Πάρε-Δώσε

Ιστοχώρος ποικίλης ύλης
Ελληνική σημαία Πάρε-Δώσε
  • Ειδοποιήσεις

    Ενημερωθείτε άμεσα, για κάθε νέο άρθρο.
    Loading
  • Ροή σχολίων

Θάλεια Δραγώνα – Ψέματα κι αλήθειες

  03/01/2010 | 2.798 εμφανίσεις | Σχολιασμός

Θάλεια ΔραγώναΠολύς λόγος γίνεται τελευταία για τον ανθελληνισμό που αποδίδεται στην Γενική Γραμματέα τού Υπουργείου Παιδείας, Θάλεια Δραγώνα. Η «πέτρα τού σκανδάλου», απ’ ότι φαίνεται είναι το βιβλίο της «Τι είν΄ η Πατρίδα μας;», μέσα στο οποίο, σύμφωνα με ένα κείμενο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, γράφονται «σημεία και τέρατα».

Ο στόχος τού συγκεκριμένου θέματος, δεν είναι να «χαϊδέψει» την κυρία Δραγώνα, ούτε και να την «στήσει» στον τοίχο για όσα άλλα τής αποδίδονται. Ο αντικειμενικός σκοπός είναι να διερευνηθεί η βασιμότητα τού συγκεκριμένου κειμένου και μόνο αυτός.

Το βασικό κείμενο έχει ως εξής:

 

Μας έκαναν Έλληνες ενώ δεν ήμασταν!

 

Ας δούμε τώρα μερικά απ΄ όσα γράφει στο κακογραμμένο βιβλίο της «Τι είν΄ η Πατρίδα μας;» η νέα βουλευτίνα Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ κ. Θάλεια Δραγώνα:

 

1) Η Ελληνική Εθνική Ταυτότητα δεν υπήρχε πριν από τον 19ο αιώνα. Δημιουργήθηκε έξωθεν σε μια εποχή έντονου εθνικισμού, αποικιοκρατίας και επεκτατικού ιμπεριαλισμού (σελ. 16). Κοντολογίς, κάποιοι από το εξωτερικό μας είπαν τον 19ο αιώνα ότι είμαστε Έλληνες κι εμείς το δεχτήκαμε για να τα κονομήσουμε, πουλώντας το παραμύθι ότι είμαστε απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων.

 

2) Όποιος αξιολογεί τους Πολιτισμούς σε κατωτέρους και ανωτέρους είναι ρατσιστής και δεν το ξέρει! (σελ. 16). Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με όποιον θεωρεί ανεπιθύμητους τους μετανάστες και τους πρόσφυγες (σελ. 20).

 

3) Εξίσου ρατσιστής είναι και όποιος αποσιωπά την σημασία, την τεράστια δύναμη, την έκταση και το κύρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας! Επίσης, όποιος αρνείται τις τουρκικές επιρροές στον Νεοελληνικό μας Πολιτισμό (σελ. 81), κι όποιος ισχυρίζεται ότι ο τουρκικός πολιτισμός έχει επιδράσει αρνητικά στους Έλληνες!… (σελ. 82).

 

4) Ένδειξη ρατσισμού και στείρου εθνοκεντρισμού είναι και ο ισχυρισμός ότι οι Έλληνες ήσαν πάντα οι αδικημένοι της Ιστορίας (σελ. 84) κι ότι για τις ήττες και τις καταστροφές που υποστήκαμε, φταίνε πάντα οι Μεγάλες Δυνάμεις.

 

5) Κλασική ένδειξη ρατσισμού είναι και η γνωστή ρήση «Όταν εμείς φτιάχναμε Παρθενώνες, αυτοί τρώγανε βελανίδια!» (σελ. 85). Ψιλορατσιμός είναι επίσης το να ισχυρίζεσαι πως είμαστε οι συνεχιστές του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού.

 

6) Κατά την κ. Θάλεια Δραγώνα, εθνικιστικές τάσεις κρύβει και η επιθυμία να διδάσκεται στην μέση εκπαίδευση η αρχαία Ελληνική Γλώσσα (σελ. 86), ενώ το να μιλάμε για απόλυτη ομοιογένεια του πληθυσμού της Ελλάδος και να αποσιωπούμε την ύπαρξη χιλιάδων Εβραίων στην Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις επί 450 χρόνια είναι καθαρός ρατσισμός! (σελ. 95).

 

7) Ρατσιστικό είναι και το να ανησυχούμε για την ύπαρξη πολλών ξένων μεταναστών στην χώρα μας, ή το να λέμε ότι «σε λίγο θα ψάχνουμε να βρούμε Έλληνα στην Ελλάδα», ή ότι «πρέπει να κρατήσουμε την εθνική μας ομοιογένεια και να μην διαβρωθούμε εθνολογικά»! (σελ. 96).
Εξίσου ρατσιστικό είναι το να λέμε ότι το κέντρο της Αθήνας αλβανοκρατείται ή ότι «οι Έλληνες δεν είναι ρατσιστές»! (σελ. 9. Το ίδιο συμβαίνει κατά την κ. Δραγώνα, αν τολμήσουμε να πούμε πως με την είσοδο των Ξένων Μεταναστών στην Ελλάδα αυξάνεται η εγκληματικότητα και η ανεργία των Ελλήνων! (σελ. 100). Στην σελίδα 105, η αυριανή βουλευτίνα του ΠΑΣΟΚ μας προειδοποιεί ότι ο εθνικισμός εύκολα μπορεί να γλιστρήσει στην ξενοφοβία, στον ρατσισμό και στην μισαλλοδοξία.

Προσωπικά δεν έχω διαβάσει το βιβλίο, και δεν έχω ιδία άποψη. Απ’ ότι φαίνεται όμως, μπήκαν στον πειρασμό να το διαβάσουν άλλοι. Σύμφωνα με έρευνα τού ιστολογίου «Jungle-Report», το κείμενο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, από το 2007 (και που εικάζεται ως αρχική πηγή διάδοσης, το περιοδικό «Ρεσάλτο»), παραποιεί συνειδητά τα πραγματικά γραφόμενα τής Δραγώνα, εξάγοντας αυθαίρετα συμπεράσματα, με μοναδικό σκοπό να δημιουργήσει εντυπώσεις. Θεωρώντας λοιπόν ως δεδομένο, ότι τα αποσπάσματα από το βιβλίο τής Θάλειας Δραγώνα, είναι αληθή (χωρίς να αποκρύπτεται κάτι, που αλλάζει το νόημα) και αντίστοιχα με τις παραγράφους τού διαδικτυακού κειμένου, αναδημοσιεύονται εδώ, τα βασικά σημεία τού άρθρου. Στον ακόλουθα πίνακα παρατίθενται δίπλα δίπλα, οι ισχυρισμοί τού ανώνυμου κειμένου και οι παράγραφοι τού βιβλίου, στο οποίο παραπέμπει. Όποιος διαθέτει κριτικό πνεύμα, ας βγάλει τα δικά του συμπεράσματα

Τί λέει το κείμενο Τί λέει το βιβλίο
Η Ελληνική Εθνική Ταυτότητα δεν υπήρχε πριν από τον 19ο αιώνα. Δημιουργήθηκε έξωθεν σε μια εποχή έντονου εθνικισμού, αποικιοκρατίας και επεκτατικού ιμπεριαλισμού (σελ. 16). Κοντολογίς, κάποιοι από το εξωτερικό μας είπαν τον 19ο αιώνα ότι είμαστε Έλληνες κι εμείς το δεχτήκαμε για να τα κονομήσουμε, πουλώντας το παραμύθι ότι είμαστε απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων. Σε ένα άλλο επίπεδο, οι αναπαραστάσεις για το έθνος δεν είναι στατικές και αλλάζουν μέσα στο χρόνο. Στην ελληνική περίπτωση πρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι η «αναζήτηση» της «νεοελληνικής» ταυτότητας υπήρξε μια μακρά διαδικασία συγκρότησης επιχειρημάτων, που οδήγησε σε έναν ορισμό του «ελληνισμού» με κριτήρια ταυτόχρονα ανθρωπολογικά-φυλετικά και ιστορικά-πολιτισμικά (Βελουδής 1982, 84). Έτσι στη συγκυρία του 19ου αιώνα, που διεξαγόταν η πάλη για την οριστικοποίηση των εθνικών συνόρων σε μια εποχή επεκτατισμών, αποικιοκρατίας και των αντίστοιχων ιδεολογιών που νομιμοποιούσαν αυτές τις πολιτικές, η ελληνική εθνική ταυτότητα θεωρήθηκε ανεπαρκής και κατώτερη σε σχέση με το ένδοξο παρελθόν των αρχαίων προγόνων (Σκοπετέα 1988).
Όποιος αξιολογεί τους Πολιτισμούς σε κατωτέρους και ανωτέρους είναι ρατσιστής και δεν το ξέρει! (σελ. 16). Υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι στη σημερινή συγκυρία της ευρωπαϊκής ενοποίησης αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα ο κυρίαρχος σε μεγάλες και ευρωπαϊκές χώρες ιδεολογικός λόγος, ο οποίος παρά τον εκμοντερνισμό και την εκλέπτυνσή του εξακολουθεί έμμεσα, δίπλα στον μαχητικό αντίλογο, να αξιολογεί τους λαούς και τους πολιτισμούς σε «ανώτερους» και «κατώτερους» και υποτιμά τις λεγόμενες νότιες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή τις λεγόμενες νότιες περιοχές των βόρειων χωρών της κατατάσσοντας τους αντίστοιχους λαούς και πολιτισμούς στην «ανατολή», τόσο με τη γεωγραφική όσο και με την πολιτική σημασία του όρου.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει (δηλ. είναι ρατσιστής και δεν το ξέρει) με όποιον θεωρεί ανεπιθύμητους τους μετανάστες και τους πρόσφυγες (σελ. 20). Στη συνέχεια η Νέλλη Ασκούνη αναλύει το λόγο των εκπαιδευτικών, σε δύο ανοιχτές ερωτήσεις του ερωτηματολογίου, όπου από το μεγαλύτερο ποσοστό των απαντήσεων προβάλλουν «δύο αντιθετικές μορφές του εθνικού άλλου», οι ισχυροί και επίφοβοι Ευρωπαίοι και οι ανεπιθύμητοι μετανάστες και πρόσφυγες.
Εξίσου ρατσιστής είναι και όποιος αποσιωπά την σημασία, την τεράστια δύναμη, την έκταση και το κύρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας! Επίσης, όποιος αρνείται τις τουρκικές επιρροές στον Νεοελληνικό μας Πολιτισμό (σελ. 81). Αυτή η στρατηγική (της άρνησης) είναι ιδιαίτερα προφανής στις αποσιωπήσεις και παραλήψεις ιστορικών γεγονότων, που εντοπίζονται στα σχολικά εγχειρίδια. Ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αποσιώπηση της σημασίας, της τεράστιας δύναμης, της έκτασης και του κύρους της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Αντίστοιχη είναι και η πλήρης απουσία οποιασδήποτε μνείας στον πολιτισμό, τα γράμματα και τις τέχνες της οθωμανικής αυτοκρατορίας-και του τουρκικού κράτους από το 1908 και ύστερα». […] Αντίστοιχη άρνηση επικρατεί στον ισχυρισμό των μελών του δείγματος ότι «ούτε η τουρκική ούτε η μεσανατολική ούτε η βαλκανική κουλτούρα έχουν επιδράσει στη διαμόρφωση των σύγχρονων Ελλήνων και του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού.
(Ρατσιστής είναι) κι όποιος ισχυρίζεται ότι ο τουρκικός πολιτισμός έχει επιδράσει αρνητικά στους Έλληνες!… (σελ. 82). Παραμένει ωστόσο το ερώτημα κατά πόσο η άρνηση στην οποία καταφεύγουν οι εκπαιδευτικοί είναι πράγματι αποτελεσματική, διότι όταν τους τέθηκε άλλη ερώτηση, «με ποιο τρόπο κατά τη γνώμη (τους) έχει επιδράσει ο τουρκικός πολιτισμός επί του ελληνικού», η απάντησή τους στη συντριπτική πλειοψηφία ήταν ότι «έχει επιδράσει αρνητικά.
Ένδειξη ρατσισμού και στείρου εθνοκεντρισμού είναι και ο ισχυρισμός ότι οι Έλληνες ήσαν πάντα οι αδικημένοι της Ιστορίας (σελ. 84) κι ότι για τις ήττες και τις καταστροφές που υποστήκαμε, φταίνε πάντα οι Μεγάλες Δυνάμεις. Στα σχολικά εγχειρίδια είναι συχνή η έμμεση ή άμεση αναφορά της καλύτερης τύχης για την οποία ήταν προορισμένος ο ελληνικός λαός. Οι Έλληνες, σύμφωνα με τα βιβλία ιστορίας και γλώσσας, συστηματικά εμφανίζονται αδικημένοι σε σημαντικές γι’ αυτούς ιστορικές στιγμές. Οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις φέρονται να έχουν πάντα λειτουργήσει με βάση ίδια πολιτικά, οικονομικά και πολιτισμικά συμφέροντα.
Κλασική ένδειξη ρατσισμού είναι και η γνωστή ρήση «Όταν εμείς φτιάχναμε Παρθενώνες, αυτοί τρώγανε βελανίδια!» (σελ. 85). Ψιλορατσιμός είναι επίσης το να ισχυρίζεσαι πως είμαστε οι συνεχιστές του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού. Χαρακτηριστικές είναι και οι απαντήσεις εκπαιδευτικών στην ανοιχτή ερώτηση που ακολουθεί το κείμενο το σχετικό με τους κινδύνους που απειλούν την Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ένωση […] Άλλος εκπαιδευτικός επαναλαμβάνει αυτάρεσκα τη γνωστή ρήση πολιτικού προσώπου, που φαίνεται άγγιξε μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού : “…όσο για τον πολιτισμό μας, όταν αυτοί τρώγανε βελανίδια, εμείς φτιάχναμε Παρθενώνες”.
Κατά την κ. Θάλεια Δραγώνα, εθνικιστικές τάσεις κρύβει και η επιθυμία να διδάσκεται στην μέση εκπαίδευση η αρχαία Ελληνική Γλώσσα (σελ. 86). Τα μέλη του δείγματος ταυτίζονται με το εξιδανικευμένο παρελθόν, το οποίο στη συνείδησή τους μεγαλοποιείται και εξυψώνεται. Έτσι ένα ιδιαίτερο ποσοστό δηλώνει, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, ότι “εν όψει της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, θα πρέπει να καλλιεργείται, ήδη από το δημοτικό, η γνώση της αρχαίας ελληνικής γλώσσας”, κι ακόμη ότι με “με στόχο τη διάδοση του ελληνικού πολιτισμού στην Ευρώπη, θα έπρεπε πρωτίστως να διδάσκεται η αρχαία ελληνική γραμματεία στο πρωτότυπο ”, ενώ χαμηλότερα απ’ όλα ιεραρχείται η διδασκαλία “της ιστορίας του νεοελληνικού κράτους και του νεοελληνικού λαϊκού πολιτισμού.
Το να μιλάμε για απόλυτη ομοιογένεια του πληθυσμού της Ελλάδος και να αποσιωπούμε την ύπαρξη χιλιάδων Εβραίων στην Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις επί 450 χρόνια είναι καθαρός ρατσισμός! (σελ. 95). Αυτή η φαντασίωση της ομοιογενούς κοινότητας προβάλλεται τόσο στα σχολικά βιβλία όσο και στο λόγο των εκπαιδευτικών. […] Πολύ χαρακτηριστική της έμμεσης κατασκευής της απόλυτης ομοιογένειας του πληθυσμού είναι και η πλήρης αποσιώπηση για ολόκληρη την ιστορία από το Μεσαίωνα μέχρι σήμερα της ύπαρξης Ελλήνων Εβραίων όπως και κάθε άλλης αλλόθρησκης ομάδας, με εξαίρεση την αναφορά στους Βενετούς, όπου μνημονεύεται πολύ θετικά η αφομοίωσή τους από τους Έλληνες…
Ρατσιστικό είναι και το να ανησυχούμε για την ύπαρξη πολλών ξένων μεταναστών στην χώρα μας, ή το να λέμε ότι «σε λίγο θα ψάχνουμε να βρούμε Έλληνα στην Ελλάδα», ή ότι «πρέπει να κρατήσουμε την εθνική μας ομοιογένεια και να μην διαβρωθούμε εθνολογικά»! (σελ. 96). Ο φόβος των εκπαιδευτικών είναι πολύ χαρακτηριστικός ως προς την αλλοίωση της ομοιογένειας που θεωρούν, ότι θα επιφέρει η μετανάστευση: “Συνεχίζοντας με τον ίδιο ρυθμό, σε λίγο θα ψάχνουμε να βρούμε Έλληνα στην Ελλάδα”, “η εγκατάσταση των ξένων στην Ελλάδα αλλοιώνει την ομοιογένεια του πληθυσμού της”, “πρέπει ως χώρα να κρατήσουμε την ομοιογένειά μας και να μη διαβρωθούμε εθνολογικά”.
Εξίσου ρατσιστικό είναι το να λέμε ότι το κέντρο της Αθήνας αλβανοκρατείται ή ότι «οι Έλληνες δεν είναι ρατσιστές»! (σελ. 9[8]*). Η αύξηση των κρουσμάτων βίας, εγκληματικότητας και παραπτωματικότητας αποτελεί σύνηθες μοτίβο και στις απαντήσεις στην ανοιχτή ερώτηση: “Πράξεις βίας και κλοπής και το φαινόμενο παίρνει διαστάσεις επιδημίας. Είναι καιρός να ληφθούν δραστικά μέτρα. Το κέντρο της Αθήνας αλβανοκρατείται”.
Το ίδιο συμβαίνει κατά την κ. Δραγώνα, αν τολμήσουμε να πούμε πως με την είσοδο των Ξένων Μεταναστών στην Ελλάδα αυξάνεται η εγκληματικότητα και η ανεργία των Ελλήνων! (σελ. 100). Η γραμμική σχέση μεταξύ της εισόδου των νόμιμων ή παράνομων μεταναστών στη χώρα και της αύξησης της εγκληματικότητας ή της μείωσης των θέσεων εργασίας, που σε άλλη περίπτωση θα έμεναν σε ντόπια χέρια, δεν έχει εμπειρικά αποδειχθεί ή αντίστοιχα απορριφθεί, ούτε στην ελληνική ούτε σε οποιαδήποτε άλλη κοινωνία. Πρόκειται για πεποιθήσεις οι οποίες δεν στηρίζονται σε στοιχεία. Πρόσφατη ανασκόπηση της διεθνούς βιβλιογραφίας αποκαλύπτει ότι η επίδραση των μεταναστών στις αμοιβές και τα εισοδήματα των ντόπιων εργατών καθώς και στο βαθμό της συμμετοχής στο εργατικό δυναμικό ή το βαθμό της ανεργίας είναι ιδιαίτερα μικρή και σε μερικές περιπτώσεις αντίστροφης κατεύθυνσης (Borjas 1994, Friedberg και Hunt 1995). Άρα δηλώσεις όπως “με την είσοδο στην Ελλάδα ξένων από φτωχότερες χώρες αυξάνεται η εγκληματικότητα ή χάνονται θέσεις εργασίας για τους Έλληνες” δεν φέρουν καμία αποδεικτική αξία. Ωστόσο τέτοιες δηλώσεις διαθέτουν ψυχολογική και κοινωνική εγκυρότητα, διότι αντικατοπτρίζουν τη φύση των διομαδικών σχέσεων στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Στην σελίδα 105, η αυριανή βουλευτίνα του ΠΑΣΟΚ μας προειδοποιεί ότι ο εθνικισμός εύκολα μπορεί να γλιστρήσει στην ξενοφοβία, στον ρατσισμό και στην μισαλλοδοξία.** Και έτσι μέσα από αρχαϊκούς ψυχολογικούς μηχανισμούς, ο εθνικισμός φθάνει στο σημείο να αλλοιωθεί ως προς την πολιτική του διάσταση και να μετατραπεί σε ανάγκη αναγνώρισης μιας υποτιθέμενης εθνικής ομοιογένειας, ώσπου τελικά να γλιστρήσει στην ξενοφοβία, το ρατσισμό ή άλλοτε και στην εθνική μισαλλοδοξία.

 

Το θέμα, κλείνει με την διατύπωση τού ρατσισμού, έτσι όπως τον αντιλαμβάνεται η κυρία Δραγώνα, μέσα από το βιβλίο της:

Ο ρατσισμός με την κλασική του έννοια περιλαμβάνει μια βαθιά εδραιωμένη άποψη ως προς την εγγενή, βιολογική κατωτερότητα φυλών άλλων από τη δική μας. Ωστόσο η σύγχρονη χρήση του όρου είναι πολύ πιο διευρυμένη, πάει πέρα από το γενετικό καθορισμό και περιλαμβάνει την οποιαδήποτε έκφραση απέναντι σε μια ομάδα ή μέλη της ομάδας σαν να ήταν δεδομένη η φυλετική διαφορά. Πρόκειται για τη συμβολική και πολιτισμική διάκριση μιας κοινωνίας που είναι συστηματικά οργανωμένη γύρω από την καταπίεση μιας ομάδας και την κυριαρχία μιας άλλης. Για παράδειγμα, ο πολιτισμικός ρατσισμός παραπέμπει στην άποψη ότι η πολιτισμική κληρονομιά μιας κοινωνικής ομάδας είναι ανώτερη από μιας άλλης. Με αυτή την έννοια υπάρχει μεγάλη συνάρτηση μεταξύ ρατσιστικού και εθνικιστικού λόγου. Όπως η εθνική κατηγοριοποίηση έτσι και η φυλετική προσδιορίζουν ταυτόχρονα την ένταξη και τον αποκλεισμό. Αναγνωρίζουν και οι δυο όρια τα οποία, ενώ είναι κοινωνικά κατασκευασμένα, διαχωρίζουν την ανθρωπότητα σε διακριτές ομάδες σαν όρια φυσικά που τις εμφανίζουν φύσει διάφορες μεταξύ τους. Κι στις δύο περιπτώσεις τα κριτήρια διαχωρισμού μπορεί να εφευρεθούν ή να επινοηθούν, και στις δύο περιπτώσεις κυριαρχεί η φαντασίωση της διατήρησης μιας ενιαίας, ομοιογενούς και «αμόλυντης» από άλλους κοινότητας» (σελ. 94-5).

* Ο συγγραφέας τού κειμένου, αντί να γράψει «σελ. 98», κατά λάθος έγραψε «σελ. 9», μία άσχετη δηλ. σελίδα, που παρουσιάζει τους συντελεστές. Και φυσικά όλοι αντέγραψαν το ίδιο λάθος…
** Εδώ δεν παρατηρείται κάποια σοβαρή αλλοίωση κειμένου.

image_pdfimage_print


Κώδικας ενσωμάτωσης σε ιστοσελίδα (HTML):

Κώδικας ενσωμάτωσης σε φόρουμ (BBC):

Απλός σύνδεσμος:


Σχετικά θέματα:
  • Τί ΔΕΝ γιορτάζουμε στις 3 Φεβρουαρίου; – Ο ιδρυτικός μύθος του ελληνικού κράτους κι ο κακόβουλος εθνικισμός
  • Η ιστορική συνέχεια Πρωτοελλήνων και Ελλήνων (Μέρος Ζ’ -τελευταίο)
  • Η ιστορική συνέχεια Πρωτοελλήνων και Ελλήνων (Μέρος ΣΤ΄)
  • Η ιστορική συνέχεια Πρωτοελλήνων και Ελλήνων (Μέρος Ε’)
  • Η ιστορική συνέχεια Πρωτοελλήνων και Ελλήνων (Μέρος Δ’)


  • Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων


    Πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπ' όψιν ότι:
    • Δεν επιτρέπονται τα Greeklish (Ελληνικά με λατινικούς χαρακτήρες).
    • Το σχόλιό σας θα πρέπει να είναι σχετικό με το θέμα.
    • Δεν επιτρέπονται οι προσωπικοί προσβλητικοί χαρακτηρισμοί.
    • Χρήση πολλαπλών λογαριασμών και ψευδώνυμων, που έχουν ως σκοπό να οδηγήσουν στην παραπλάνηση των συνομιλητών, δεν είναι κάτι το αποδεκτό.
    • Σχολιασμός με συνεχή παράθεση έτοιμων μεγάλων κειμένων («σεντόνια») άλλων ιστοσελίδων και καταιγισμό εξωτερικών συνδέσμων, δεν βοηθά στην ομαλή εξέλιξη της συζήτησης.
    Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής, ή τροποποίησης σχολίων, που αντιβαίνουν στο περιεχόμενό τους, χωρίς καμμία άλλη προειδοποίηση και χωρίς καμμία υποχρέωση παροχής περαιτέρω εξήγησης ή διευκρίνισης. Επιπλέον, η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα αποκλεισμού από τις συζητήσεις, των σχολιαστών που υποτροπιάζουν.


    Συνιστάται ιδιαίτερα, να σχολιάζετε αφού προηγουμένως έχετε συνδεθεί μέσω κάποιας από τις διαθέσιμες υπηρεσίες (Disqus [προτείνεται], Facebook, Twitter, Google). Έτσι, θα έχετε καλύτερο έλεγχο επί των σχολίων σας.




    Μπορείτε να μορφοποιήσετε το σχόλιό σας, χρησιμοποιώντας τις εξής ετικέτες (tags):
    • Έντονα: <b>Το κείμενό σας εδώ.</b>
    • Πλάγια: <i>Το κείμενό σας εδώ.</i>
    • Υπογράμμιση: <u>Το κείμενό σας εδώ.</u>
    • Διαγράμμιση: <s>Το κείμενό σας εδώ.</s>
    • «Παράθεση»: <blockquote>Το κείμενό σας εδώ.</blockquote>
    • Κρυμμένο κείμενο: <spoiler>Το κείμενό σας εδώ.</spoiler>
    • Σύνδεσμος: <a href="Ο σύνδεσμος εδώ." target="_blank">Η περιγραφή του συνδέσμου εδώ.</a>
    • Για να εμφανίσετε κάποια εικόνα ή βίντεο στο σχόλιό σας, το μόνο που χρειάζεται να κάνετε, είναι να επικολλήσετε τον σύνδεσμο του αρχείου. Εάν θέλετε να ανεβάσετε κάποια εικόνα (όχι βίντεο) από τον υπολογιστή σας, χρησιμοποιήστε την αντίστοιχη επιλογή που υπάρχει στο πεδίο σχολιασμού.
    Εικονίδια
    (αντιγράψτε τον κώδικα που υπάρχει κάτω από κάθε εικονίδιο και επικολλήστε τον στο πεδίο σχολιασμού)
    🙂
    &#x1F642;
    🙁
    &#x1F641;
    😉
    &#x1F609;
    😄
    &#x1F604;
    😜
    &#x1F61C;
    😠
    &#x1F620;
    🙄
    &#x1F644;
    😎
    &#x1F60E;
    😕
    &#x1F615;
    😵
    &#x1F635;

     
    Εναλλαγή σε εμφάνιση φορητής συσκευής