Πάρε-Δώσε

Είναι γνωστό και δεδομένο ως αξίωμα, πως οι Ιουδαιοχριστιανοί, θεωρούν τον Ιησού ως τον έναν και μοναδικό πραγματικό εκπρόσωπο του -ανύπαρκτου- Θεού επί της γης. Τον αληθινό μεσσία και προφήτη (βεβαίως, ο «μεσσιανισμός» είναι ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της ιουδαϊκής θρησκείας και των Εβραίων, αλλά δεν είναι του παρόντος). Φυσικά, κάτι ανάλογο διατείνονται και οι μουσουλμάνοι για τον Μωάμεθ, που ειρήσθω εν παρόδω, θα πρέπει να σημειωθεί, πως έχουν ως κοινό θεμέλιο της θρησκείας τους με τους χριστιανούς, την Παλαιά Διαθήκη των Εβραίων.

Ως ισχυρή απόδειξη, οι Ιουδαιοχριστιανοί επικαλούνται την «θεόπνευστη» Καινή Διαθήκη και τα Ευαγγέλια -καθώς και άλλα θεόπνευστα κείμενα- που την απαρτίζουν για να αποδείξουν το ορθόν της δοξασίας τους. Αν παρακάμψει κάποιος το δεδομένο, πως για την επιστήμη της ιστορίας, τα θρησκευτικά κείμενα -οποιασδήποτε θρησκείας- δεν θεωρούνται ιστορικά τεκμήρια και πως η ιστορική ύπαρξη του Ιησού είναι εξαιρετικά αμφισβητήσιμη, ίσως βρεθεί σε αδιέξοδο αν συνυπολογίσει το γεγονός, πως στα πρόσφατα χρόνια ανακαλύφθηκαν τα λεγόμενα «απόκρυφα ευαγγέλια» που περιπλέκουν αρκετά τα πράγματα ως προς την «μοναδική αλήθεια» της «θεόπνευστης» Καινής Διαθήκης και πως την εποχή του Ιησού, αλλά και αργότερα απ’ αυτήν, υπήρχαν και άλλοι μεσσίες, θαυματοποιοί και προφήτες, μερικοί εξ αυτών μάλιστα αρκετά σημαντικότεροι για τον τότε κόσμο, από τον σχετικά ασήμαντο Ιησού και την επίσης ασήμαντη -τότε- θρησκεία του Χριστιανισμού.

Η ιστορία όμως, ως γνωστόν, γράφεται απ’ τους νικητές …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Το Κοράνιο είναι ένα από τα πρώτα κείμενα που γράφτηκαν σε μια πρώιμη μορφή της αραβικής γλώσσας, τη λεγόμενη «κορανική» που είναι η καθαρότερη (καθαρεύουσα) γλώσσα της Χετζάζης (σημερινής Σαουδικής Αραβίας). Το όνομά του (στα αραβικά: أَلْقُرآن‎ ​, αλ Κουράν, στα αγγλικά Qur’an, Koran) σημαίνει κυριολεκτικά «Απαγγελία» και ονομάζεται συχνά «αλ Κουράν αλ Καρίμ», δηλαδή το «Ευγενές Ανάγνωσμα». Οι μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι το Κοράνιο είναι ο λόγος του Θεού, η καταγραφή της αποκάλυψής του στο ανθρώπινο γένος, έτσι όπως μεταδόθηκε στον προφήτη Μωάμεθ σε μια περίοδο 23 ετών από τον άγγελο Τζιμπριήλ (Γαβριήλ). Ο Μωάμεθ δεν ήξερε να διαβάζει ή να γράφει. Απλώς απήγγειλε ό,τι του αποκαλυπτόταν, προκειμένου να το αποστηθίσουν και να το καταγράψουν οι σύντροφοί του.

Το Κοράνι ως έργο θεϊκό και όχι ανθρώπινο, δεν επιδέχεται αλλαγών. Ο ίδιος ο Μωάμεθ ήταν προφήτης, αγγελιοφόρος του Θεού, ο τελευταίος σε μια σειρά προφητών που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τον Αδάμ και τον Νώε της εβραϊκής παράδοσης και τον Ιησού των χριστιανών. Στο Κοράνι αναφέρονται 26 ονόματα προφητών, αλλά κάποιες μουσουλμανικές παραδόσεις ανεβάζουν τον αριθμό αυτό σε 124.000.

Οι μουσουλμάνοι λατρεύουν έναν και μοναδικό Θεό, τον Αλλάχ. Η λέξη Αλλάχ δεν είναι παρά η αραβική λέξη για τον Θεό. Ο Θεός των μουσουλμάνων είναι ο ίδιος με το Θεό των Εβραίων και των χριστιανών. Ο Αλλάχ έχει «κληρονομήσει» όλες ή τις περισσότερες από τις ιδιότητες που του αποδίδονταν από εκείνους, με κάποιες ρητές διαφορές, όπως είναι η αντίκρουση της χριστιανικής διδασκαλίας για την Αγία Τριάδα. Στην ισλαμική θεολογία χρησιμοποιούνται 99 ονόματα-χαρακτηρισμοί για τον Θεό, τα οποία εκφράζουν διάφορες όψεις του μεγαλείου του: Άγιος, Δημιουργός, Ισχυρός, Σοφός, Ελεήμων, Συγχωρών κ.λπ. Το 100ό όνομα του Θεού το αγνοούμε, γεγονός που υποδηλώνει ότι η γνώση μας γι’ αυτόν δεν μπορεί ποτέ να είναι πλήρης. Το Κοράνι επικυρώνει και κατά τους μουσουλμάνους υπερβαίνει το Τοράχ των Εβραίων και τα Ευαγγέλια των χριστιανών.

Το Κοράνιο συντίθεται από 114 σούρας (σουράτ=κεφάλαια) που αναπτύσσονται σε ένα σύνολο 6.236 αγιάτ (στίχους). Κάθε σούρα περιλαμβάνει από 3 μέχρι 286 στίχους. Οι πρώτες σούρες είναι οι πλέον σύντομες που χαρακτηρίζονται από ποιητικό λόγο σε ρυθμική μορφή. Οι επόμενες δεν παρουσιάζουν παρόμοια χαρακτηριστικά πλην όμως έχουν έκδηλες επιδράσεις από τον Ιουδαϊσμό και τον Χριστιανισμό με πολλές επαναλήψεις, όπως παρατηρείται ομοίως και στα λεγόμενα εξ αποκαλύψεως βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης π.χ. στους Ψαλμούς …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

«Ανέγνων, έγνων, κατέγνων» («Εμελέτησα, εγνώρισα, απέρριψα»).
Αυτοκράτορας Ιουλιανός

Ο μέγας Γερμανός διανοητής και φιλόσοφος, θαυμαστής του Ελληνικού Πολι­τισμού ο ελληνίζων Friedrich Nietzsche, στο «Werke in drei Βänden»,(hg. von Κ. Schlechta, I I, 1914, Seite1234), γράφει (μετάφραση):

«Καταδικάζω τον Χριστιανισμό.
Απαγγέλλω κατά της χριστιανικής Εκκλησίας την εσχάτη όλων των κατηγοριών.
Τον θεωρώ ως την μεγαλύτερη διαφθορά …
Μετέβαλε κάθε αξία σε απαξία,
κάθε αλήθεια σε ψέμα,
καθετί έντιμο σε αχρειότητα.
Τον θεωρώ ως την μεγαλύτερη κατάρα και διαστροφή,
το μεγαλύτερο εκδικητικό ένστικτο,
που προκειμένου να επιβληθεί χρησιμοποίησε κάθε μηχανορραφία
και υποχθόνιο μέσο,
δεν εδίστασε μπροστά σε καμιά μικροπρέπεια. –
Τον ονομάζω το ανεξίτηλο στίγμα της ανθρωπότητας…».

Αυτά τα συμπεράσματα τού Nietzsche περί Χριστιανισμού που αλλού τον κατονομά­ζει φοβερό­τερη ασθένεια και παρά φύση πειθαρχία, τα έχουν διατυ­πώσει ίδια ή πιο εμφα­τικά πολλοί και διάφοροι ανεξάρτητοι ερευνητές σε διάφορους τόπους και χρό­νους!

ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ
Μια φορά στην παραλία του Αγίου Παντελεήμονος του χωριού Καταπόλων …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗ
Αγαπητέ αναγνώστη, προτού προχωρήσεις στη μελέτη αυτού του κειμένου είναι αναγκαίο να διαβάσεις καλά την παρούσα εισαγωγή που θα σε βοηθήσει στο να κατανοήσεις καλύτερα το περιεχόμενο και το σκοπό του θέματός μας.

Αυτό το κείμενο γράφτηκε και κυκλοφόρησε υπό μορφή μικρού βιβλίου από τον Αμερικανό νομομαθή Joseph Wheless, ο οποίος χρημά­τισε δικηγόρος και δικαστής. Ο Wheless γεννήθηκε στην πόλη Nashville της πολιτείας Tennessee των ΗΠΑ το έτος 1889 και απέθανε το 1950. Εκτός από την μητρική του γλώσσα, την αγγλική, εγνώριζε απταίστως την ισπανική, την γαλλική, την ιταλική και την γερμανική καθώς επίσης και Λατινικά, Αρχαία Ελληνικά και Εβραϊκά. Αν κρίνομε από το ύφος και από το περιεχόμενο των συγγραμμάτων του, πρέπει να ήταν λάτρης του αρχαίου Ελληνικού και Ελληνορωμαϊκού πολιτισμού. Εκτός από πολλά βιβλία που έγραψε σχετικά με νομοθεσίες και το επάγγελμά του, ως ελεύθερα σκεπτόμενος και λογικός άνθρωπος εστράφη εναντίον δεισιδαιμονιών και βλακειών.

Όπως και σήμερα έτσι και τότε η χώρα του μαστιζόταν κυριολεκτικά από αιρέσεις, θρησκοληψίες και προλήψεις που προέρχονταν από όλες τις θρησκείες του πλανήτη, κυρίως όμως από τις εκατοντάδες αιρέσεις του Χριστιανισμού, ο οποίος με τη σειρά του προήλθε ως αίρεση του Ιουδαϊσμού πριν 1900 χρόνια. Έτσι ο Wheless εδημοσίευσε τέσσερα βιβλία πάνω στην απογύμνωση της χριστιανικής θρησκείας και της εκκλησιαστικής ιστορίας και ταυτοχρόνως μαζί τους απογυμνώνει και τον Ιουδαϊσμό. Αφού ο Χριστιανισμός, όπως είπαμε, προήλθε από τον Ιουδαϊσμό ως αίρεση, είναι φυσικό οι δύο θρησκείες να μοιράζονται ένα τεράστιο κοινό μέρος. Συγκεκριμένα ο Χριστιανισμός έχει ως αρχική του βάση την Παλαιά Διαθήκη, δηλαδή την βάση του Ιουδαϊσμού. Τα τέσσερα βιβλία τού εξαιρετικού ερευνητή Wheless είναι τα εξής:

1. Debunking the Laws of Moses, 1929. Την μετάφραση αυτού του κειμένου διαβάζετε τώρα.
2. The Church founded on Lies and Forgeries, 1931. (Η Εκκλησία που θεμελιώθηκε σε Ψέματα και σε Πλαστογραφίες.)
3. Is it God’s Word?, 1925. (Είναι αυτό Λόγος Θεού;)
4. Forgery in Christianity, 1930. (Παραχάραξη στον Χριστιανισμό.)

Σ’ αυτά τα τέσσερα βιβλία ο Wheless χτυπά αλύπητα, με επιστη­μονικό τρόπο και με καυστικό χιούμορ τον Χριστιανισμό και ταυτοχρό­νως και τον Ιουδαϊσμό. Τα στοιχεία που χρησιμοποιεί περιλαμβάνονται σε ολόκληρη την Εβραιοχριστιανική Βίβλο από διάφορες εκδόσεις, στα βιβλία του Ελληνιστή Ιουδαίου ιστορικού Ιωσήπου Φλαβίου, στην Καθολική Εγκυκλοπαίδεια, στη Βιβλική Εγκυκλοπαίδεια, στους Πατέρες πριν από την πρώτη οικουμενική σύνοδο της Νικαίας (+325 Κ.Ε.), στους Πατέρες μετά τη σύνοδο της Νικαίας, σε πάρα πολλά ιστορικά βιβλία της αρχαίας και νέας Ιστορίας και αλλού. Η μέθοδός του είναι απλή. Δεν κάνει ούτε προσπαθεί να κάμει μια κάποια θεωρία. Παραμένει στο «σύ είπας» και «σύ έπραξας». Μετά, με απλή κοινή λογική, βρίσκει ότι όλα τα στοιχεία που μας μεταφέρουν οι παραπάνω πηγές αλληλοσυγκρούον­ται ανηλεώς, δημιουργώντας έτσι μια αλλόκοτη σούπα με ένα τεράστιο αριθμό λαθών ιστορικών και επιστημονικών, αντιφάσεων, παραλογισ­μών, βλακειών και διαφόρων άλλων μεταξύ τους ασυμβίβαστων πραγ­μάτων. Τα εκκλησιαστικά δόγματα πατέρων, συνόδων, κλπ. αυξάνουν τον κυκεώνα αυτόν κατά πολύ. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι αυτή η σούπα ούτε τρώγεται ούτε καταπίνεται, εκτός εάν σε έχουν ναρκώσει ή με χίλια ζόρια σου τη σπρώξουν με πίεση κάτω στο στομάχι σου. Αλλιώς δεν πάει κάτω με τίποτα! …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

«Εάν δανείζητε παρ’ ων ελπίζετε απολαβείν, ποία υμίν χάρις εστί; και γαρ αμαρτωλοί αμαρτωλοίς δανείζουσιν ίνα απολάβωσι τα ίσα, πλην αγαπάτε τους εχθρούς υμών και αγαθοποιείτε και δανείζετε μηδέν απελπίζοντες, και έσται ο μισθός υμών πολύς, και έσεσθε υιοί ύ­ψιστου, ότι αυτός χρηστός εστίν επί τους αχάριστους και πονηρούς» (Κατά Λουκάν 6: 34-35).
[Μετάφραση: «Εάν δανείζετε σ’ εκείνους, από τους οποίους περιμένετε να πάρετε πίσω τα δανεικά, ποια ευμένεια σας αρμόζει; Διότι και οι αμαρτωλοί δανείζουν τους αμαρτωλούς, για να λάβουν από αυτούς τα ίσα. Αλλά σεις να αγαπάτε τους εχθρούς σας, να ευεργετείτε και να δανείζετε, χωρίς να αποβλέπετε σε καμμία ανταπόδοση και θα είναι ο μισθός σας πολύς και θα είστε παιδιά του Υψίστου, διότι και αυτός είναι αγαθός και ευερ­γετικός και προς αυτούς ακόμη τους αχάρι­στους και πονηρούς».]

Ο ισχυρισμός «να δανείζετε, χωρίς να αποβλέπετε σε καμμία ανταπόδοση» αλλάζει το νόημα του ρήματος «δανείζω». Σημαίνει πλέον «χαρίζω» …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »