1821, Τατσόπουλος και Κολοκοτρώνης

Πολύς λόγος έγινε τελευταία, εξ αιτίας της τηλεοπτικής σειράς εκπομπών του ΣΚΑΪ για την Επανάσταση του 1821 και εξ αφορμής κάποιων προσβλητικών αναφορών του παρουσιαστή Πέτρου Τατσόπουλου προς το πρόσωπο του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.

Η εκπομπή κρίνεται από αρκετούς πατριώτες (με ή χωρίς εισαγωγικά) ως αντεθνική και προπαγανδιστική που έχει ως αντικειμενικό σκοπό την διαστρέβλωση της ιστορίας και την διάβρωση της εθνικής συνείδησης. Ως κύριο επιχείρημα, χρησιμοποιείται η άποψη ότι στο πρώτο επεισόδιο η ζωή των ραγιάδων παρουσιάζεται λίγο πολύ ως «ειδυλλιακή» κάτω από τον οθωμανικό ζυγό. Λάδι στην φωτιά έριξε και μια αποστροφή του λόγου του Τατσόπουλου, ο οποίος σε διάλογο που είχε στην σελίδα του στο Facebook, θέλοντας να πικάρει τα «εθνίκια» και τους χριστιανοταλιμπάν που του την «έπεφταν», μίλησε για τον «αρραβωνιαστικό του Κολοκοτρώνη».

Ας τα πάρουμε με την σειρά…

Έχοντας παρακολουθήσει και τα δύο μέχρι τώρα επεισόδια (βρίσκονται διαθέσιμα στην ιστοσελίδα του ΣΚΑΪ), δεν διαπίστωσα κάποια -σοβαρή- διαστρέβλωση της ιστορίας -τουλάχιστον τέτοιου βαθμού που να δικαιολογεί τέτοιον θόρυβο (όσο για την συνέχεια, επιφυλάσσομαι). Διαστρέβλωση υπάρχει γι’ αυτούς που προφανώς την αγνοούν και έχουν μείνει με τις αναμνήσεις των σχολικών βιβλίων, όπου τα πάντα εμφανίζονται κατά περίπτωση είτε υπέρμετρα ωραιοποιημένα, είτε υπέρμετρα δραματοποιημένα. Φυσικά, έχω την ίδια ένσταση ως προς τον αρχικό τίτλο της εκπομπής «Η γέννηση ενός έθνους». Ατυχέστατος. Δεν γεννήθηκε κανένα έθνος που δεν υπήρχε. Το έθνος υπήρχε και αναγεννήθηκε. Είναι τουλάχιστον κωμικό να συζητάμε επ’ αυτής της βάσης. Ο πιο κατάλληλος τίτλος επομένως, θα ήταν «Η αναγέννηση ενός έθνους». Ένα δεύτερο λάθος που θα ήθελα να επισημάνω, είναι ο όρος «400 χρόνια σκλαβιάς», που χρησιμοποιείται κι απ’ τους ίδιους τους συντελεστές τη εκπομπής. Λάθος. Για τους Έλληνες η σκλαβιά διαρκεί τουλάχιστον 16 αιώνες, αφότου το Βυζάντιο κήρυξε τον εναντίον τους διωγμό.

Θα πρέπει να πω βέβαια, ότι έτσι όπως το έθεσαν οι υπεύθυνοι της εκπομπής, περί ομαλής συμβίωσης ραγιάδων και κατακτητών, δικαίως πολλοί εξεπλάγησαν. Πιστεύω, ότι είναι προφανές, πως αυτή η εμμονή στην ομαλή συμβίωση ραγιάδων και κατακτητών, ωφείλεται στην προσπάθεια να αμφισβητήσουν ευθέως την σχολική ιστορία και τα μυθολογήματα που διδάσκονται από ιδρύσεως του νεοελληνικού κράτους (κρυφά σχολειά, Αγία Λαύρα, πατριωτικός ρόλος της Εκκλησίας κ.τ.λ.). Πιστεύω ότι αυτού του είδους η αναφορά είναι επίσης ατυχής. Δεν μπορεί να παρουσιάζεται η όποια ανοχή επέδειξαν αρχικά οι Οθωμανοί, ως ειδυλλιακή διαβίωση. Μην πάμε από το ένα άκρο στο άλλο. Η σκλαβιά είναι σκλαβιά. Τελεία και παύλα. Και δεν το κρύβω ότι χαμογέλασα όταν άκουσα τον Βερέμη να λέει πως ο κύριος λόγος που κατέφευγαν στα βουνά οι ραγιάδες, ήταν λόγοι υγιεινής και…επειδή έβρισκαν πιο καθαρό αέρα(!) και δευτερευόντως επειδή ήθελαν να αποφύγουν την φορολογία και την καταπίεση των Οθωμανών, των κοτσαμπάσηδων και του ιερατείου. Αστειότητες, στα όρια του γελοίου…

Πάμε τώρα και στον «γκέι» Κολοκοτρώνη.
Αν μη τι άλλο, ένα ηλίθιο «αστείο», με το οποίο είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν γέλασαν και οι ίδιοι οι εμπνευστές του. Πετάς τέτοιες βλακείες -εκτός των λοιπών «εξυπνάδων»- και σε διαβάζει ένας σωρός κόσμος και μετά περιμένεις να σε πάρουν στα σοβαρά; Κυρίως δε, περιμένεις να μην στα «χώσουν» και να σε θεωρήσουν αντικειμενικό και αμερόληπτο;

Αλλά και οι επικριτές, μήπως υπερέβησαν τα εσκαμμένα; Ή ακόμα χειρότερα, μήπως διαστρέβλωσαν το πραγματικό νόημα της βλακώδους αποστροφής του Τατσόπουλου και την παρουσίασαν σκόπιμα ως κυριολεκτική για να ρίξουν λάδι στη φωτιά και να δημιουργήσουν «κλίμα»; Λέω, μήπως;…

Κι επειδή η διόγκωση αυτής της δήλωσης του Τατσόπουλου (επαναλαμβάνω, τουλάχιστον βλακώδους και ηλίθιας), πραγματοποιήθηκε κυρίως από μερικά ελληνορθόδοξα ιστολόγια (το γράφουν και στην ούγια) του λεγόμενου πατριωτικού χώρου, χάριν ευκολίας της συζήτησης, ας θεωρήσουμε ότι ορθώς έπραξαν. Μήπως θα μπορούσαν τουλάχιστον όλοι αυτοί οι «ορθόδοξοι πατριώτες» που τους προσέβαλλε ο Τατσόπουλος τα «ιερά και τα όσια», να σχολιάσουν το γεγονός (και ιστορικά τεκμηριωμένο), πως ο Γέρος του Μοριά έφυγε κυνηγημένος από την Πελοπόννησο προς την Ζάκυνθο, μετά από τον αφορισμό του πατριαρχείου και τις προδοσίες των καλόγερων; Άντε ρε «πατριώτες»! Εδώ σας θέλω…

Εν τέλει, η γνώση προϋποθέτει και κάποια προσπάθεια. Μην περιμένουμε να μάθουμε την ιστορία μας, ούτε μέσα από τα σχολικά βιβλία, ούτε και μέσα από τις όποιες εκπομπές…