Πάρε-Δώσε

Ξενοφοβία: Ο φόβος, η εχθρότητα προς τους ξένους ως φορείς πολιτιστικών επιδράσεων, που αντιμετωπίζονται από τους ντόπιους ως επικίνδυνες.

Το παραπάνω λήμμα προέρχεται από το λεξικό Τριανταφυλλίδη. Χωρίς να είμαι γλωσσολόγος, το θεωρώ όμως ελλιπές. Σύμφωνα και με τα σημερινά δεδομένα, δεν είναι μόνο οι πολιτιστικές επιδράσεις των μεταναστών (νομίμων και μη), που προκαλούν τον φόβο στους Έλληνες, αλλά πολύ περισσότερο η ανασφάλεια που νιώθουν, συνέπεια της έκρηξης της εγκληματικότητας, για την οποία έχουν τεράστια μερίδιο ευθύνης οι -κάθε καρυδιάς καρύδι- αλλοδαποί που έχουν κατακλύσει την Ελλάδα.

Θα πει κανείς, μα πριν το 1990 που άρχισαν να συρρέουν κατά κύματα οι αλλοδαποί στη χώρα, δεν είχαμε εγκληματικότητα; Φυσικά και είχαμε, αλλά το σημερινό χάλι και τέτοια συχνότητα των παράνομων πράξεων δεν υπήρχε. Ο Έλληνας δεν έβαζε κάγκελα στα παράθυρά του για να κοιμηθεί ήσυχος. Απεναντίας, κοιμόταν με ανοιχτό παράθυρο. Δεν τον έλουζε κρύος ιδρώτας, όταν κυκλοφορούσε μετά το βράδυ στους δρόμους, αγωνιώντας για το αν θα ξεφυτρώσει μπροστά του, στο επόμενο στενό, κάποιος κακοποιός.

Αυτό που τρομάζει όμως περισσότερο τον κόσμο, είναι η έλλειψη οποιασδήποτε αναστολής ως προς την αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής. Σκοτώνουν για 10 ευρώ, κι όποιος το αρνείται αυτό, απλά ζει σε άλλη χώρα. Πρόσφατα ανακοινώθηκε από την Αστυνομία, ο αριθμός των ενόπλων ληστειών και των διαρρήξεων, που έλαβαν χώρα κατά το 2009. Δεν θυμάμαι τον αριθμό, αλλά μου χαράχτηκε στο μυαλό, ο μέσος όρος της συχνότητας: Μία ληστεία, ανά επτά λεπτά…

Τα καθοδηγούμενα ΜΜΕ, που στην συγκεκριμένη περίπτωση, από ένα σημείο και μετά αναγκάζονται να ακολουθούν τις θλιβερές εξελίξεις, σχολιάζουν την έκρηξη τις εγκληματικότητας, αλλά αποφεύγουν επιμελώς να εστιάσουν στο πραγματικό αίτιο, το οποίο έχει όνομα.

Βγαίνει ο υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη (ποιας προστασίας και ποιου πολίτη, θα αναρωτηθείτε τώρα…), Σπύρος Βούγιας, και προκαλεί ευθέως το κοινό λαϊκό αίσθημα και την νοημοσύνη του κόσμου, εκστομίζοντας την μεγαλοπρεπή κοτσάνα «Είναι θέμα χρόνου να συνηθίσουμε τα ήθη και έθιμα τους, την μουσική τους και τις μυρωδιές τους». Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς εδώ; Να αναρωτηθεί, από που προκύπτει η υποχρέωση να τα συνηθίσουμε όλα αυτά, ή, γιατί θα πρέπει να είναι είναι οι ημεδαποί που θα πρέπει να αφομοιώσουν τις συνήθειες των αλλοδαπών κι όχι το αντίστροφο που είναι και το λογικό;

Διάβασα, ότι με κρατικές επιδοτήσεις αρκετών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ (ποιος μίλησε για οικονομική κρίση;), διοργανώνονται «επιμορφωτικά» σεμινάρια, στα οποία οι «ινστρούχτουρες» (μεταξύ των οποίων και δημοσιογράφοι) καλούνται να «διαφωτίσουν» τους Έλληνες για να διώξουν από πάνω τους τον «ρατσισμό» και την «ξενοφοβία». Και καλά, όσον αφορά τον ρατσισμό, το έχουμε εμπεδώσει ότι είμαστε ρατσιστές του κερατά. Αλλά αυτή η ξενοφοβία που διακατέχει τους Έλληνες, τους διακατέχει χωρίς κανέναν λόγο; Και ποιο είναι το «γιατρικό» δηλαδή; Να λέει ο κόσμος κι ευχαριστώ από πάνω όταν τον κλέβουν και τον σκοτώνουν, μην τυχόν και τον πούνε ρατσιστή και ξενοφοβικό;

Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι εδώ και να βάλουμε έναν αστερίσκο. Οι Έλληνες δεν φοβούνται και δεν κρατούν επιφυλακτική στάση σε οποιονδήποτε ξένο. Δεν φοβούνται τον Γερμανό, τον Ιταλό ή τον Ισπανό. Φοβούνται τους τριτοκοσμικούς αλλοδαπούς που έχουν πλημμυρίσει την Ελλάδα και τους φοβούνται για τους λόγους που προαναφέρθηκαν. Εδώ βέβαια, προκύπτει ένα ερώτημα: Γιατί δεν αντιδρά η Ευρωπαϊκή Ένωση, απ’ την στιγμή που τα σύνορα είναι κοινά, με την παράλογη (και ύποπτη) θέση και πολιτική της Ελλάδος απέναντι στο μεταναστευτικό, όταν σύντομα όλοι αυτοί θα έχουν την δυνατότητα, νομίμως και ελευθέρως, να διακινούνται εντός των ορίων της;

Θα κλείσω, με ένα βίντεο κι ένα ερώτημα: Όλοι αυτοί που επικρίνουν την -δικαιολογημένη- ξενοφοβία των Ελλήνων, θα έστελναν την γυναίκα τους ή τα παιδιά τους να διασχίσουν χωρίς συνοδεία ένα από τα γκέτο που έχουν δημιουργήσει οι αλλοδαποί; Και προσέξτε… Δεν μιλάμε για νύχτα, αλλά για μέρα μεσημέρι. Εκεί καταντήσαμε, δυστυχώς…