Πάρε-Δώσε

Απίστευτο κι όμως αληθινό! Σε ελληνικό σχολείο, από Έλληνες δασκάλους, διδάσκονταν τα απογεύματα η αλβανική γλώσσα σε όσους το επιθυμούσαν και κυρίως σε παιδιά Αλβανών μεταναστών, με τη βοήθεια των σχολικών βιβλίων της γειτονικής χώρας, τα οποία παρουσιάζουν τους «κακούς» Έλληνες ως… δολοφόνους που κατέσφαξαν τους… δύστυχους Τσάμηδες!

Όσο απίστευτο κι αν ακούγεται το συγκεκριμένο θέμα, δυστυχώς αποτελεί μια θλιβερή πραγματικότητα. Αντί κάποιοι δάσκαλοι να κοιτάξουν να μάθουν στα παιδιά που έχουν στις τάξεις τους την ελληνική Ιστορία όπως ακριβώς είναι, σπεύδουν να διδάξουν την Ιστορία όπως τη θέλουν οι Αλβανοί και όπως κάποιοι άλλοι, πέρυσι, ήθελαν να διδάσκεται όπως θα επιθυμούσαν οι Τούρκοι.
Το ιδιαίτερα ανησυχητικό αυτό φαινόμενο, που πρέπει να αφυπνίσει το υπουργείο Παιδείας, γιατί αυτά που γίνονται δεν γίνονται κρυφά αλλά επίσημα, συνέβη στο 132ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών, που λειτουργεί στο συγκρότημα της Γκράβας.
Εκεί η διευθύντρια κ. Πρωτονοτάριου, σύμφωνα με καταγγελίες γονέων, μάζευε ορισμένα απογεύματα τα αλβανικής καταγωγής παιδιά και τα μάθαινε την Ιστορία τους και τη μητρική τους γλώσσα με βάση τα σχολικά βιβλία του αλβανικού κράτους.
Για να πάρουμε μια γεύση τού τι δίδασκε αυτή η «καλή» δασκάλα, παραθέτουμε σε μετάφραση την αναφορά που γίνεται στους Τσάμηδες, στη σελίδα 126 του σχολικού βιβλίου της Δ’ Δημοτικού που συντάχθηκε το 2002.

Η δυστυχία των Τσάμηδων
Κατά την περίοδο της φασιστικής επέμβασης στην Ελλάδα, ο τσάμικος πληθυσμός πολεμούσε ενάντια στους κατακτητές, Ιταλούς και Γερμανούς. Γύρω στους 500 Τσάμηδες αντάρτες πήραν μέρος στα στρατεύματα απελευθέρωσης ενάντια στους φασίστες. Στην περίοδο 1940-43 οι Έλληνες κυβερνήτες της περιόδου αυτής έπραξαν στους Τσάμηδες ένα σωρό άγρια εγκλήματα. Όλοι οι τσάμηδες άντρες από 16 έως 70 ετών φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν στα ελληνικά νησιά. Αυτοί ελευθερώθηκαν αργότερα και γύρισαν στα μέρη τους με βαριά κατάσταση υγείας. Στην περίοδο 1944 οι ελληνικές φασιστικές δυνάμεις έπραξαν μεγάλες βαρβαρότητες. Βασάνισαν και μετά σκότωσαν και μαχαίρωσαν πάνω από 2.000 άντρες, γυναίκες και παιδιά Τσάμηδων. Για να γλιτώσει από το μακελειό ο τσάμικος πληθυσμός απομακρύνθηκε με κατεύθυνση την Αλβανία. Πάνω από 10.000 άτομα τοποθετήθηκαν στην Κονίσπολη, στο Δέλβινο, στους Αγίους Σαράντα, στο Φιέρι και στη Λούσνια.

Η στάση της Αλβανίας στο τσάμικο πρόβλημα
Η Αλβανία δεν μπόρεσε να βοηθήσει την κατάλληλη ώρα τα δυστυχισμένα αδέρφια. Σε αυτήν την περίοδο η χώρα μας μόλις είχε βγει από τον πόλεμο. Η αλβανική κυβέρνηση ήταν δεμένη με τη Γιουγκοσλαβία και το σοσιαλιστικό μπλοκ. Αυτή δεν είχε την απαραίτητη βούληση για να αντιμετωπίζει τη δυστυχία των Τσάμηδων και δεν το συζήτησε το θέμα με διεθνείς οργανισμούς. Οι πληθυσμοί των Τσάμηδων στην Αλβανία βρέθηκαν να αντιμετωπίζουν φτώχεια και πολλή δυστυχία. Οι Τσάμηδες πρόσφυγες στην περίοδο 1945-46 υπέφεραν πολύ για το ψωμί και τη στέγη. Πάνω από 20.000 άτομα πέθαναν από πείνα».
Αυτή είναι η… Ιστορία για τους «κακούς Έλληνες φονιάδες» που διδάσκουν Έλληνες δάσκαλοι σε παιδιά μεταναστών.

Τα ερωτήματα εν προκειμένω είναι πολλά και μεγάλα.
• Κατ’ αρχάς, με ποιανού την άδεια έκανε «κρυφό σχολειό» σε παιδιά μεταναστών, και κυρίως Αλβανών, Ελληνίδα δασκάλα;
• Αν ήθελε να κάνει κάτι τέτοιο, γιατί δεν ζήτησε από τους προϊσταμένους της να της δώσουν διδακτέα ύλη, αλλά πήρε και διδάσκει τα αλβανικά εγχειρίδια;
• Πώς της… ήρθε ξαφνικά να μάθει στα παιδιά των Αλβανών τη μητρική τους γλώσσα; Φοβήθηκε μήπως την… ξεχάσουν;

Επαφές με την αλβανική πρεσβεία
Η ίδια δασκάλα έχει, όπως φαίνεται, πολύ καλές επαφές με τον πρεσβευτή και τον μορφωτικό ακόλουθο της αλβανικής πρεσβείας στην Ελλάδα, και μάλιστα κάνει συναντήσεις μαζί τους, στις οποίες καλύπτει τους προϊσταμένους της. Σε σχετική πρόσκληση που τους είχε στείλει πριν από χρόνια, ανέφερε:
«Σας προσκαλούμε στη συνάντησή μας με τον πρεσβευτή και τη μορφωτική ακόλουθο της αλβανικής πρεσβείας στην Ελλάδα, σήμερα στις 6 μ.μ., στο Σχολείο μας.
Η συνάντηση γίνεται στα πλαίσια του Προγράμματος Ολυμπιακής Παιδείας που εφαρμόζουμε και σχετίζεται με τη δράση ενίσχυσης της μητρικής γλώσσας των Αλβανών μαθητών μας.
Θα συζητήσουμε για τις δραστηριότητες του Σχολείου που αφορούν τους μετανάστες μαθητές και τη συνεργασία μας με την αλβανική πρεσβεία στην Αθήνα.
Στη συνάντηση θα συμμετέχουν δάσκαλοι του Σχολείου μας, μέλη του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων και γονείς των αλλοδαπών μαθητών μας.
Η παρουσία σας θα μας ευχαριστούσε ιδιαίτερα».
Για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις, οφείλουμε να τονίσουμε ότι δεν είμαστε εναντίον της εκμάθησης της αλβανικής γλώσσας σε παιδιά μεταναστών. Αυτό όμως θα πρέπει να γίνεται οργανωμένα, με συγκεκριμένη ύλη που θα ελέγχεται από το υπουργείο Παιδείας και με δασκάλους που θα είναι ειδικοί γι’ αυτήν τη δουλειά. Είναι δικαίωμα του κάθε αλλοδαπού να μαθαίνει στα παιδιά του τη μητρική του γλώσσα και το κράτος θα πρέπει να συνδράμει κάθε τέτοια προσπάθεια.
Δεν είμαστε εναντίον της διδασκαλίας της αλβανικής γλώσσας, ούτε εναντίον των αλβανικής καταγωγής μαθητών που φοιτούν στα ελληνικά σχολεία. Ίσα ίσα που πολλά απ’ αυτά τα παιδιά έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα ή βρίσκονται από βρέφη εδώ και θα έπρεπε να έχουν ίδια δικαιώματα με τα δικά μας παιδιά, αφού έχουν και τις ίδιες υποχρεώσεις.
Εκεί που διαφωνούμε και αυτό που καταγγέλλουμε είναι η νοοτροπία του ξέφραγου αμπελιού που επικρατεί και στην εκπαίδευση. Δεν είναι δυνατόν ο κάθε δάσκαλος να κάνει του κεφαλιού του και να διδάσκει ό,τι του κατέβει σε μια μερίδα μαθητών.

Μπορεί η πρόθεση της συγκεκριμένης δασκάλας να ήταν καλή και υπό άλλες συνθήκες η πρωτοβουλία της να ήταν θετική, όμως είναι αδιανόητο Έλληνας εκπαιδευτικός να διδάσκει Ιστορία από βιβλίο ξένης χώρας, το οποίο, όπως είναι φυσικό, περνάει τη δική της γραμμή και κάνει την προπαγάνδα που θέλει και την εξυπηρετεί.
Το ερώτημα τελικά είναι ένα: Μήπως δεν έχουμε πάρει όσο σοβαρά πρέπει την Ιστορία μας; Μήπως είμαστε υπερβολικά ευάλωτοι στις πιέσεις που ασκούνται ένθεν και ένθεν στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης και της καλής γειτονίας, για την οποία την αποκλειστική ευθύνη, σύμφωνα με τους… συμμάχους μας, φέρουμε μόνο εμείς;
Γιατί από τη μία έχουμε την παραχάραξη της Ιστορίας μας από το βιβλίο της κ. Ρεπούση, που γράφτηκε στα πλαίσια της συμφωνίας με τους Τούρκους για αποφυγή θεμάτων που θα μπορούσαν να μας κάνουν να… παρεξηγηθούμε με τους γειτόνους μας και από την άλλη την παραίνεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην οδηγία που δημοσιεύσαμε την προηγούμενη Κυριακή, σύμφωνα με την οποία θα πρέπει να μην προκαλούμε με τα κείμενα των σχολικών βιβλίων μας τους Σκοπιανούς και να κάνουμε μαζί τους κοινές γιορτές και πολιτιστικές εκδηλώσεις για να… αγαπηθούμε!
Τώρα έχουμε το κρούσμα με τη διδασκαλία του αλβανικού βιβλίου της Ιστορίας σε ελληνικό σχολείο στην Γκράβα. Τι συμβαίνει τελικά; Γιατί τα έχουν βάλει όλοι με την Ιστορία μας; Μήπως επειδή οι γείτονές μας δεν έχουν Ιστορία θα πρέπει να… δανειστούν τη δική μας και γι’ αυτό θα πρέπει να… ξεχάσουμε ή να… αλλάξουμε κάποια κομμάτια της;
Ό,τι και να συμβαίνει, γεγονός είναι πως έτσι όπως διαμορφώνεται η κατάσταση στα Βαλκάνια, δεν έχουμε την πολυτέλεια να κάνουμε τέτοιου είδους λάθη. Η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας έχει τεράστια ευθύνη στον τομέα αυτόν, γι’ αυτό και πιστεύουμε ότι θα πρέπει να πάρει άμεσα τα μέτρα της.

(σ.σ.: Η δασκάλα απομακρύνθηκε από το σχολείο, καθώς το θέμα είχε φτάσει μέχρι τη Βουλή και τελικά αθωώθηκε από το δικαστήριο).

Πηγή: Το Παρόν της Κυριακής