Πάρε-Δώσε

Υπάρχουν και Έλληνες που δεν πάνε στην Βουλγαρία για να πηδήξουν, παρά για να θαυμάσουν τα όποια αξιοθέατα μιας ξένης χώρας.
Υπάρχουν και Έλληνες (ίδες) που επιλέγουν μια γείτονα χώρα για να ξεκουραστούν και να χαλαρώσουν από την καθημερινότητά τους αποσπασμένοι από τα προβλήματά τους.
Αυτά τα παραπάνω απλά πράγματα ΔΕΝ τα προσφέρει πια η Βουλγαρία, μια χώρα που είναι, κυριολεκτικά πνιγμένη στην ακρίβεια, στην ασυδοσία, στην αγένεια, στην μνησικακία για τους Έλληνες που «έχουν το Αιγαίο και περνάνε καλύτερα», στην κλοπή βεβαίως, στην έλλειψη ισονομίας, στα ανύπαρκτα (εντελώς) και κατευθυνόμενα ΜΜΕ.
Σε μια χώρα που κυριαρχεί ο τζόγος (με τον ξένο να χάνει υποχρεωτικά!) και η πορνεία, σε μια χώρα που κυριαρχεί ο σουγιάς και το πιστόλι, σε μια χώρα που η οικονομική και κοινωνική ψαλίδα μεταξύ πολλών και λίγων είναι ΧΑΩΔΗΣ…

Επιτέλους, ανίκανε υπουργέ Σπηλιωτόπουλε, βγάλε μια ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΟΔΗΓΙΑ για να προστατεύσεις τους εκατοντάδες Έλληνες που οδηγούνται ως πρόβατα στην σφαγή από τα… ελληνικά τουριστικά πρακτορεία (που ΔΕΝ τους προστατεύουν διόλου!).
Όλους αυτούς τους συμπολίτες σου που σε ψήφισαν για να βρεθείς εκεί πέρα, τους κλέβουν, τους μιλάνε άσχημα, τους εκμεταλλεύονται, τους δέρνουν, τους μισούν θανάσιμα, οι πολίτες μιας χώρας που βρίσκεται πενήντα χρόνια πίσω σε ευρωπαϊκή νοοτροπία και σκοπεύουμε να τους βάλουμε σε λίγο ισότιμους στην Ευρώπη αυτούς τους άχρηστους.

Λεπτομέρεια: Στην Σόφια, υπάρχουν δυο ειδών ταξί. Μιας έντιμης εταιρίας («one euro» λέγεται) που χρεώνει κανονικά τους πελάτες της και ΟΛΕΣ οι άλλες που χρεώνουν ΕΞΙ φορές πάνω την κάθε απόσταση, ΕΝΤΕΛΩΣ ΝΟΜΙΜΑ! Η ταμπέλα στα βουλγαρικά το λέει ξεκάθαρα μέσα στο όχημα. Όφειλες να γνωρίζεις… την γλώσσα και να το διάβαζες θα σου πουν οι μαφιόζοι μπάτσοι (στο σύνολό τους δυστυχώς!). Πουθενά δεν θα βρεις το δίκιο σου και θα σε ταλαιπωρήσουν με πολύωρη γραφειοκρατία ώστε να αποτραπεί κάθε μελλοντική προσπάθειά σου να θίξεις το σύστημα!

Υ.Γ.: Κράτησα για το τέλος ένα ασήμαντο περιστατικό που, όμως, θα σας βάλει στο κλίμα της Σόφιας: Σε κόκκινο φανάρι μια στρατιά από 10χρονα αγόρια σου καθαρίζει (βρωμίζει) δίχως να σε ρωτήσει, το παρμπρίζ του αυτοκινήτου. Δίνεις τόπο στην οργή και ανοίγεις το παράθυρο. Τους δίνεις μερικά πεντάλεπτα ή δεκάλεπτα ευρώ (τα χάλκινα όπως τα λέμε) που στο σύνολό τους αγγίζουν το μισό ευρώ. Σημειωτέον, στην Βουλγαρία ο μέσος μισθός είναι στα 200 ευρώ μηνιαίως. Ο μικρός γίνεται αναιδής και σου ζητάει ένα ευρώ. Δεν του δίνεις, φυσικά, και τότε σου πετάει στα μούτρα τα χάλκινα και αν καθυστερήσεις και δεν φύγεις, οι υπόλοιποι θα αρχίσουν να κλωτσάνε και να πετάνε πέτρες στο αμάξι.

Διατελώ…

Ορφέας Αρδίζογλου