Το τραπεζικό πρόβλημα κι ο άγνωστος πόλεμος των τραπεζών, σε απλά ελληνικά
10/11/2008 | 615 εμφανίσεις | Σχολιασμός
Ανάμεσα στα σχόλια που αναρτήθηκαν στις συζητήσεις που γίνονται για την οικονομική κρίση στο θέμα «Μέτρα της Εθνικής μετά την κατακραυγή» εντοπίστηκε ένα με μερικές πολύ ενδιαφέρουσες παραμέτρους του πολέμου των τραπεζών. Είναι προφανές ότι το σχόλιο είναι υπέρ της Εθνικής. Παρόλα αυτά κρίνουμε σκόπιμο να το αναρτήσουμε και εδώ επειδή όσα λέει είναι άκρως ενδιαφέροντα και πρέπει να ακούγονται όλες οι απόψεις, ιδίως επειδή έχουμε επικρίνει τις πρακτικές της Εθνικής.
Η Εθνική δεν έχει κανένα λόγο να πάρει τα λεφτά του κράτους. Είναι μια από τις τρεις καλύτερες τράπεζες αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη, μαζί με την ισπανική Santander και την Standard Chartered (βρετανικών συμφερόντων με έδρα το Ντουμπάι). Δεν το λέω εγώ, το λέει η γερμανική Dresdner Kleinwort, που έχει μάλιστα σύσταση strong buy για τη μετοχή της. Ο λόγος είναι απλός: Όταν ξέσπασε η κρίση, όλοι όσοι είχαν λεφτά στην Ελλάδα είπαν «πού θα τα πάμε για να είμαστε σίγουροι; στην Εθνική». Και τα πήγαν στην Εθνική. Μάζεψε όλο το χρήμα ο Αράπογλου και έμειναν οι άλλοι με τα δάνεια. Όχι ότι είχαν κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα, απλώς το πρόβλημα των άλλων, ιδίως των ιδιωτικών τραπεζών, είναι ότι χρηματοδοτούν τα δάνειά τους όχι με «δικές τους» καταθέσεις, αλλά δανειζόμενες χρήμα από άλλες τράπεζες, από τη λεγόμενη «διατραπεζική αγορά». Η «διατραπεζική αγορά» έχει καταρρεύσει τώρα με την κρίση για τον απλούστατο λόγο ότι οι τράπεζες δεν εμπιστεύονται η μία την άλλη. Σου λέει, που ξέρω εγώ αν δεν είσαι εσύ η επόμενη πτώχευση; Γι’ αυτό έχουν πρόβλημα τώρα με τις χορηγήσεις δανείων οι περισσότερες τράπεζες – ιδίως Eurobank και Πειραιώς. Γατί δεν έχουν λεφτά για να δώσουν, αφού δεν έχουν αντίστοιχες καταθέσεις.
Έρχεται τώρα ο Αλογοσκούφης και λέει: Θα σας κάνω πακέτο στήριξης, για να βρείτε λεφτά για να δανείζετε. Θα σας δώσω λεφτά του κράτους. Όχι τζάμπα, θα μου πληρώνετε 10% το χρόνο προνομιούχο μέρισμα (στην ουσία τόκο) και όταν σταματήσετε να έχετε πρόβλημα θα μου δώσετε τα λεφτά πίσω (θα εξαγοραστούν οι προνομιούχες μετοχές από τις τράπεζες). Εντάξει λένε, να τα πάρω τα λεφτά, αλλά αν μπω εγώ και δεν μπει η Εθνική, τότε, έχω που έχω πρόβλημα που δεν έχω λεφτά τώρα, θα πουν όλοι “να, αυτός έχει πρόβλημα, πάμε σε αυτόν που δεν έχει”, θα μου σηκώσουν έτσι ό,τι καταθέσεις έχουν οι εναπομείναντες καταθέτες και θα την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια για τον Αράπογλου και θα την κάτσω.
Καλά λέτε, τους λέει η κυβέρνηση, αντί να σας βοηθήσω, σας δημιουργώ πρόβλημα. Έτσι εφευρέθηκε η «συμφωνία κυρίων» ότι θα πάρουν όλοι για να μην σταμπαριστούν αυτοί που θα πάρουν. Στην αρχή ο Αράπογλου είχε πει εντάξει (προφορικά βέβαια, ε;). Μετά όμως υπήρξαν δύο εξελίξεις. Η μία ήταν ο Βγενόπουλος βγήκε και είπε «εγώ δεν τα χρειάζομαι τα λεφτά σας και δεν θα πάρω» σπάζοντας έτσι τη «συμφωνία κυρίων» – στην οποία βέβαια ποτέ δεν συμμετείχε, για να πούμε την όλη αλήθεια. Οπότε, αν έπαιρναν όλοι πλην Βγενόπουλου, θα έλεγαν όλοι «κοίτα, μόνο ο Βγενόπουλος δεν έχει πρόβλημα». Η δεύτερη εξέλιξη ήταν ότι, επειδή υπήρχαν αντιδράσεις του τύπου «η κυβέρνηση χαρίζει 28 δις στους τραπεζίτες», η κυβέρνηση αναγκάστηκε να κάνει πιο αυστηρούς τους όρους και να δώσει περισσότερες εξουσίες στο κράτος. Οπότε άρχισαν κι άλλοι να το σκέφτονται. Σου λέει, θα μου έρθει ο εκπρόσωπος του Δημοσίου στο Δ.Σ. να του δίνω λογαριασμό πότε πάω για κατούρημα, θα τα κρατάει άραγε για τον εαυτό του ή θα τα σφυρίζει στους ανταγωνιστές μου έναντι παχυλού τιμήματος (λαδώματος); Ή θα πρέπει να τον λαδώνω πρώτος εγώ για να τον κρατήσω δικό μου; Χαμός. Η Πειραιώς, αν και έχει πρόβλημα (λόγω ναυτιλιακών δανείων που είναι πολύ εκτεθειμένη και η ναυτιλία είναι προβληματική τώρα με την κρίση), πρώτη βγήκε και είπε «εγώ δεν θα πάρω». Ε, μετά, ο Αράπογλου, ήταν που ήταν ο μεγάλος κερδισμένος της κρίσης, σου λέει θα καθίσω τώρα εγώ να κάνω τον ήρωα για χάρη των άλλων, τη στιγμή που μπορώ να τους αγοράσω όλους αυτή τη στιγμή; Θα ενεργήσω εις βάρος των συμφερόντων της τράπεζας που μου ανέθεσαν; Δε σφάξανε. Και ήρθε κι αυτός και είπε «κι εγώ δεν θα πάρω». Αλλά ενώ τον Βγενόπουλο και τον Σάλλα δεν βγήκε να τους κατηγορήσει κανείς που «δεν θα πάρουν», τον Αράπογλου πέσαν να τον φάνε. Γιατί;
Μα γιατί αγαπητοί φίλοι, ο Αράπογλου είναι ο εχθρός τους αυτή τη στιγμή. Ακούσατε να λένε για χάρη ποιανού γίνεται όλο το πατιρντί, που λένε και στην ιδιαίτερη πατρίδα μου; Ακούσατε για μια φορά να λένε τα κανάλια τη λέξη «Eurobank»; Σαν καλά υποταγμένα ανθρωπάκια την πέφτουν όλοι στον Αράπογλου, που δεν μας κάθεται και κοιτάζει να κάνει τη δουλειά του, ενώ εμείς θέλουμε να καλύψουμε την που έχει το μεγαλύτερο πρόβλημα και θα είναι ο πρώτος που θα σπεύσει να πάρει τα λεφτά του κράτους;
Τα 28 δις δόθηκαν πρωταρχικά για χάρη της Eurobank. Η «συμφωνία κυρίων» για να πάρουν όλες τις τράπεζες και να μην φανεί ποιος έχει πρόβλημα έγινε για χάρη της Eurobank. Τα κανάλια την πέφτουν τώρα στον Αράπογλου για χάρη της Eurobank. Που μάζεψε όλα τα στεγαστικά της Ελλάδας με άκρως επιθετικές πολιτικές, που κατήργησε πρώτη το οκτάωρο στον τραπεζικό τομέα, και τώρα δεν έχει λεφτά για να χρηματοδοτήσει τη συνέχιση της φρενήρους ανάπτυξής της.
Μετά από αυτά, πώς να μην κάνει λίγο λαϊκισμό και ο Αράπογλου με τα μέτρα υπέρ ασθενέστερων; Επικοινωνιακή πολιτική κάνει κι αυτός, αφού όλοι την κάνουν τουμπεκί για χάρη της Eurobank.
Αυτά από εμένα. Αν δεν πιστεύετε τον ανώνυμο, διασταυρώστε αυτά που σας γράφω από όποια πηγή θέλετε.
Anonymous
Πηγή: antinews.gr
Σχετικά θέματα:
Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων |
Πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπ' όψιν ότι:
|
Συνιστάται ιδιαίτερα, να σχολιάζετε αφού προηγουμένως έχετε συνδεθεί μέσω κάποιας από τις διαθέσιμες υπηρεσίες (Disqus [προτείνεται], Facebook, Twitter, Google). Έτσι, θα έχετε καλύτερο έλεγχο επί των σχολίων σας. |