Ανέκδοτο – Ο περιπλανώμενος Ιησούς

Κάποτε ο Ιησούς περιπλανιόταν και περπατούσε στην έρημο για πολύ καιρό. Κάποια μέρα, στον δρόμο του συναντά έναν ηλικιωμένο ταλαιπωρημένο οδοιπόρο και του λέει:
– Γεια σας. Μα τι κάνετε γέρος άνθρωπος μέσα στην έρημο;
– Έχασα τον γιο μου εδώ και πολλά χρόνια και ψάχνω να τον βρω.
– Κι εγώ τον πατέρα μου…
– Ο γιος μου είναι μοναχοπαίδι.
– Κι εγώ μοναχογιός είμαι…
– Ο γιος μου είναι ένα ξεχωριστό δημιούργημα.
– Κι εγώ είμαι ξεχωριστός…
– Ναι, αλλά ο γιος μου δεν δημιουργήθηκε με φυσιολογικό τρόπο.
– Ούτε κι εγώ δημιουργήθηκα φυσιολογικά…

Περνούν κάποιες στιγμές βουβής έντασης…
Τα μάτια και των δυο αρχίζουν και υγραίνονται…
Οι παλμοί της καρδιάς ανεβαίνουν…

Ο Ιησούς, δεν αντέχει άλλο και πέφτει συγκινημένος στην αγκαλιά του γέρου αναφωνώντας μέσα σε λυγμούς:
– Πατέρα!

Κι ο γέρος:
– Πινόκιο!