Πάρε-Δώσε

Σε ένα από τα αποκαλούμενα «ιστορικά βιβλία» τής Αγίας Γραφής και δη τής Παλαιάς Διαθήκης, το «Χρονικών Β’» (ή «Παραλειπομένων Β’»), γίνεται αναφορά σ’ έναν από τούς βασιλιάδες τού Ιούδα, τον Ιωράμ. Σύμφωνα λοιπόν με την Βίβλο, ο Ιωράμ ανέλαβε την βασιλεία σε ηλικία 32 ετών κι αφού βασίλευσε επί οκτώ χρόνια, πέθανε…
«Ήταν ηλικίας 32 χρόνων όταν βασίλευσε· και βασίλευσε στην Ιερουσαλήμ οκτώ χρόνια, και έφυγε χωρίς να είναι ποθητός· και τον έθαψαν στην πόλη τού Δαβίδ, όμως όχι στους τάφους των βασιλιάδων» (Χρονικών Β’, 21: 20).

Με μία απλή αριθμητική πράξη, επιπέδου Α’ Δημοτικού, είναι προφανές ότι ο Ιωράμ πέθανε στην ηλικία τών 40 ετών (32+8=40). Τίποτε αξιοπερίεργο μέχρι εδώ…

Λίγο παρακάτω όμως (για την ακρίβεια, μόλις δυο γραμμές μετά), οι «σοφοί» συγγραφείς τής «θεόπνευστης» Βίβλου, επιχειρούν να δοκιμάσουν την αντοχή της ανθρώπινης νοημοσύνης …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

«Κανένας δεν είδε ποτέ τον Θεό…».
(Κατά Ιωάννην, 1: 18)

Αν λάβουμε υπ’ όψιν το δεδομένο ότι η Αγία Γραφή αποτελείται από «θεόπνευστα» κείμενα (δηλαδή εμπνευσμένα από τον ίδιο τον Θεό), άρα δεν επιδέχονται καμμία αμφισβήτηση (εννοείται, από τούς χριστιανούς και δη τούς ορθόδοξους), τότε κανείς δεν έχει λόγο να μην πιστέψει τα λεγόμενα τού Ιωάννη. Αν και για να είμαστε πιο ακριβείς, ο Ιωάννης συνεχίζει λέγοντας πως «ο Μονογενής Υιός, που είναι στην αγκαλιά τού Πατέρα, εκείνος τον φανέρωσε». Εν πάση περιπτώσει όμως, ο Ιωάννης δηλώνει ξεκάθαρα πως ποτέ κανείς, πριν και μέχρι τότε, δεν είχε δει τον Θεό.

Κι όμως… Κάπου υπάρχει ένα πρόβλημα…
Ο Ιωάννης (ο αγαπημένος μαθητής τού Ιησού), είτε δεν είχε διαβάσει τα «ιερά» κείμενα τών προγόνων του, είτε είχε έλλειμμα «θεοπνευστίας». Το πιο πιθανόν βέβαια, είναι να συνέβησαν και τα δύο.

Για να δούμε λοιπόν, τι έγραψαν, αιώνες πριν, οι «άγιοι πατέρες» στην «θεόπνευστη» Βίβλο για το θέμα αυτό:
«Και ο Κύριος μιλούσε στον Μωυσή, πρόσωπο με πρόσωπο, καθώς ο άνθρωπος μιλάει στον φίλο του».
(Έξοδος, 33: 11)

Τα σχόλια αφήνονται στους…απολογητές…

Κατ’ αρχάς, όταν λέτε ότι πιστεύετε στον θεό, σε ποιον θεό αναφέρεστε; Στον Βάαλ, τον Δία, τον Κετζαλκοάτλ, τον Όντιν, τις ινδουϊστικές θεότητες ή τον θεό των μονοθεϊστικών θρησκειών (Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός, Ισλάμ); Με ποιο κριτήριο έχετε επιλέξει τον έναν από τον άλλο; Και μη μου πείτε “τα ιερά βιβλία που λένε για θαύματα”. Γιατί τα ιερά βιβλία ΚΑΘΕ θρησκείας λένε για θαύματα τα οποία έγιναν “τότε” και, κατά διαβολική σύμπτωση, έπαψαν να επαναλαμβάνονται.

Ας υποθέσουμε όμως ότι επιλέγετε τον θεό των μονοθεϊστικών θρησκειών. Αυτό τι σημαίνει αυτομάτως; Σημαίνει ότι οι πιστοί όλων των άλλων θρησκειών είναι ανόητοι ενώ εσείς έξυπνοι. Γιατί, αν είναι καθαρά θέμα λογικής, τότε γιατί δεν καταλήγουν όλοι οι άνθρωποι να λατρεύουν τον δικό σας θεό; Αρκεί απλώς να τους ενημερώσετε για την επιχειρηματολογία σας και αμέσως θα τους προσηλυτίσετε.

Αν λοιπόν δεν θέλετε να βγάλετε όλους τους αλλόθρησκους εκ γενετής χαζούς, πρέπει να δεχτείτε ότι είναι θέμα πίστης. Αλλά αν είναι μόνο θέμα πίστης, τότε πού υπερέχει η δική σας θρησκεία από οποιαδήποτε άλλη; Όσο αυθαίρετα πιστεύω εγώ στον ένα και μοναδικό θεό, πιστεύει και ο γείτονάς μου στον Δία.

Άντε όμως και καταλήξαμε στον συγκεκριμένο θεό. Από εκεί και πέρα πώς προχωράμε; Πώς επιλέγουμε ανάμεσα σε Ιουδαϊσμό, Χριστιανισμό ή Ισλάμ; Αν επιλέξουμε Χριστιανισμό, ποιο είναι το ασφαλές κριτήριο για να επιλέξουμε ανάμεσα σε ορθόδοξη και καθολική πίστη; Ανάμεσα στο παλιό και το νέο ημερολόγιο; Ανάμεσα στα διδάγματα του Άνθιμου ή του Ιερώνυμου; Μπορείτε να βρείτε όποιο (αυθαίρετο προφανώς) κριτήριο θέλετε. Και πριν μου πείτε ότι δεν είναι αυθαίρετο, αναλογιστείτε ξανά. Αν λόγου χάρη είστε καθολικοί, τόσα εκατομμύρια ορθόδοξοι είναι ανόητοι και εσείς είστε οι έξυπνοι; Δηλαδή αυτοί είναι βλάκες που δεν πιστεύουν ότι το Άγιο Πνεύμα είναι “και εκ του υιού εκπορευόμενο”; Και πώς ακριβώς μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ή να διαψεύσουμε ότι συμβαίνει το ένα ή το άλλο; Δεν μπορούμε φυσικά. Αφού δεν μπορούμε λοιπόν, τι δηλώνει για τη διανοητική μας κατάσταση ότι επιλέγουμε τη μία εκδοχή ή την άλλη;

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ, αν ο θεός υπάρχει και είναι ένας και έχει συγκεκριμένες απαιτήσεις από εμάς, γιατί υπάρχουν τόσο πολλές θρησκείες και αιρέσεις; Γιατί ο καθένας λέει το μακρύ του και το κοντό του για τον θεό και δίνει τη δική του ερμηνεία για τη φύση και τη θέλησή του; Αν υπήρχε πράγματι θεός, δεν θα έλυνε αυτόματα όλα αυτά τα ζητήματα με κάποιον, απλό για εκείνον, τρόπο; Λόγου χάρη να στείλει από έναν άγγελο στον επικεφαλής κάθε θρησκείας για να του εξηγήσει ότι το θέλημά του εκφράζεται σωστά μόνο από τους χριστιανούς ορθοδόξους νεοημερολογίτες και ότι πρέπει όλοι οι υπόλοιποι να ακολουθήσουν τα διδάγματα των τελευταίων.

Το ότι δεν μπαίνει ο θεός σε μια τόσο απλή και εύκολη διαδικασία, αφήνοντας το μεγαλύτερο κομμάτι της ανθρωπότητας στην άγνοια και την αμαρτία, δεν εξηγείται πολύ εύκολα αν σκεφτούμε ότι ο θεός, όπως τον κατανοείτε τουλάχιστον, δεν υπάρχει;

Αν είστε χριστιανοί, σκεφτείτε το εξής: …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

«Τίποτα δεν μπορεί να επιβληθεί καλύτερα στον κόσμο από τη μωρολογία. Όσο λιγότερο καταλαβαίνουν τόσο περισσότερο θαυμάζουν…».
Γρηγόριος Ναζιανζηνός (χριστιανός θεολόγος και άγιος)

«Αυτό το πιστεύω επειδή είναι απίστευτο!».
Τερτυλλιανός (χριστιανός θεολόγος κι απολογητής)

Δύο αποφθέγματα από χείλη χριστιανών, τα οποία αποδίδουν με τον καλύτερο τρόπο την πνευματική ένδεια στην οποία υποβλήθηκαν ή και αυτοϋποβλή8ηκαν διαχρονικά οι άνθρωποι κάτω από το σκοταδιστικό πέπλο τού Ιουδαιοχριστιανισμού. Μια πνευματική ένδεια, που φαντάζει κωμική (και συνάμα τραγική), όταν γίνεται εμφανής σε πρόσωπα δήθεν «μορφωμένα» κι «ογκόλιθους» τού πνεύματος, που ασχολήθηκαν με την Αγία Γραφή, για να αποδείξουν την «σοφία» και την «ιερότητα» τού «βιβλίου τών βιβλίων». Μια «σοφία», που προσβάλλει και υποτιμά βάναυσα κι ευθέως την κοινή λογική και νοημοσύνη.

Για κάποιον που διαθέτει ελάχιστο κριτικό πνεύμα και σκέψη, που δεν χειραγωγείται ως «πρόβατο» και που δεν έχει κάποιο συμφέρον, η ανάγνωση ελάχιστων μόνο χωρίων τής Αγίας Γραφής είναι αρκετή, είτε για να τον κάνει να ψάχνει μέρος να πάει να ξεράσει, είτε να τον κάνει να κρατάει την κοιλιά του από τα γέλια. Γιατί η Αγία Γραφή δεν είναι τίποτε άλλο από ένα συνονθύλευμα κακογραμμένων και πλαστογραφημένων βιβλίων, όπου κυριαρχεί η γελοιότητα, η ανηθικότητα, το αίμα και το σπέρμα.

Καθώς ήδη υπάρχει μια λεπτομερής καταγραφή κι αναφορά στο αίμα με το οποίο είναι διαποτισμένη η Αγία Γραφή (και ειδικά η Παλαιά Διαθήκη), το παρόν άρθρο αναλώνεται στην καταγραφή χωρίων, τα οποία διέπονται από ανοησίες, αντιφάσεις, υπερβολές και κωμικοτραγικά στοιχεία, χωρίς και πάλι όμως να είναι εφικτό -λόγω όγκου- να γίνει πλήρης αναφορά, ή να διαχωριστούν πλήρως από την ανηθικότητα, το διάχυτο αίμα και την βία που κυριαρχούν στο βιβλίο τής «αγάπης», την «θεόπνευστη» Βίβλο …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

«Τα μάτια τού Κυρίου είναι σε κάθε τόπο, παρατηρώντας κακούς και αγαθούς» (Παροιμίες, 15: 3).

«“Μπορεί κάποιος να κρυφτεί σε κρυφούς τόπους κι εγώ να μη τον δω;”, λέει ο Κύριος» (Ιερεμίας, 23: 24).

«Ο Θεός είναι μεγαλύτερος από την καρδιά μας και γνωρίζει τα πάντα» (Α’ καθολική επιστολή Ιωάννου, 3: 20).

Αυτά είναι μερικά από τα χωρία τής Αγίας Γραφής, όπου ρητώς κι απεριφράστως, δηλώνεται η παντογνωσία τού Εβραίου Θεού τών χριστιανών, Γιαχβέ.

Κι όμως… Μέσα στην «θεόπνευστη» Αγία Γραφή, υπάρχουν πλήθος άλλων χωρίων, που έρχονται σε πλήρη σύγκρουση με τα άνωθεν κι αμφισβητούν ευθέως, τόσο την (παντο)γνωστική και…αντιληπτική ικανότητα τού Θεού, όσο και την…όρασή του!

Ας διαβάσουμε λοιπόν ένα μικρό δείγμα …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »