Πάρε-Δώσε

Το 2003, μας κουβάλησαν από τα Ιεροσόλυμα μια εικόνα που την έλεγαν «Παναγία η Ιεροσολυμίτισσα». Την πήγαν στο μητροπολιτικό ναό των Αθηνών και την έθεσαν σε δημόσιο προσκύνημα. Πλήθος προσκυνητών -«μπεεε»-, δημιουργώντας ατελείωτες ουρές έτρεξαν να την ασπασθούν. Μαζί με τους προσκυνητές και οι δημοσιογράφοι, αφού πήραν τις κάμερες και τα μικρόφωνα, άρχισαν να παίρνουν συνεντεύξεις από τους προσκυνητές. Η ερώτηση, σχεδόν πάντα, στερεότυπη: «Ποιοί οι λόγοι που σας ώθησαν να έλθετε για να προσκυνήσετε την εικόνα;». Και οι απαντήσεις σχεδόν παρόμοιες: «Ήλθα να προσκυνήσω γιατί έχω πρόβλημα υγείας», ή «έχει πρόβλημα υγείας ο πατέρας μου» ή «η μάνα μου» ή κάποιο άλλο «συγγενικό μου» ή «φιλικό πρόσωπο». Βέβαια, πήγαν να ζητήσουν την βοήθεια της Ιεροσολυμίτισσας, διότι τα αγαπητά τους πρόσωπα έπασχαν από κάποια ανίατο ασθένεια, διότι αν έπασχαν από ιάσιμο ασθένεια θα έτρεχαν στους γιατρούς. Αν λοιπόν, κάποιος από τους ασθενείς που έπασχαν από ανίατο ασθένεια, θεραπεύονταν, τότε θα έλεγαν ότι έγινε θαύμα. Όμως κάτι τέτοιο δεν έγινε, γιατί σήμερα υπάρχουν οι δημοσιογράφοι, οι εικονολήπτες, και η τηλεόραση, και είναι δύσκολο να σκαρώσουν θαύματα, όπως τον παλιό καλό καιρό.

Αν πάμε αρκετά χρόνια πριν, στα 1930, τότε είχαμε και πολλές άλλες ασθένειες ανίατες, όπως η φυματίωση, η πνευμονία, η χολέρα, η λέπρα, η πανώλη. Και επαναλαμβανόταν το ίδιο σκηνικό, τότε οι προσκυνητές θα ζητούσαν την βοήθεια της Ιεροσολυμίτισσας και γι’ αυτές τις ασθένειες, ελπίζοντας σε ένα θαύμα που σίγουρα δεν θα γινόταν. Και όμως το θαύμα έγινε, όχι βέβαια από την Παναγία την Ιεροσολυμίτισσα, ή κάποιαν άλλη από το πλήθος των προσωνυμιών που διαθέτει η Ορθοδοξία, αλλά από τον Αλεξάντερ Φλέμιγκ και έγιναν όχι ένα, αλλά εκατομμύρια «θαύματα», και ιάθηκαν όλοι, γιατί η πενικιλίνη έκανε το «θαύμα» της …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Εφ’ όσον, ορθολογισμός είναι η αποδοχή όλων αυτών των φαινομένων που υπακούουν στους νόμους της Φυσικής, και αποδεικνύονται με τα Μαθηματικά, τότε το μέγεθος της θρησκοληψίας του κάθε ανθρώπου είναι αντιστρόφως ανάλογο του ορθολογισμού που τον διέπει. Αν και δεν δικαιολογείται να υπάρχουν άνθρωποι που διαθέτουν κοινή λογική, και στοιχειώδη μόρφωση, σήμερα που η γνώση και η καινοτομία είναι ελεύθερες, και προσιτές σε όλους, αυτοί να είναι κολλημένοι στον Μεσαίωνα, και στα παραμύθια του Μωυσή.

Όταν ο άνθρωπος διέπεται από λογική, έχει την στοιχειώδη μόρφωση, και διαθέτει συνείδηση που του ελέγχει και κατευθύνει τις πράξεις του, θεωρείτε μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα, και δεν έχει ανάγκη καμμία θρησκεία, να του υποδείξει πως θα διάγει βίο ενάρετο. Αυτός όμως που στερείται συνείδησης, μάταια προσπαθεί, με μεγάλους σταυρούς, να πείσει τον εαυτό του και τους άλλους, ότι διάγει βίο ενάρετο, και αν το κάνει, το κάνει φοβούμενος την τιμωρία του Θεού. Πού λοιπόν να τον κατατάξεις; Τα ζώα μόνον υπακούουν τον βοσκό, φοβούμενα την τιμωρία του. Έτσι, το να διάγει κάποιος βίον ενάρετο, είναι θέμα φιλοσοφικό και όχι θρησκευτικό.

Ο Χριστιανισμός και ο Ισλαμισμός, είναι οι δύο αδελφές θρησκείες, που έχουν μάνα τους την Πεντάτευχο των Εβραίων και πατέρα τους τον Μωυσή, και που έχουν αιματοκυλίσει, πολλάκις, τον δυτικό και τον ισλαμικό κόσμο. Αντί να βρούμε τρόπο να απαλλαγούμε από αυτές τις δύο γάγγραινες, τόσο πιο πολύ βουτάμε στον βούρκο με τα λασπόνερά τους …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Όπως θα αποδειχθεί μέσα από τούτη τη μελέτη, η Ρώμη ήταν αυτή που γεννοβόλησε τον Χριστιανισμό. Ο τελευταίος, δημιουργήθηκε, κωδικοποιήθηκε κι απέκτησε το αρχικό του τυπικό, από αριστοκράτες Ρωμαίους, μέσα στην ίδια τη Ρώμη.

Μερικοί ευτελείς συλλογισμοί φτάνουν, αν όχι να μας πείσουν γι’ αυτό, τουλάχιστον να μας προβληματίσουν.

Πρώτον: Δεν υπάρχει ούτε μια εβραϊκή μαρτυρία του 1ου αιώνα, για χριστιανούς και Χριστιανισμό. Ούτε ο Φλάβιος Ιωσήφ, ούτε ο Ιούστος, ούτε ο Φίλωνας της Αλεξάνδρειας, λένε τίποτα για το ζήτημα. (Οι δυο περιβόητες αναφορές του Φλάβιου Ιωσήφ, έχουν πεταχτεί στ’ άχρηστα, σαν κακόβουλες πλαστογραφήσεις, απ’ την πρώτη στιγμή). Αντιθέτως, υπάρχουν δυο σημαντικές μαρτυρίες, από δυο κορυφαίους Ρωμαίους ιστορικούς, που γράφουν λίγα χρόνια αργότερα, απ’ τους τρεις παραπάνω Εβραίους συγγραφείς. Του Τάκιτου και του Σουετώνιου. Κι οι δυο τους μιλούν για «Χριστό» και χριστιανούς. Και το κυριότερο: Μιλάνε για χριστιανούς που δρουν στη Ρώμη, κι όχι στην Ιουδαία. Την ίδια περίπου εποχή, ένας άλλος Ρωμαίος συγγραφέας, ο Πλίνιος ο «νεώτερος», κάνει λόγο για χριστιανούς στη Μικρά Ασία.

Δεύτερον: Οι πρώτοι καταγεγραμμένοι επώνυμοι χριστιανοί, είναι «εθνικής» καταγωγής, κι η δράση τους εξελίσσεται, έξω απ’ την Παλαιστίνη.

Τρίτον: Στα 133 μ.Χ. ξεσπά η επανάσταση του Εβραίου «Μεσσία» Μπαρ Κοχμπάς. Όλες οι πηγές συμφωνούν, ότι σ’ αυτή συμμετείχε το σύνολο του εβραϊκού λαού. Η επανάσταση στρεφόταν ενάντια στους Ρωμαίους κατακτητές. Η χριστιανική φιλολογία, ισχυρίζεται ότι α Κοχμπάς κατέσφαξε πάμπολλους χριστιανούς. Αυτό, σημαίνει ότι οι χριστιανοί δεν βρίσκονται στην πλευρά των Εβραίων, μα των αντιπάλων τους, Ρωμαίων.

Τέταρτον: Η χριστιανική φιλολογία, αντανακλά όλες τις δοξασίες του «εθνικού» κόσμου, είτε θρησκευτικές, είτε φιλοσοφικές.

Πέμπτον: Υπάρχουν αναφορές Ρωμαίων συγγραφέων, ότι πολλοί Ρωμαίοι αριστοκράτες είχαν ασπαστεί τη λατρεία του Γιαχβέ …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

«Η Ένωση Αθέων είναι μια ΜΚΟ που βασίζεται στην εθελοντική δραστηριοποίηση των μελών της για την πραγμάτωση των στόχων της».

Τι μου θύμισε τώρα το παραπάνω… Μια ΜΚΟ ονόματι «Ένωση Ελλήνων Χρηστών Ίντερνετ», της οποίας ο πρόεδρος μέχρι πριν μερικά χρόνια περιφέρονταν στα κανάλια κι έδινε την εντύπωση ότι πράγματι εκπροσωπούσε (όλους) τους Έλληνες χρήστες του Διαδικτύου, ενώ στην πραγματικότητα, το μόνο που έκανε, ήταν να διαφημίζει την επιχείρησή του (αρχικά ήταν παροχέας υπηρεσιών ίντερνετ). Φυσικά αυτόν τον κύριο, ουδείς χρήστης του Διαδικτύου τον είχε εκλέξει ώστε να τον εκπροσωπεί, αλλά στην Ελλάδα το πιο εύκολο πράγμα είναι να αυτοχρίζεσαι «πρόεδρος» (κι ενίοτε να τα «τσεπώνεις» κιόλας).

Στην προκειμένη περίπτωση όμως δεν πρόκειται να ασχοληθούμε με το ποιος εξέλεξε αυτή την ομάδα (που φέρει τον βαρύγδουπο και καθολικό τίτλο «Ένωση Άθεων της Ελλάδος»), να εκπροσωπεί τους άθεους όλης της Ελλάδος (δεν θυμάμαι να με ρώτησε κανείς, παρ’ ότι άθεος, ούτε διάβασα κάποια δημόσια ανακοίνωση που να καλεί τους άθεους της Ελλάδος να λάβουν μέρος σε κάποιες διεργασίες), ούτε με τον αρνητικά φορτισμένο όρο «ΜΚΟ» ως ιδιότητα που την συνοδεύει (κοίτα να δεις, που αυθόρμητα μου ήρθε στο μυαλό και η ΜΚΟ «Αλληλεγγύη» της Εκκλησίας).

Θα ασχοληθούμε, εν συντομία, με την ουσία της Αθεΐας και κατά πόσον η συγκεκριμένη ΜΚΟ την πρεσβεύει πραγματικά. Κι αυτό θα γίνει με πολύ απλό τρόπο και πολύ απλά λόγια, έτσι ώστε να γίνεται κατανοητό …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Απροσδόκητη είναι για εσάς, Έλληνες, η δωρεά μου -αν κι όχι ανέλπιστη της μεγαλοφροσύνης μου- την οποία ούτε κι εσείς οι ίδιοι θα τολμούσατε να ζητήσετε.

 

Όλοι εσείς, Έλληνες, που κατοικείτε στη γη της Πελοποννήσου, λάβετε από σήμερα, μετ’ απαλλαγής οποιουδήποτε φόρου, την ελευθερία σας· μια ελευθερία, που μέχρι τώρα δεν είχατε την ευκαιρία να χαρείτε, επειδή ήσασταν υπόδουλοι, είτε στους ξένους, είτε στον ίδιο σας τον εαυτό.

 

Μακάρι να σας έδινα την ελευθερία, όταν η Ελλάδα άκμαζε, έτσι ώστε να απολαύσουν περισσότεροι τη χάρη. Μέμφομαι τον χρόνο που μου προεξάντλησε το μέγεθος της χάριτος.

 

Αλλά και τώρα, όχι από οίκτο αλλά από αγάπη, σας ευεργετώ κι ευχαριστώ τους θεούς σας, οι οποίοι με προστάτευσαν και στη στεριά και στη θάλασσα, παράσχοντάς μου έτσι την ευκαιρία να σας ευεργετήσω. Διότι, πόλεις απελευθέρωσαν κι άλλοι ηγεμόνες, αλλά ο Νέρων απελευθέρωσε ολόκληρη επαρχία.

 

(«Ο λόγος του Νέρωνα στην Κόρινθο» [βρέθηκε το 1888 στην Καρδίτσα, χαραγμένος πάνω σε πλάκα, από τον Γάλλο αρχαιολόγο Μορίς Χολό])

Ο Νέρων, χρίστηκε αυτοκράτορας στη Ρώμη σε ηλικία 17 χρονών, το 54 μ.Χ., αμέσως μετά τη δολοφονία του Κλαύδιου -πολλοί ισχυρίζονται πως τον δηλητηρίασε η μητέρα του Νέρωνα, Αγριππίνα. Την αναρρίχησή του στο αυτοκρατορικό αξίωμα, την οφείλει αποκλειστικά και μόνο στις προσπάθειες της μητέρας του. Η ακόλαστη αυτή γυναίκα, με τ’ ακόρεστο πάθος της για εξουσία, αμέσως μόλις πέθανε ο δεύτερος σύζυγός της Κλαύδιος, ενέργησε αστραπιαία ώστε να μην απωλέσει τους γλυκούς χυμούς της εξουσίας. Σε συνεργασία με τον «praefectus praetorio» Αφράνιο Βούρρο, που ανάλαβε να πείσει τον στρατό, έχρισε τον Νέρωνα αυτοκράτορα. Οι τυχόν υποστηριχτές του νόμιμου διάδοχου, Βρετανικού, πιάστηκαν εξ απήνης και δεν αντιδράσανε.

Απ’ την πρώτη στιγμή της βασιλείας του, ο Νέρων κατανόησε, με χαρακτηριστική για την ηλικία του ωριμότητα, ότι η παρουσία της μητέρας του στο παλάτι, αποτελούσε πρόκληση στο κοινό αίσθημα. Προσπάθησε να την απομακρύνει με εύσχημο τρόπο, αποδίδοντάς της τον τίτλο-παρηγοριά, της «Καλύτερης των μητέρων». Μα η Αγριππίνα δεν είχε σκοπό να καταθέσει εύκολα τα όπλα. Προσεταιρίστηκε τον…Βρετανικό κι άρχισε να συνωμοτεί μαζί του ενάντια στον γιο της. Σύντομα, ο κύκλος της συνωμοσίας μεγάλωσε. Οι πρώτες φιλολαϊκές πράξεις του Νέρωνα, έσπειραν τον πανικό σ’ αρκετούς αριστοκράτες. Η ατμόσφαιρα εκτονώθηκε κάπως με τον θάνατο του Βρετανικού το 55 μ.Χ. Η πλειονότητα των ιστορικών συμφωνεί, πως ο Βρετανικός έπεσε θύμα σκευωρίας …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »