…

Θα σου µιλήσω λοιπόν προσωπικά.
Εγώ, ο δάσκαλος που δούλεψα ένα χρόνο σ’ αυτό το σχολείο και σε δεκαπέντε µέρες φεύγω γι’ αλλού, σε σένα που είσαι εδώ ένα, δύο, τρία ή και περισσότερα χρόνια, θα σου µιλήσω σταράτα, για να σου εκφράσω δυο σκέψεις µου:

Οι µαθητές που συνάντησα µέσα στις τάξεις, οι µαθητές που δίδαξα φέτος, στη συντριπτική τους πλειονότητα µε σεßάστηκαν, αν και δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του µαθήµατος. Πολλοί όµως από τους υπόλοιπους µαθητές δε µε σεßάστηκαν, µε προσέßαλλαν κατ’ επανάληψη. Με έργα, µε λόγια, µε ύßρεις. Δείχνοντας έναν χαρακτήρα κι ένα ήθος που µε σόκαρε, που µ’ έßαλε σε µελαγχολικές σκέψεις.

Αυτό το φαινόµενο αποδεικνύει πως κάτι σάπιο υπάρχει σ’ αυτό το σχολείο, πως, εκτός του γνωστικού ελλείµµατος, το συγκεκριµένο σχολείο χωλαίνει δραµατικά και στο ηθικοπλαστικό του έργο, στη διαµόρφωση δηλαδή των µαθητικών ψυχών και πνευµάτων.

Και η ευθύνη γι’ αυτή την αποτυχία είναι ευθύνη αποκλειστικά δική µας: Των δασκάλων σας και των γονιών σας. Δεν έχουµε κατορθώσει να σας δείξουµε πως, χωρίς αρχές, η ζωή σας αύριο θα είναι µια κόλαση, πως, χωρίς όνειρα και στόχους, θα χρειαστείτε υποκατάστατα, θα καταφύγετε πιθανόν σ’ επιλογές που θα σας ξεφτιλίσουν, θα σας κάνουν να σιχαίνεστε τον εαυτό σας, θα σας γεµίσουν τη ζωή πλήξη και κούραση, θα σας γεράσουν πρόωρα.

Αν όµως θέλετε µια συµßουλή από ένα δάσκαλο, σκεφτείτε το παράδειγµα του Μακρυγιάννη, που έφτασε αγράµµατος µέχρι τα πενήντα σχεδόν, για να καταλάßει τότε, πως η µόρφωση, η καλλιέργεια, ήταν το όπλο που έλειπε απ’ την προσωπική του θήκη. Και κάθισε µε πολλή δυσκολία και χωρίς δάσκαλο κι έµαθε πέντε κολλυβογράμματα, για να µας πει την ιστορία του ßίου του, το παραµύθι της επανάστασης των υπόδουλων Ρωµιών.

Αυτό το παράδειγµα είναι για σένα το πιο κατάλληλο, και µπορείς τριάντα χρόνια νωρίτερα από τον στρατηγό Μακρυγιάννη ν’ ακολουθήσεις τον δρόµο που εκείνος έδειξε, το µονοπάτι της καλλιέργειας, τον δρόµο της παιδείας, την λεωφόρο της προσωπικής σου προκοπής.

Δεν είστε σε τίποτε λιγότερο ικανοί από το µπάσταρδο γιο της καλογριάς, τον Αρßανίτη Γιώργη Καραϊσκάκη. Ήταν κι αυτός αθυρόστοµος σαν κι εσάς, αλλά είχε αυτό που από τα’ αλßανικά µάθαµε σαν «µπέσα». Ήταν πάνω απ´ όλα µπεσαλής.

Αυτό θα ‘θελα να έχετε κι εσείς: Υπευθυνότητα, µπέσα, τσίπα. Ν’ αναλαµßάνετε τις ευθύνες σας, ν’ απεχθάνεστε την υποκρισία, να σιχαίνεστε το συµφέρον, να µισείτε το ψέµα και την ευθυνοφοßία.

Η αγάπη για τον τόπο του, η λατρεία για την πατρίδα του, ήταν αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του Νικήτα Σταµατελόπουλου, του Νικηταρά.

Αγωνίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης, συνέßαλε στην απελευθέρωση της πατρίδας του κι έπειτα φυλακίστηκε, για να χαθεί σ’ ένα στενοσόκακο του Πειραιά, σχεδόν τυφλωµένος, πάµπτωχος κι εγκαταλειµµένος απ’ όλους. Δε ζήτησε τίποτε από την ελεύθερη Ελλάδα. Κι όταν οι γύρω του τον παρακινούσαν ν’ απαιτήσει από την κυßέρνηση µια πλούσια σύνταξη, απαντούσε πως η πατρίδα τον αµείßει πολύ καλά, λέγοντας ψέµατα, για να µην προσßάλει την πατρίδα του.

Είναι δύσκολο, το κατανοώ, το παράδειγµα του Νικηταρά. Αλλά νοµίζω πως κι εσείς είστε ικανοί για τα δύσκολα. Μπορείτε ν’ ακολουθήσετε το δρόµο της αξιοπρέπειας. Να προσπαθήσετε τίµια και µε αγωνιστικότητα για σας και για το µέλλον της οικογένειας που αύριο θα κάνετε.

Ξέρω, καταλαßαίνω, αντιλαµßάνοµαι πως σας προτείνω µια διαδροµή ζωής δύσκολη και απαιτητική, όταν δίπλα σας κυριαρχεί ο εύκολος δρόµος των γονιών, των δασκάλων, των πολιτικών της εποχής στην οποία µεγαλώνετε.

Όµως κάθε εποχή ελπίζει στους νέους της. Περιµένει απ’ αυτούς να σηκώσουν ψηλά και µ’ επιτυχία τη σηµαία του αγώνα και να οδηγήσουν την πατρίδα τους, τον τόπο τους, σε καλύτερες µέρες, σε πιο φωτεινές σελίδες.

Κι όταν ßλέπω την εποχή µας να µαραζώνει χωµένη στην αλλοτρίωση, να ξεψυχά από την τηλεοπτική ανία, να µουχλιάζει απ’ το κυνήγι της ευκολίας, μόνο σε σας ελπίζω, στην ειλικρινή σας διάθεση ν’ αγωνιστείτε, ν’ αντισταθείτε, να πολεµήσετε, να νικήσετε..

Μη µας απογοητεύσετε».

Πηγή: thalamofilakas.blogspot.com

Το παράδοξο της εποχής μας και της μεταλλαγμένης ζωή μας (έκθεση μαθητή σε αμερικανικό σχολείο)

  10/07/2010 | Σχολιασμός

ΜαθητήςΤο παράδοξο της εποχής μας μέσα στην ιστορία είναι ότι έχουμε ψηλότερα κτήρια, αλλά κοντύτερο ψυχισμό.

Φαρδύτερες λεωφόρους, αλλά στενότερες οπτικές γωνίες.

Σπαταλούμε περισσότερο, αλλά έχουμε λιγότερα.

Αγοράζουμε περισσότερα, αλλά απολαμβάνουμε λιγότερο.

Έχουμε μεγαλύτερα σπίτια και μικρότερες οικογένειες.

Περισσότερες ανέσεις, αλλά λιγότερο χρόνο
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Λιάνα Κανέλλη και κηρύγματα ηθικής σε οίκους ανοχής

  07/07/2010 | Σχολιασμός

Βρισκόμαστε σε τέτοια αδιέξοδη απελπισία που και μια ελάχιστη δόση καταγγελτικού λόγου μας εντυπωσιάζει. Μας εντυπωσιάζει τόσο που ξεχνάμε το πολιτικό θέατρο που παίζεται στη Βουλή, ένα θέατρο που καταναλώνει καταγγελίες και πετυχαίνει το στόχο του από τη στιγμή που γινόμαστε θεατές αυτού του θεάτρου. Η κατανάλωση καταγγελιών και οι ποικίλες πολιτικές παραστάσεις στους άμβωνες των ΜΜΕ ή τη Βουλής, ΑΠΑΙΤΟΥΝ θεατές…

Φαίνεται, ότι για να μην τρελαθούμε από τη μαυρίλα που μας κυκλώνει από παντού πέφτουμε στην κατάσταση του θεατή των πολιτικών παραστάσεων, των ωραίων λόγων και της υποκριτικής δεινότητας των πολιτικών παλιάτσων…

Μιλάω για το πολιτικό σόου της Λιάνας Κανέλλη στη Βουλή που εντυπωσίασε κάποιους φίλους.

Αναρωτήθηκα πράγματι μήπως πάσχω από κάποια «ψυχολογική νόσο». Δεν μπορεί σκέφτηκα να εντυπωσίασε κάποιους αυτό το σόου, στο τσίρκο της Βουλής, και εγώ να ένιωσα τέτοια αηδία. Κάποια «ψυχολογική βλάβη» έχω…

Πράγματι έχω μια «βλάβη». Αυτή δεν είναι «ψυχολογική», αλλά πολιτική και συνίσταται σε τούτο: Να μην αποσπώ τα λόγια από το ΧΩΡΟ, το ΧΡΟΝΟ και την ΠΟΛΙΤΙΚΗ αυτού που τα λέει. Να μην κρίνω τους ανθρώπους από τα χρώματα και τις φορεσιές που φοράνε, ούτε από τα μακιγιάζ της υποκριτικής τους και τα τεχνάσματα θεάματος, αλλά από την καθαρότητα, σταθερότητα και εντιμότητα των ιδεών τους ΚΑΙ κυρίως από την ΠΡΑΚΤΙΚΗ επαλήθευση των ιδεών και των λόγων τους.

Ας έρθουμε πρώτα στο ΧΩΡΟ για να αντιληφθούμε ευκολότερα όλο το «τηλεοπτικό σκηνικό» του θεάματος της Κανέλλη στη Βουλή
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Τι είναι η πατρίδα μας;

  11/06/2010 | Σχολιασμός

Θυμάστε το παλιό σχολικό τραγουδάκι;

«Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είν’ οι κάμποι;
Μην είναι τ’ άσπαρτα ψηλά βουνά;».

Τι είναι στ’ αλήθεια λοιπόν η πατρίδα μας;

Μήπως είναι η χώρα που περήφανα κατάργησε την βασιλεία αλλά απέκτησε τρεις δυναστείες που την διοικούν τα τελευταία 40 χρόνια ενώ οι περισσότεροι πολιτικοί της δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους ως γνήσιοι αριστοκράτες;

Μήπως είναι η χώρα που ποτέ κανένας υπουργός οικονομικών δεν είχε την στοιχειώδη νοημοσύνη να καταλάβει ότι χωρίς ανάπτυξη η οικονομία θα καταρρεύσει;

Μήπως είναι η χώρα που της χαριστήκαν δισεκατομμύρια από την Ευρώπη για να αναπτυχθεί αλλά τα γύρισε πίσω γιατί ελάχιστοι μπορούσαν να δώσουν τις μίζες που απαιτούσαν οι παρατρεχάμενοι των υπουργών για να τους επιτρέψουν την αίτηση σε μια επιδότηση;

Μήπως είναι η χώρα που ο πολίτης πάει φυλακή γιατί χρωστάει 1.000 ευρώ ενώ ο υπουργός μπορεί να κλέβει δεκάδες εκατομμύρια και να μην τον ακουμπήσει ποτέ κανένας τον προστατεύει ο νόμος;

Μήπως είναι η χώρα που ο υπάλληλος θα πληρώνει πάντα όλα τα σπασμένα ενώ οι “κατέχοντες” θα καλύπτονται πίσω από λογιστικές αλχημείες αποδίδοντας ψίχουλα στην εφορία;

Μήπως είναι η χώρα με τον μεγαλύτερο εμπορικό στόλο και τους περισσότερους εφοπλιστές αλλά με τα πλοία της να έχουν άλλες σημαίες ώστε οι εφοπλιστές της να μην πληρώνουν φόρους εδώ;

Μήπως είναι η χώρα που οι επιχειρηματίες πρώτα ψαλιδίζουν μισθούς και μετά παραπονιούνται ότι το . .. “αγοραστικό κοινό” δεν έχει την δυνατότητα να προμηθευτεί τις υπηρεσίες και προϊόντα τους;

Μήπως είναι η χώρα που η πιο επιτυχημένη της επιχείρηση είναι μια κρατική εταιρία τζόγου που εκμεταλλεύεται επί χρόνια την αγάπη του Έλληνα για το ποδόσφαιρο και την ελπίδα για εύκολα κέρδη;

Μήπως είναι η χώρα που οι πολίτες της είχαν φάει επί χρόνια το κουτόχορτο ότι ζουν στο πιο όμορφο μέρος του κόσμου ώστε να μην ζητάνε τίποτα ενώ αυτοί που πλάσαραν το κουτόχορτο έχτιζαν βίλες στην Ελβετία;

Τώρα θέλουν να μας πείσουν ότι για όλα φταίμε εμείς που δεν “δουλεύαμε” αρκετά.

Τώρα θέλουν να μας πείσουν ότι για όλα φταίμε εμείς που “αποδεχτήκαμε” ένα διεφθαρμένο σύστημα που μας επιβλήθηκε και δεν “αντισταθήκαμε” στη κατάσταση που οι ίδιοι είχαν μελετημένα δημιουργήσει.

Τώρα μας θεωρούν όλους φοροφυγάδες και ανακοινώνουν πως θα μας αδειάσουν τις ήδη άδειες τσέπες μας.

Τώρα θα βάλουν παντού φρουτάκια και κουλοχέρηδες για να αρπάξουν όσα δεν προλάβει η εφορία.

Τώρα θα ανοίξουν επίσημα καζίνο στο Internet ώστε να αποτελειώσουν τον απελπισμένο που δεν θέλει να βγει από το σπίτι.

Ανάπτυξη; Σχέδιο; Άγνωστες λέξεις. Εσείς πολίτες φταίτε για όλα και εσείς θα την πληρώσετε. Και αν φταίνε λιγουλάκι και κάποιοι πολιτικοί θα υποστούν πολιτικές συνέπειες.

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ. Θα την πληρώσουμε για ακόμα μια φορά ακριβά ώστε να έχουμε την τιμή να ακούμε τους πολιτικούς άρχοντες πρώτα να μαλώνουν στα τηλεοπτικά παράθυρα και μετά να μας υπενθυμίζουν τις ευθύνες μας και την ανάγκη να προσφέρουμε ότι μπορούμε αυτή τη δύσκολη ώρα, πριν πάνε να χαλαρώσουν στα “φτωχικά” τους σπιτάκια πίνοντας το φθηνό ουισκάκι τους.

Γ.Μ.

Πηγή: antinews.gr

 
Εναλλαγή σε εμφάνιση φορητής συσκευής