Πάρε-Δώσε

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Πριν αρχίσομε την ανάπτυξη του παρόντος θέματος πρέπει να τονίσομε ότι ένα από τα θεμελιώδη δόγματα όλων των χριστιανικών εκκλησιών είναι το ότι η Αγία Γραφή ή Βίβλος = Παλαιά + Καινή Διαθήκη είναι θεόπνευστη ή αλλιώς ο «λόγος του Θεού». Στην ορθόδοξη και καθολική εκκλησία στις πηγές της πίστεως και των δογ­μάτων συμπεριλαμβάνεται και η Ιερά Παράδοσις, η οποία αποτελείται από τα συγγ­ράμματα των Πατέρων, τις αποφάσεις συνόδων και συμβουλίων και πολλά άλλα γρα­πτά και παραδόσεις. Θα μιλήσομε λοι­πόν σύμφωνα με αυτή την αρχή. Δηλαδή, όπως όλες οι χριστιανικές εκ­κλησίες έτ­σι και εμείς θα θεωρήσομε το δόγμα της θεοπνευ­σ­τίας των γραφών ως θεϊ­κό και απα­ρά­βα­το δόγμα, το οποίο τονίζεται και εκπηγάζει τουλάχιστον από:

1. Πράξεις των Αποστόλων 2: 1- 4 «και εν τω συμπληρούσθαι την ημέραν της πεντη­κοστής ήσαν άπαντες ομοθυμαδόν επί το αυτό. και εγένετο άφνω εκ του ουρανού ήχος ώσπερ φερομένης πνοής βιαίας, και επλήρωσεν όλον τον οίκον ου ήσαν καθή­μενοι· και ώφθησαν αυτοίς διαμεριζόμεναι γλώσσαι ωσεί πυ­ρός, εκάθισέ τε εφ’ ένα έκαστον αυτών, και επλήσθησαν άπαντες Πνεύ­μα­τος Αγί­ου, και ήρξαντο λαλείν ετέραις γλώσσαις καθώς το Πνεύμα εδίδου αυ­τοίς αποφ­θέγγεσθαι.».
2. Β΄ Πρός Τιμόθεον 3: 16 «πάσα γραφή θεόπνευστος και ωφέλιμος προς δι­δα­σκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς παιδείαν την εν δικαιο­σύ­νη,».
3. Πολλά άλλα χωρία της Βίβλου και της Παραδόσεως και αποφάσεις συνόδων, συμβουλίων, διαβουλεύσεων, κλπ..

Αν το δόγμα της θεοπνευστίας των γραφών ακυρωθεί τότε και ολόκληρο το οικο­δό­μημα της χριστιανικής πίστεως καταρρέει μαζί του σαν χάρτινος πύργος. Διά τούτο και δια­τηρείται ως κόρη οφθαλμού σε όλες τις χριστιανικές αιρέσεις ανεξαρτήτως, αρχής γενομέ­νης από τον πρώτο θεολόγο του Χριστιανισμού τον ίδιο τον Απόστολο Παύλο, όπως είδαμε μόλις στην Β΄ Πρός Τιμόθεον 3: 16, και όπως εδογματίστηκε από πολλές θεό­πνευστες συνό­δους …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ’, σε επίσκεψή του που πραγματοποίησε στην Μεγάλη Βρετανία, τον Σεπτέμβριο του 2010, προκάλεσε αντιδράσεις, όταν με δηλώσεις του επιχείρησε να συνδέσει τον Χιτλερισμό με την Αθεΐα.

Ασχέτως, αν ο Χίτλερ ήταν στην πραγματικότητα άθεος ή όχι, οι αναφορές και οι επικλήσεις του στον Χριστιανισμό και στη θρησκεία, μέσα στο βιβλίο του «Ο Αγών μου», είναι αρκετές και αδιαμφισβήτητες. Άλλωστε οι εικόνες της εποχής (και όχι μόνο αυτές), είναι αδιάψευστος μάρτυρας των αγαστών σχέσεων Χίτλερ και Εκκλησίας.

Στο βίντεο που ακολουθεί, ο γνωστός ορθολογιστής Ρίτσαρντ Ντόκινς, επιχειρηματολογεί εναντίον των ανάρμοστων υπαινιγμών του Βενέδικτου (κατά κόσμον Γιόσεφ Ράτσινγκερ), στα πλαίσια μιας διαδήλωσης 15.000 ατόμων, που διοργανώθηκε στο Λονδίνο στις 18 Σεπτεμβρίου 2010, με αφορμή αυτές τις δηλώσεις του Πάπα, αλλά και άλλες προσβλητικές των συνεργατών του …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Επισκόπηση του θέματος
Σ’ αυτό το άρθρο επιθυμούμε να δώ­σομε στο ελ­λη­νι­κό κοι­­νό λί­γες νύ­ξεις και αιχ­μές για τις ιστορικές και επιστημονικές σχέ­σεις τού Χρι­στια­νι­σμού με τις επι­­­σ­τή­μες και ει­δι­κό­τερα την ια­τρι­κή επι­στή­μη.

Η παγκόσμια βιβλιογραφία στο πα­­ρόν θέμα είναι απέ­ραντη. Ένα πλήρες δίτο­μο βι­βλίο σ’ αυτά τα θέ­μα­τα (μέχρι και την εποχή που γράφτηκε, αρχές 20^ου αιώνα,) είναι του κα­θη­γητή και προ­έ­δρου του Πανεπιστημίου Cornell της Πο­λιτείας της Νέας Υόρκης Andrew White A History of the Warfare of Science with Theo­logy in Chris­tendom (Mια Ιστορία του Πολέμου της Επιστήμης με την Θεολογία στον Χρι­σ­τιανι­σμό). Στο παρόν άρθρο η ανά­πτυξη θα είναι απλώς μερική.

Ό­σοι εν­δια­φέ­ρο­νται γενι­κό­τε­ρα γι’ αυ­τά τα θέ­μα­τα και δεν είναι αδιάφοροι ώστε να τα αφή­νουν να κυ­λούν απα­ρατή­ρη­τα όπως έρ­χο­νται και πά­νε, μπο­ρούν να ελέγ­ξουν και να με­λε­τήσουν τις ανα­φο­ρές και τα θέ­μα­τα που προ­­τεί­νο­με, ώστε μό­νοι τους με­τά από μία σύ­ντο­μη και εμπε­ρι­στα­τω­μέ­νη με­λέ­τη να μπο­ρέ­σουν να βγά­λουν με­ρι­κά συ­μπε­ρά­σμα­τα αντι­κει­με­νι­κά και ανε­πη­ρέ­α­στα. Εί­ναι και­ρός διάφοροι φο­ρείς να στα­μα­τή­σουν να δρουν βα­σι­ζό­με­νοι στην τρο­μα­κτι­κή αμά­θεια ή την παρα­πλη­ρο­φό­ρη­ση του πλή­θους και τη θρη­σκο­λη­ψί­α, η οποία συ­χνά συ­νο­δεύ­ε­ται από θρη­σκευ­τι­κό φα­να­τι­σμό, που ολο­έ­να αυ­ξά­νε­ται στις μέ­ρες μας φι­μώ­νο­ντας και τυ­φλώ­νο­ντας τα πά­ντα …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Ο Σαμ Χάρις είναι Αμερικανός συγγραφέας και επικριτής της θρησκείας. Εξ αιτίας της κριτικής που ασκεί, έχει δεχτεί ακόμη και απειλές θανάτου, τόσο από μουσουλμάνους, όσο κι από χριστιανούς.

Η ομιλία που θα παρακολουθήσετε, πραγματοποιήθηκε το 2007, στα πλαίσια εκδήλωσης ιδεών, στο Aspen των ΗΠΑ, με τίτλο: «Πιστεύοντας το απίστευτο: Η σύγκρουση μεταξύ πίστης και λογικής στον σύγχρονο κόσμο» …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Γράφομε το παρόν άρθρο λαμβάνοντας αφορμή από το κείμενο του βιβλιαρι­δίου «Ο Θρίαμβος των Γραφών», του James Orr που εμφανίζεται στις σελίδες 22-23 :

Η μαρτυρία του Τατιανού για τα τέσσερα Ευαγγέλια
Ας έρθουμε και σε μια άλλη μαρτυρία. Οι παλιοί Χριστιανοί συγγραφείς μάς πληροφορούν ότι ο Τατιανός, μαθητής του Ιουστίνου του Μάρτυρα, είχε κάνει ένα «τετράστηλο» και πως το έργο αυτό, το οποίο υπήρχε στην εποχή τους, ήταν αρμονία των τεσσάρων Ευαγγελίων. (Το έργο πρέπει να έγινε κατά το έτος 170 μ.Χ.). Για ν’ ασχοληθεί όμως κάποιος συγγραφέας στη σύνταξη Αρμονίας των Τεσσάρων Ευαγγελίων, εξυπακούεται ότι τα Ευαγγέλια αυτά είχαν ήδη από καιρό ισχυρή και δεσπόζουσα θέση και ειδικό κύρος στην Εκκλησία. Η αναγνώριση αυτή επέφερε καίριο πλήγμα κατά της θεωρίας ότι τα Ευαγγέλια ήταν έργο μεταγενέστερης εποχής, γι’ αυτό και καταβλήθηκαν προσπάθειες να προσβληθεί η δύναμη της μαρτυρίας αυτής, την οποία μας δίνει ο Τατιανός.

 

Δάσκαλος του Τατιανού ήταν ο Ιουστίνος ο Μάρτυρας, ένας από του πιο σπουδαίους μάρτυρες, που άκμασε στα μέσα της 2ης εκατονταετηρίδας. Τα έργα του αρχαιότατου αυτού συγγραφέα περιέχουν κατά μεγάλο μέρος την ιστορία των τριών πρώτων Ευαγγελίων και δείχνουν επίσης μια ισχυρή γνωριμία με το Ευαγγέλιο του Ιωάννη. Ούτε μας αφήνει ο Ιουστίνος σε αμφιβολία ως προς την πηγή απ’ όπου παρέλαβε τα όσα αναφέρει. Μας λέει ότι τα απέκτησε από τα «Απομνημονεύματα των Αποστόλων» τα καλούμενα Ευαγγέλια και ότι σ’ αυτά βρήκε γραμμένα «άπαντα περί Ιησού Χριστού». Τα «Απομνημονεύματα» αυτά διαβάζονταν μαζί με τις προφητείες κατά τις εβδομαδιαίες συναθροίσεις των Χριστιανών.

Το βιβλιαράκι αυτό μού το έδωσε μία χριστιανή ορθόδοξη, συγγενής μου, πο­λύ φανατική και θρησκόληπτη. Αν και αυτή έχει τελειώσει μόνο δημοτικό σχολείο, ήθελε με αυτό να μου αποδείξει τον θρίαμβο των ιερών χριστιανικών γραφών και δη των τεσσάρων κανονικών Ευαγγελίων, την αυθεντικότητα, την αρμονία, την ιστορι­κότητα και την αξιοπιστία των …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »