Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν… (ήτοι «αγάπα με ή κάηκες»)

Αυτή η πολύ συνηθισμένη χριστιανική φράση αν και δεν υπάρχει αυτολεξεί στην Καινή Διαθήκη είναι βγαλμένη από τα τρία πρώτα συνοπτικά Ευαγγέλια. Συγκεκριμένα έχουμε:

Ματθαίος (16: 24): «Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι».

Μάρκος (8: 34): «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι».

Λουκάς (9: 23): «Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἔρχεσθαι, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καθ’ ἡμέραν, καὶ ἀκολουθείτω μοι».

Συνοπτική απόδοση (μετάφραση Αποστολικής Διακονίας): «Εάν κανείς θέλει να με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον εαυτόν του και ας σηκώσει τον σταυρόν του (κάθε μέρα) και ας με ακολουθήσει».

Ο ευαγγελιστής Ιωάννης, καίτοι μέσα στην ομάδα των δώδεκα μαθητών και θεολόγος, άκρως περιέργως δεν αναφέρει τίποτα απ’ αυτές τις κατά μάλλον ή ήττον καθαρές θεολογίες του Ιησού, τις οποίες αυτοί οι στίχοι των τριών πρώτων ευαγγελιστών περιέχουν και πρέπει να τις άκουσε και αυτός αφού ο Ιησούς τις είπε στους μαθητές του. Εδώ τις έμαθε ο Λουκάς που δεν ήταν εκεί όταν ελέχθη αυτό το λογύδριο αλλά τις έγραψε, ο Ιωάννης όμως αν και ήταν εκεί παρών δεν τις ανέφερε! Περίεργο;

Οι ιεροκήρυκες και οι κάθε είδους προπαγανδιστές του Χριστιανισμού, όταν λένε το «όστις θέλει…» σταματάνε μέχρι εκεί ή μέχρι το «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν…». Μετά δίνουν την εξήγηση ότι ο Χριστός αναγνωρίζει στον καθένα το δημοκρατικό δικαίωμα της ελευθέρας εκλογής και τον αφήνει ελεύθερα να τον ακολουθήσει ή να μην τον ακολουθήσει. Ακόμα επεξηγούν ότι ο Χριστός δεν επιβάλλει σε κανέναν τι να κάνει αλλά τον αφήνει ελεύθερο να κάνει ό,τι επιθυμεί, ενώ ως Θεός που είναι, αν ήθελε, θα μπορούσε μέσα σε κλάσμα του δευτερόλεπτου να κάνει όλους τους ανθρώπους επί της γης οπαδούς του. Αυτοί λοιπόν, αποσιωπούν πλήρως τον υποθετικό λόγο που υπάρχει μέσα σε όλους αυτούς τους στίχους και μας παρουσιάζουν έναν Χριστό να μας λέει: «Θέλετε να έλθετε μαζί μου ελάτε. Αν πάλι δεν θέλετε μην έρχεστε. Κάνετε ότι θέλετε». Έτσι επιθυμούν να μας παρουσιάσουν τον Χριστιανισμό σαν μια απόλυτα δημοκρατική θρησκεία, η οποία σέβεται το δικαίωμα της ελευθέρας εκλογής χωρίς καμία βία και κανέναν καταναγκασμό.

Είναι ίδιον γνώρισμα των χριστιανών προπαγανδιστών η παρερμηνεία, η διαστροφή και το ψεύδος, αρχής γενομένης από τον απόστολο Παύλο, ο οποίος έγραψε πριν από τους ευαγγελιστές (Προς Ρωμαίoυς, 3: 7): «Εάν διά τoυ ψεύδoυς μoυ η αλήθεια τoυ Θεoύ κατεδείχθη μεγάλη πρoς δόξαν τoυ, γιατί ακόμη κατακρίνoμαι ως αμαρτωλός;» (αυτό είναι το μόνο αληθές που μας είπε ο Παύλος!). Από τον Παύλο (Β΄ Προς Κoρινθίoυς 3: 6, Προς Γαλάτας 4: 24), και εφεξής έχομε το δολιότατο αξίωμα των χριστιανών θεολόγων και απολογητών ότι η Αγία Γραφή ερμηνεύεται είτε κατά γράμμα (δηλαδή κυριολεκτικώς) είτε αλληγορικώς (μεταφορικώς), πράγμα που τονίζει και ο Ωριγένης. Δεν μας λένε όμως καθόλου τα κριτήρια διά των οποίων ξεχωρίζουν τα αλληγορικά από τα κυριολεκτικά χωρία. Προφανώς ούτε και οι ίδιοι τα γνωρίζουν, εκτός βεβαίως και πρόκειται για προφανείς περιπτώσεις σχημάτων λόγου για τις οποίες δεν χρειαζόμαστε θεία επιφοίτηση…

Στην συγκεκριμένη περίπτωση, όπως προαναφέρθηκε, ο υποθετικός λόγος είναι σαφέστατος διά της λέξεως «ει=εάν», όπως απερίφραστα γράφεται στον Ματθαίο και τον Λουκά. Στον Μάρκο δεν υπάρχει «ει», πλην όμως το απαρέμφατο «ακολουθείν» καθιστά την πρόταση υποθετική (αναφοροϋποθετική πρόταση), όπως ακριβώς έχουμε απαρέμφατα και στους άλλους δύο ευαγγελιστές. Εν κατακλείδι ο Χριστός τονίζει ότι: Εάν κάποιος θέλει να τον ακολουθήσει, τότε οφείλει να πράξει τα εξής δύο πράγματα:
1) Να απαρνηθεί τον εαυτό του.
2) Να σηκώσει τον σταυρό του.
Μόνον τότε μπορεί τον ακολουθήσει. Αλλιώς δεν μπορεί να τον ακολουθήσει.

Το ίδιο νόημα εξ άλλου συναντάμε και νωρίτερα, στον Ματθαίο (10: 38): «Καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστιν μου ἄξιος» («Kαι όποιος δεν παίρνει τον σταυρό του να με ακολουθήσει, δεν είναι άξιος για μένα»). Με αυτό ακριβώς το πνεύμα μίλησε ο Χριστός και στον νεανίσκο που τον ρώτησε τι να κάνει για να κληρονομήσει την αιώνια ζωή (Ματθαίος 19: 16-21):
«Καὶ ἰδοὺ εἷς προσελθὼν αὐτῷ εἶπεν, Διδάσκαλε, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα σχῶ ζωὴν αἰώνιον; ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ, Τί με ἐρωτᾷς περὶ τοῦ ἀγαθοῦ; εἷς ἐστιν ὁ ἀγαθός. εἰ δὲ θέλεις εἰς τὴν ζωὴν εἰσελθεῖν, τήρησον τὰς ἐντολάς. λέγει αὐτῷ, Ποίας; ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν, Τὸ Οὐ φονεύσεις, Οὐ μοιχεύσεις, Οὐ κλέψεις, Οὐ ψευδομαρτυρήσεις, Τίμα τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα, καί, Ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. Λέγει αὐτῷ ὁ νεανίσκος. Πάντα ταῦτα ἐφύλαξα· τί ἔτι ὑστερῶ; ἔφη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, Εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς τοῖς πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανοῖς, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι».
[Απόδοση: «Eμφανίστηκε τότε κάποιος που τον πλησίασε και του είπε: Δάσκαλε, τι καλό να κάνω για να έχω ζωή αιώνια; Kι εκείνος του απάντησε: Τι με ρωτάς για το αγαθό; Kανένας δεν είναι αγαθός, παρά μόνο ένας, ο Θεός. Mα αν θέλεις να μπεις στη ζωή, φύλαξε τις εντολές. Tον ρωτάει: Ποιες; Kι ο Iησούς του είπε: Tο Mη φονεύσεις, Mη μοιχέψεις, Mην κλέψεις, Mην ψευδομαρτυρήσεις, Tίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου, και N’ αγαπήσεις τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου. Tου λέει ο νέος: Όλ’ αυτά τα φύλαξα από την παιδική μου ηλικία. Σε τι άλλο υστερώ; Tου είπε ο Iησούς: Aν θέλεις να είσαι τέλειος, πήγαινε πούλησε τα υπάρχοντά σου και δώσε τα σε φτωχούς, και θα αποκτήσεις θησαυρό στον ουρανό. Kι έλα εδώ και ακολούθα με».]
Του έδωσε δηλαδή σαφείς και απαράβατες εντολές που έπρεπε να τηρήσει για να τον ακολουθήσει και να έχει «ζωήν αιώνιον». (Βλέπε και Λουκά 10: 25-28 για άλλη περίπτωση).

Η πραγματικότητα βέβαια, είναι κάπως πιο σκληρή. Αν κανείς με ελεύθερη συνείδηση δεν πιστέψει στον Χριστό, ζήτω που κάηκε. Αιωνία τιμωρία στο πυρ της αιώνιας κόλασης τον περιμένει. Όλα αυτά αποδεικνύουν το ψεύδος όλων των ιεροκηρύκων όταν διαστρέφουν την πραγματική έννοια του «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν…». Είσαι ελεύθερος να διαλέξεις, αλλά έτσι και δεν έλθεις μαζί μου…

Και για να μην υπάρχουν αμφιβολίες, ας πούνε καθαρά οι διάφοροι χριστιανοί προπαγανδιστές αν τα παρακάτω χωρία συμφωνούν με το «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν…» υπό την έννοια που το διαφημίζουν οι ψευδο-ιεροκήρυκες. Σ’ αυτά τα χωρία ο ίδιος ο Ιησούς λέει:
1. Λουκάς (19: 27): «Πλὴν τοὺς ἐχθρούς μου ἐκείνους, τοὺς μὴ θελήσαντάς με βασιλεῦσαι ἐπ’ αὐτοὺς, ἀγάγετε ὧδε καὶ κατασφάξατε αὐτοὺς ἔμπροσθέν μου» («Όμως, τους εχθρούς μου αυτούς που δε θέλησαν να βασιλέψω πάνω τους, οδηγήστε τους εδώ και κατασφάξτε τους μπροστά μου»).
2. Ιωάννης (15: 6): «Ἐὰν μή τις μένῃ ἐν ἐμοί, ἐβλήθη ἔξω ὡς τὸ κλῆμα καὶ ἐξηράνθη, καὶ συνάγουσιν αὐτὰ καὶ εἰς τὸ πῦρ βάλλουσι, καὶ καίεται» («Εάν κάποιος δεν μείνει ενωμένος μαζί μου, πετιέται έξω σαν το ξεραμένο κλήμα και αυτά τα μαζεύουν και τα βάζουν στη φωτιά και καίγονται»).

Πηγή: «Άρθρα και μελέτες επί του χριστιανικού φαινομένου» (Ιωάννης Ρούσσος)