Μετάβαση στον Χριστιανισμό ή έγκλημα κατά τού Ελληνισμού;
23/12/2011 | 
Σχολιασμός
Η έκθεση στο Ωνάσειο Πολιτιστικό Κέντρο της Νέας Υόρκης με τίτλο «Η μετάβαση στον Χριστιανισμό», ουδεμία έκπληξη επεφύλασσε σε όσους γνωρίζουν τον τρόπο που λειτουργεί το υπόδουλο στους θεοκράτες νεο-ελληνικό κράτος και τα ελεγχόμενα από αυτό πολιτιστικά κέντρα όπως το Βυζαντινό Μουσείο που διοργάνωσε την έκθεση. Και λέμε ουδεμία έκπληξη αφού τόσο στον πολυτελή κατάλογο τής έκθεσης όσο και στα επεξηγηματικά πινακίδια των εκθεμάτων αναγράφονται τα γνωστά παραμυθία των νικητών χριστιανών περί της δήθεν ομαλής μετάβασης από την Ελληνική υποτιθέμενη «ειδωλολατρία» στο «αληθές φως εξ’ ανατολών».
Ο περίλαμπρος Ελληνικός Πολιτισμός χαρακτηρίζεται «παγανιστικός». Οι καταστροφές αγαλμάτων και ναών περνάνε στα ψιλά, σαν δήθεν έργο κάποιων ολιγάριθμων φανατικών. Η επί αιώνες απαξίωση της ελληνικής σκέψης και Φιλοσοφίας και κατά συνέπεια η τελμάτωση της ανθρώπινης διανόησης, παρουσιάζονται σαν ένα πέρασμα σε έναν καινούργιο κόσμο που απλώς άλλαξε ενδιαφέροντα. Τίποτα το καινούργιο, αφού το ίδιο παραμύθι μεταδίδουν από την δημιουργία του νεο-ελληνικού κρατιδίου έως και σήμερα. Ακριβώς γι’ αυτό αρχικά θεωρήσαμε πως δεν υπήρχε λόγος να δώσουμε μια απάντηση στις χιλιοειπωμένες αυτές προπαγανδιστικές γελοιότητες των τιμητών της ρωμιοσύνης. Όταν όμως άρχισαν να βγαίνουν σωρηδόν στα μέσα ενημέρωσης της Ελλάδας αλλά και της ομογένειας οι δηλώσεις των παραγόντων της έκθεσης, καταλάβαμε ότι δεν μπορούμε να αφήσουμε ασχολίαστους τους εξωφρενικούς ισχυρισμούς κάποιων εξ’ αυτών, όπως επίσης και δεν μπορούμε να τους αφήσουμε να περνάνε αμαχητί την ανιστόρητη προπαγάνδα τους, νομίζοντας ότι όλοι είναι προσκυνημένοι και ταυτοχρόνως βλάκες ώστε να την καταπίνουν αμάσητη.
Μέσα στις σελίδες του καταλόγου της έκθεσης ο προχριστιανικός κόσμος, και κυρίως ο ελληνικός, χαρακτηρίζεται ως «παγανιστικός». Ένας όρος που εάν και χρησιμοποιείται κατά κόρον ακόμα και από αυτούς τους ακαδημαϊκούς, δεν παύει να είναι προσβλητικός για τους Έλληνες προγόνους μας. Ο όρος αυτός που προέρχεται από την λατινική λέξη «paganus» και σημαίνει τον άξεστο χωρικό, χρησιμοποιήθηκε από τους λατινόφωνους χριστιανούς του 5ου αιώνα για να μειώσουν του κάτοικους της υπαίθρου που κρατούσαν ακόμα τις προχριστιανικές τους παραδόσεις. Στην συνεχεία χαρακτήρισαν «παγανιστικό» ολόκληρο τον ευρωπαϊκό προχριστιανικό κόσμο, για να τον απαξιώσουν. Αυτός ο όρος χρησιμοποιείται λοιπόν και από τους συγγραφείς του κατάλογου της έκθεσης, για να χαρακτηρίσει και τον Ελληνικό Πολιτισμό. «Άξεστοι χωριάτες» λοιπόν ο Σωκράτης και ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης και ο Επίκουρος, ο Δημόκριτος, ο Ηράκλειτος και ο Ερατοσθένης. «Άξεστοι χωριάτες» και οι μεγάλοι μας τραγικοί. «Άξεστοι χωριάτες» οι αρχιτέκτονες και οι κτίστες του Παρθενώνα και τόσοι άλλοι που δημιούργησαν το θαύμα του Ελληνισμού, του πολιτισμού που κόσμησε, δίδαξε και ακόμα διδάσκει θετικά την ανθρωπότητα. Για τους χριστιανοαναθρεμένους όμως διοργανωτές της έκθεσης, αυτός ο πολιτισμός είναι «παγανιστικός». Θα πρέπει ίσως κάποτε να μας εξηγήσουν αυτό το οξύμωρο. …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »
Ο Βρετανός δημοσιογράφος, συγγραφέας και αμφισβητίας Κρίστοφερ Χίτσενς (1949-2011), μέσα σε ένα από τα βιβλία του, το «Ο Θεός δεν είναι μεγάλος» (God is not great), χωρίς η γραφή του να φείδεται επιθετικών χαρακτηρισμών και κοσμητικών επιθέτων, εναντιώνεται στο φαινόμενο τής θρησκείας. Θα περίμενε κανείς ο συγγραφέας (από τα βέλη τού οποίου δεν ξέφυγε ούτε η 
Όταν φτάνει η συζήτηση, στην απαράδεκτη μισθοδοσία τών κληρικών από τα ταμεία τού Κράτους, όπου ένας σκληρά εργαζόμενος, που ιδρώνει ο κώλος του για να κερδίσει το ψωμί του, υποχρεώνεται να πληρώνει από το υστέρημά του, τούς κατ’ επάγγελμαν 11.000(!) αργόσχολους ρασοφόρους ψυχοσώστες, οι οποίοι πουλάνε «αγάπη» με το κιλό και φληναφήματα τού τύπου «προσδοκώ ανάσταση νεκρών», η μόνιμη επωδός όσων, είτε από συμπάθεια προς το «λειτούργημα» τού παπά είτε από καθαρό συμφέρον, θέλουν να δικαιολογήσουν αυτή την αργομισθία, είναι η παραπομπή στην σύμβαση τού 1952, μεταξύ Κράτους κι Εκκλησίας.
Όχι πιστέ μου, μην κολάζεις το μυαλό σου. Αυτό που βλέπεις είναι μια οφθαλμαπάτη, μια φενάκη! Έργο του «πονηρού» να σε βάλει να αμφισβητήσεις την πίστη σου.
