Πάρε-Δώσε

Όλα ξεκινούν το 1962, όταν ο Παναγιώτης (Πότης) Στρατίκης, ένας Έλληνας αντιστασιακός, εκδότης, συγγραφέας και σεναριογράφος, προχώρησε στην έκδοση ενός παιδικού περιοδικού. Είχε έτοιμη την ιδέα, απλά έπρεπε να βρει και τον κατάλληλο συνεργάτη. Όταν συζήτησε το θέμα με τον φίλο του και σχεδιαστή, Θέμο Ανδρεόπουλο, εκείνος του ζήτησε να κάνουν μαζί αυτό το εγχείρημα. Έτσι την Τρίτη 13 Νοεμβρίου του 1962 σε όλα τα περίπτερα της Αθήνας εμφανίστηκε το νέο περιοδικό: Ο «Μικρός Σερίφης». Εκδότης ήταν ο Κώστας Ραμπατζής. Ο Στρατίκης υπέγραφε τα κείμενα ως «Κώστας Φωτεινός», ενώ σαν εκδοτικό τέχνασμα και για να πιάσουν το κοινό, ο «Φωτεινός» αναφέρονταν ότι έκανε την «απόδοση» και μόνο, των ιστοριών στα ελληνικά. Ιστοριών που ήταν καταγεγραμμένες ανάμεσα στο θρύλο και την πραγματικότητα της άγριας δύσης.

Στις αυτοτελείς ιστορίες (αν και υπήρχαν αρκετές και σε συνέχειες) πρωταγωνιστούσε η «Θρυλική Τετράδα»:
1. Ο βασικός ήρωας, είναι ο δεκαοχτάχρονος σερίφης Τζιμ Άνταμς (Δημήτρης Αδαμόπουλος), γιος του Έλληνα μετανάστη (και επίσης σερίφη) εκ Σπάρτης, Γεώργιου Αδαμόπουλου (Τζορτζ Άνταμς). Πολύτιμοι συνεργάτες του ενίοτε, το άλογό του, ο Κεραυνός, και ο πανέξυπνος σκύλος του, ο Μπικ.
2. Η δεκαεπτάχρονη Ντιάνα Μόρισον είναι η βοηθός του μικρού σερίφη και κόρη του σερίφη Μόρισον. Θαυμάζει τον Τζιμ Άνταμς για την γενναιότητα και την ικανότητά του, ενώ ανάμεσά τους υποβόσκει ένας πλατωνικός έρωτας. Αποδεικνύεται η καλύτερη βοηθός για τον Τζιμ και μια πιστή σύντροφος. Καβαλικεύει μια λευκή έξυπνη φοράδα, την Αστραπή.
3. Ο δεκαοχτάχρονος Μεξικανός από την Τσιουάουα, με τα λαγουδίσια δόντια, Πεπίτο Γκονζάλες, αδελφικός φίλος του Τζιμ, είναι ο πιο αστείος χαρακτήρας του περιοδικού. Μπορεί να στερείται σε ευφυΐα και να είναι ολίγον γκαφατζής και άγαρμπος, αλλά έχει χρυσή καρδιά και είναι ο πρώτος που τρέχει για να συλλάβει παρανόμους. Αψηφά τους κινδύνους, καθώς μια τσιγγάνα μάγισσα, έχει προβλέψει το μέλλον του και του έχει πει ότι θα ζήσει 100 χρόνια…στα σίγουρα. Έχει δυνατή γροθιά, τεράστια όρεξη για το αγαπημένο του φαγητό, τον…χυλό, και φυσικά τον πανηλίθιο γάιδαρό του Πελεγκρίνο που φροντίζει να τινάζει μακρυά με τις κλωτσιές του το αφεντικό του και να ρίχνει καμιά κλωτσιά καμιά φορά σε κανέναν ληστή. Ενίοτε, εμφανίζεται μαζί του και το γυμνασμένο γεράκι του, Τζο.
4. Ο τέταρτος της παρέας είναι το ημίγυμνο δωδεκάχρονο Ινδιανάκι με το κοφτερό μυαλό, ο Τσιπιρίπο. Γιος του αρχηγού της φυλής των Κομάντσι, είναι ένας ικανότατος ιχνηλάτης που διεκδικεί την θέση του τρίτου πιο έξυπνου της ομάδας αφήνοντας τελευταίο τον Πεπίτο. Μεταξύ τους υπάρχει μια αθώα διαμάχη η οποία πάντα καταλήγει σε γέλια. Αχώριστος σύντροφος κι αυτού, το άλογό του, ο Νάνος.

Αργότερα και μόνο στον «Μικρό Σερίφη», προστέθηκε και πέμπτο μέλος στην παρέα, η μικρή Ινδιάνα, Παλόμα.

Η θρυλική τετράδα γυρνούσε στην Άγρια Δύση και επέβαλε το νόμο κατόπιν εντολής του Κάπτεν Κούπερ, αρχηγού των Σερίφηδων του Τέξας. Όλοι τους ήταν μόνοι στη ζωή, καθώς είχαν χάσει τους γονείς τους. Ο Τζιμ Άνταμς και η ομάδα του ταξιδεύουν από πόλη σε πόλη, αντιμετωπίζοντας πανούργους ληστές, αδίστακτους κακοποιούς, πλούσιους γαιοκτήμονες και διεφθαρμένους πολιτικούς. Ο πιο δύσκολος αντίπαλός τους είναι ο σατανικός Μεξικανός Ελ Καπιτάν, ενώ δεν λείπει και το στοιχείο της ελληνοτουρκικής έχθρας, με τον άλλο μεγάλο κακοποιό, που πάντα τούς ξεφεύγει την τελευταία στιγμή (όπως και ο Ελ Καπιτάν), τον Τούρκο Ελ Ατατούρκ, ο οποίος σκότωσε τον πατέρα τού Τζιμ, και από τότε ο Τζιμ τον αναζητά, έχοντας στο βάθος του μυαλό του την εκδίκηση, πάντοτε όμως έχει προτεραιότητα το καθήκον. Ενίοτε, οι μικροί ήρωες, στις περιπέτειές τους συνεργάζονται και με τον Ζορό, για να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους.

Οι μάχες του καλού με το κακό ήταν δεδομένες, ενώ τα κοινωνικά μηνύματα προς τους αναγνώστες ήταν συνεχή, με αποτέλεσμα οι γονείς να μην αντιδρούν τόσο έντονα αν το παιδί τους διάβαζε ένα τεύχος από αυτά τα περιοδικά. Ειδικά, εάν είχαν κάνει την κίνηση να διαβάσουν κι εκείνοι κάποιο τεύχος. Τότε, όχι μόνο επέτρεπαν στα πιτσιρίκια την ανάγνωσή τους, αλλά γίνονταν και οι ίδιοι φανατικοί αναγνώστες. Στις στήλες αλληλογραφίας του «Μικρού Σερίφη», το 80% των επιστολών που δημοσιευόντουσαν, ήταν από μεγάλους ανθρώπους. Η επιτυχία του «Μικρού Σερίφη» ήταν τέτοια, που δεν προλάβαινε η εβδομαδιαία έκδοσή του να καλύψει την δίψα του κοινού για τις περιπέτειες των θρυλικών παιδιών του νόμου. Έτσι, έναν χρόνο μετά, κυκλοφόρησε κι ένα δεύτερο περιοδικό με τους ίδιους ήρωες (πράγμα σπανιότατο για τα ελληνικά δεδομένα, η ταυτόχρονη κυκλοφορία δύο περιοδικών με τον ίδιο ήρωα-πρωταγωνιστή). Το περιοδικό αυτό δεν ήταν άλλο από τον «Μικρό Κάου-μπόυ».

Στις αρχές του ’70, μια μικρή διαφωνία μεταξύ των κύριων συνεργατών της εταιρίας, θα φέρει την διάλυσή της και τον καθέναν από τους συνεταίρους να αναλαμβάνει την έκδοση του ενός από τα δύο περιοδικά. Ο Πότης Στρατίκης συνεχίζει με τον «Μικρό Σερίφη» και ο Θέμος Ανδρεόπουλος αναλαμβάνει τον «Μικρό Κάου-μπόυ». Θέλοντας και οι δύο να αναπτύξουν ακόμη περισσότερο τις νέες εταιρείες τους, αποφάσισαν να ρίξουν ακόμα μεγαλύτερο βάρος στον μύθο του Τζιμ Άνταμς. Έτσι, προχώρησαν στην έκδοση κι άλλων περιοδικών με τον ίδιο ήρωα ή χαρακτήρες μέσα από την δική του ιστορία.

Το αναγνωστικό κοινό λάτρεψε κάθε νέα έκδοση, δίνοντας απίστευτες διαστάσεις στην εκδοτική επιτυχία του νεαρού Ελληνόπουλου. Τότε ήταν που είδαμε να κυκλοφορούν ο «Μικρός Αρχηγός» (ο οποίος, συνήθως επανέκδιδε ιστορίες από το αρχείο), το «Γεράκι του Τέξας», ο «Γίγας του Φαρ-Ουέστ», το «Υπερτεύχος Μικρός Κάου-μπόυ», «Ντιάνα», ο «Μικρός Σερίφης Τσέπης» και άλλα πολλά…

Οι περιπέτειές τους κράτησαν μέχρι τον Δεκέμβριο του 1991 συμπληρώνοντας 1468 τεύχη και σχεδόν 30 χρόνια παρουσίας. Αν αναλογιστεί κανείς ότι η συνολικό ποσότητα (τιράζ) που τυπώνονταν μόνο τα τρία από αυτά τα περιοδικά («Μικρός Σερίφης», «Μικρός Κάου-μπόυ», «Μικρός Αρχηγός»), ξεπερνούσε και τα 60.000 αντίτυπα εβδομαδιαίως (μιλάμε για περίπου 250.000 αντίτυπα τον μήνα!), τότε ίσως μιλάμε για τον πιο πολυδιαβασμένο ήρωα στα ελληνικά χρονικά.