Πάρε-Δώσε

Ίσως πολλοί να έχετε ακούσει για κάποιον κύριο που κέρδισε σπίτι αξίας 150.000 €, έναντι μόλις 37 €, σε ιστοσελίδα δημοπρασιών (bidster.gr).

Τώρα, δεν ξέρω αν όντως το κέρδισε, αν και δεν το αμφισβητώ, το σίγουρο είναι όμως, ότι λειτούργησε σαν «κράχτης» για την συγκεκριμένη ιστοσελίδα, που ανήκει απ’ ότι κατάλαβα στην εταιρεία «Πήγασος» (συμφερόντων Μπόμπολα), ενώ η μητρική εταιρεία είναι αγγλικών συμφερόντων.

Αυτό το καινούργιο φρούτο στην Ελλάδα, μπήκα στον πειρασμό να το δοκιμάσω και ο ίδιος, αν και πάνω κάτω ήμουν υποψιασμένος για το τι παίζεται. Αφού διάβασα, όρους, κανόνες και τα σχετικά, μου έκανε εντύπωση η τελευταία απάντηση στο «FAQ»:

Η μειοδοτική δημοπρασία είναι ένα είδος λοταρίας ή τυχερού παιγνιδιού;
Το σύστημα της μειοδοτικής δημοπρασίας κατά το οποίο επιλέγεται η χαμηλότερη μοναδική προσφορά δεν είναι λοταρία ούτε κάποιο είδος τυχερού παιγνιδιού καθώς δεν εμπλέκεται πουθενά ο παράγοντας της τύχης. Όλες οι δημοπρασίες έχουν ορισμένο χρόνο κλεισίματος και τη στιγμή της προσφοράς ανακοινώνεται αμέσως το αποτέλεσμα της διαδικασίας. Με βάση αυτές τις πληροφορίες και χρησιμοποιώντας διάφορες στρατηγικές και επίπεδα επένδυσης η κατακύρωση της δημοπρασίας γίνεται ένα σύνολο χρήσης διάφορων ικανοτήτων.

Τί μας λέει εδώ η εταιρεία;
Κατ’ αρχάς παίζει με την νοημοσύνη μας. Αρνείται ότι είναι αυτό που περιγράφεται, εμμέσως πλην σαφώς, μέσα απ’ τους όρους, τους κανόνες και τις ερωταπαντήσεις. Δηλαδή, στην πραγματικότητα ένα τυχερό παιχνίδι, που καλύπτεται με τον μανδύα της υποτιθέμενης δημοπρασίας.
Κατά δεύτερον, φροντίζει προκαταβολικά να βαφτίσει τους συμμετέχοντες, όχι άτυχους (ε, αφού το λέει ότι δεν εμπλέκεται πουθενά ο παράγοντας της τύχης…), αλλά κατά κάποιον τρόπο ανίκανους και αδιάβαστους για την «διαδικασία της δημοπρασίας» (έτσι τα λένε τα τυχερά παίγνια τώρα). Φυσικά για να αποκτήσει κάποιος «στρατηγική» και «σχέδιο», θα πρέπει να ξοδέψει ουκ ολίγα ευρώπουλα, για να «μάθει απ’ τα λάθη» του.

Ο όρος «δημοπρασία» επομένως είναι παραπλανητικός. Είναι ένα τυχερό παιχνίδι, το οποίο μάλιστα κοστίζει και σχετικά ακριβά, αν δεν εστιάσουμε μόνο στις εξευτελιστικές τιμές με τις οποίες κατοχυρώνονται τα «δημοπρατούμενα» προϊόντα. Η τιμή είναι ενδεχομένως εξευτελιστική για τον τελικό τυχερό. Για τους υπόλοιπους είναι «χασούρα». Και είναι περιττό βέβαια να πούμε ότι αυτή η «χασούρα» των πολλών, συγκεντρώνεται σε υπερκέρδος για την ιστοσελίδα.

Όταν λοιπόν, κάποιος χάνει και κάποιος κερδίζει και μάλιστα με διαδικασίες που δεν είναι 100% διαφανείς, τότε μιλάμε για παιχνίδι. Και για να γίνει πιο κατανοητό στον αναγνώστη, ας υποθέσουμε ότι η εταιρεία δημοπρατεί έναν φορητό υπολογιστή, αξίας 500 €. Υποθετικά πάντα (και με πολύ μεγάλη μετριοπάθεια), ας πούμε ότι στην δημοπρασία συμμετέχουν 100 άτομα, τα οποία καθ’ όλη την διάρκεια της διαδικασίας, κατά μέσον όρο χρησιμοποιούν για τα «χτυπήματα»-προσφορές 10€ (1 προσφορά=1 €). Το αποτέλεσμα;
Ο ένας που θα κερδίσει, νιώθει τυχερός που κέρδισε τον υπολογιστή, δίνοντας 10 € συν την όποια προσφορά του (που λογικά είναι ένα πολύ χαμηλό ποσό). Οι 99 τα βάζουν με την «πουτάνα την τύχη» (ή…«στρατηγική») που…δεν είχαν. Και η εταιρεία καταφέρνει να πουλήσει έναν υπολογιστή, που στα καταστήματα κοστίζει 500 €, βγάζοντας κέρδος απ’ αυτόν αλλά τόσα σχεδόν.

Για να ολοκληρώσω το «μεταπτυχιακό» μου στην διαδικτυακή δημοπρασία, επισκέφθηκα και την άλλη, λιγότερο γνωστή, ιστοσελίδα online δημοπρασιών που γνωρίζω (eprosfora.gr), η οποία δουλεύει (τον κόσμο) πάνω σε διαφορετική βάση (εδώ κι αν μιλάμε για κανονικό «στράγγισμα»). Εδώ, για να πούμε την αλήθεια, δίνεται η ψευδαίσθηση της συμμετοχής σε δημοπρασία. Δεν θα πω πολλά γι’ αυτή. Θα περιοριστώ μόνο ν’ αναφέρω το εξής: Όταν για κάθε «ποντάρισμα» που αντιστοιχεί υποχρεωτικά μόνο στο ένα λεπτό του ευρώ, η εταιρία εισπράττει πάνω από 50 λεπτά του ευρώ, υπολογίστε τι «λιλί» μαζεύει για παράδειγμα, μέχρι να φτάσει η προσφορά στα 20 € (ξεκινώντας από τα 0.99 €) για τον ίδιο υπολογιστή των 500 €, που αναφέρθηκε και στο προηγούμενο παράδειγμα. Και λογικά, η προσφορά, σε σχέση με την αξία του προϊόντος, δε θα σταματήσει στα 20 €, αλλά η «δημοπρασία» θα συνεχίσει να εξελίσσεται με ρυθμό χελώνας, σε βαθμό εκνευριστικό (λογικό, αφού η τιμή του προϊόντος προσαυξάνεται μόνο κατά 0.001 € κάθε φορά), μέχρι η προσφορά να ανέβει σε ένα πιο λογικό επίπεδο, σε σχέση με την αξία του προϊόντος. Τώρα, το αν κάνουν «παρέλαση» και τίποτα «ρομποτάκια» στο παρασκήνιο και συμμετέχουν κι αυτά στη «δημοπρασία» (ανέξοδα φυσικά), είναι κάτι που δεν το γνωρίζω, αν κι απ’ τη φύση μου είμαι λίγο…καχύποπτος. Από κει και πέρα, βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα…

Εν ολίγοις, η προσωπική μου εμπειρία έδειξε, ότι είναι χίλιες φορές καλύτερα να παίξει κάποιος σε μια αξιόπιστη εταιρεία στοιχήματος στο διαδίκτυο, παρά να χαραμίσει τον χρόνο του και τα χρήματά του στις υποτιθέμενες «δημοπρασίες». Αλλά ξέχασα… Αν δεν κάνω λάθος, οι ελληνικοί νόμοι απαγορεύουν τα τυχερά παίγνια στο διαδίκτυο…