Πάρε-Δώσε

Συλλέκτης, αντικειμένων και κειμηλίων ιστορικής αξίας, οπαδός του Λένιν και κάτοχος όλων των έργων, βιογραφιών, φωτογραφιών κ.α. του αγαπημένου του ηγέτη, ενημερώνεται πως στην Φλωρεντία, μεγάλη «γκαλερί» διαθέτει προς πώληση πρωτότυπο πίνακα με την ονομασία «Ο Λένιν στο Παρίσι».

Την επόμενη κιόλας ημέρα ταξιδεύει για την Φλωρενία και επισκέπτεται την «γκαλερί».
– «Καλημέρα σας», λέει στον υπεύθυνο του καταστήματος, «εσείς διαθέτετε προς πώληση τον πίνακα “Ο Λένιν στο Παρίσι”;».
– «Ασφαλώς», απαντάει ο γκαλερίστας την ώρα που ρίγη συγκίνησης τράνταζαν τον συλλέκτη.
– «Μπορώ να τον δω;», κατάφερε να ψελλίσει κάτω από την επιμελώς ατημέλητη γενιάδα του…
– «Μα και βέβαια, ακολουθήστε με παρακαλώ», λέει ο γκαλερίστας και τον οδηγεί στη διπλανή αίθουσα.

Εκεί στέκονται μπροστά σε έναν πίνακα της εποχής, ο οποίος αναπαριστά έναν ψηλό γεροδεμένο άνδρα με πυκνά σγουρά φουντωτά μαλιά, τον οποίο «περιποιείται» μια κυρία, η οποία έχει εναποθέσει την κεφαλή της ανάμεσα στα πόδια του…
Κάγκελο ο καθοδηγητής…
Ανακτά όμως την ψυχραιμία του και επικεντρώνει το βλέμμα του στον άντρα του πίνακα…
– «Μα αυτός είναι ο Τρότσκι!», φωνάζει…
– «Ασφαλώς…», απαντά ο γκαλερίστας.
– «Και η σκυμμένη κυρία ποια είναι;», ρωτά και πάλι ο συλλέκτης.
– «Αυτή είναι η κυρία Λένιν…».
– «Κι ο Λένιν; Ο Λένιν που είναι κύριε;».
– «Ο Λένιν;… Στο Παρίσι!».