Η «επιστολή» τού Ιησού και το «Άγιο Μανδήλιο»
14/05/2011 | 
Σχολιασμός
Μια από τις πάμπολλες χριστιανικές μυθοπλασίες που κυκλοφόρησαν οι Ιουδαιοχριστιανοί πλαστογράφοι και αεριτζήδες, στους πρώτους αιώνες τού Χριστιανισμού, έτσι ώστε να «πιστοποιήσουν» και να «αποδείξουν» την ύπαρξη, τού ιστορικά…ανύπαρκτου Ιησού, ήταν και η ιστορία με μια δήθεν «επιστολή» του…
Την αναφορά σ’ αυτό το μοναδικό γραπτό που -υποτίθεται- άφησε πίσω του ο Ιησούς, την κάνει ο μέγας παραμυθάς και παραχαράκτης, επίσκοπος Καισαρείας, Ευσέβιος. Σύμφωνα λοιπόν με τα όσα «εξιστορεί» ο Ευσέβιος, ο βασιλιάς τής Έδεσσας (η μετέπειτα Αντιόχεια, πρωτεύουσα τής Μεσοποταμίας), Άβγαρος, έστειλε επιστολή στον Ιησού, ζητώντας του να τον επισκεφθεί και να τον θεραπεύσει από μια αρρώστια που είχε.
Διαβάζουμε λοιπόν στην «Εκκλησιαστική ιστορία» (Τόμος Α’, ΙΓ [«Ἱστορία περὶ τοῦ τῶν Ἐδεσσηνῶν δυνάστου»]):
«Ἄβγαρος Οὐχαμα τοπάρχης Ἰησοῦ σωτῆρι ἀγαθῷ ἀναφανέντι ἐν τόπῳ Ἱεροσολύμων χαίρειν. ἤκουσταί μοι τὰ περὶ σοῦ καὶ τῶν σῶν ἰαμάτων, ὡς ἄνευ φαρμάκων καὶ βοτανῶν ὑπὸ σοῦ γινομένων. ὡς γὰρ λόγος, τυφλοὺς ἀναβλέπειν ποιεῖς, χωλοὺς περιπατεῖν, καὶ λεπροὺς καθαρίζεις, καὶ ἀκάθαρτα πνεύματα καὶ δαίμονας ἐκβάλλεις, καὶ τοὺς ἐν μακρονοσίᾳ βασανιζομένους θεραπεύεις, καὶ νεκροὺς ἐγείρεις. καὶ ταῦτα πάντα ἀκούσας περὶ σοῦ, κατὰ νοῦν ἐθέμην τὸ ἕτερον τῶν δύο, ἢ ὅτι σὺ εἶ ὁ θεὸς καὶ καταβὰς ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ ποιεῖς ταῦτα, ἢ υἱὸς εἶ τοῦ θεοῦ ποιῶν ταῦτα. διὰ τοῦτο τοίνυν γράψας ἐδεήθην σου σκυλῆναι πρός με καὶ τὸ πάθος, ὃ ἔχω, θεραπεῦσαι. καὶ γὰρ ἤκουσα ὅτι καὶ Ἰουδαῖοι καταγογγύζουσί σου καὶ βούλονται κακῶσαί σε. πόλις δὲ μικροτάτη μοί ἐστι καὶ σεμνή, ἥτις ἐξαρκεῖ ἀμφοτέροις».
Μετάφραση: «Ο Άβγαρος του Ουχάμα, τοπάρχης, προς τον Ιησού, τον αγαθό σωτήρα, που εμφανίστηκε στην Ιερουσαλήμ, χαίρε. Άκουσα σχετικά με σένα και με τις θεραπείες σου, πως πραγματοποιούνται δίχως φάρμακα και βότανα. Όπως λένε, κάνεις τυφλούς να βλέπουν, χωλούς να περπατούν, καθαρίζεις λεπρούς, βγάζεις ακάθαρτα πνεύματα και δαίμονες, θεραπεύεις όσους βασανίζονται από ανίατες αρρώστιες, ανασταίνεις νεκρούς. Έχοντας λοιπόν ακούσει όλα αυτά για σένα, σκέφτηκα ότι ένα από τα δύο συμβαίνει: ή είσαι εσύ ο ίδιος Θεός που κατέβηκες από του ουρανό και πράττεις αυτά ή είσαι ο υιός του Θεού. Γι’ αυτό λοιπόν σου έγραψα, για να σε παρακαλέσω να ‘ρθεις σε μένα και να θεραπεύσεις το βάσανο που έχω. Άκουσα άλλωστε ότι οι Ιουδαίοι αγανακτούν εναντίον σου και θέλουν να σε κατηγορήσουν. Έχω μια πολύ μικρή, αλλά σεμνή πόλη, που είναι αρκετή και για τους δυο μας».
Όλο το ενδιαφέρον τώρα, βρίσκεται στην -γραπτή- «απάντηση» τού Ιησού: …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »
Κατά γενική ομολογία, το κομβικό σημείο στο οποίο ο Χριστιανισμός εκτινάχθηκε από το περιθώριο και άνοιξε ο δρόμος για να φέρει τα πάνω κάτω στην παγκόσμια ιστορία (με όλες τις γνωστές συνέπειες), ήταν τα χρόνια κατά τα οποία αυτοκράτορας τής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ήταν ο Κωνσταντίνος ο Α’. Ως γνωστόν, ο Κωνσταντίνος με το «Διάταγμα τών Μεδιολάνων» (Mediolanum: Το σημερινό Μιλάνο τής Ιταλίας), αναγνώρισε και νομιμοποίησε τον Χριστιανισμό, στα πλαίσια της ανεξιθρησκείας. Ήταν το πρώτο μεγάλο βήμα για την θρησκεία που έκτοτε θα έδειχνε τα δόντια της και με την κάλυψη τής αυτοκρατορικής εξουσίας και θα άλλαζε τον κόσμο -προς το χειρότερο.
Υπάρχουν στιγμές και περίοδοι στην ιστορία του Χριστιανισμού που όλοι θα ευχόμασταν να μην υπήρχαν… Όπως μία από τις μελανότερες περιόδους της εκκλησιαστικής ιστορίας «της θρησκείας της αγάπης και του ελέους».
Ναι, ναι, είναι γνωστό… Άλλο η θρησκεία και άλλο οι παπάδες…
Την απορία αυτή διατύπωσε παλαιότερα ο Μιχάλης Καλόπουλος, με αφορμή την εκλογή αρχιεπισκόπου. Είναι όμως προφανές, πως αυτή απορία ισχύει για κάθε ιερατική εκλογή -δηλαδή και για τούς μητροπολίτες και για τούς πατριάρχες.
