Το κατοστάρικο που μας έσωσε
31/08/2009 | 
Σχολιασμός
Σ’ ένα χωριό που ζει από τον τουρισμό λόγω της κρίσης τα πάντα έχουν νεκρωθεί. Για να επιβιώσουν οι κάτοικοι, ο ένας δανείζεται από τον άλλο. Ο καιρός περνά μέσα σ’ αυτή τη θλιβερή ατμόσφαιρα ώσπου μια μέρα…
…έρχεται ένας τουρίστας και ζητάει ένα δωμάτιο στο ξενοδοχείο του χωριού.
Ο ξενοδόχος του λέει την τιμή και εκείνος προπληρώνει με ένα χαρτονόμισμα των 100 ευρώ. Πριν ακόμα ανέβει στο δωμάτιο του, ο ξενοδόχος πηγαίνει το χαρτονόμισμα στο χασάπη στον οποίο χρωστάει ακριβώς 100 ευρώ.
Ο χασάπης παίρνει το χαρτονόμισμα και τρέχει να το δώσει στον κτηνοτρόφο που τον εφοδιάζει με κρέας.
Ο κτηνοτρόφος παίρνει το χαρτονόμισμα και πηγαίνει να το δώσει στην πουτάνα του χωριού που της χρωστάει κάποιες τρυφερές ώρες που πέρασαν μαζί.
Εκείνη με τη σειρά της τρέχει και το δίνει στον ξενοδόχο που του χρωστάει μερικές βραδιές που χρησιμοποίησε τα δωμάτια του με τους πελάτες της.
Όπως άφηνε το χαρτονόμισμα στη ρεσεψιόν, ο τουρίστας που μόλις κατέβηκε από το δωμάτιο του λέγοντας στον ξενοδόχο ότι δεν του αρέσει και άλλαξε γνώμη, αρπάζει το χαρτονόμισμα και φεύγει.
Τελικά τίποτα δεν ξοδεύτηκε, κανείς δεν έχασε, κανείς δεν κέρδισε και όλα τα χρέη ξεχρεώθηκαν!
Μήπως κάπως έτσι θα μπορέσουμε να βγούμε από την οικονομική κρίση;
Πηγή: ai-vres.blogspot.com
Νομίζω ότι βασικό πρόβλημα αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα δεν είναι ούτε η οικονομία, ούτε η πολιτική, ούτε οτιδήποτε άλλο. Το βασικό πρόβλημα είναι η παιδεία και η εκπαίδευση. Από συζητήσεις που έχω με φίλους και γνωστούς που εργάζονται ως καθηγητές στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ακούω φοβερά πράγματα. Ένας φίλος μου έδειξε τα γραπτά μιας τάξης του επειδή δεν τον πίστευα όταν μου έλεγε ότι πάνω από το 70% των μαθητών είναι εντελώς αγράμματοι. Είδα γραπτά μαθητών Β’ γυμνασίου που στα περισσότερα κατ’ αρχήν δεν μπορούσες να διαβάσεις τι έγραφαν. Σαν να έβλεπες γράμματα μαθητών της 3ης δημοτικού! Αλλά αν ήταν τα γράμματα και τα ορθογραφικά λάθη μόνο θα μπορούσες να πεις ότι αυτό διορθώνεται, όμως δεν έβγαινε και κανένα νόημα από τα κείμενα. Ακόμη και η απάντηση σε απλές ερωτήσεις και όχι η έκθεση ιδεών αποκάλυπτε ότι τα παιδιά δεν έχουν καμία δυνατότητα γραπτής έκφρασης. Έκανα συζητήσεις με αρκετούς που έχουν εμπειρία με το θέμα και το συμπέρασμα ήταν το ίδιο.
Ποιες είναι οι προσδοκίες σας για οτιδήποτε ακολουθεί την επίγεια ζωή σας; Το έχετε σκεφτεί; Πιστεύω ότι πολλοί θα μπουν στον πειρασμό να αναφέρουν ότι θα έδιναν τα πάντα για μια θέση στον Παράδεισο! Ναι, αυτόν τον ακριβοθώρητο τόπο, τον οποίον έχουμε ακούσει πολλές φορές, μέσα από, χριστιανικές και μη, διηγήσεις να περιγράφουν ως ένα μέρος κατάφυτο, με μόνιμη καλοκαιρία, με πολύ φως, με ζουμερούς καρπούς, και με παντοτινή ευτυχία. Και κάποιοι μάλιστα ρυθμίζουν όλη τους την επίγεια ζωή (επίγεια ζωή, τι πλεονασμός!!!) με βάση τους κανόνες ενός παιχνιδιού το οποίο έχει ως έπαθλο μια πολυτελή σουίτα στο καταπληκτικό αυτό μέρος. Κάποιοι άλλοι βέβαια (ανάμεσα τους κι εγώ) αποστρέφονται αυτήν την ιδέα, συμμεριζόμενοι πλήρως τη γνώμη ότι:
Στην Ουρουγουάη συμβαίνει το παράδοξο φαινόμενο να υπάρχουν πάνω από 3.000 Έλληνες μετανάστες αλλά και διπλάσιος αριθμός Ουρουγουανών που μιλούν ελληνικά. Σε αυτή τη μικρή χώρα της Λατινικής Αμερικής οι πολίτες της δεν είναι απλά φιλέλληνες, είναι ελληνολάτρες.
Η πίστη σε οποιαδήποτε θρησκεία είναι ένα δικαίωμα του κάθε ανθρώπου. Το ίδιο βεβαίως και η αθεΐα. Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι τίθεται θέμα επιβολής της άποψης ενός πιστού σε έναν άθεο. Το λέω αυτό διότι συνήθως οι άθεοι δεν έχουν ως στόχο να «προσηλυτίσουν» κανέναν με τα επιχειρήματά τους στην αθεΐα, ευνόητα καθότι δεν πρόκειται για θρησκεία, απλά προβάλλουν τους πιθανούς λόγους και αιτίες που χρησιμοποιούν ώστε να μην αποδεχτούν τον «Θεό».
