Πάρε-Δώσε

Για να σκεπαστεί η ιστορική αλήθεια για τα πραγματικά γεγονότα που σχε­τί­ζονταν με την δράση του Ιησού οι κατά καιρούς παράγοντες της χρι­στι­ανικής Εκ­κλησίας εκτός από την καταστροφή αρχείων και το κάψιμο βιβλι­ο­θηκών που πε­ρι­εί­χαν αποκαλυπτικά στοιχεία, την τρομοκράτηση των αν­θρώπων που ήξεραν, καθώς και την λογοκρισία με προσθαφαιρέσεις στα αρχικά κείμενα των Eυαγγελίων, απα­γόρευαν ακόμη και το διάβασμα του πιο επίσημου βιβλίου της, δηλαδή της «θεόπνευ­στης» Βίβλου. Και όταν οι απαγορεύσεις έπαψαν να έχουν αποτελεσμα­τικότητα πέ­ρασαν στην απόκρυψη των αποκαλυπτικών στοιχείων μέσω των εγκεκριμένων από αυτήν «μετα­φράσεων» από διάφορους καλοθελητές μεταφραστές-παραφραστές. Για την ιστορία των απαγορεύσεων και των μεταφράσεων παρατίθεται παρακάτω ένα απόσπασμα από το βιβλίο «ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ» του Ιωάννου Καραβιδόπουλου καθηγητή στην Θεολογική σχολή του ΑΠΘ καθώς και δείγματα μετάφρασης-παράφρασης τμημάτων της Καινής Διαθήκης των Ι. Κο­λιτσάρα και Π. Τρεμπέλα (μιλάμε για μεταφράσεις επισήμως αποδεκτές από την ελληνική Εκκλησία).

Τέτοιες μεταφράσεις-παραφράσεις όχι μόνο δεν αποδοκιμάζονται από «πιστούς», ιερωμένους και μη, που σε άλλες περιπτώσεις για άσχετα και ασήμαντα ζητήματα βγαίνουν στους δρόμους, αλλά τυχαίνουν και της ευλο­γί­ας τους, όπως μά­λιστα βεβαιώνεται σε όλες τις μεταφράσεις, για να «νομι­μο­ποιηθεί» κατά το σύν­ταγμα η κάθε μετάφραση αφού «Η εις άλλον γλωσσι­κόν τύπον απόδοσις τούτου άνευ της προηγουμένης εγκρίσεως της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος και εν Κωνσταντινουπόλει Με­γά­λης του Χριστού Εκκλησίας απα­γορεύεται απολύτως». Παλαιότερα μά­λι­στα το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως έλεγε, ότι το διά­βα­σμα από το αρ­χαί­ο κείμενο ακόμη και αν κάποιος δεν το καταλαβαίνει τον «αγι­άζει», ενώ είναι περιττό και ανώφελο το διάβασμα από μετάφραση σε κατα­νο­η­τή γλώσ­σα. Και για να παραμείνει στο σκοτάδι η ιστορική αλήθεια για τον Ιη­σού δεν δίστασαν να βγουν στους δρόμους προκαλώντας πολιτική ανατα­ρα­χή με ανα­τροπή κυβέρνησης, αλλά και αιματηρά επεισόδιά με δεκάδες νε­κρούς και τραυ­μα­τί­ες στις αρχές του 20ου αιώνα, στα «Ευαγγελικά», όταν επιχειρήθηκε από ημερήσια εφημερίδα η μετάφραση του αρχαίου κειμένου των Ευαγγελίων.

Για να φανταστεί κάποιος καλύτερα το μέγεθος του παραλογισμού ή της σκο­πιμότητας, ας αναλογιστεί το ενδεχόμενο, οι πανεπιστημιακοί δάσκα­λοι να αποφαι­νόταν, ότι η παρακολούθηση της αρχαίας τραγωδίας και κω­μωδίας των Αισχύλου, Σοφοκλή, Αριστοφάνη είναι απόλαυση ή ότι είναι δι­δακτική, αν το έργο παίζεται στην αρχαία γλώσσα, ενώ η παρακολούθηση είναι περιττή και ανώφελη αν γίνεται στην δημοτική γλώσσα, ή το ίδιο για Ιλι­άδα και Οδύσσεια, ή ότι το διάβασμα των βιβλίων για Μαθηματικά και Φυ­σική γραμμένων από επιστήμονες κύρους με Νόμ­πελ, αλλά σε κατανοητή γλώσσα είναι ανώφελο και είναι ωφέλιμο αν δια­βά­ζε­ται από κείμενο σε ξένη-δυσνόητη γλώσσα. Πως τα «θεόπνευστα» κείμενα πάσχουν από τέτοιες «αδυναμίες», μόνο θεολόγοι μπορούν να το αποδεχτούν!

Δυστυχώς κανείς από τον πολύ κόσμο, που πιστεύει, δεν διαβάζει τα Ευαγ­γέ­λια, είτε γιατί δεν μπορεί να τα καταλάβει, είτε γιατί τρέμει να υποθέ­σει οτιδήποτε άλλο εκτός αυτών που υποστηρίζει η Εκκλησία, αλλά έχει μόνο την Βίβλο σαν ιερό αντικείμενο, φυλαχτό. Μάλιστα ούτε οι ολοφάνερες αντι­φά­σεις της Βίβλου γίνονται αντιληπτές ακόμα αν και τα αντιφατικά σημεία δεν απέχουν παρά μόνο 3-4 σειρές στο ίδιο κείμενο…

Ακολουθεί ένα επεισόδιο που το αναφέρουν οι τρεις ευαγγελιστές, για υπο­σχέσεις υλικών παροχών του Ιησού στους μαθητές του, που δείχνει κι αυτό καθαρά την πραγματική πρόθεση του Ιησού τελείως διαφορετική από ότι θα πίστευαν οι χριστιανοί, τόσο που αν τους το πεις σου απαντάνε ότι: «Τέτοια πράγματα δεν γρά­φει η Καινή Διαθήκη, από το μυαλό σου τα κατέ­βασες!». Για τέτοιους λόγους τα «θεόπνευστα» κείμενα έχουν τόσες «τρύπες», ώστε να χρειάζονται μεγάλα μπαλώματα από μεταφραστές-παραφραστές, όταν πια δεν μπο­ρεί να επιβληθεί απαγόρευση του διαβάσματος της Καινής Διαθήκης.

Το τονισμένο κείμενο, αφορά τις μεταφραστικές παρεμβολές και παραχαράξεις. Η κατά λέξη μετάφραση ανήκει στον Οδυσσέα Επικουρίδη. Περισσότερες «θεόπνευστες» «μεταφράσεις», εδώ.