Πάρε-Δώσε

Θα προσπαθήσω να παρουσιάσω όσο γίνεται πιο απλά και κατανοητά τις αντιφάσεις, τις διαστρεβλώσεις, και τις παρερμηνείες της Ο.Ο.Δ.Ε., μέσα από άρθρα τους. Θα κατατεθεί ένα μικρό δείγμα δέκα τέτοιων παραδειγμάτων.

Σκοπός του άρθρου αυτού δεν είναι η πλήρης αναίρεση. Κάτι τέτοιο θα απαιτούσε, αφενός μεν, την σύνταξη πολλών απαντητικών άρθρων, αφετέρου δε, τόσο σε αυτόν τον διαδικτυακό τόπο όπως και σε άλλους, έχουν γραφτεί πολύ καλά και αξιόλογα άρθρα που παρουσιάζουν την «άλλη πλευρά». Βασικός στόχος είναι η ανάδειξη του τρόπου και του σκοπού αυτών των ανθρώπων, ώστε να καταλάβουν όλοι οι αναγνώστες ότι πρόκειται περί ομάδας που έχει ως σκοπό την υπεράσπιση της Εκκλησίας και όχι την αντικειμενική έρευνα.

Καταρχάς, τί είναι η Ο.Ο.Δ.Ε.;

Η «Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας» (Ο.Ο.Δ.Ε.) συστήνεται ως «μία ομάδα Ορθοδόξων Χριστιανών, που αποτελείται από ιδιώτες διαφόρων ηλικιών και επαγγελμάτων». Λειτουργούν «με τις ευλογίες πλήθους ιεραρχών της Εκκλησίας, γνωστών και αγνώστων, και όχι μόνο της Ελλαδικής Εκκλησίας, αλλά και Πατριαρχείων» και μεγάλη τους επιθυμία είναι «να οδηγηθούν περισσότεροι άνθρωποι στους Ναούς και να γίνουν ενεργά μέλη σε κάθε προσπάθεια της Ενορίας τους». Με κορδωμένο ύφος διακηρύσσουν ότι «η ιστοσελίδα της ΟΟΔΕ ήταν από τις πρώτες χριστιανικές ιστοσελίδες στο Διαδίκτυο, και εξακολουθεί να δίνει τη χριστιανική μαρτυρία προς κάθε κατεύθυνση, και μάλιστα με όλο και εντονότερη παρουσία στην πρώτη γραμμή της αγωνιζόμενης Εκκλησίας». Όσοι φρονούν αντίθετα από την Ορθόδοξη Εκκλησία χαρακτηρίζονται «άνθρωποι του σκότους», και η υποστήριξη των θέσεών τους ως «αήθεις επιθέσεις». Και καταλήγουν: «Η Ορθοδοξία έχει ένα μοναδικό πλούτο γνώσεως και θεμάτων, τον οποίο στερούνται δυστυχώς οι Δυτικές (και όχι μόνο) θρησκείες, με αποτέλεσμα να νομίζουν όχι μόνο ότι έχουν διδαχθεί το σωστό Χριστιανικό Ευαγγέλιο, αλλά ότι μπορούν και να το διαδώσουν στις Ορθόδοξες χώρες! Πιστεύουμε λοιπόν, ότι όταν τέτοιοι δραστήριοι άνθρωποι γνωρίσουν το σωστό Ευαγγέλιο, θα δραστηριοποιηθούν προς τη σωστή κατεύθυνση προς ευλογία των ομοεθνών τους».

Το στοιχείο της συσπείρωσης και της χειραγώγησης των ανθρώπων στην Εκκλησία είναι εμφανές, όπως επίσης και το σχεδόν «πολεμικό» σάλπισμα.

Αν και απευθύνονται προς πάσα κατεύθυνση, ως Έλληνες, μας ενδιαφέρει κυρίως όσα αφορούν ειδικά τον Ελληνισμό και τον λαμπρό πολιτισμό που παρήγαγε.

Αυτά όμως προϋποθέτουν ότι θα πρέπει να δικαιολογηθούν ένα σωρό εγκλήματα και σκοταδιστικές ενέργειες της Εκκλησίας και των αυτοκρατόρων που την ανέδειξαν ποινικοποιώντας όλους του άλλους και που η ιστορία έχει καταγράψει. Από την άλλη, θα πρέπει να πείσει κυρίως τις μερίδες των Ελλήνων ορθοδόξων αναγνωστών, ότι ο Χριστιανισμός «έσωσε» τον Ελληνισμό, σεβάστηκε την ελληνική φιλοσοφία, και ουσιαστικά έγινε μια σύνθεση. Όμως, τα εκκλησιαστικά κείμενα φανερώνουν τα πράγματα πολύ διαφορετικά. Θα πρέπει πάλι να ικανοποιηθούν και οι άλλοι, αυτοί που πιστεύουν ότι ο Χριστιανισμός είναι «αποκάλυψη», συνεπώς δεν χρειάστηκε τίποτα από τους άλλους. Και πάει λέγοντας, αναλόγως στο που απευθύνονται κάθε φορά.

Υπάρχουν όμως και οι σταθεροί βασικοί άξονες στους οποίους κινείται η Ο.Ο.Δ.Ε. Πάνω σε αυτούς οριοθετεί την βασική επιχειρηματολογία της: α) Ο Ελληνισμός στην προχριστιανική εποχή μέχρι και τον «εκχριστιανισμό» ήταν σε πτωτική πορεία, β) με τον Χριστιανισμό όμως «διεσώθη» μέσα στην εκχριστιανισμένη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία αλλά και κατά την Τουρκοκρατία που ακολούθησε και γ) είμαστε Ρωμιοί (ορθόδοξοι κάτοικοι της Ορθόδοξης Ρωμανίας), επειδή έτσι διαμορφώνονταν επί αιώνες η συνείδησή μας.

Εξαιρετικά δύσκολο να κρατηθεί μια ισορροπία ανάμεσα σε όλα αυτά τα αντιφατικά και αναληθή. Για αυτόν τον λόγο και οι αντιφάσεις. Παρ’ όλα αυτά, η επιχειρηματολογία έπρεπε να στηριχθεί στις «κατάλληλες» πηγές, ενώ παράλληλα θα έπρεπε να αποδυναμωθούν οι άλλες που έλεγαν τα αντίθετα, ή και να αποσιωπηθούν ακόμα. Ακόμα, η αλλοίωση κειμένων και η παρερμηνεία του νοήματός τους θα έπαιζε και αυτή το ρόλο της.

Κατά πόσον το όνομα που διάλεξαν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα; Κατά πόσον η «έρευνα» συνάδει με την υπεράσπιση ενός συγκεκριμένου δόγματος; Είναι ελεύθερη όταν εκ των προτέρων επιχειρούν να  υπερασπιστούν κάτι, που έχουν ως δεδομένο ότι είναι αληθινό; Είναι σαν να ταυτίζει κανείς το αντικειμενικό (την έρευνα) με το υποκειμενικό (την πίστη).

Αυτά θα τα δούμε παρακάτω με συγκεκριμένα παραδείγματα …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Θεοί και μύθοι

Έρχονται πάλι οι εορτές των Χριστουγέννων, πανάρχαια γιορτή στην οποία γιορταζόντουσαν πάντα οι γεννήσεις θεών και ηρώων, που σηματοδοτούνται από αυτή την χαρακτηριστική περίοδο του Χειμερινού Ηλιοστασίου. Είναι η εποχή που ο ´Ήλιος, σταματάει την κάθοδό του στον ορίζοντα, και αρχίζει δειλά δειλά να ξανανεβαίνει, υποδηλώνοντας την Αναγέννηση της Φύσης που θα γίνει σε τρεις μήνες, δηλαδή στην Άνοιξη. Το σκότος θα αρχίσει πάλι να υποχωρεί και το φως αργά αλλά σταθερά θα πλημμυρήσει την Γη για έναν ακόμα χρόνο δίνοντας ζωή και εκ τούτου χαρά και αγαλλίαση.

Η γνωστή μας παράδοση επιβάλλει τον εορτασμό και τον διάκοσμο, αυτόν που όλοι βλέπουμε σήμερα, με την φάτνη, την βρεφοκρατούσα, το θείο βρέφος, τους μάγους, τους βοσκούς, το άστρο, τους αγγέλους, τις μελωδίες, τους αγιοβασίληδες και τα στολισμένα δένδρα ή τις φανταχτερές διακοσμήσεις. Θα δούμε πόσο αυτά, αλλά και άλλα σύμβολα που όπως ξέρουμε προέρχονται από τον μύθο της Γέννησης του Ιησού και γενικά από τις ιστορίες των Ευαγγελίων, είναι χαρακτηριστικό της συγκεκριμένης θρησκείας ή πανάρχαιοι συμβολισμοί και δηλώσεις της παρουσίας θεών ή ηρώων. Εν ολίγοις θα δούμε ένα θέμα για το οποίο αν και έχουμε πει πολλά δεν έχουμε μια συνολική εικόνα: Τις προχριστιανικές επιρροές από τους αρχαίους μύθους που περιλαμβάνει ο Χριστιανισμός, οι οποίες στο ποίμνιο είναι μάλλον άγνωστες.

Στην αναζήτησή μας αυτή θα χρησιμοποιήσουμε το βιβλίο του Μηνά Παπαγεωργίου, Το Πρόβλημα της Ιστορικότητας του Ιησού, το Ρεύμα των Μυθικιστών, που περιλαμβάνει όλη την ιστορική συνέχεια της αμφισβήτησης της ιστορικότητας του Ιησού, τόσο παγκόσμια όσο και στα μέρη μας, σε μεγάλο βαθμό, μέσα από συνεντεύξεις προσώπων που αρκετά από αυτά σήμερα έχουν μεγάλη δραστηριότητα στον τομέα αυτό …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Σύντομος οδηγός για την επανατοποθέτηση της λογικής μας

Η αλήθεια είναι ότι μερικά πράγματα για ανθρώπους που έχουν περάσει την εγκύκλιο εκπαίδευση, δεν χρειάζονται καν εξήγηση, αλλά το φαινόμενο έχει μια έξαρση τα τελευταία δύο χρόνια και μέσα στην γενικότερη τρέλα που επικρατεί, και για να μην χρειαστεί κάποια στιγμή να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες, πρέπει να έχουμε πρόχειρα τα απλά επιχειρήματα για κάθε νέα ή παλιά χαζομάρα που εμφανίζεται.

Δεν είναι τυχαίο που την συγκεκριμένη θεώρηση της επίπεδης Γης, την έχουν κάποιοι που ταυτόχρονα είναι φανατικοί χριστιανοί ή μουσουλμάνοι. Στην Ελλάδα οι οπαδοί αυτής της ιδεοληψίας είναι συνήθως παλαιοημερολογίτες που φαντάζονται την Γη ακριβώς ή περίπου όπως την λέει η Αγία Γραφή και κανείς δεν μπορεί να τους χαλάσει το όνειρο ό,τι και να τους πει. Άρα, η παρούσα δημοσίευση δεν είναι τόσο για του “κολλημένους”, όσο σαν συλλογή γνώσεων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να υπάρχει πάντα μια σωστή απάντηση, όσο και μια καλύτερη κατανόηση της δόμησης της υλικής μας πραγματικότητας.

Η ιδεοληψία αυτή προέρχεται από την εικόνα της Γης, της Αγίας Γραφής και του Κοσμά του Ινδικοπλεύστη. Από την στιγμή όμως που υπάρχει πλήρης χαρτογράφηση της Γης, με βάση την “γνωστική ασυμφωνία”, έχουν διαμορφώσει το παλαιό μοντέλο σε νέο. Ο Ήλιος δεν χάνεται κάτω από την Γη και ξαναεμφανίζεται με την βοήθεια των αγγέλων, αλλά κάνει βόλτες πάνω από την Γη, το ίδιο και το Φεγγάρι.

Έτσι, η νέα αυτή θεωρία πάει πακέτο και με άλλες, όπως ότι η Γη είναι ακίνητη, μιλάμε δηλαδή για Γεωκεντρισμό, ότι είναι ένας τεράστιος ακίνητος δίσκος, ακτίνας τουλάχιστον 20.000 χιλιομέτρων και περιμέτρου περίπου 126.000 χιλιομέτρων*, αν πάρει κανείς το ανάπτυγμα του χάρτη που μας δείχνουν και φυσικά είναι στο κέντρο του Σύμπαντος. Ο Ήλιος και η Σελήνη βρίσκονται μάλλον σχετικά κοντά μας (πόσο όμως, κανείς δεν θα σας πει) και περιστρέφονται γύρω γύρω όπως δείχνει η εικόνα και φωτίζεται μια το ένα μέρος μια το άλλο, σαν ακίνητος δίσκος γραμμοφώνου που τον φωτίζεις κυκλικά με έναν φακό που τον μετακινείς πάνω του. Φυσικά διατείνονται ότι “δεν έχουν γίνει αποστολές στην Σελήνη και φυσικά ούτε προσσελήνωση ανθρώπων εκεί, ούτε καν δορυφόρους δεν έχουμε στείλει, ούτε ανθρώπους στο διάστημα και όλη η σχετική τεχνολογία και έρευνα, είναι ψέμα” και τελικά υπάρχει “μια τεράστια συνωμοσία του Διαβόλου για να παραπλανήσει το χριστεπώνυμο πλήθος”. Το ίδιο και για τις φωτογραφίες της Γης από δορυφόρους που “είναι φτιαχτοί από την NASA” όπως ισχυρίζονται. Για παράδειγμα, δείτε έναν τέτοιον που βρήκα πρόχειρα. Όπως βλέπετε στην εικόνα, που είναι μια πολική αζιμουθιακή προβολή με κέντρο τον Βόρειο Πόλο, περιλαμβάνει σε συνέχεια και έκταση και το Νότιο ημισφαίριο στην ίδια προβολή. Δεν υπάρχει η Ανταρκτική και γύρω γύρω από τον γήινο δίσκο υπάρχει ένας αδιάβατος τοίχος από παχύ στρώμα πάγου ύψους 50 μέτρων, που είναι αδιαπέραστος και δεν τον έχει περάσει όπως ισχυρίζονται ποτέ κανένας άνθρωπος. Το ότι οι ακτές της Ανταρκτικής φαίνονται ακόμα και σε χάρτες του Πίρι Ρέις του 16ου αιώνα, που δεν υπήρχε NASA, δεν φαίνεται να τους απασχολεί ή μπορεί να φαντάζονται ότι τους έδωσε ο ίδιος ο Βελζεβούλ …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Θα προσπαθήσουμε εδώ να δούμε κάποιες ορολογίες, να ξεκαθαρίσουμε την σημασία τους και την εξέλιξή τους, όπως και την μεταξύ τους σχέση.

Θρησκεία
Η θρησκεία είναι ένα ανθρώπινο φαινόμενο όπως έχει δείξει η ανθρωπολογία και από τότε που έχουμε τις πρώτες καταγραφές και αρχαιολογικά ευρήματα, οι πρόγονοί μας απέδιδαν όλες τις καταστροφές και τα φυσικά φαινόμενα στην οργή των θεών ή ακόμα και στο πνεύμα των προγόνων. Οι θεοί ή και τα πνεύματα ήταν κάποια υπερφυσικά όντα που για τους παλαιούς ανθρώπους, αντιπροσώπευαν ή έλεγχαν τις δυνάμεις της φύσης και που οι άνθρωποι όφειλαν να τους εξευμενίσουν για να είναι ο βίος τους καλύτερος.

Αυτή είναι και η φύση και ουσία του πολυθεϊσμού. Όχι μόνο η κάθε άγνωστη ή γνωστή δύναμη ήταν και ένας νέος θεός, αλλά και κάθε στοιχείο της φύσης, κάθε ποτάμι, πηγή και δένδρο ακόμα, ήταν στοιχείο αυτού του πανθέου. Όλη η φύση εθεωρείτο ένθεη και φυσικά οι θεοί δεν είχαν σχέση με την προέλευσή της, για την οποία θεωρούσαν ότι είναι αιώνια, ή ότι η δημιουργία της ήταν μια ενέργεια μεγαλύτερη και δυνατότερη από τους θεούς. Επίσης χαρακτηριστικό της αρχαίας θρησκείας είναι ότι οι θεοί δεν ήταν αναρχικοί ή άναρχοι, αλλά υπόκεινταν σε νόμους και ισορροπίες και το κυριότερο στον νόμο της Ανάγκης. Είναι προφανές πλέον ότι η θρησκεία είναι ένα ξεκάθαρο ανθρώπινο δημιούργημα που καλύπτει συγκεκριμένες ανάγκες και δεν προέρχεται από καμία εξωανθρώπινη αιτία.

Πολυθεϊσμός
Φυσικά υπήρχαν κάποιοι θεοί που ήταν σπουδαιότεροι από τους άλλους, πιο δημοφιλείς θα λέγαμε, όπως έχουμε το ελληνικό Δωδεκάθεο. Σε άλλες ανατολικές χώρες, οι δημοφιλείς θεοί ήταν μάλλον λιγότεροι και από εκεί θα δούμε ότι από αυτούς ξεχώρισε και ο μονοθεϊσμός.

Εδώ πρέπει να κάνουμε έναν σαφή διαχωρισμό του πολυθεϊσμού της περιοχής του Αιγαίου και της ευρύτερης περιοχής της Μεσογείου κυρίως στις βόρειες της ακτές, από τον πολυθεϊσμό των μεγάλων χωρών της Ανατολής, δηλαδή της Αιγύπτου, της Ασσυρίας, Βαβυλώνας, Περσίας και Ινδίας.

Ο αιγιακός πολυθεϊσμός της πόλης-κράτους είχε 12-13 σπουδαιότερους σημαντικούς θεούς, που ο κάθε ένας με διάφορα επιπλέον επίθετα, αντιπροσώπευε διαφορετικές δυνάμεις ή αξίες, όπως ο “Ξένιος Ζευς” για παράδειγμα, την αξία της φιλοξενίας. Υπήρχε ισότιμη εκπροσώπηση ανδρικών και γυναικείων θεών. Με εξαίρεση τα δύο πανελλήνια ιερά των Δελφών και της Δωδώνης, δεν υπήρχε θεσμοθετημένο ιερατείο και οι ιερείς ήταν κληρωτοί από τους πολίτες, με μοναδικό σκοπό την επίβλεψη των ιεροπραξιών. Δεν υπήρχε καν θέμα πίστης, το μόνο που χαρακτήριζε την θρησκεία αυτή ήταν η λατρεία, δηλαδή οι ιεροπραξίες και οι θυσίες, σαν ανταπόδοση για τα καλά των θεών. Ναι μεν θεωρούσαν την ψυχή αθάνατη, αλλά δεν υπήρχε καμία πίστη στην μεταθανάτια τιμωρία ή αναγέννηση. Μόνο οι ελάχιστοι ήρωες ξεχώριζαν και έμπαιναν και αυτοί δίπλα στο πάνθεον των θεών, στα “Ηλύσια Πεδία” και η κάθε πόλη είχε και τον δικό της ήρωα που απολάμβανε τιμές θεού. Ο πρώτος που μίλησε για μετεμψύχωση και έφερε ανατολίτικες δοξασίες ήταν ο Πλάτωνας. Δεν νομίζω να σας διαφεύγει η σύμπτωση του αιγιακού αυτού πολυθεϊσμού με την γέννηση και κυριαρχία της δημοκρατίας …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Άγιοι πολεμοχαρείς και δολοφόνοι

Η ανάρτηση αυτή είναι προσθήκη στην δημοσίευση “Άγιοι καταστροφείς”.

Εδώ θα δούμε δύο ακόμα άγιους, Ρώσους αυτή τη φορά, σε λίγο μεγαλύτερη ανάλυση για να καταλάβουμε τι σημαίνει άγιος για την Εκκλησία.

1. Η Αγία Όλγα (εορτάζει για την Εκκλησία στις 11 Ιουλίου).
Ήταν ιστορικό πρόσωπο (889 – 969), κόρη Βαράγγων ευγενών από την Σκανδιναβία με το όνομα Χέλγκα, που παντρεύτηκε με τον Ιγκόρ του Κιέβου που ήταν επίσης Βαράγγος ευγενής. Ήταν μέλος της δυναστείας των Ρουρικίδων, που κατέχοντας την περιοχή του Νόβγκοροντ (περιοχή λίγο πιο κάτω από την Αγία Πετρούπολη, στα σύνορα με την Φινλανδία), επεκτάθηκαν ραγδαία νότια έως στο Κίεβο και θεωρούνται αυτοί που ένωσαν πολλές φυλές των Ρως (Ρώσων) σε μια επικράτεια, φυσικά με την βία, επεκτείνοντας την επικράτεια από πόλη σε πόλη με σφαγές και λεηλασίες. Εδώ μπορείτε να δείτε την δυναστεία που κράτησε μέχρι το 1598.

Ακριβώς επειδή η Όλγα είναι η πρώτη από την Ρωσία που βαπτίστηκε χριστιανή, θεωρείται από την Εκκλησία ως άγια και ισαπόστολος, αν και από ό,τι φαίνεται δεν κατάφερε να προσηλυτίσει κανέναν άλλο. Την ιστορία της μας την δίνει το “πρώτο χρονικό” του 12ου αιώνα από το οποίο έχουμε δύο αντίτυπα. Επίσης υπάρχει το Radziwiłł Chronicle που το εμπεριέχει και από το οποίο είναι οι εικόνες …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »