Όπως θα Ξέρεις το συμβόλαιο που έγινε μεταξύ Εσού και του Αβραάμ έληξε και μ’ αυτό το σημείωμα Σε πληροφορούμε ότι εμείς οι Εβραίοι μετά από χιλιάδων ετών σκέψη αποφασίσαμε να μην προχωρήσουμε στην ανανέωσή του.
Κατ’ αρχήν πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως δεν υπάρχει γραπτό συμβόλαιο, η συμφωνία με τον Αβραάμ έγινε στο μιλητό, και σε αντίθεση με αυτά που πιστεύει ο κόσμος, εμείς (οι Εβραίοι) δεν επωφεληθήκαμε και τόσο από αυτήν την συμφωνία. Αν Ανατρέξεις στα πρώτα χρόνια της συμφωνίας μας θα Δεις ότι από την αρχή ξεκίνησε στραβά. Εκτός από το γεγονός ότι το Ισραήλ και η Ιουδαία δεχόταν κάθε χρόνο εχθρικές εισβολές, ξοδέψαμε και ένα κάρο λεφτά για να Σου φτιάξουμε όχι έναν αλλά δύο ναούς που τελικά καταστράφηκαν και οι δύο. Το μόνο που απόμεινε είναι μια στοίβα παλιές πέτρες που το λέμε Δυτικό Τοίχος (φυσικά όλα αυτά τα Γνωρίζεις αλλά καλό είναι να αναφέρουμε όλους τους λόγους για τους οποίους θέλουμε να τερματίσουμε το συμβόλαιο).
Αφού καθημερινά τρώγαμε ξύλο από τους Χετταίους, τους Ασσύριους, τον Γολιάθ και άλλους, στο τέλος μας πούλησαν και σκλάβους στην Αίγυπτο (αν Έχεις το Θεό Σου στην Αίγυπτο;) όπου και χάσαμε αρκετούς αιώνες ανάπτυξης.
Βέβαια καταλαβαίνουμε ότι Μπήκες σε μεγάλο κόπο να Στείλεις τον Μωυσή να μας βγάλει από την Αίγυπτο και ότι οι κερατάδες οι Αιγύπτιοι, πληγώθηκαν βαθύτατα από τις «πληγές» που τους Έστειλες. Όμως τώρα που το ξανασκεφτόμαστε δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί κάναμε σχεδόν σαράντα χρόνια μια διαδρομή που σήμερα η «Εl Αl» την κάνει σε 75 λεπτά. Επίσης, και με το μπαρδόν δηλαδή, πολλοί από μας αναρωτιούνται εδώ και τόσα χρόνια, γιατί ο Μωυσής στο Σινά έστριψε αριστερά και όχι δεξιά. Αν είχε στρίψει δεξιά θα είχαμε τώρα τα πετρέλαια. Τώρα θα μας Πεις γιατί παραπονιόμαστε αφού τα πετρέλαια δεν ήταν μέσα στο συμβόλαιο … Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »
Σε εποχές παροξυσμού της καθεστωτικής βλακείας, όπως είναι φυσικό, ακούς και τα γλοιωδέστερα, αλλά και γελοιωδέστερα πράγματα.
Τα όσα ακούμε και όσα διαβάζουμε καθημερινά από τους «παραγωγούς» και τους «μεταπράτες» της βλακείας (ΜΜΕ) σου φέρνουν παραζάλη. Είναι απίστευτη η αποχαλίνωση του γελοίου και της φαυλοηλιθιότητας.
Φυσικά, κανείς δεν αμφέβαλε, ότι το ανέκδοτο της δεκαετίας, αν όχι του 21ου αιώνα, θα το ξεστόμιζε ο πρωθυπουργός της Ελλάδας. Ο «ξένος», με την Ελλάδα, εγκέφαλός του, σε συνδυασμό με την καχεκτική «πολιτική του διάνοια» και τον παροξυσμό της «πολιτικής» του ταραχής τον οδηγούσε στην εκστόμιση πολλών ανεκδότων το τελευταίο διάστημα. Όχι μόνο λεκτικών, όπως «το μηδέν εις το πηλήκιο» κ.λπ., αλλά πολιτικών ανεκδότων: «θα απολέσουμε την εθνική μας κυριαρχία», «η διαφθορά της Ελλάδας ευθύνεται για την κρίση» και πολλά άλλα παρόμοια της «τρομοκρατικής συνταγής» των ΗΠΑ…
Ωστόσο, σήμερα ξεπέρασε κάθε προηγούμενο και «κέντησε» στο στημόνι της βλακείας, το ανέκδοτο της δεκαετίας, ίσως και του 21ού αιώνα. Μας είπε λοιπόν ότι τον σταματούν στο δρόμο οι άνθρωποι του μόχθου και του λένε ότι για να σωθεί η πατρίδα θυσιάζουν και τον μισθό τους! Και με μελοδραματικό ύφος, ο πρωθυπουργός μας, εξήρε το μεγαλείο του «ελληνικού πατριωτισμού»!
Γιατί είναι το ανέκδοτο της δεκαετίας, ίσως και του 21ου αιώνα: Πρώτον: Έχει περπατήσει ποτέ στο δρόμο ο Γιωργάκης και μάλιστα στις γειτονιές των ανθρώπων του μόχθου; Ιδιαίτερα αυτό τον καιρό κυκλοφορεί στους διαδρόμους του θεάματος, των Γραφείων των γραφειοκρατών της Ε.Ε., των μηχανισμών των ΗΠΑ, των επιχειρηματιών και των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Εκεί συνάντησε τούς ανθρώπους του μόχθου;
Δεύτερον: Οι απόκληροι και οι άνθρωποι του μόχθου, αυτόν τον καιρό, κατεβαίνουν στους δρόμους ΜΑΖΙΚΑ και διαμαρτύρονται για τα εξοντωτικά κυβερνητικά μέτρα, ακόμα και οι ξεπουλημενένες συνδικαλιστικές ηγεσίες του κόμματός του. Γιατί δεν κατέβηκε στο δρόμο που διαδήλωναν οι άνθρωποι του μόχθου να κάνει «ζωντανό ρεπορτάζ» και να μη μας αραδιάζει παραμύθια για μωρά παιδιά;
Τρίτον: Ο ΓΑΠ, κρίνει το «πολιτικό δαιμόνιο» τού πιο πολιτικοποιημένου λαού του κόσμου (του ελληνικού) με τον πήχη της δικής του πολιτικής αναπηρίας και της αλαζονικής βλακείας του αμερικανικού κατεστημένου; Είναι δυνατόν να πουλάει «πατριωτισμό» αυτός στον ελληνικό λαό και να ταυτίζει το «ελληνικό πατριωτικό μεγαλείο» με τη θηριώδη βλακεία; Γιατί, ο άνθρωπος του μόχθου δεν έχει ΠΟΤΕ «δωρίσει» το μισθό του στην «πατρίδα» των κερδών και των δυναστών του, σε εκείνους που τον ξεζουμίζουν και του πίνουν το αίμα για να διαφυλάξουν και να αυξήσουν τα κέρδη τους, αλλά και να διαλύσουν παντελώς την πατρίδα του και την εθνική του υπόσταση. Τέτοια προσβλητικά περιφρονητική αντίληψη έχει ο Παπανδρέου για τον Έλληνα εργαζόμενο: Τον θεωρεί ολοκληρωτικά ηλίθιο!
Τέταρτον: Ο κύκλος της γλοιώδους γελοιότητας κλείνει με το να επικαλείται τον «πατριωτισμό» ο Παπανδρέου. Ποιος, ο Παπανδρέου που κυνηγάει αλύπητα και κάθε «εθνική μυρουδιά»! Εδώ παραδίδει την Ελλάδα στα υπερεθνικά κέντρα εξουσίας, συστηματικά και επιθετικά, διαλύει κάθε ιστό εθνικής υπόστασης, επικυρώνει πολιτικά την αλλοδαπή κατοχή της ελληνικής κοινωνίας και την ισλαμοποίησή της, θεσμοθετεί την κατασκευή εχθρικών μειονοτήτων για τον τεμαχισμό της Ελλάδας και πολλά άλλα, ΚΑΙ παρόλα αυτά τα εφιαλτικά έχει το απύθμενο και αβυσσαλέο θράσος να επικαλείται τον πατριωτισμό των Ελλήνων για τη διάλυση της πατρίδας.
ΑΝ όλα αυτά δεν αποτελούν το πλέον βλακώδες και εφιαλτικό ανέκδοτο της δεκαετίας, ίσως και του 21ου αιώνα, ΤΟΤΕ, πράγματι, οι λέξεις έχουν χάσει κάθε σημασία…
Υ.Γ. Και ένθερμος υποστηρικτής του «πατριώτη» ΓΑΠ, μας προέκυψε και ο «υπερπατριώτης» Καρατζαφέρης!
Τα ανέκδοτα και το γελοίο έχουν και τους κλόουν..
Σημείωση Π-Δ: Η κύκλος της γλοιώδους γελοιότητας δεν φαίνεται να κλείνει με τον «πατριωτισμό» που επικαλείται ο ΓΑΠ. Κάποιο άλλο σαΐνι-υπουργός (αν θυμάμαι καλά, ο Φίλιππος Πετσάλνικος) πρότεινε και την δημιουργία ταμείου, καθώς κάποιοι «πατριώτες» «παρακαλούσαν» να καταθέσουν προς βοήθεια, αυτά που ΔΕΝ τους περισσεύουν, αλλά δεν ήξεραν τον τρόπο! Να σε βιάζουν δηλαδή, και στο τέλος να δίνεις και φιλοδώρημα στον βιαστή σου!
Τί άλλο θ’ ακούσουμε άραγες;…
«Από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που εμείς έχουμε συνεισφέρει όσο κανείς άλλος στο κοινό ταμείο, δηλαδή γύρω στα 200 δις €, ενώ εσείς έχετε, αντίθετα, εισπράξει κατά κεφαλήν όσα κανείς άλλος, δηλαδή σχεδόν 100 δις €. Ουδέποτε λαός βοήθησε μέχρι τώρα με τη θέλησή του σε τέτοιο βαθμό και για τόσο μακρύ διάστημα άλλον λαό. Είσαστε, κυριολεκτικά οι πιο ακριβοί μας φίλοι.
Το ζήτημα πάντως είναι ότι τελικά δεν εξαπατάτε μόνο τον εαυτό σας αλλά και εμάς. Στην ουσία ουδέποτε φανήκατε αντάξιοι του ευρώ μια και παρά την εισαγωγή του, δεν καταφέρατε μέχρι τώρα να εκπληρώσετε τα κριτήρια σταθερότητας. Στην ΕΕ είσαστε ο λαός που ξοδεύει τα μεγαλύτερα ποσά σε καταναλωτικά αγαθά. Θα θέλαμε ο πρωθυπουργός σας Γ. Παπανδρέου να προχωρήσει στο πρόγραμμά του, όμως προφανώς αυτό δεν το θέλετε εσείς αφού συνεχίζετε απτόητοι να απεργείτε. Μη μας λέτε, λοιπόν, ότι μόνο οι πολιτικοί ευθύνονται για την καταστροφή.
Εσείς έχετε εφεύρει τη Δημοκρατία κι ως εκ τούτου θα πρέπει να γνωρίζετε ότι ο λαός είναι αυτός που κυβερνά κι, επομένως, έχει και την ευθύνη. Κανείς δεν σας αναγκάζει να φοροδιαφεύγετε, να χρηματίζεστε, να αντιδράτε σε κάθε συνετή πολιτική και να εκλέγετε διεφθαρμένους πολιτικούς. Σε τελευταία ανάλυση, οι πολιτικοί είναι λαϊκιστές και κάνουν ότι τους πει ο λαός. Θα μας πείτε, βεβαίως, ότι και εμείς οι Γερμανοί δεν είμαστε πολύ καλύτεροι, όπως θέλουν κάποιοι να πιστεύουν. Κι έχετε δίκιο.
Οι Έλληνες είναι εκείνοι που μας είχαν δείξει τον δρόμο της Δημοκρατίας και της Φιλοσοφίας, καθώς και τις πρώτες γνώσεις Εθνικής Οικονομίας. Τώρα μας δείχνετε και πάλι τον δρόμο. Μόνο που αυτή τη φορά είναι λάθος δρόμος. Κι από το σημείο που εσείς έχετε τώρα φτάσει, δεν πάει παραπέρα». Walter Wüllenweber, επιστολή στο γερμανικό περιοδικό «Stern»
Αγαπητέ Walter, ας αρχίσουμε από τα βασικά –έτσι κάνουμε εμείς εδώ, στη βορειότερη χώρα της Αφρικής, όπως λένε τα ΜΜΕ της χώρας σου αλλά και άλλων «συμπατριωτών» μας στην Ενωμένη Ευρώπη (αφού όλοι είμαστε στην ενωμένη Ευρώπη –χα χα χα χα χα χα– είμαστε συμπατριώτες!)– ας συστηθώ λοιπόν: Ονομάζομαι Γεώργιος Π. Ψωμάς (το Π. σημαίνει Παναγιώτης και είναι το όνομα του πατέρα μου, βλέπεις εμείς στο Ελλάντα δε ντρεπόμαστε ν’ αναφέρουμε το όνομα των προγόνων μας γιατί το μόνο κακό που έκαναν, ήταν να μας διδάξουν ήθη και αξίες που εσύ δυστυχώς δε γνωρίζεις ότι μας δίνονται από τους γονείς μας).
Είμαι Δημόσιος Λειτουργός και όχι υπάλληλος όπως κατά κόρον τα ΜΜΕ των «συμπατριωτών» σου (μας) και άλλων «συμπατριωτών» (μας) αναφέρουν σαν βρισιά και με περίσσεια χλεύη.
Ο μισθός μου είναι 1.000 €. Το μήνα, όχι την ημέρα, όπως ίσως σ’ έχουν παρασύρει να νομίζεις. ΟΥΤΕ 1.000 € λιγότερα από σένα. Είμαι σίγουρος ότι εσύ δε με πιστεύεις ακόμα, αλλά δείξε λίγο υπομονή και περίμενε, διάβασέ με κι αν δε σε πείσω τότε διώξε με από την Ευρωζώνη, τον τόπο της Αλήθειας και της Ευημερίας, του Δίκαιου και του Σωστού. Διώξε με και άσε με να πεθάνω στη ψάθα όπως οι πρόγονοί μου (σαν αυτούς που είχαν στη δούλεψή τους οι δικοί σου πρόγονοι)!
Αγαπητέ Walter, είμαι απόγονος του Γεωργίου Μπακόλα, που πολέμησε στα χιονισμένα βουνά της Βορείου Ηπείρου (ξέρω, ξέρω για σας είναι Νότια Αλβανία) και επέστρεψε στο σπίτι του με παράσημο…κρυοπαγήματα, τα οποία τον κατέστησαν ανίκανο να ξαναεργαστεί όπως τότε που ήταν νέο παλικαράκι. Ναι τότε που πήγε να υπερασπιστεί την Ελλάδα από τους τότε φίλους σας, τους τωρινούς «συμπατριώτες» μας Ιταλούς.
Μα θα μου πεις τώρα εσύ Walter: Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος πέρασε, τελείωσε…φρέσκα κουλούρια…που λένε και στο χωριό μου!
Ξέρεις Walter, εμείς εδώ στο Ελλάντα έχουμε μερικά κουσούρια, μερικά ελαττώματα, κάποιες παραξενιές, πως το λένε ρε συμπατριώτη…έχουμε κάποια κολλήματα: ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΧΑΡΙΣΤΟΙ και ΔΕ ΞΕΧΝΑΜΕ! Αγαπητέ Walter, στο Ελλάντα έχουμε μια λέξη, που δεν υπάρχει σε καμιά άλλη γλώσσα του κόσμου: ΦΙΛΟΤΙΜΟ! Και συ βρε συμπατριώτη Walter μου έθιξες το ΦΙΛΟΤΙΜΟ! Θα καταλάβεις τι έκανες, μάλλον, μετά από πολύ καιρό, αλλά θα το καταλάβεις!
Ξέρω αγαπητέ Walter ότι μακρηγορώ, αλλά συγχώρεσέ με, δε θέλω να σε κουράσω, αλλά να σε αφυπνίσω. Να σε ξυπνήσω (βλέπεις Walter για το ίδιο πράγμα εμείς οι gasterbeiter έχουμε δύο λέξεις, γιατί φίλε Walter άλλο εννοεί η μία και άλλο η άλλη!).
Ξέρω Walter ότι οι πολλοί Πολιτικοί που «υπηρέτησαν» τον τόπο μου ήταν «λίγοι», κατώτεροι των περιστάσεων, διεφθαρμένοι και αλαζόνες, αλλά αυτό συνέβη και στη χώρα σου που προκάλεσε δύο (2!) Παγκόσμιους Πολέμους κι όμως τώρα η χώρα σου είναι η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΝΙΚΗΤΡΙΑ!
Αγαπητέ Walter δε ξέρω την ηλικία σου και κατά πόσο εσύ έχεις συνδράμει στην άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία (εύχομαι πως όχι, γιατί εγώ σίγουρα ΟΧΙ), αλλά οι λαοί κατά καιρούς κυβερνούνται από ανθρώπους ακατάλληλους γι’ αυτή τη «δουλειά»…εσύ και οι «συμπατριώτες» μας οι Γερμανοί σίγουρα ξέρετε κάτι παραπάνω!
Φίλτατε Walter, έχω τη λύση για τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει το Ελλάντα στην Πανμέγιστη Γερμανία σου! Εγώ μπορώ να σου δώσω τα φώτα, έτσι ώστε να διαφωτίσεις τους φίλους σου, αλλά και να δώσεις σε όλους τους Ευρωπαίους (αχ και να ‘ξερες από πού πήρε το όνομα Ευρώπη ο τόπος που ζεις και περνάς καλά απ’ ό,τι καταλαβαίνω!)
Λοιπόν Walter για να τελειώνουν τ’ αστεία και οι κουβέντες του καφενείου –που λέμε εδώ στο Ελλάντα: … Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »
Η ιστορία που ακολουθεί είναι μια αλληγορία, η οποία δημοσιεύτηκε σε βιβλίο του Ελβετού Ολιβιέ Κλερκ, συγγραφέα και φιλοσόφου, που προσπαθεί με φαινομενικά απλές ιστορίες να αφυπνίσει τους πολίτες για τις δυσμενείς αλλαγές που αγόγγυστα δέχονται στη ζωή τους…
Φανταστείτε μια κατσαρόλα γεμάτη κρύο νερό, μέσα στο οποίο κολυμπά ανέμελα ένα βατραχάκι. Κάτω από την κατσαρόλα ανάβεται μια μικρή φωτιά και το νερό αρχίζει να ζεσταίνεται πολύ σιγά. Το νερό, γίνεται χλιαρό και το βατραχάκι, βρίσκοντάς το μάλλον ευχάριστο, συνεχίζει να κολυμπά χαρούμενο.
Η θερμοκρασία του νερού συνεχίζει να ανεβαίνει. Τώρα το νερό είναι πιο ζεστό, απ’ ό,τι το βατραχάκι θα θεωρούσε ευχάριστο, αισθάνεται λίγο κουρασμένο, παραταύτα δεν αισθάνεται φόβο.
Τώρα το νερό είναι πραγματικά ζεστό και το βατραχάκι αρχίζει να αισθάνεται δυσάρεστα, αλλά είναι εξουθενωμένο. Γι’ αυτόν τον λόγο υπομένει και δεν αντιδρά.
Η θερμοκρασία συνεχίζει να ανεβαίνει και τελικά το βατραχάκι βράζει και πεθαίνει.
Εάν έριχναν το ίδιο βατραχάκι κατ’ ευθείαν σε νερό με υψηλή θερμοκρασία, με μια εκτίναξη των ποδιών του θα είχε πηδήξει αμέσως έξω από την κατσαρόλα. Και θα είχε σωθεί.
Πράγμα που αποδεικνύει, ότι όταν μια αλλαγή γίνει με τρόπο σχετικά αργό, διαφεύγει της συνείδησης και στην πλειονότητα των περιπτώσεων δεν προκαλεί καμία αντίδραση, καμιά αντίσταση, καμία επανάσταση.
Εάν παρατηρούσαμε αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία μας εδώ και λίγες δεκαετίες, θα μπορούσαμε να διακρίνουμε ότι υφιστάμεθα μια αργή, αλλά σταδιακή εξαφάνιση των πανανθρώπινων αξιών μας και των ιδανικών μας. Δεν το καταλαβαίνουμε, όμως, γιατί γίνεται αργά και σιγά, για να το συνηθίζουμε.
Ένα μεγάλο μέρος καταστάσεων που πριν από 20, 30 ή 40 χρόνια θα μας έκαναν να φρίξουμε, και να βγούμε στους δρόμους, σιγά σιγά έγιναν κοινοί τόποι και σήμερα περνάνε απαρατήρητοι ή αφήνουν τελείως αδιάφορη την πλειονότητα του κόσμου.
Στο όνομα της προόδου, της επιστήμης και του κέρδους, γίνονται διαρκώς αυθαιρεσίες κατά της προσωπικής ελευθερίας, της αξιοπρέπειας, της ακεραιότητας της φύσεως, της ομορφιάς και της χαράς της ζωής, με αργό ρυθμό, αλλά ασταμάτητα, με τη συνεχή συνενοχή των αδαών θυμάτων, που ίσως και στο μεταξύ να έχουν χάσει την ικανότητα και τη θέλησή τους να αμυνθούν.
Τα άσχημα προγνωστικά για το μέλλον μας, αντί να προκαλούν αντιδράσεις και εξεγέρσεις, δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να προετοιμάζουν ψυχολογικά τον κόσμο, ώστε να υφίσταται και να αποδέχεται τις εξαθλιωτικές και δραματικές συνθήκες ζωής που μας επιβάλλονται. Το συνεχές σφυροκόπημα από τα ΜΜΕ με την υπερπληροφόρηση, τις κακόγουστες εκπομπές και τα reality shows, που ισοπεδώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, μεταλλάσσουν τον ανήσυχο ανθρώπινο νου σε παθητικό δέκτη, που απλά εκτελεί εντολές χωρίς κρίση και ικανότητα να αντιλαμβάνεται τι γίνεται γύρω του.
04/03/2010 | 
Σχολιασμός 
AΠΟ: Εβραίους· ήτοι Περιούσιος Λαός
Σε εποχές παροξυσμού της καθεστωτικής βλακείας, όπως είναι φυσικό, ακούς και τα γλοιωδέστερα, αλλά και γελοιωδέστερα πράγματα.
Η ιστορία που ακολουθεί είναι μια αλληγορία, η οποία δημοσιεύτηκε σε βιβλίο του Ελβετού 
