Πάρε-Δώσε

Έτυχε πρόσφατα, να υποπέσει στην αντίληψή μου, ένα περιστατικό, κατά το οποίο, ένας ιδιοκτήτης καφετέριας απαγόρεψε την είσοδο σε στρατιώτες, με γελοίες δικαιολογίες.

Το απαράδεκτο αυτό φαινόμενο, δυστυχώς, δεν είναι ούτε πρωτοφανές, ούτε και σπάνιο. Σαν νεοσύλλεκτος στρατιώτης, το είχα βιώσει κι εγώ, όπως κι ενδεχομένως και οι περισσότεροι που έχουν εκπληρώσει την στρατιωτική τους θητεία. Στα μόνα καταστήματα που ήμασταν «ευπρόσδεκτοι», ήταν τα σουβλατζίδικα. Αυτά βλέπετε δεν κινδύνευαν να χαλάσει η «μόστρα» τους από την παρουσία κάποιων παιδιών που δεν βρέθηκαν οικειοθελώς εκεί που βρέθηκαν για να υπηρετήσουν την θητεία τους. Αντιθέτως, τα «καλά μαγαζιά» δεν επιθυμούν να μετατραπεί ο χώρος τους σε «ανθισμένο αρχιδόκαμπο» με έναν σωρό, σεξουαλικά πεινασμένους -υποτίθεται- φαντάρους. Την διαφορά φυσικά, κάνει η στολή εξόδου, γιατί εάν τα ίδια άτομα επισκεφθούν τον ίδιο χώρο με την πολιτική τους περιβολή, πιθανότατα δεν θα συναντήσουν κάποιο πρόβλημα.

Βέβαια, το φαινόμενο αυτό δεν περιορίζεται στους στρατιώτες, αλλά και στους πολίτες. Κυρίως οι «κυριλέ» νυχτερινοί χώροι διασκέδασης, εφαρμόζουν την λεγόμενη «πόρτα», θεωρώντας πως έτσι ανεβάζουν και το «πρεστίζ» τού καταστήματος. Κλασικοί αρχοντοχωριάτες. Έτσι, ο κάθε αστοιχείωτος θα κρίνει αν η εμφάνιση τού πελάτη είναι η «κατάλληλη», ή αν θα περάσει μέσα χωρίς να συνοδεύεται από γκόμενα. Φυσικά, μπορεί να υπάρχουν και λόγοι, για τούς οποίους η άρνηση να είναι εύλογη και δικαιολογημένη, όπως π.χ. η πληρότητα τού χώρου. Δεν συζητάμε όμως για τέτοιες περιπτώσεις, αλλά για απαράδεκτες και γελοίες καταστάσεις.

Το θέμα με τα παραπάνω, είναι ότι τέτοιες τακτικές είναι παράνομες. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να απαγορεύσει την είσοδο σε πελάτη, επειδή δεν τού αρέσει η φάτσα του, ή επειδή εφαρμόζει τούς δικούς του νόμους. Αν τίθεται ζήτημα, καλεί την Αστυνομία. Την Αστυνομία όμως μπορεί να καλέσει κι ο πελάτης όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με τέτοιες φαιδρές καταστάσεις και κατά 99% να δικαιωθεί.